Το μεγάλο “παιχνίδι” της Ιταλίας με το Ιράν σε στρατιωτικό επίπεδο.

Γράφει ο Πολυδεύκης.

Όπως αναφέρθηκε σε παλαιότερο άρθρο για τη σύσκεψη ευρωπαίων ΥΠΑΜ στη Bratislava, η Ιταλία φιλοδοξεί να παίξει έναν σημαντικό ρόλο στα στρατιωτικά δεδομένα της Ε.Ε. Τούτο δεν αποτελεί καθαρά στρατιωτική επιδίωξη για τη διατήρηση του αξιόμαχου του ιταλικού στρατού, ο οποίος δεν έχει επιδείξει κάτι ιδιαίτερο σε πεδίο μάχης τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος είναι καθαρά οικονομικός, αφού η Ιταλία βλέπει μία χρυσή ευκαιρία αποκόμισης κερδών από τη χρήση των στρατιωτικών της εγκαταστάσεων και την υποχρέωση όλων των ευρωπαίων εταίρων να ενταχθούν σε στρατιωτικά αμυντικά προγράμματα, όπως το Α/Α ASTER και το Eutofighter, στα οποία συμμετέχει με την αμυντική της βιομηχανία.

Το κόστος συντήρησης αυτών των προγραμμάτων, μέσω των απαραίτητων αναβαθμίσεων και της έρευνας και ανάπτυξης για την εξέλιξη αυτών είναι δυσβάσταχτο για τις ευρωπαϊκές οικονομίες, εν μέσω οικονομικής κρίσης και ιδιαίτερης δυσχέρειας στην προώθηση των αμυντικών προϊόντων. Η Ιταλία είναι χαρακτηριστικό πως διαθέτει αυτή τη στιγμή 82 Eurofighter, τη στιγμή που είχε παραγγείλει 96 και ήδη έχει χαρακτηρίσει τουλάχιστον 8 ,από τα υπάρχοντα, ως πλεόνασμα επιχειρώντας να τα πουλήσει ως μεταχειρισμένα.

Μία έτερη αξιοσημείωτη κίνηση είναι η διαπραγμάτευση με την Τεχεράνη για την υπογραφή συμφωνίας χρήσης των λιμένων της από το ΠΝ του Ιράν. Πρόκειται για ένα εγχείρημα καθόλα δελεαστικό για το Ιράν που επιθυμεί να κυριαρχήσει στα στρατηγικά χωρικά εδάφη. Όσο και αν ακούγεται πρώιμο να επιχειρηθεί αυτό, οι ΗΠΑ, για ιδίους οικονομικούς σκοπούς, ήδη έχουν εκμεταλλευτεί την πληροφορία, προειδοποιώντας το Ισραήλ πως πρέπει να αναβαθμίσει και να διευρύνει  το στόλο του ΠΝ του για να αντιμετωπίσει τις ταχύτατα μεταβαλλόμενες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί απέναντι από τις ακτές του, ελέω Ρωσίας, Ιράν και Αιγύπτου.

Η διαπραγμάτευση Ιράν και Ιταλίας αποτελεί βούληση και εντολή του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη AYATOLLAH ALI KHAMENEI, ώστε να έχει μόνιμη παρουσία ο ιρανικός στόλος στη Μεσόγειο. Ήδη ο αρχηγός του ιταλικού ΠΝ Αντιν/χος Roberto Chia Marcella έχει επισκεφθεί την Τεχεράνη στις 05-09-2016, και στις 24-09-2016 αγκυροβόλησε η πρώτη  ιταλική φρεγάτα στο λιμάνι Bandar Abbas, πατρίδα των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης. Τα ανωτέρω αποτελούν σαφή δείγματα φιλοφρόνησης των Ιταλών προς τον Ayatollah προκειμένου να διευκολύνουν διπλωματικά την υπογραφή της συμφωνίας.

Το ζητούμενο για το Ιράν είναι να επιτύχει για τα πλοία του να ξεπεράσουν τον κόλπο του Aden. Η συμμετοχή των ναυτικών δυνάμεων της Σ. Αραβίας, Αιγύπτου και ΗΑΕ στον εμφύλιο της Υεμένης εμποδίζει τα ιρανικά πλοία να διευρύνουν την παρουσία τους προς τη Μεσόγειο, τη στιγμή που η Τεχεράνη δεν πέτυχε να καταλάβει ούτε τα στρατηγικής σημασίας νησιά της Υεμένης στα Στενά του Bab Al Mandab στην Ερυθρά. Τούτο οφείλεται στην έλλειψη πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων προηγμένης τεχνολογίας για την ανάληψη στρατηγικών αποστολών από το ιρανικό ΠΝ, λόγω και των χρόνιων κυρώσεων εις βάρος της χώρας. Η σύγκριση με τα πλοία Mistral της Αιγύπτου ή τα υποβρύχια που προμηθεύτηκε το Ισραήλ από τη Γερμανία είναι απαγορευτική.

Αυτή η τελευταία διαπίστωση είναι και το επίκεντρο των στόχων της Ιταλίας. Το Ιράν απαλλαγμένο από τις σημαντικότερες κυρώσεις που του είχαν επιβληθεί και με περίσσευμα χρημάτων και πετρελαίου επιθυμεί να προχωρήσει σε ριζική ανανέωση των δυνάμεών του. Τούτο σημαίνει ότι από τη στιγμή που διαθέτει τη βούληση για ανάληψη στρατηγικών ναυτικών αποστολών, θα επενδύσει και στο ΠΝ του, γεγονός που η Ρώμη επιθυμεί να εκμεταλλευτεί αναλαμβάνοντας την υπογραφή αμυντικών συμβολαίων για ναυπήγηση πλοίων. Την ίδια στιγμή μία τέτοια στρατηγική συμφωνία δύναται να αντισταθμίσει τη σταθερή μείωση εσόδων για την Ιταλία, από τη σταδιακή φυγή του 6^ου Αμερικανικού Στόλου από τους λιμένες της. Κύκλοι του ιταλικού ΥΠΑΜ έχουν φτάσει στο σημείο να προειδοποιούν πως αν ο διάδοχος του Obama συνεχίσει αυτή την πολιτική στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, μελλοντικά στα λιμάνια της Ιταλίας δεν θα υπάρχουν αμερικανικά πλοία.

Η εικόνα των ιταλικών λιμένων με ιρανικές σημαίες στα πλωτά μέσα που ελλιμενίζονται αντί των αμερικανικών μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει, ωστόσο στο μεσοπρόθεσμο μέλλον δε μπορεί να αποκλειστεί αν οι ΗΠΑ δεν επιβάλουν την αντίθεσή τους. Η Ιταλία δεν είναι απαραίτητο ότι αναζητά έσοδα, κατά αποκλειστικότητα, από τα ιρανικά πετρέλαια. Ένα MoU με την Τεχεράνη είναι αρκετό για να αποκομίσει η Ρώμη ανταλλάγματα από ΗΠΑ, Σ. Αραβία ή Ισραήλ, ώστε να υπαναχωρήσει στις διαφαινόμενες βλέψεις της. Αυτή είναι η λογική με την οποία η Ιταλία προσέγγισε τις πρόσφατες συσκέψεις της Bratislava και η λογική του Ιταλού Πρωθυπουργού, ο οποίος ακολουθεί παρά πόδα τους δύο ισχυρούς της Ευρώπης (Γαλλία-Γερμανία), ώστε να θρέψει τη χώρα του με τα ψίχουλα που θα μείνουν από την εκμετάλλευση της ευρωπαϊκής ηπείρου.

http://www.militaire.gr/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%af%ce%b4%ce%b9-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b9%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%b9/