Την οδό της επίδειξης
ισχύος επιλέγουν οι Ηνωμένες Πολιτείες απέναντι στην Κίνα, με το κλασικό
«εργαλείο» προβολής ισχύος (projection of power), το μοναδικό για την
ακρίβεια που μπορεί να προστατεύσει συμφέροντα σε πλανητικό επίπεδο, το
Ναυτικό τους (US Navy), αναπτύσσοντας στην περιοχή μια αεροπορική δύναμη
140 μαχητικών αεροσκαφών, πέραν των ισχυρών πολεμικών πλοίων με τους
12.000 ναύτες, σε συνεργασία με στρατηγικά βομβαρδιστικά B-52 και
αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου EA-18G Growler…
Μόλις προχθές, πολύ κοντά στα ταραγμένα ύδατα της θάλασσας της Νότιας Κίνας στην οποία προσπαθεί να κυριαρχήσουν οι Κινέζοι εφαρμόζοντας τη στρατηγική της «άρνησης [βλ. απαγόρευσης] πρόσβασης» (access denial), ασκήθηκαν λοιπόν δύο ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων, σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους, που μπορούν να «τυφλώσουν» τα κινεζικά ραντάρ στις διαφιλονικούμενες νήσους και τις νησίδες, τεχνητές ή πραγματικές, αμφισβητώντας παράλληλα στην πράξη και την κινεζική απόπειρα επιβολής ζώνης ελέγχου αεράμυνας και υποχρέωσης αναφοράς (ADIZ: Air Defense Identification Zone).
Για την ακρίβεια, οι ασκήσεις πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή της θάλασσας των Φιλιππίνων όπου τα αεροπλανοφόρα USS John C. Stennis (CVN 74) και USS Ronald Reagan (CVN 76), με τις ομάδες μάχης τους (Carrier Strike Groups: CSG 3 και CSG 5) εκτέλεσαν αεροναυτικές ασκήσεις.
Το CSG 3 που ξεκίνησε εκπαιδευτική δραστηριότητα και περιπολία στον δυτικό Ειρηνικό από τις αρχές Φεβρουαρίου, εκτός από τη ναυαρχίδα USS John C. Stennis (CVN 74) με την πτέρυγα μάχης αεροπλανοφόρου νούμερο 9 (CVW: Carrier Air Wing 9), συμπεριλαμβάνει το καταδρομικό κατευθυνομένων βλημάτων USS Mobile Bay (CG 53) και τα αντιτορπιλικά κατευθυνομένων βλημάτων USS Stockdale (DDG 106), USS Chung-Hoon (DDG 93) και USS William P. Lawrence (DDG 110), της Μοίρας Αντιτορπιλικών 21 (DESRON: Destroyer Squadron 21).
Το CSG 5 ξεκίνησε τη θερινή περιπολία του στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού μόλις στις 4 Ιουνίου με έδρα τη Γικοσούκα της Ιαπωνίας, αποτελείται από το αεροπλανοφόρο USS Ronald Reagan (CVN 76) με την CVW 5, τα καταδρομικά κατευθυνομένων βλημάτων USS Shiloh (CG 67) και USS Chancellorsville (CG 62)και τα αντιτορπιλικά κατευθυνομένων βλημάτων της DESRON 15, USS Curtis Wilbur (DDG 54), USS McCampbell (DDG 85) και USS Benfold (DDG 65).
Η κατάσταση αυτή προφανώς προβληματίζει, καθώς παρά το ότι ο ένας αντίπαλος σέβεται σε γενικές γραμμές τον άλλο, αμφότεροι παραμένουν καχύποπτοι για τις προθέσεις της άλλης πλευράς, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρεθεί ισορροπία.
Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να «χτίζουν» μια τοπική συμμαχία με όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα από τις κινεζικές διεκδικήσεις στην περιοχή, με αποτέλεσμα η κατάσταση να λαμβάνει ψυχροπολεμικές διαστάσεις.
Σε τέτοιες συνθήκες, αρκεί μια λάθος εκτίμηση, μια άπειρη πολιτική προσωπικότητα, μια λανθασμένη απόφαση που θα οδηγήσει την κατάσταση σε επικίνδυνες – στρατιωτικές – ατραπούς. Επίσης, λόγω του μεγέθους των αντιπάλων, το βέβαιο είναι ότι ο ανταγωνισμός και η υπονόμευση μπορεί εύκολα να περάσει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το ερώτημα είναι εάν οι ΗΠΑ θα θεωρήσουν ότι μπορούν να ακολουθήσουν την ίδια πρακτική απέναντι στο δίδυμο Μόσχας-Πεκίνου, ή θα επιλέξουν να παίξουν την μία πλευρά απέναντι στην άλλη. Κάποτε, ο Χένρι Κίσιντζερ και ο Ρίτσαρντ Νίξον είχαν βρει «κοινή γλώσσα» με τους Κινέζους για να αντιμετωπίσουν την ΕΣΣΔ.
Μόλις προχθές, πολύ κοντά στα ταραγμένα ύδατα της θάλασσας της Νότιας Κίνας στην οποία προσπαθεί να κυριαρχήσουν οι Κινέζοι εφαρμόζοντας τη στρατηγική της «άρνησης [βλ. απαγόρευσης] πρόσβασης» (access denial), ασκήθηκαν λοιπόν δύο ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων, σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους, που μπορούν να «τυφλώσουν» τα κινεζικά ραντάρ στις διαφιλονικούμενες νήσους και τις νησίδες, τεχνητές ή πραγματικές, αμφισβητώντας παράλληλα στην πράξη και την κινεζική απόπειρα επιβολής ζώνης ελέγχου αεράμυνας και υποχρέωσης αναφοράς (ADIZ: Air Defense Identification Zone).
Για την ακρίβεια, οι ασκήσεις πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή της θάλασσας των Φιλιππίνων όπου τα αεροπλανοφόρα USS John C. Stennis (CVN 74) και USS Ronald Reagan (CVN 76), με τις ομάδες μάχης τους (Carrier Strike Groups: CSG 3 και CSG 5) εκτέλεσαν αεροναυτικές ασκήσεις.
Το CSG 3 που ξεκίνησε εκπαιδευτική δραστηριότητα και περιπολία στον δυτικό Ειρηνικό από τις αρχές Φεβρουαρίου, εκτός από τη ναυαρχίδα USS John C. Stennis (CVN 74) με την πτέρυγα μάχης αεροπλανοφόρου νούμερο 9 (CVW: Carrier Air Wing 9), συμπεριλαμβάνει το καταδρομικό κατευθυνομένων βλημάτων USS Mobile Bay (CG 53) και τα αντιτορπιλικά κατευθυνομένων βλημάτων USS Stockdale (DDG 106), USS Chung-Hoon (DDG 93) και USS William P. Lawrence (DDG 110), της Μοίρας Αντιτορπιλικών 21 (DESRON: Destroyer Squadron 21).
Το CSG 5 ξεκίνησε τη θερινή περιπολία του στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού μόλις στις 4 Ιουνίου με έδρα τη Γικοσούκα της Ιαπωνίας, αποτελείται από το αεροπλανοφόρο USS Ronald Reagan (CVN 76) με την CVW 5, τα καταδρομικά κατευθυνομένων βλημάτων USS Shiloh (CG 67) και USS Chancellorsville (CG 62)και τα αντιτορπιλικά κατευθυνομένων βλημάτων της DESRON 15, USS Curtis Wilbur (DDG 54), USS McCampbell (DDG 85) και USS Benfold (DDG 65).
Το
ίδιο το Αμερικανικό Ναυτικό, στην ανακοίνωσή του δεν κρύβει τους
απώτερους σκοπούς της κοινής ανάπτυξης των δύο ομάδων μάχης
αεροπλανοφόρων, που είναι η επίδειξη της μοναδικής δυνατότητας των
Ηνωμένων Πολιτειών να επιχειρούν συντονισμένα πολλαπλές ομάδες μάχης
αεροπλανοφόρων σε μικρή απόσταση η μία από την άλλη. Μια ικανότητα η
οποία ασφαλώς περιέχει σαφές μήνυμα προς την Κίνα, αυτό της άρνησης του
στόχου εφαρμογής της στρατηγικής του «access denial»…
Όπως αναφέρει σε πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ που φιλοξενεί ο έγκυρος «Aviationist», το ίδιο είχε συμβεί τον Σεπτέμβριο του 2012 όταν τα αεροπλανοφόρα USS George Washington (CVN 73) και USS Carl Vinson (CVN 70)
με τις ομάδες μάχης τους πραγματοποίησαν συνδυασμένες επιχειρήσεις στις
θάλασσες της Ανατολικής και της Νότιας Κίνας. Παρομοίως, το 2001, τα USS Constellation (CV 64) και Carl Vinson (CVN 70) επιχείρησαν από κοινού στη Νότια Σινική Θάλασσα.Η κατάσταση αυτή προφανώς προβληματίζει, καθώς παρά το ότι ο ένας αντίπαλος σέβεται σε γενικές γραμμές τον άλλο, αμφότεροι παραμένουν καχύποπτοι για τις προθέσεις της άλλης πλευράς, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρεθεί ισορροπία.
Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να «χτίζουν» μια τοπική συμμαχία με όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα από τις κινεζικές διεκδικήσεις στην περιοχή, με αποτέλεσμα η κατάσταση να λαμβάνει ψυχροπολεμικές διαστάσεις.
Σε τέτοιες συνθήκες, αρκεί μια λάθος εκτίμηση, μια άπειρη πολιτική προσωπικότητα, μια λανθασμένη απόφαση που θα οδηγήσει την κατάσταση σε επικίνδυνες – στρατιωτικές – ατραπούς. Επίσης, λόγω του μεγέθους των αντιπάλων, το βέβαιο είναι ότι ο ανταγωνισμός και η υπονόμευση μπορεί εύκολα να περάσει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το ερώτημα είναι εάν οι ΗΠΑ θα θεωρήσουν ότι μπορούν να ακολουθήσουν την ίδια πρακτική απέναντι στο δίδυμο Μόσχας-Πεκίνου, ή θα επιλέξουν να παίξουν την μία πλευρά απέναντι στην άλλη. Κάποτε, ο Χένρι Κίσιντζερ και ο Ρίτσαρντ Νίξον είχαν βρει «κοινή γλώσσα» με τους Κινέζους για να αντιμετωπίσουν την ΕΣΣΔ.
Οι
σχέσεις και η αμοιβαία εκτίμηση του γηραιού Κίσιντζερ με τον Βλαντιμίρ
Πούτιν, δεν αποκλείεται να προτείνουν, εάν δεν το έχουν ήδη εισηγηθεί,
την αντιστροφή αυτής της πολιτικής των αρχών της δεκαετίας του 1970…Το
βέβαιο είναι ότι η «υψηλή στρατηγική» (grand strategy) των ΗΠΑ έχει το
τρέχων διάστημα κάποια κενά και σα να προδίδει αβεβαιότητα για το δέον
γενέσθαι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου