Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
Σήμερα πλέον δεν μιλάμε τους «φόβους» μας, ούτε για τις υποψίες, αλλά για γεγονότα, που όταν τα βάλεις σε μια σειρά και τα αντιπαραβάλεις με το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης, τότε θα δεις ότι πράγματι σήμερα τα χειρότερα σενάρια των μεγαλύτερων συνωμοσιολόγων της προηγούμενης δεκαετίας, σήμερα γίνονται πραγματικότητα.
Βλέποντας τη Γαλλία, που πραγματικά για άλλη μια φορά δείχνει το φως στο τούνελ με τις παλλαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια σε έναν νόμο που στο δεύτερο μόλις άρθρο του, καταργεί αγώνες για τους οποίους τις δεκαετίες του ΄60 και του ’70 χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή του, πολλοί αμαυρώθηκαν για μια ζωή, όμως μέσα από τη στάση και τη θυσία τους πέτυχαν αποφάσεις και οδήγησαν σε εξελίξεις που άλλαξαν τη ροή της ιστορίας.
Στις Γαλλία μπήκαμε σήμερα στην 61η ημέρα κινητοποιήσεων, το κράτος έχει χάσει από αυτές τις κινητοποιήσεις περίπου 10 δις ευρώ και όμως η κυβέρνηση Ολάντ είναι ανένδοτη. Αυτή τη στιγμή κινδυνεύει να χάσει πάνω από 2 δις την ρήτρα για το Euro 2016, ενώ πάνω από 5 δις θα είναι οι απώλειες για τις 15 μέρες που θα κρατήσει το Euro. Και μιλάμε για καθαρά έσοδα του κράτους και όχι τους τζίρους, από τους οποίους θα κερδίσουν και οι πολίτες – επιχειρηματίες. Αν προσθέσουμε και τις γενικές απώλειες από τον τουρισμό, τότε τα μεγέθη γίνονται ιλιγγιώδη.
Ανάλογες διαδηλώσεις γίνονται και σε άλλες χώρες (Βέλγιο, Γερμανία, Ελλάδα κλπ) ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Την αλλαγή των εργατικών νόμων… την ψήφιση αντιτρομοκρατικών νόμων, την αύξηση της φορολογίας. Δηλαδή των εγκλωβισμό των ανθρώπων σε έναν φαύλο κύκλο, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα και κυρίως χειροτερεύοντας την ποιότητας ζωής του.
Για να μην μακρηγορώ θεωρώ ότι έχετε αντιληφθεί τι περίπου λέω.
Όμως το θέμα αυτό να το δείτε σαν μονάδα, ίσως σε πολλούς να μην λέει και κάτι.
Αν όμως το δείτε σε συνδιασμό με το μεταναστευτικό – που είναι το βασικό «πρόβλημα» της Ευρώπης, τότε θα δείτε ότι αλλάζουν πολλά.
Η Γερμανία μπήκε στο θέμα πόλεμος στη Συρία περίπου δύο χρόνια, αφού είχε αυτός ξεκινήσει, στα τέλη του 2014. Αρχικά με την αποστολή της συστοιχίας Πάτριοτ και εν συνεχεία με δύο τάγματα στρατού. Να σας πω την αλήθεια τότε θεωρούσα ότι η Γερμανία απλά υπέκυψε στις εντολές της Αμερικής. Σήμερα έχω εντελώς διαφορετική άποψη, αφού στην πορεία έχουν προκύψει και νέα στοιχεία.
Εντείνοντας τις πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία, αλλά και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, αμέσως όλοι γνώριζαν – και εμείς από τότε είχαμε αρθρογραφήσει σχετικά – ότι οι αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο οι μεταναστευτικές ροές προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.
Μήπως όμως τελικά αυτός ήταν ο επιθυμητός στόχος;
Είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με την βιομηχανική οικονομία, ότι η γηρασμένη Ευρώπη εδώ και αρκετά χρόνια αντιμετώπιζε ένα μεγάλο πρόβλημα. Ο μέρος όρος των εργατών είχε ανέλθει στα 40 έτη και αυξανόταν χρόνο με τον χρόνο. Στις βιομηχανικές χώρες του βορρά ήδη υπήρχε σοβαρό πρόβλημα. Μέχρι χθές ακόμα και οι μετανάστες που πήγαιναν στις χώρες αυτές, συνήθως ήταν κοντά στα 30-35 έτη και είχαν ήδη αποτύχει στον τόπο – χώρα καταγωγής τους. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί νέο εργατικό δυναμικό.
Με τους όρους που ισχύουν όμως αυτό το εργατικό δυναμικό πρέπει να αμειφθεί με την προσφερόμενη εργασία του, μια αμοιβή που ακριβώς λόγω των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν τις δεκαετίες ΄60 και ΄70 είναι πολύ ακριβή, για να μπορέσει η Ευρωπαϊκή Βιομηχανία να ανταγωνισθεί την διαρκώς επεκτεινόμενη κινεζική.
Στο θέμα «κινεζική οικονομική εισβολή» με τα φθηνά προϊόντα, η Ε.Ε.
έχει τα μέσα να την αντιμετωπίσει. Με ένα απλό μποϊκοτάζ ή έναν αυστηρό
περιορισμό στις εισαγωγές και το πρόβλημα λυνόταν μέσα σε λίγες
εβδομάδες. Το θέμα είναι ότι η Κίνα κατέχει το μεγαλύτερο μέρος του
δυσθεώρητου χρέους της Γερμανίας (τα 3 από τα 7 τρις ευρώ) με αποτέλεσμα
αν τολμήσει να κουνηθεί η Γερμανία, μέσα σε 24ώρες να κινδυνεύει να
χρεοκοπήσει!
Οπότε το «μεταναστευτικό» έρχεται να αλλάξει τους κανόνες και οι βιομήχανοι τρίβουν τα χέρια τους. Πλέον δεν εισάγουν εργατικό δυναμικό, αλλά αυτό έρχεται εξαθλιωμένο σε αυτούς κυριολεκτικά παρακαλώντας για δουλειά (όχι εργασία).
Οι χώρες «υποδοχής» πιστές στο σχέδιο τους, μεριμνούν ώστε τα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών να βρίσκονται πλησίων ή ακόμα και εντός των βιομηχανικών περιοχών. Το ίδιο δεν γίνεται και στη χώρα μας; Τώρα που αρχίζουν και φτιάχνουν μόνιμα κέντρα με οικίσκους και όχι με σκηνές που τα φτιάχνουν; Μα φυσικά στον βιομηχανικό Ασπρόπυργο, στον Σκαραμαγκά, στην Ελευσίνα, στη Μαλακάσα, στα Οινόφυτα, στη Σίνδο… Ακριβώς όπου υπάρχει βαριά βιομηχανία.
Έτσι λοιπόν σε πρώτη φάση βλέπουμε ήδη στη Βόρεια Ευρώπη καταρχήν τα μεροκάματα από 60 και 70 ευρώ την ημέρα να πέφτουν στα 50 μόλις 6 μήνες μετά τον λαθροεπικοισμό. Η μείωση των ημερομισθίων όμως δεν μπορεί να πέσει κάτω από τα κατώτατα νομικά όρια, που στις περισσότερες βόρειες χώρες είναι κοντά στα 40 ευρώ, ενώ οι υπερωρίες και η εργασία σε αργίες και σαββατοκύριακα αμείβετε με ποσοστά +70%.
Κάπου εδώ λοιπόν έρχονται οι κυβερνήσεις να βάλουν το χέρι τους. Όπως κακή ώρα πράττει ο Ολάντ. Τι έκανε ο Ολάντ; Απλά νομοθέτησε έτσι ώστε οι υπερωρίες, η εργασία σε αργίες και σαββατοκύριακα να αμοίβονται με ψίχουλα. Έτσι οι βιομηχανίες έχουν μειώσεις στο κόστος εργασίας μέχρι και 25%. Είναι απλά το πρώτο βήμα.
Σήμερα σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας, έχουν αρχίσει από το καλοκαίρι του 2015 να κάνουν την εμφάνιση τους λαθρομεροκάματα (δλδ μη δηλωμένα σε ΙΚΑ και εφορία) της τάξης των 10 ευρώ ανά 7 ώρες εργασία. Αν σήμερα υπήρχε στην Ελλάδα οικοδομή αυτό θα μπορούσατε να το δείτε από κοντά.
Ήδη στη Νότια Ιταλία – μια περιοχή όπου παράγεται το 80% των αγροτικών προϊόντων της χώρας – το 60% των εργατών είναι μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική με ημερομίσθια που δεν ξεπερνούν τα 10-15 ευρώ. Γι΄αυτό και παρατηρείται μεγάλη πτώση στις τιμές των Ιταλικών αγροτικών προϊόντων.
Θα μου πείτε πολλοί μας πως ζούν αυτοί οι άνθρωποι. Όπως όλοι μας θα σας απαντήσω, αλλά με τη διαφορά ότι δεν έχουν τον καταναλωτισμό, γιατί απλά δεν τον έχουν γνωρίσει.
Καταρχήν έχουν μάθει να ζούν σε ένα σπίτι 100τμ,δύο και τρεις οικογένειας 12-15 άτομα. Που σημαίνει ότι ένα ενοίκια της τάξης των 400 ευρώ, αντιστοιχεί ποσό 100-120 ευρώ ανά οικογένεια. Εν συνεχεία η διατροφή τους ακριβώς επειδή είναι καταρχήν περιορισμένη σε ποσότητα και δευτερευόντως σε κόστος, ενώ δεν πετάνε τίποτα. Μαγειρεύουν ακριβώς όσο απαιτείται, σε αντίθεση με εμάς τους Ευρωπαίους που μαγειρεύουμε για 10 ενώ είμαστε 4 και το υπόλοιπο το πετάμε στα σκουπίδια. Με αυτήν την απλή αναφορά θεωρώ ότι έγινα αντιληπτό και δεν έχει σημασία να το προχωρήσουμε.
Αυτοί οι άνθρωποι προέρχονται από περιοχές όπου να σκοτώσεις 5-6 άτομα είναι καθημερινότητα. Αυτό το ξέρουν αυτοί που έχουν προκαλέσει το μεταναστευτικό κύμα. Γι΄αυτό και επιβάλλουν νέους νόμους περιορισμού των ατομικών ελευθεριών, στο όνομα της ασφάλειας. Οι μετανάστες τους δέχονται γιατί θέλουν να ενταχθούν, ενώ εμείς τους αποδεχόμαστε γιατί φοβόμαστε και δικαίως τους μετανάστες. Έτσι λοιπόν όλοι τρώμε την λουκουμόσκονη και αυτοί κάνουν τις δουλείες τους…
Το θέμα μας αν κατακλείδι είναι ότι πλέον ζούμε τη μετάβαση σε νέα μοντέλα οικονομίας. Σίγουρα με περιορισμό των δικαιωμάτων των ανθρώπων στο όνομα της ασφάλειας, της ελεύθερης εργασίας και της ανταγωνιστικότητας.
Το σενάριο 5€ μεροκάματο είναι πλέον στην πόρτα μας…
http://katohika.gr/ellada/distixos-pragmata-odeuoun-xeirotera-senaria-megaliteron-sinomosiologon/
Σήμερα πλέον δεν μιλάμε τους «φόβους» μας, ούτε για τις υποψίες, αλλά για γεγονότα, που όταν τα βάλεις σε μια σειρά και τα αντιπαραβάλεις με το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης, τότε θα δεις ότι πράγματι σήμερα τα χειρότερα σενάρια των μεγαλύτερων συνωμοσιολόγων της προηγούμενης δεκαετίας, σήμερα γίνονται πραγματικότητα.
Βλέποντας τη Γαλλία, που πραγματικά για άλλη μια φορά δείχνει το φως στο τούνελ με τις παλλαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια σε έναν νόμο που στο δεύτερο μόλις άρθρο του, καταργεί αγώνες για τους οποίους τις δεκαετίες του ΄60 και του ’70 χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή του, πολλοί αμαυρώθηκαν για μια ζωή, όμως μέσα από τη στάση και τη θυσία τους πέτυχαν αποφάσεις και οδήγησαν σε εξελίξεις που άλλαξαν τη ροή της ιστορίας.
Στις Γαλλία μπήκαμε σήμερα στην 61η ημέρα κινητοποιήσεων, το κράτος έχει χάσει από αυτές τις κινητοποιήσεις περίπου 10 δις ευρώ και όμως η κυβέρνηση Ολάντ είναι ανένδοτη. Αυτή τη στιγμή κινδυνεύει να χάσει πάνω από 2 δις την ρήτρα για το Euro 2016, ενώ πάνω από 5 δις θα είναι οι απώλειες για τις 15 μέρες που θα κρατήσει το Euro. Και μιλάμε για καθαρά έσοδα του κράτους και όχι τους τζίρους, από τους οποίους θα κερδίσουν και οι πολίτες – επιχειρηματίες. Αν προσθέσουμε και τις γενικές απώλειες από τον τουρισμό, τότε τα μεγέθη γίνονται ιλιγγιώδη.
Ανάλογες διαδηλώσεις γίνονται και σε άλλες χώρες (Βέλγιο, Γερμανία, Ελλάδα κλπ) ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Την αλλαγή των εργατικών νόμων… την ψήφιση αντιτρομοκρατικών νόμων, την αύξηση της φορολογίας. Δηλαδή των εγκλωβισμό των ανθρώπων σε έναν φαύλο κύκλο, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα και κυρίως χειροτερεύοντας την ποιότητας ζωής του.
Για να μην μακρηγορώ θεωρώ ότι έχετε αντιληφθεί τι περίπου λέω.
Όμως το θέμα αυτό να το δείτε σαν μονάδα, ίσως σε πολλούς να μην λέει και κάτι.
Αν όμως το δείτε σε συνδιασμό με το μεταναστευτικό – που είναι το βασικό «πρόβλημα» της Ευρώπης, τότε θα δείτε ότι αλλάζουν πολλά.
Η Γερμανία μπήκε στο θέμα πόλεμος στη Συρία περίπου δύο χρόνια, αφού είχε αυτός ξεκινήσει, στα τέλη του 2014. Αρχικά με την αποστολή της συστοιχίας Πάτριοτ και εν συνεχεία με δύο τάγματα στρατού. Να σας πω την αλήθεια τότε θεωρούσα ότι η Γερμανία απλά υπέκυψε στις εντολές της Αμερικής. Σήμερα έχω εντελώς διαφορετική άποψη, αφού στην πορεία έχουν προκύψει και νέα στοιχεία.
Εντείνοντας τις πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία, αλλά και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, αμέσως όλοι γνώριζαν – και εμείς από τότε είχαμε αρθρογραφήσει σχετικά – ότι οι αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο οι μεταναστευτικές ροές προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.
Μήπως όμως τελικά αυτός ήταν ο επιθυμητός στόχος;
Είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με την βιομηχανική οικονομία, ότι η γηρασμένη Ευρώπη εδώ και αρκετά χρόνια αντιμετώπιζε ένα μεγάλο πρόβλημα. Ο μέρος όρος των εργατών είχε ανέλθει στα 40 έτη και αυξανόταν χρόνο με τον χρόνο. Στις βιομηχανικές χώρες του βορρά ήδη υπήρχε σοβαρό πρόβλημα. Μέχρι χθές ακόμα και οι μετανάστες που πήγαιναν στις χώρες αυτές, συνήθως ήταν κοντά στα 30-35 έτη και είχαν ήδη αποτύχει στον τόπο – χώρα καταγωγής τους. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί νέο εργατικό δυναμικό.
Με τους όρους που ισχύουν όμως αυτό το εργατικό δυναμικό πρέπει να αμειφθεί με την προσφερόμενη εργασία του, μια αμοιβή που ακριβώς λόγω των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν τις δεκαετίες ΄60 και ΄70 είναι πολύ ακριβή, για να μπορέσει η Ευρωπαϊκή Βιομηχανία να ανταγωνισθεί την διαρκώς επεκτεινόμενη κινεζική.
Οπότε το «μεταναστευτικό» έρχεται να αλλάξει τους κανόνες και οι βιομήχανοι τρίβουν τα χέρια τους. Πλέον δεν εισάγουν εργατικό δυναμικό, αλλά αυτό έρχεται εξαθλιωμένο σε αυτούς κυριολεκτικά παρακαλώντας για δουλειά (όχι εργασία).
Οι χώρες «υποδοχής» πιστές στο σχέδιο τους, μεριμνούν ώστε τα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών να βρίσκονται πλησίων ή ακόμα και εντός των βιομηχανικών περιοχών. Το ίδιο δεν γίνεται και στη χώρα μας; Τώρα που αρχίζουν και φτιάχνουν μόνιμα κέντρα με οικίσκους και όχι με σκηνές που τα φτιάχνουν; Μα φυσικά στον βιομηχανικό Ασπρόπυργο, στον Σκαραμαγκά, στην Ελευσίνα, στη Μαλακάσα, στα Οινόφυτα, στη Σίνδο… Ακριβώς όπου υπάρχει βαριά βιομηχανία.
Έτσι λοιπόν σε πρώτη φάση βλέπουμε ήδη στη Βόρεια Ευρώπη καταρχήν τα μεροκάματα από 60 και 70 ευρώ την ημέρα να πέφτουν στα 50 μόλις 6 μήνες μετά τον λαθροεπικοισμό. Η μείωση των ημερομισθίων όμως δεν μπορεί να πέσει κάτω από τα κατώτατα νομικά όρια, που στις περισσότερες βόρειες χώρες είναι κοντά στα 40 ευρώ, ενώ οι υπερωρίες και η εργασία σε αργίες και σαββατοκύριακα αμείβετε με ποσοστά +70%.
Κάπου εδώ λοιπόν έρχονται οι κυβερνήσεις να βάλουν το χέρι τους. Όπως κακή ώρα πράττει ο Ολάντ. Τι έκανε ο Ολάντ; Απλά νομοθέτησε έτσι ώστε οι υπερωρίες, η εργασία σε αργίες και σαββατοκύριακα να αμοίβονται με ψίχουλα. Έτσι οι βιομηχανίες έχουν μειώσεις στο κόστος εργασίας μέχρι και 25%. Είναι απλά το πρώτο βήμα.
Σήμερα σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας, έχουν αρχίσει από το καλοκαίρι του 2015 να κάνουν την εμφάνιση τους λαθρομεροκάματα (δλδ μη δηλωμένα σε ΙΚΑ και εφορία) της τάξης των 10 ευρώ ανά 7 ώρες εργασία. Αν σήμερα υπήρχε στην Ελλάδα οικοδομή αυτό θα μπορούσατε να το δείτε από κοντά.
Ήδη στη Νότια Ιταλία – μια περιοχή όπου παράγεται το 80% των αγροτικών προϊόντων της χώρας – το 60% των εργατών είναι μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική με ημερομίσθια που δεν ξεπερνούν τα 10-15 ευρώ. Γι΄αυτό και παρατηρείται μεγάλη πτώση στις τιμές των Ιταλικών αγροτικών προϊόντων.
Θα μου πείτε πολλοί μας πως ζούν αυτοί οι άνθρωποι. Όπως όλοι μας θα σας απαντήσω, αλλά με τη διαφορά ότι δεν έχουν τον καταναλωτισμό, γιατί απλά δεν τον έχουν γνωρίσει.
Καταρχήν έχουν μάθει να ζούν σε ένα σπίτι 100τμ,δύο και τρεις οικογένειας 12-15 άτομα. Που σημαίνει ότι ένα ενοίκια της τάξης των 400 ευρώ, αντιστοιχεί ποσό 100-120 ευρώ ανά οικογένεια. Εν συνεχεία η διατροφή τους ακριβώς επειδή είναι καταρχήν περιορισμένη σε ποσότητα και δευτερευόντως σε κόστος, ενώ δεν πετάνε τίποτα. Μαγειρεύουν ακριβώς όσο απαιτείται, σε αντίθεση με εμάς τους Ευρωπαίους που μαγειρεύουμε για 10 ενώ είμαστε 4 και το υπόλοιπο το πετάμε στα σκουπίδια. Με αυτήν την απλή αναφορά θεωρώ ότι έγινα αντιληπτό και δεν έχει σημασία να το προχωρήσουμε.
Αυτοί οι άνθρωποι προέρχονται από περιοχές όπου να σκοτώσεις 5-6 άτομα είναι καθημερινότητα. Αυτό το ξέρουν αυτοί που έχουν προκαλέσει το μεταναστευτικό κύμα. Γι΄αυτό και επιβάλλουν νέους νόμους περιορισμού των ατομικών ελευθεριών, στο όνομα της ασφάλειας. Οι μετανάστες τους δέχονται γιατί θέλουν να ενταχθούν, ενώ εμείς τους αποδεχόμαστε γιατί φοβόμαστε και δικαίως τους μετανάστες. Έτσι λοιπόν όλοι τρώμε την λουκουμόσκονη και αυτοί κάνουν τις δουλείες τους…
Το θέμα μας αν κατακλείδι είναι ότι πλέον ζούμε τη μετάβαση σε νέα μοντέλα οικονομίας. Σίγουρα με περιορισμό των δικαιωμάτων των ανθρώπων στο όνομα της ασφάλειας, της ελεύθερης εργασίας και της ανταγωνιστικότητας.
Το σενάριο 5€ μεροκάματο είναι πλέον στην πόρτα μας…
http://katohika.gr/ellada/distixos-pragmata-odeuoun-xeirotera-senaria-megaliteron-sinomosiologon/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου