Γράφει ειδικός συνεργάτης
Η δεύτερη (μετά την αποκατάσταση των σχέσεων Μόσχας-Άγκυρας) επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Μόσχα κρίθηκε παραγωγική εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των συμφωνιών που υπογράφηκαν και οι οποίες καλύπτουν ενα ευρύ φάσμα συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.
Οι συμφωνίες αυτές (εμπόριο, επενδύσεις, τουρισμό, πολιτιστική συνεργασία) “αναμένεται” να δώσουν σημαντική ώθηση στην ενίσχυση των διμερών σχέσεων.
“Αναμένεται”, γιατί απλά η πίεση των καταστάσεων είναι τέτοιας μορφής που δίνει στην Ρωσο-τουρκική συμμαχία περιορισμένη εμβέλεια και δυναμική
Το παρελθόν των Ρωσο-τουρκικών σχέσεων καθιστά την Μόσχα δικαίως επιφυλακτική απέναντι στις τουρκικές προθέσεις.
Παρά λοιπόν την ασφυκτική διπλωματική πίεση του Προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν προς τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, η νευρικότητα στις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκία είναι και υπαρκτή και διάχυτη (ως φάνηκε και στην γλώσσα του σώματος των δύο ηγετών).
Τι την προκαλεί;
Η οριοθέτηση της τουρκικής επεκτατικότητας στην Συρία ήταν το πρώτο μήνυμα το οποίο απέστειλε η Μόσχα στην Άγκυρα.
Ενα δεύτερο μήνυμα αφορά το βραχύβιο της παραμονής των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (Τ.Ε.Δ.) και των φιλοτουρκικών στοιχείων στον άξονα Τζαραμπλούς-Αζαζ.
Καθίσταται έτσι απαγορευτική η πρόθεση της Άγκυρας για εκτουρκισμό των περιοχών που “απελευθέρωσε” η επιχείρηση εισβολής της Τουρκίας στην Συρία με των κωδική επωνυμία Ασπίδα του Ευφράτη.
Ενα τρίτο μήνυμα είναι πως η Ρωσική διπλωματία δεν θα παραμείνει παθητική πλέον στις εξελίξεις στο Κουρδικό ζήτημα. Η συνεργασία Κούρδων (PYD)- Ουάσινγκτον επέτρεψαν στις ΗΠΑ να διαμορφώσουν σοβαρές στρατιωτικές δομές επι Συριακού-Κουρδικού εδάφους.
Η αναγκαιότητα της εξισορρόπησης της Αμερικανικής διείσδυσης προβάλλει νομοτελειακή για την Ρωσική διπλωματία.
Προς την κατεύθυνση αυτή η Μόσχα σε στρατιωτικό επίπεδο εγγυάται πλέον την προστασία των Κουρδικών καντονίων τόσο απέναντι στις Τ.Ε.Δ. όσο και στις φιλοτουρκικές παραστριωτικές ομάδες (ο λεγόμενος Ελεύθερος Συριακός Στρατός-FSA έχει καταστεί πλέον εκτελεστικός βραχίονας της Τουρκίας, παράρτημα των Τ.Ε.Δ.)
Σε διπλωματικό επίπεδο δεν θεωρεί το PYD (Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης ) ούτε και τον στρατιωτικό βραχίονα του, την Κουρδική Πολιτοφυλακή YPG, ως τρομοκρατική οργάνωση.
Αντιθέτως μέσα απο μια σειρά ενεργειών έχει καταστήσει τον Κουρδικό παράγοντα (PYD-YPG) ως μέρος της λύσης της Συριακής περιπλοκής.
Παράλληλα προχωρά σε νομιμοποίηση-ισχυροποίηση του καθεστώτος Αυτονομίας στο Κουρδικό καντόνι της Αφρίν (μέσω και της συνεργασίας με το καθεστώς Ασαντ).
Ομως το Καντόνι Αφρίν δεν φαίνεται πως θα αποτελέσει μέρος της Κουρδικής κρατικής οντότητας του PKK (η οποία θα σχηματιστεί με τα καντόνια του Κιομπάνι και του Τσίζρε καθώς με το Σιντζάρ στο Βορειοδυτικό Ιρακ) και τούτο το γεγονός έχει πολλές αναγνώσεις.
Μια εξ αυτών την συνεργασία καθεστώτος Ασαντ-Κούρδων ως κομβική σημασίας παράμετρο για την παγίωση της ειρήνης και της ασφάλειας στην Συρία.
Η επιδίωξη της Ρωσίας είναι να παραμείνει και να ισχυροποιηθεί ως κεντρικός παίκτης στον χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Η αναγκαιότητα της διατήρησης-επέκτασης της επιρροής της επέφερε και την εξασφάλιση της παραμονής σε μια μεταβατική κυβέρνηση της Συρίας του ζωτικού συμμάχου της, του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ.
Πλέον η Ρωσική διπλωματία έχει την δυνατότητα μέσω της εναλλαγής ρόλων να μπορεί να διαμορφώνει τους συσχετισμούς πρός όφελος της.
Γίνεται όλο και πιο φανερό γίνεται πώς βρισκόμαστε ενώπιον μιας παρασκηνιακής ρητής ή σιωπηρής συμφωνίας κυρίων μεταξύ Κρεμλίνου και Λευκού Οίκου για τη διανομή της Συρίας σε σφαίρες επιρροής.
Μια διανομή η οποία εξασφαλίζει (για πρώτη φορά) έναν σημαίνοντα ρόλο στους Κούρδους.
Τούτων δοθέντων προκύπτει πως οι πρόνοιες-φιλοδοξίες της Τουρκίας σε Συρία και Ροζάβα δεν μπορούν να ικανοποιηθούν στο ελάχιστο απο την Μόσχα καθώς σκοντάφτουν στους γεωστρατηγικούς-γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της.
Η Τουρκία αργά ή γρήγορα θα εξαναγκασθεί να προσυπογράψει τις εξελίξεις αυτές και να δεσμευτεί πως δεν θα αποτελέσει πηγή εντάσεων-εκτροπών αν θέλει να αποσοβήσει τα χειρότερα.
Η προσγείωση λοιπόν της Άγκυρας και του Ταγίπ Ερντογάν στην πραγματικότητα είναι ιδαίτερα οδυνηρή καθώς η παροχή ανταλλαγμάτων σε ΗΠΑ-Ρωσία ως μέσο αποτροπής του Κουρδικού Ντόμινο πλέον έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
armynow.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου