Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τινάζει την Ευρώπη στον αέρα. Έχει ανοίξει τις πύλες της Τουρκίας και «αδειάζει» τη Συρία στην Ευρώπη. Η Ευρώπη παρακολουθεί αμήχανη.
Εδώ και δύο χρόνια το TRIBUNE είχε προειδοποιήσει ότι η οικονομική κρίση ήταν μια φάρσα, μια απάτη, μια γερμανική «μηχανή» για να κατακτηθεί η Ευρώπη από το Βερολίνο και δεν αποτελούσε μια πραγματική κρίση.
Αντιθέτως, προειδοποιούσαμε, διαβάζοντας τον μεγάλο χάρτη της ανατολικής Μεσογείου, ότι η πραγματική κρίση που ερχόταν ήταν γεωπολιτική. Προσφυγικό, τρομοκρατία, τζιχάντ (ιερός πόλεμος).
Λέγαμε, από τότε, ότι η Ελλάδα έπρεπε να πιέσει την απεμπλοκή της από τα μνημόνια γιατί έρχονταν «αποκαλυπτικές» εξελίξεις εξαιτίας του τζιχάντ στη Μέση Ανατολή.
Λέγαμε και λέμε ότι η Ελλάδα, λόγω ιστορικών και γεωγραφικών λόγων, είναι ο προμαχώνας της Ευρώπης απέναντι στην Ανατολή.
Υποστηρίξαμε ότι αυτό είναι το μεγάλο μας «όπλο» και επιχείρημα για να απεμπλακούμε από τη μνημονιακή φτωχοποίηση και μιζέρια, δίχως φυσικά να σήμαινε κάτι τέτοιο ότι θα αποφεύγαμε τις λογικές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις ώστε να φτιάξουμε ένα λειτουργικό και οικονομικό κράτος. Αλλά μπορούμε να φτιάξουμε κράτος δίχως να εκβιαζόμαστε και να πιεζόμαστε με όπλο τη λιτότητα, που στόχος της από ό,τι έχει αποδειχθεί δεν είναι ο εκσυγχρονισμός αλλά η κατάκτηση της Ελλάδας από τη Γερμανία.
Οι Βρυξέλλες, υπό γερμανική μπότα, έδειξαν να μην κατανοούν ούτε να έχουν διάθεση να ακούσουν την Ελλάδα όταν τους είπε ότι «εάν εμείς πέσουμε θα πλημμυρίσετε με εκατομμύρια πρόσφυγες».
Και τι δεν είπαν! Τον Κοτζιά και τον Καμμένο κατηγόρησαν ως «εκβιαστές», επειδή τους προειδοποίησαν για το κακό που ερχόταν. Και το χειρότερο, σε αυτή την επίθεση που εξαπέλυσαν οι αλκοολικοί των Βρυξελλών στους Έλληνες υπουργούς, είχαν και τα ντόπια ελληνόφωνα παπαγαλάκια, τα γνωστά «νεοφιλελέ» σκουπίδια, να αναπαράγουν τις κατηγορίες κατά της χώρας μας.
Διότι, να το πούμε επιτέλους, μπροστά στα εγχώρια ΜΜΕ που εκπέμπουν προπαγάνδα του Βερολίνου, οι εκβιαστές του χιλιάρικου που πιάστηκαν πριν μερικές ημέρες είναι «πταίσματα».
Σε αυτό το χαλιφάτο βλέπει τον εαυτό του «σουλτάνο». Αυτό νομίζω το έχουμε εμπεδώσει όλοι στον τόπο μας, ακόμα και τα «νεοφιλελέ» σκουπίδια.
Αλλά και να μην το είχαμε εμπεδώσει εμείς το λένε η κυβέρνηση του Ιράκ, η κυβέρνηση της Συρίας (η ίδια που ο Βενιζέλος ήθελε να της κηρύξει τον πόλεμο), το λένε οι Κούρδοι, το λένε και οι Ισραηλινοί.
Ο Ερντογάν είναι μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (ή αλλιώς Αδελφοί Μουσουλμάνοι).
Αυτή η οργάνωση είναι παγκόσμια.
Πρόκειται για ένα διεθνές δίκτυο που επιδιώκει την αναβίωση του χαλιφάτου, το οποίο καταλύθηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο με τελευταίο χαλίφη τον Οθωμανό Σουλτάνο που κατάργησε ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα βρίσκεται πίσω από κάθε ισλαμιστική μετριοπαθή ή εξτρεμιστική οργάνωση.
Το χαλιφάτο ήταν αραβικό, θα αναρωτηθεί κάποιος, που κολλάει ο Ερντογάν;
Πράγματι, το χαλιφάτο ήταν η αραβική αυτοκρατορία στα χρόνια του μεσαίωνα αλλά από το 1517 ο τίτλος του χαλίφη πέρασε στον Οθωμανό Σουλτάνο.
Τελευταίος Οθωμανός χαλίφης του Ισλάμ ήταν ο Αμπντούλ Μετζίτ Β΄ (1922-1924).
Το χαλιφάτο καταργήθηκε το 1924 από τον Κεμάλ Ατατούρκ και ο τελευταίος χαλίφης πέθανε εξόριστος στο Παρίσι στις 23 Αυγούστου 1944, σε ηλικία 76 ετών.
Όταν ο Ερντογάν μιλά για αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μιλά συνάμα και για αναβίωση του χαλιφάτου.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει δισεκατομμύρια, εάν όχι τρισεκατομμύρια, δολάρια στη διάθεσή της για τους σκοπούς της.
Που τα βρίσκει τα χρήματα η Μουσουλμανική Αδελφότητα;
Το ταμείο είναι οι Σαουδάραβες. Οι Σαουδάραβες επίσης διεξάγουν και εξάγουν όλη την προπαγάνδα.
Χρηματοδοτούν ιμάμηδες και τζαμιά σε όλο τον πλανήτη για να προωθούν το αυστηρά ορθόδοξο Ισλάμ που είναι το ίδιο με το εξτρεμιστικό.
Στόχος τους είναι η κατάκτηση της Ευρώπης και δεν το έκρυψαν ποτέ.
Όταν η «άνοιξη» αυτή έφτασε στη Λιβύη, ο Καντάφι φώναζε ότι οι «επαναστάτες» υποκινούνται από την Αλ Κάιντα, επίσης παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Η Δύση δεν άκουγε, νόμιζε ότι θα έκανε τη Λιβύη δική της και ο Καντάφι της ήταν εμπόδιο σε αυτό το σχέδιο.
Ούτε είχαν πάρει χαμπάρι στα δυτικά ανακτοβούλια τι συνέβαινε στην πραγματικότητα.
Τα δυτικά αεροπλάνα στη Λιβύη, που βομβάρδιζαν τον Καντάφι, άνοιγαν τον δρόμο στους ισλαμιστές να καταλάβουν η χώρα.
Όταν η «άνοιξη» έφτασε στην Αίγυπτο, η Μουσουλμανική Αδελφότητα κέρδισε τις εκλογές και εξέλεξε Πρόεδρο της χώρας του Νείλου τον Μοχάμεντ Μόρσι.
Στη σύντομη διακυβέρνησή του ο Μόρσι έφερε τον Ερντογάν στην Αίγυπτο και από κοινού διακήρυξαν ότι Τουρκία και Αίγυπτος ήταν μια πανίσχυρη δύναμη 150.000.000 ανθρώπων.
Στην ίδια σύντομη διακυβέρνηση των ισλαμιστών, νομοθετήθηκε και το δικαίωμα της νεκροφιλίας… Εάν το θυμάστε…
Όταν τα δυτικά σαΐνια κατάλαβαν τι παιζόταν με τους ισλαμιστές με ανακούφιση υποδέχτηκαν την ανατροπή του Μοχάμεντ Μόρσι από τον Άμπντελ Φάταχ αλ Σίσι, ο οποίος επανέφερε την Αίγυπτο στα χέρια των κοσμικών και δυτικότροπων δυνάμεων της χώρας.
Ο Σίσι «χάλασε» και τη συμμαχία του Μόρσι με τον Ερντογάν, γινόμενος σύμμαχος της Ελλάδας και της Κύπρου και αποκατέστησε τις διπλωματικές σχέσεις της Αιγύπτου με το Ισραήλ, που είχε διακόψει η Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Ο Σίσι ήταν εκείνος ο ηγέτης που πρώτος κατήγγειλε ότι πίσω από το Ισλαμικό Κράτος και την Αλ Κάιντα βρίσκεται η Τουρκία. Αλλά δεν ίδρωσε κανενός το αφτί.
Βάλθηκε παρέα με τη Σαουδική Αραβία, και το κρατίδιο του Κατάρ, που διακινεί όλο το χρήμα της «επανάστασης», να τα παίξουν όλα για όλα στη Συρία.
Και από εκεί που ο Ερντογάν ήταν «κολλητός» φίλος του Άσαντ, άρχισε ξαφνικά να τον βρίζει και να τον πολεμά.
Όπως έχει πει ο ίδιος ο πρόεδρος Άσαντ, αυτό έγινε ξαφνικά, δίχως ποτέ να του εξηγήσει ο Ερντογάν γιατί από «κολλητό» τον έκανε τον χειρότερό του εχθρό.
Ο Ερντογάν με τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ άρχισαν να χρηματοδοτούν και να εξοπλίζουν τους ισλαμιστές εξεγερμένους της Συρίας.
Η Δύση, για δεύτερη φορά αποδείχτηκε ηλίθια (η πρώτη ήταν στη Λιβύη).
Είδαν διάφοροι δυτικοί, που κάνουν γεωπολιτική με όρους 19ου αιώνα, το χάος στη Συρία και νόμισαν ότι θα μπορούσαν και εκείνοι να πάρουν μερικά από τα ιμάτια της πλούσιας χώρας.
Ο Ολάντ -για παράδειγμα- έστελνε όπλα στους ισλαμιστές, το έχει παραδεχθεί, υπολογίζοντας την επιστροφή της αποικιοκρατικής Γαλλίας στην παλιά της αποικία, στη Συρία.
Οι Αμερικανοί, που ήθελαν να ξεφορτωθούν τον Άσαντ, ανέθεσαν στους «συμμάχους» τους Τούρκους και Σαουδάραβες τη διαχείριση του πολέμου. Και φυσικά πρόσφεραν βοήθεια.
Η CIA εκπαίδευε «μετριοπαθείς» αντάρτες που υποδείκνυε η Τουρκία, τους εξόπλιζε κιόλας.
Βεβαίως τα περισσότερα αμερικάνικα όπλα που πήραν οι στασιαστές τα παρέλαβαν από τη Σαουδική Αραβία μέσω Τουρκίας.
Επίσης, οι «μετριοπαθείς» έχουν και κινεζικό οπλισμό, διότι Τουρκία και Σαουδική Αραβία «ψώνιζαν» για τον εξοπλισμό τους και από άλλες αγορές, ακόμα και «μαύρες».
Ερντογάν και Σαουδική Αραβία, όμως, ενώ έλεγαν στις ΗΠΑ ότι εκπροσωπούν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή, στην πραγματικότητα δούλευαν τη δική τους ατζέντα.
Και αυτή φάνηκε όταν το Ισλαμικό Κράτος, πρώην παρακλάδι της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, εισέβαλε τον Ιούνιο του 2014 στο Ιράκ για να το κατακτήσει.
Εκεί οι Αμερικανοί άρχισαν να μπερδεύονται.
Τι δουλειά είχαν οι τζιχαντιστές να εισβάλουν στο Ιράκ; Αφού το Ιράκ το είχαν «καθαρίσει» από την εποχή του Σαντάμ, το είχαν δικό τους -βασικά συγκυριαρχία με το Ιράν- αλλά το είχαν δικό τους.
Οι σφαγές των Κούρδων Γιαζίντι, τον Αύγουστο του 2014, ανάγκασαν τις ΗΠΑ να επέμβουν στον πόλεμο για να σταματήσουν το Ισλαμικό Κράτος. Και από τότε άρχισε να ξετυλίγεται η αλήθεια.
Ο Ερντογάν και οι Σαουδάραβες ήθελαν να αναβιώσουν το σουνιτικό χαλιφάτο. Έπρεπε λοιπόν να καταλάβουν τη Συρία, το Ιράκ και τον Λίβανο για αρχή.
Ύστερα σειρά είχαν οι Παλαιστίνιοι – Ιορδανία. Εξάλλου τη Γάζα την ελέγχουν μέσω της Χαμάς, που αποτελεί το παλαιστινιακό παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Στο τέλος θα βάραγαν και το Ισραήλ. Το Ισραήλ το έχουν αφήσει γενικώς για το τέλος, γιατί ξέρουν ότι εκεί για να την πέσουν πρέπει πρώτα να έχουν τελειώσει με όλα τα άλλα.
Στον Λίβανο οι τζιχαντιστές αναχαιτίστηκαν. Ένας λόγος είναι ότι η χώρα είναι κατά το ήμισυ χριστιανική και ο νότος της είναι μουσουλμάνοι σιίτες. Οι σουνίτες είναι μειονότητα, άρα δεν τους παίρνει.
Στο Ιράκ κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος των σουνιτικών εδαφών και στη Συρία το ίδιο.
Και εκεί που δεν φαινόταν κανείς ικανός να τους σταματήσει, στάθηκαν οι Κούρδοι.
Τόσο στο βόρειο Ιράκ όσο και στη βόρεια Συρία, οι Κούρδοι ανέλαβαν να πολεμήσουν το Ισλαμικό Κράτος και την Αλ Κάιντα.
Το φλερτ των Αμερικανών με τους Κούρδους του Ιράκ είναι παλιό. Ο έρωτάς τους όμως με τους Κούρδους της Συρίας γεννήθηκε στα οδοφράγματα της Κομπάνι. Η κουρδική πόλη που πολιορκήθηκε από το Ισλαμικό Κράτος από τον Σεπτέμβριο του 2014 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 αναδείχθηκε σε παγκόσμιο σύμβολο της αντίστασης ενάντια στους τζιχαντιστές.
Οι Αμερικανοί τότε πείστηκαν ότι μόνο με τους Κούρδους μπορούσαν να συνεργαστούν.
Και σταδιακά, μέχρι το καλοκαίρι του 2015, οι Αμερικανοί απέσυραν κάθε στρατιωτική και οικονομική βοήθεια που έδιναν στους ισλαμιστές – τζιχαντιστές του Ερντογάν και της Σαουδικής Αραβίας και αφοσιώθηκαν στους Κούρδους.
Όταν ο Ερντογάν είδε αυτό που συνέβαινε, ήδη από τις αρχές του 2015, και όταν κατάλαβε ότι ο ρόλος του στη Μέση Ανατολή είχε αποκαλυφθεί, αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση.
Ποια ήταν αυτή;
Τους Σύρους πρόσφυγες που κρατούσε επί 4 ολόκληρα χρόνια στους καταυλισμούς στην Τουρκία, αποφάσισε να τους στείλει όλους στην Ευρώπη.
Να δημιουργήσει έτσι πρώτα εκείνος πρόβλημα στη Δύση, πριν τον «τελειώσει» η Δύση.
Αντί όλο το βάρος της ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πέσει σε όσα συνέβαιναν στη Μέση Ανατολή και στον πόλεμο που κήρυττε στη Δύση ο Ερντογάν με το προσφυγικό, οι Βρυξέλλες, σε παράλληλο σύμπαν και εξαιτίας των γερμανικών εμμονών, είχαν ως προτεραιότητα το ελληνικό θέμα να επιλύσουν.
Μόνο ο Ρέντσι, απηυδισμένος κάποια στιγμή είχε αναφωνήσει: Έλεος πια με αυτή την ελληνική διαπραγμάτευση, έχουμε και γεωπολιτικά θέματα να ασχοληθούμε.
Όταν ο Κοτζιάς και ο Καμμένος προσπάθησαν κάτι να πουν για τους πρόσφυγες, τους την έπεσαν όλοι, ότι δήθεν «εκβίαζαν».
Η κατάσταση βεβαίως ήταν περίπλοκη και στο εσωτερικό της χώρας, διότι η αξιωματική αντιπολίτευση, ανίκανη να αντιληφθεί τον μεγάλο χάρτη, έβγαζε κορώνες περί Τασίας ή δεν έκανε τίποτα γιατί είχε να λύσει τα εσωκομματικά της (ένα χρόνο ολόκληρο έκαναν στη ΝΔ να βγάλουν Πρόεδρο, τόσο αχαρακτήριστοι).
Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, οι ιδεοληπτικοί του Λαφαζάνη και της Ζωής, ήταν επίσης σε παράλληλο σύμπαν και η όλη κατάσταση περιπλεκόταν με τον εξωφρενικό Βαρουφάκη, ο οποίος επίσης ήταν σε άλλο ανέκδοτο.
Ο Τσίπρας είχε να διαχειριστεί το εσωτερικό μπάχαλο και την εσωτερική ανοησία και ασυνεννοησία.
Βυθισμένος ο ελληνικός «πολιτικός» κόσμος στην εσωστρέφεια δεν καταλάβαινε (και ούτε καταλαβαίνουν ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι) απολύτως τίποτα.
Διότι σε αυτή την κρισιμότατη και ταραγμένη εποχή, έχουμε την ατυχία της πληθώρας βλακών και ανιστόρητων απαίδευτων στα δημόσια αξιώματα.
Η Μέρκελ, από την άλλη, επειδή της είπαν οι Γερμανοί βιομήχανοι πως χρειάζονταν εργατικά χέρια, με το μικρό και περιορισμένο μυαλό της, άνοιξε τα σύνορα και παράλληλα το έπαιζε και φιλάνθρωπη. Τόσο λίγη.
Και ο Ερντογάν χαμογελούσε κάτω από τα μουστάκια του. Εκμεταλλευόταν όλες τις αδυναμίες, ευαισθησίες, κουτοπονηριές και αγκυλώσεις της Ευρώπης για να κάνει τη δουλειά του.
Κάποιοι που ήταν εκτός «φάσης», Ούγγροι, Τσέχοι, κ.α. άρχισαν να γκρινιάζουν. Αλλά επειδή τους έχουν όλοι για γραφικούς, τους γείωναν.
Και ο Ερντογάν συνέχιζε και συνεχίζει να στέλνει τους Σύρους στην Ελλάδα. Και όχι μόνο Σύρους, ό,τι να ναι.
Διότι πέρα από το πρόβλημα που δημιουργεί στην Ευρώπη, η μπίζνα της λαθρομετανάστευσης είναι πολλά δισεκατομμύρια ευρώ. Και μην έχετε αμφιβολίες, από αυτή τη δουλειά «βγάζει» και ο Ερντογάν.
Αμερικανοί και Ρώσοι έχουν μοιράσει τη Συρία. Οι Αμερικανοί παίζουν μπάλα ανατολικά του Ευφράτη, οι Ρώσοι δυτικά.
Οι Κούρδοι υποστηρίζονται από τους Ρώσους δυτικά του Ευφράτη και ανατολικά από τους Αμερικανούς.
Η ρωσική επέμβαση στη Συρία ματαίωσε τους σχεδιασμούς Ερντογάν για κατάληψη της βορειοδυτικής Συρίας από την Αλ Κάιντα και μετατροπής της σε τουρκικό προτεκτοράτο.
Ο Ερντογάν προσπάθησε να προκαλέσει προβοκάτσια, με την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού, και να βάλει το ΝΑΤΟ να πολεμήσει με τη Ρωσία.
Όμως η Δύση δεν έχει καμία όρεξη να μπει σε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο για χάρη της Τουρκίας.
Αποτέλεσμα, ο Ερντογάν κατέστρεψε και τις σχέσεις του με τη Ρωσία, που στοιχίζουν στη χώρα του πολλά δισεκατομμύρια δολάρια.
Ο τουρκικός τουρισμός έχει καταρρεύσει, δεν είναι μυστικό. Και όχι μόνο…
Ο Ερντογάν έχει σαλτάρει από αυτές τις εξελίξεις, όχι μόνο γιατί βάζουν ταφόπλακα στα οθωμανικά του όνειρα, αλλά και γιατί από εκεί που νόμιζε ότι θα κάνει ξανά την Τουρκία αυτοκρατορία, τώρα είναι αντιμέτωπος με την ισχυρή πιθανότητα διχοτόμησής της.
Εξάλλου το παραδέχθηκε και ο ίδιος σε πρόσφατες δηλώσεις του, μετά την τελευταία βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα: Δεν θα αφήσουμε να διχοτομήσουν τη χώρα μας, είπε. Άρα ξέρει ότι τον έχουν «τελειωμένο».
Παράλληλα πρέπει κάποια στιγμή ιστορικά να δικαιωθούν και οι Κούρδοι. 50.000.000 έθνος δίχως πατρίδα δεν υπάρχει άλλο στον πλανήτη.
Χώρια που οι Αμερικανοί βλέπουν στους Κούρδους έναν σύμμαχο που τους έλειπε πραγματικά.
Επιπλέον, ποια η ανάγκη της Τουρκίας όταν στην ίδια περιοχή μπορεί να «παίζει» τον ίδιο ρόλο το Κουρδιστάν;
Και μάλιστα επειδή οι Κούρδοι δεν είναι Άραβες ή Τούρκοι, ούτε φανατικοί μουσουλμάνοι, μπορούν να είναι σύμμαχοι με την Ελλάδα και το Ισραήλ, κυρίως με το Ισραήλ, που έχει μόνο έναν φίλο, την Ελλάδα και αυτόν τον απέκτησε πρόσφατα.
Ο Ερντογάν τώρα παίζει το τελευταίο του χαρτί.
Συμφώνησαν με τη Σαουδική Αραβία να εισβάλουν στη Συρία.
Χρειάζεται μια αφορμή, είναι ειδικός στις προβοκάτσιες, κάτι θα σκεφτεί.
Η Ρωσία τον προειδοποίησε ότι εάν μπει στη Συρία, τότε έχουμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτό θέλει και ο Ερντογάν. Αλλά θέλει να το στήσει σωστά, να μην του γυρίσει και αυτό μπούμερανγκ.
Παράλληλα στέλνει καραβιές στην Ευρώπη πρόσφυγες. Ξέρει τι κάνει.
Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη αντιμετωπίζει πλέον προσφυγική και ανθρωπιστική κρίση αλλά και η ίδια κινδυνεύει να καταρρεύσει ως Ενωμένη Ευρώπη.
Γιατί τόσο καιρό, αντί να κοιτάξουν να οικοδομήσουν μια πραγματική πολιτική Ευρωπαϊκή Ένωση, αυνανίζονταν με την Ευρωζώνη και με τις γερμανικές σαχλαμάρες.
Στην πρώτη προσφυγική κρίση, η Ευρώπη κινδυνεύει με διάλυση όχι από την Ελλάδα ή το ευρώ, αλλά από τους πρόσφυγες που στέλνει ο Ερντογάν.
Όποιος πει ότι οι τύποι που αποφασίζουν στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο ότι είναι «στόκοι» δεν θα έχει και πολύ άδικο. Το αποτέλεσμα τουλάχιστον αυτό δείχνει.
Αλλά ακόμα και να μην διαλυθεί, βυθισμένη η Ευρώπη στο προσφυγικό χάος είναι εξουδετερωμένη, δεν μπορεί να «μαζέψει» τον Ερντογάν.
Και η Ελλάδα είναι πλήρως δεμένη χειροπόδαρα. Με προσφυγικό, μνημόνια, λιτότητα, φτώχεια, ο μεγάλος εφιάλτης της Τουρκίας, ένας πόλεμος με την Ελλάδα, εξουδετερώνεται. Άσε που μπορεί στο τέλος να κερδίσει και κάτι στο Αιγαίο, σκέφτεται ο Ερντογάν.
Παράλληλα υπολογίζει, ότι εάν εισβάλει στη Συρία θα έχει τον Ρώσο μόνο του απέναντι. Οι Αμερικανοί είναι μακριά, νομίζει, και οι Ισραηλινοί ξέρει ότι δεν θα εμπλακούν.
Οι Αμερικανοί την πήραν γραμμή τη δουλειά και σε συνεννόηση με την ελληνική κυβέρνηση έφεραν το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
Το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο δεν είναι για τους πρόσφυγες, αυτό είναι η δικαιολογία.
Δεν είναι ούτε για τους Ρώσους αποκλειστικά, όπως οι οπαδοί των θεωριών περί «ξανθού γένους» νομίζουν.
Το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο είναι και για τους Τούρκους, διότι οι Τούρκοι έχουν ξεφύγει εντελώς και οι Αμερικανοί το γνωρίζουν καλύτερα από όλους αυτό και φοβούνται μην ο τρελός τινάξει στον αέρα όλη την ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και την Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί.
Και φυσικά οι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να έρχονται…
Ο μόνος τρόπος για να «σωθούμε», εάν δεν έχει χαθεί εντελώς η μπάλα, είναι η Δύση να τελειώνει επιτέλους με το τουρκικό πρόβλημα.
Δεν αρκεί η απομάκρυνση του Ερντογάν, αυτό θα ηρεμήσει μόνο προσωρινά τα πράγματα μέχρι να αναδειχτεί ο επόμενος μουρλός στη διακυβέρνηση της Άγκυρας.
Το τουρκικό πρόβλημα, που το γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες και το παραδέχονται πλέον Σύροι, Ιρακινοί, Κούρδοι, Ισραηλινοί (αν και αυτοί κρατάνε χαμηλούς τόνους γιατί τους έχουν όλοι οι μουρλοί στη «μπούκα») και Ρώσοι, οφείλει να το αναγνωρίσει και η Ουάσιγκτον.
Και λέμε η Ουάσιγκτον, διότι οι Βρυξέλλες είναι μια φάρσα.
Το Βερολίνο, το πραγματικό αφεντικό, είναι ανίκανο να διαχειριστεί γεωπολιτικά ζητήματα και επειδή είναι και αυτό σε αμερικανική δυσμένεια, εξαιτίας της λιτότητας στην Ευρώπη και των όσων παλαβών συνέβησαν στην Ουκρανία, δεν μπορεί να παίξει κανένα ρόλο.
Οι Γερμανοί μόνο να τα κάνουν χειρότερα μπορούν… Έχουν εξάλλου αυτό το ταλέντο.
Μόνο απευθείας οι ΗΠΑ εάν θελήσουν να ασχοληθούν για να επιλύσουν το πρόβλημα, το τουρκικό πρόβλημα, τότε όλα θα δείτε ως «δια μαγείας» πώς θα ηρεμήσουν…
Τι θα γίνει όμως μέχρι τότε κι εάν δεν αντιμετωπιστεί το τουρκικό πρόβλημα στη ρίζα του από τους Αμερικανούς;
Ο Ερντογάν θα συνεχίσει να αδειάζει τη Συρία, το Αφγανιστάν, την Αφρική, το Πακιστάν, όλη την Ασία εάν μπορεί, στην Ευρώπη, δηλαδή στην Ελλάδα.
Όχι μόνο για να έχει Ελλάδα και Ευρώπη αποδυναμωμένες, αλλά και γιατί έχει και άλλο σχέδιο στο ημίτρελο μυαλό του.
Ποιο;
Την κατάκτηση της Ευρώπης.
Μπορεί να μην τα λέει επισήμως αυτός, να τα λέει μόνο το Ισλαμικό Κράτος, αλλά και αυτός τα ίδια ακριβώς πρεσβεύει.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και… καλά σε όλους μας ξεμπερδέματα.
http://www.tribune.gr/blog/news/article/218974/o-erntogan-me-tous-prosfiges-anatinazi-tin-evropi-olo-to-schedio-telikis-lisis.html
Εδώ και δύο χρόνια το TRIBUNE είχε προειδοποιήσει ότι η οικονομική κρίση ήταν μια φάρσα, μια απάτη, μια γερμανική «μηχανή» για να κατακτηθεί η Ευρώπη από το Βερολίνο και δεν αποτελούσε μια πραγματική κρίση.
Αντιθέτως, προειδοποιούσαμε, διαβάζοντας τον μεγάλο χάρτη της ανατολικής Μεσογείου, ότι η πραγματική κρίση που ερχόταν ήταν γεωπολιτική. Προσφυγικό, τρομοκρατία, τζιχάντ (ιερός πόλεμος).
Λέγαμε, από τότε, ότι η Ελλάδα έπρεπε να πιέσει την απεμπλοκή της από τα μνημόνια γιατί έρχονταν «αποκαλυπτικές» εξελίξεις εξαιτίας του τζιχάντ στη Μέση Ανατολή.
Λέγαμε και λέμε ότι η Ελλάδα, λόγω ιστορικών και γεωγραφικών λόγων, είναι ο προμαχώνας της Ευρώπης απέναντι στην Ανατολή.
Υποστηρίξαμε ότι αυτό είναι το μεγάλο μας «όπλο» και επιχείρημα για να απεμπλακούμε από τη μνημονιακή φτωχοποίηση και μιζέρια, δίχως φυσικά να σήμαινε κάτι τέτοιο ότι θα αποφεύγαμε τις λογικές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις ώστε να φτιάξουμε ένα λειτουργικό και οικονομικό κράτος. Αλλά μπορούμε να φτιάξουμε κράτος δίχως να εκβιαζόμαστε και να πιεζόμαστε με όπλο τη λιτότητα, που στόχος της από ό,τι έχει αποδειχθεί δεν είναι ο εκσυγχρονισμός αλλά η κατάκτηση της Ελλάδας από τη Γερμανία.
Όταν η ελληνική κυβέρνηση προειδοποιούσε
Η κυβέρνηση Τσίπρα, σε αντίθεση με την κυρίως γερμανόφιλη διακυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, προσπάθησε να «συνδέσει» το γεωπολιτικό με τα μνημόνια και δέχτηκε επίθεση από διάφορα «νεοφιλελέ» σκουπίδια που έλεγαν ότι κάτι τέτοιο ήταν «απαράδεκτο». Γιατί ήταν και είναι «απαράδεκτο» δεν το κατάλαβα ποτέ, ίσως επειδή τους είπε η Γερμανία να το πουν.Οι Βρυξέλλες, υπό γερμανική μπότα, έδειξαν να μην κατανοούν ούτε να έχουν διάθεση να ακούσουν την Ελλάδα όταν τους είπε ότι «εάν εμείς πέσουμε θα πλημμυρίσετε με εκατομμύρια πρόσφυγες».
Και τι δεν είπαν! Τον Κοτζιά και τον Καμμένο κατηγόρησαν ως «εκβιαστές», επειδή τους προειδοποίησαν για το κακό που ερχόταν. Και το χειρότερο, σε αυτή την επίθεση που εξαπέλυσαν οι αλκοολικοί των Βρυξελλών στους Έλληνες υπουργούς, είχαν και τα ντόπια ελληνόφωνα παπαγαλάκια, τα γνωστά «νεοφιλελέ» σκουπίδια, να αναπαράγουν τις κατηγορίες κατά της χώρας μας.
Διότι, να το πούμε επιτέλους, μπροστά στα εγχώρια ΜΜΕ που εκπέμπουν προπαγάνδα του Βερολίνου, οι εκβιαστές του χιλιάρικου που πιάστηκαν πριν μερικές ημέρες είναι «πταίσματα».
Το όνειρο του Ερντογάν για αναβίωση του χαλιφάτου
Ο Ερντογάν έχει ένα όνειρο. Την αναβίωση του χαλιφάτου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Σε αυτό το χαλιφάτο βλέπει τον εαυτό του «σουλτάνο». Αυτό νομίζω το έχουμε εμπεδώσει όλοι στον τόπο μας, ακόμα και τα «νεοφιλελέ» σκουπίδια.
Αλλά και να μην το είχαμε εμπεδώσει εμείς το λένε η κυβέρνηση του Ιράκ, η κυβέρνηση της Συρίας (η ίδια που ο Βενιζέλος ήθελε να της κηρύξει τον πόλεμο), το λένε οι Κούρδοι, το λένε και οι Ισραηλινοί.
Ο Ερντογάν είναι μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (ή αλλιώς Αδελφοί Μουσουλμάνοι).
Αυτή η οργάνωση είναι παγκόσμια.
Πρόκειται για ένα διεθνές δίκτυο που επιδιώκει την αναβίωση του χαλιφάτου, το οποίο καταλύθηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο με τελευταίο χαλίφη τον Οθωμανό Σουλτάνο που κατάργησε ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα βρίσκεται πίσω από κάθε ισλαμιστική μετριοπαθή ή εξτρεμιστική οργάνωση.
Το χαλιφάτο ήταν αραβικό, θα αναρωτηθεί κάποιος, που κολλάει ο Ερντογάν;
Πράγματι, το χαλιφάτο ήταν η αραβική αυτοκρατορία στα χρόνια του μεσαίωνα αλλά από το 1517 ο τίτλος του χαλίφη πέρασε στον Οθωμανό Σουλτάνο.
Τελευταίος Οθωμανός χαλίφης του Ισλάμ ήταν ο Αμπντούλ Μετζίτ Β΄ (1922-1924).
Το χαλιφάτο καταργήθηκε το 1924 από τον Κεμάλ Ατατούρκ και ο τελευταίος χαλίφης πέθανε εξόριστος στο Παρίσι στις 23 Αυγούστου 1944, σε ηλικία 76 ετών.
Όταν ο Ερντογάν μιλά για αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μιλά συνάμα και για αναβίωση του χαλιφάτου.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει δισεκατομμύρια, εάν όχι τρισεκατομμύρια, δολάρια στη διάθεσή της για τους σκοπούς της.
Που τα βρίσκει τα χρήματα η Μουσουλμανική Αδελφότητα;
Το ταμείο είναι οι Σαουδάραβες. Οι Σαουδάραβες επίσης διεξάγουν και εξάγουν όλη την προπαγάνδα.
Χρηματοδοτούν ιμάμηδες και τζαμιά σε όλο τον πλανήτη για να προωθούν το αυστηρά ορθόδοξο Ισλάμ που είναι το ίδιο με το εξτρεμιστικό.
Στόχος τους είναι η κατάκτηση της Ευρώπης και δεν το έκρυψαν ποτέ.
Η «Αραβική Άνοιξη» των ισλαμιστών
Όταν το 2011 ξεκίνησε η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη, και διάφορα εγχώρια αριστερίστικα ασπόνδυλα πανηγύριζαν, διότι νόμισαν ότι επρόκειτο για κάποια επανάσταση, η Μουσουλμανική Αδελφότητα γρήγορα την καπέλωσε.Όταν η «άνοιξη» αυτή έφτασε στη Λιβύη, ο Καντάφι φώναζε ότι οι «επαναστάτες» υποκινούνται από την Αλ Κάιντα, επίσης παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Η Δύση δεν άκουγε, νόμιζε ότι θα έκανε τη Λιβύη δική της και ο Καντάφι της ήταν εμπόδιο σε αυτό το σχέδιο.
Ούτε είχαν πάρει χαμπάρι στα δυτικά ανακτοβούλια τι συνέβαινε στην πραγματικότητα.
Τα δυτικά αεροπλάνα στη Λιβύη, που βομβάρδιζαν τον Καντάφι, άνοιγαν τον δρόμο στους ισλαμιστές να καταλάβουν η χώρα.
Όταν η «άνοιξη» έφτασε στην Αίγυπτο, η Μουσουλμανική Αδελφότητα κέρδισε τις εκλογές και εξέλεξε Πρόεδρο της χώρας του Νείλου τον Μοχάμεντ Μόρσι.
Στη σύντομη διακυβέρνησή του ο Μόρσι έφερε τον Ερντογάν στην Αίγυπτο και από κοινού διακήρυξαν ότι Τουρκία και Αίγυπτος ήταν μια πανίσχυρη δύναμη 150.000.000 ανθρώπων.
Στην ίδια σύντομη διακυβέρνηση των ισλαμιστών, νομοθετήθηκε και το δικαίωμα της νεκροφιλίας… Εάν το θυμάστε…
Όταν τα δυτικά σαΐνια κατάλαβαν τι παιζόταν με τους ισλαμιστές με ανακούφιση υποδέχτηκαν την ανατροπή του Μοχάμεντ Μόρσι από τον Άμπντελ Φάταχ αλ Σίσι, ο οποίος επανέφερε την Αίγυπτο στα χέρια των κοσμικών και δυτικότροπων δυνάμεων της χώρας.
Ο Σίσι «χάλασε» και τη συμμαχία του Μόρσι με τον Ερντογάν, γινόμενος σύμμαχος της Ελλάδας και της Κύπρου και αποκατέστησε τις διπλωματικές σχέσεις της Αιγύπτου με το Ισραήλ, που είχε διακόψει η Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Ο Σίσι ήταν εκείνος ο ηγέτης που πρώτος κατήγγειλε ότι πίσω από το Ισλαμικό Κράτος και την Αλ Κάιντα βρίσκεται η Τουρκία. Αλλά δεν ίδρωσε κανενός το αφτί.
Το σφαγείο της Μέσης Ανατολής
Ο Ερντογάν όταν έχασε την Αίγυπτο από το οθωμανικό του όνειρο δεν απογοητεύτηκε.Βάλθηκε παρέα με τη Σαουδική Αραβία, και το κρατίδιο του Κατάρ, που διακινεί όλο το χρήμα της «επανάστασης», να τα παίξουν όλα για όλα στη Συρία.
Και από εκεί που ο Ερντογάν ήταν «κολλητός» φίλος του Άσαντ, άρχισε ξαφνικά να τον βρίζει και να τον πολεμά.
Όπως έχει πει ο ίδιος ο πρόεδρος Άσαντ, αυτό έγινε ξαφνικά, δίχως ποτέ να του εξηγήσει ο Ερντογάν γιατί από «κολλητό» τον έκανε τον χειρότερό του εχθρό.
Ο Ερντογάν με τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ άρχισαν να χρηματοδοτούν και να εξοπλίζουν τους ισλαμιστές εξεγερμένους της Συρίας.
Η Δύση, για δεύτερη φορά αποδείχτηκε ηλίθια (η πρώτη ήταν στη Λιβύη).
Είδαν διάφοροι δυτικοί, που κάνουν γεωπολιτική με όρους 19ου αιώνα, το χάος στη Συρία και νόμισαν ότι θα μπορούσαν και εκείνοι να πάρουν μερικά από τα ιμάτια της πλούσιας χώρας.
Ο Ολάντ -για παράδειγμα- έστελνε όπλα στους ισλαμιστές, το έχει παραδεχθεί, υπολογίζοντας την επιστροφή της αποικιοκρατικής Γαλλίας στην παλιά της αποικία, στη Συρία.
Οι Αμερικανοί, που ήθελαν να ξεφορτωθούν τον Άσαντ, ανέθεσαν στους «συμμάχους» τους Τούρκους και Σαουδάραβες τη διαχείριση του πολέμου. Και φυσικά πρόσφεραν βοήθεια.
Η CIA εκπαίδευε «μετριοπαθείς» αντάρτες που υποδείκνυε η Τουρκία, τους εξόπλιζε κιόλας.
Βεβαίως τα περισσότερα αμερικάνικα όπλα που πήραν οι στασιαστές τα παρέλαβαν από τη Σαουδική Αραβία μέσω Τουρκίας.
Επίσης, οι «μετριοπαθείς» έχουν και κινεζικό οπλισμό, διότι Τουρκία και Σαουδική Αραβία «ψώνιζαν» για τον εξοπλισμό τους και από άλλες αγορές, ακόμα και «μαύρες».
Ερντογάν και Σαουδική Αραβία, όμως, ενώ έλεγαν στις ΗΠΑ ότι εκπροσωπούν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή, στην πραγματικότητα δούλευαν τη δική τους ατζέντα.
Και αυτή φάνηκε όταν το Ισλαμικό Κράτος, πρώην παρακλάδι της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, εισέβαλε τον Ιούνιο του 2014 στο Ιράκ για να το κατακτήσει.
Εκεί οι Αμερικανοί άρχισαν να μπερδεύονται.
Τι δουλειά είχαν οι τζιχαντιστές να εισβάλουν στο Ιράκ; Αφού το Ιράκ το είχαν «καθαρίσει» από την εποχή του Σαντάμ, το είχαν δικό τους -βασικά συγκυριαρχία με το Ιράν- αλλά το είχαν δικό τους.
Οι σφαγές των Κούρδων Γιαζίντι, τον Αύγουστο του 2014, ανάγκασαν τις ΗΠΑ να επέμβουν στον πόλεμο για να σταματήσουν το Ισλαμικό Κράτος. Και από τότε άρχισε να ξετυλίγεται η αλήθεια.
Ο Ερντογάν και οι Σαουδάραβες ήθελαν να αναβιώσουν το σουνιτικό χαλιφάτο. Έπρεπε λοιπόν να καταλάβουν τη Συρία, το Ιράκ και τον Λίβανο για αρχή.
Ύστερα σειρά είχαν οι Παλαιστίνιοι – Ιορδανία. Εξάλλου τη Γάζα την ελέγχουν μέσω της Χαμάς, που αποτελεί το παλαιστινιακό παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Στο τέλος θα βάραγαν και το Ισραήλ. Το Ισραήλ το έχουν αφήσει γενικώς για το τέλος, γιατί ξέρουν ότι εκεί για να την πέσουν πρέπει πρώτα να έχουν τελειώσει με όλα τα άλλα.
Στον Λίβανο οι τζιχαντιστές αναχαιτίστηκαν. Ένας λόγος είναι ότι η χώρα είναι κατά το ήμισυ χριστιανική και ο νότος της είναι μουσουλμάνοι σιίτες. Οι σουνίτες είναι μειονότητα, άρα δεν τους παίρνει.
Στο Ιράκ κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος των σουνιτικών εδαφών και στη Συρία το ίδιο.
Και εκεί που δεν φαινόταν κανείς ικανός να τους σταματήσει, στάθηκαν οι Κούρδοι.
Τόσο στο βόρειο Ιράκ όσο και στη βόρεια Συρία, οι Κούρδοι ανέλαβαν να πολεμήσουν το Ισλαμικό Κράτος και την Αλ Κάιντα.
Το φλερτ των Αμερικανών με τους Κούρδους του Ιράκ είναι παλιό. Ο έρωτάς τους όμως με τους Κούρδους της Συρίας γεννήθηκε στα οδοφράγματα της Κομπάνι. Η κουρδική πόλη που πολιορκήθηκε από το Ισλαμικό Κράτος από τον Σεπτέμβριο του 2014 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 αναδείχθηκε σε παγκόσμιο σύμβολο της αντίστασης ενάντια στους τζιχαντιστές.
Οι Αμερικανοί τότε πείστηκαν ότι μόνο με τους Κούρδους μπορούσαν να συνεργαστούν.
Και σταδιακά, μέχρι το καλοκαίρι του 2015, οι Αμερικανοί απέσυραν κάθε στρατιωτική και οικονομική βοήθεια που έδιναν στους ισλαμιστές – τζιχαντιστές του Ερντογάν και της Σαουδικής Αραβίας και αφοσιώθηκαν στους Κούρδους.
Όταν ο Ερντογάν είδε αυτό που συνέβαινε, ήδη από τις αρχές του 2015, και όταν κατάλαβε ότι ο ρόλος του στη Μέση Ανατολή είχε αποκαλυφθεί, αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση.
Ποια ήταν αυτή;
Τους Σύρους πρόσφυγες που κρατούσε επί 4 ολόκληρα χρόνια στους καταυλισμούς στην Τουρκία, αποφάσισε να τους στείλει όλους στην Ευρώπη.
Να δημιουργήσει έτσι πρώτα εκείνος πρόβλημα στη Δύση, πριν τον «τελειώσει» η Δύση.
Το προσφυγικό
Η Ελλάδα είχε μόλις αποκτήσει νέα κυβέρνηση, του Τσίπρα, και είχε να διαπραγματευτεί ένα μνημόνιο.Αντί όλο το βάρος της ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πέσει σε όσα συνέβαιναν στη Μέση Ανατολή και στον πόλεμο που κήρυττε στη Δύση ο Ερντογάν με το προσφυγικό, οι Βρυξέλλες, σε παράλληλο σύμπαν και εξαιτίας των γερμανικών εμμονών, είχαν ως προτεραιότητα το ελληνικό θέμα να επιλύσουν.
Μόνο ο Ρέντσι, απηυδισμένος κάποια στιγμή είχε αναφωνήσει: Έλεος πια με αυτή την ελληνική διαπραγμάτευση, έχουμε και γεωπολιτικά θέματα να ασχοληθούμε.
Όταν ο Κοτζιάς και ο Καμμένος προσπάθησαν κάτι να πουν για τους πρόσφυγες, τους την έπεσαν όλοι, ότι δήθεν «εκβίαζαν».
Η κατάσταση βεβαίως ήταν περίπλοκη και στο εσωτερικό της χώρας, διότι η αξιωματική αντιπολίτευση, ανίκανη να αντιληφθεί τον μεγάλο χάρτη, έβγαζε κορώνες περί Τασίας ή δεν έκανε τίποτα γιατί είχε να λύσει τα εσωκομματικά της (ένα χρόνο ολόκληρο έκαναν στη ΝΔ να βγάλουν Πρόεδρο, τόσο αχαρακτήριστοι).
Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, οι ιδεοληπτικοί του Λαφαζάνη και της Ζωής, ήταν επίσης σε παράλληλο σύμπαν και η όλη κατάσταση περιπλεκόταν με τον εξωφρενικό Βαρουφάκη, ο οποίος επίσης ήταν σε άλλο ανέκδοτο.
Ο Τσίπρας είχε να διαχειριστεί το εσωτερικό μπάχαλο και την εσωτερική ανοησία και ασυνεννοησία.
Βυθισμένος ο ελληνικός «πολιτικός» κόσμος στην εσωστρέφεια δεν καταλάβαινε (και ούτε καταλαβαίνουν ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι) απολύτως τίποτα.
Διότι σε αυτή την κρισιμότατη και ταραγμένη εποχή, έχουμε την ατυχία της πληθώρας βλακών και ανιστόρητων απαίδευτων στα δημόσια αξιώματα.
Η Μέρκελ, από την άλλη, επειδή της είπαν οι Γερμανοί βιομήχανοι πως χρειάζονταν εργατικά χέρια, με το μικρό και περιορισμένο μυαλό της, άνοιξε τα σύνορα και παράλληλα το έπαιζε και φιλάνθρωπη. Τόσο λίγη.
Και ο Ερντογάν χαμογελούσε κάτω από τα μουστάκια του. Εκμεταλλευόταν όλες τις αδυναμίες, ευαισθησίες, κουτοπονηριές και αγκυλώσεις της Ευρώπης για να κάνει τη δουλειά του.
Κάποιοι που ήταν εκτός «φάσης», Ούγγροι, Τσέχοι, κ.α. άρχισαν να γκρινιάζουν. Αλλά επειδή τους έχουν όλοι για γραφικούς, τους γείωναν.
Και ο Ερντογάν συνέχιζε και συνεχίζει να στέλνει τους Σύρους στην Ελλάδα. Και όχι μόνο Σύρους, ό,τι να ναι.
Διότι πέρα από το πρόβλημα που δημιουργεί στην Ευρώπη, η μπίζνα της λαθρομετανάστευσης είναι πολλά δισεκατομμύρια ευρώ. Και μην έχετε αμφιβολίες, από αυτή τη δουλειά «βγάζει» και ο Ερντογάν.
Πριν την ολοκληρωτική καταστροφή
Από τον Σεπτέμβριο του 2015 στη Συρία πολεμά και η Ρωσία.Αμερικανοί και Ρώσοι έχουν μοιράσει τη Συρία. Οι Αμερικανοί παίζουν μπάλα ανατολικά του Ευφράτη, οι Ρώσοι δυτικά.
Οι Κούρδοι υποστηρίζονται από τους Ρώσους δυτικά του Ευφράτη και ανατολικά από τους Αμερικανούς.
Η ρωσική επέμβαση στη Συρία ματαίωσε τους σχεδιασμούς Ερντογάν για κατάληψη της βορειοδυτικής Συρίας από την Αλ Κάιντα και μετατροπής της σε τουρκικό προτεκτοράτο.
Ο Ερντογάν προσπάθησε να προκαλέσει προβοκάτσια, με την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού, και να βάλει το ΝΑΤΟ να πολεμήσει με τη Ρωσία.
Όμως η Δύση δεν έχει καμία όρεξη να μπει σε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο για χάρη της Τουρκίας.
Αποτέλεσμα, ο Ερντογάν κατέστρεψε και τις σχέσεις του με τη Ρωσία, που στοιχίζουν στη χώρα του πολλά δισεκατομμύρια δολάρια.
Ο τουρκικός τουρισμός έχει καταρρεύσει, δεν είναι μυστικό. Και όχι μόνο…
Ο Ερντογάν έχει σαλτάρει από αυτές τις εξελίξεις, όχι μόνο γιατί βάζουν ταφόπλακα στα οθωμανικά του όνειρα, αλλά και γιατί από εκεί που νόμιζε ότι θα κάνει ξανά την Τουρκία αυτοκρατορία, τώρα είναι αντιμέτωπος με την ισχυρή πιθανότητα διχοτόμησής της.
Εξάλλου το παραδέχθηκε και ο ίδιος σε πρόσφατες δηλώσεις του, μετά την τελευταία βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα: Δεν θα αφήσουμε να διχοτομήσουν τη χώρα μας, είπε. Άρα ξέρει ότι τον έχουν «τελειωμένο».
Παράλληλα πρέπει κάποια στιγμή ιστορικά να δικαιωθούν και οι Κούρδοι. 50.000.000 έθνος δίχως πατρίδα δεν υπάρχει άλλο στον πλανήτη.
Χώρια που οι Αμερικανοί βλέπουν στους Κούρδους έναν σύμμαχο που τους έλειπε πραγματικά.
Επιπλέον, ποια η ανάγκη της Τουρκίας όταν στην ίδια περιοχή μπορεί να «παίζει» τον ίδιο ρόλο το Κουρδιστάν;
Και μάλιστα επειδή οι Κούρδοι δεν είναι Άραβες ή Τούρκοι, ούτε φανατικοί μουσουλμάνοι, μπορούν να είναι σύμμαχοι με την Ελλάδα και το Ισραήλ, κυρίως με το Ισραήλ, που έχει μόνο έναν φίλο, την Ελλάδα και αυτόν τον απέκτησε πρόσφατα.
Ο Ερντογάν τώρα παίζει το τελευταίο του χαρτί.
Συμφώνησαν με τη Σαουδική Αραβία να εισβάλουν στη Συρία.
Χρειάζεται μια αφορμή, είναι ειδικός στις προβοκάτσιες, κάτι θα σκεφτεί.
Η Ρωσία τον προειδοποίησε ότι εάν μπει στη Συρία, τότε έχουμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτό θέλει και ο Ερντογάν. Αλλά θέλει να το στήσει σωστά, να μην του γυρίσει και αυτό μπούμερανγκ.
Παράλληλα στέλνει καραβιές στην Ευρώπη πρόσφυγες. Ξέρει τι κάνει.
Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη αντιμετωπίζει πλέον προσφυγική και ανθρωπιστική κρίση αλλά και η ίδια κινδυνεύει να καταρρεύσει ως Ενωμένη Ευρώπη.
Γιατί τόσο καιρό, αντί να κοιτάξουν να οικοδομήσουν μια πραγματική πολιτική Ευρωπαϊκή Ένωση, αυνανίζονταν με την Ευρωζώνη και με τις γερμανικές σαχλαμάρες.
Στην πρώτη προσφυγική κρίση, η Ευρώπη κινδυνεύει με διάλυση όχι από την Ελλάδα ή το ευρώ, αλλά από τους πρόσφυγες που στέλνει ο Ερντογάν.
Όποιος πει ότι οι τύποι που αποφασίζουν στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο ότι είναι «στόκοι» δεν θα έχει και πολύ άδικο. Το αποτέλεσμα τουλάχιστον αυτό δείχνει.
Αλλά ακόμα και να μην διαλυθεί, βυθισμένη η Ευρώπη στο προσφυγικό χάος είναι εξουδετερωμένη, δεν μπορεί να «μαζέψει» τον Ερντογάν.
Και η Ελλάδα είναι πλήρως δεμένη χειροπόδαρα. Με προσφυγικό, μνημόνια, λιτότητα, φτώχεια, ο μεγάλος εφιάλτης της Τουρκίας, ένας πόλεμος με την Ελλάδα, εξουδετερώνεται. Άσε που μπορεί στο τέλος να κερδίσει και κάτι στο Αιγαίο, σκέφτεται ο Ερντογάν.
Παράλληλα υπολογίζει, ότι εάν εισβάλει στη Συρία θα έχει τον Ρώσο μόνο του απέναντι. Οι Αμερικανοί είναι μακριά, νομίζει, και οι Ισραηλινοί ξέρει ότι δεν θα εμπλακούν.
Οι Αμερικανοί την πήραν γραμμή τη δουλειά και σε συνεννόηση με την ελληνική κυβέρνηση έφεραν το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
Το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο δεν είναι για τους πρόσφυγες, αυτό είναι η δικαιολογία.
Δεν είναι ούτε για τους Ρώσους αποκλειστικά, όπως οι οπαδοί των θεωριών περί «ξανθού γένους» νομίζουν.
Το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο είναι και για τους Τούρκους, διότι οι Τούρκοι έχουν ξεφύγει εντελώς και οι Αμερικανοί το γνωρίζουν καλύτερα από όλους αυτό και φοβούνται μην ο τρελός τινάξει στον αέρα όλη την ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και την Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί.
Και φυσικά οι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να έρχονται…
Ο μόνος τρόπος για να «σωθούμε», εάν δεν έχει χαθεί εντελώς η μπάλα, είναι η Δύση να τελειώνει επιτέλους με το τουρκικό πρόβλημα.
Δεν αρκεί η απομάκρυνση του Ερντογάν, αυτό θα ηρεμήσει μόνο προσωρινά τα πράγματα μέχρι να αναδειχτεί ο επόμενος μουρλός στη διακυβέρνηση της Άγκυρας.
Το τουρκικό πρόβλημα, που το γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες και το παραδέχονται πλέον Σύροι, Ιρακινοί, Κούρδοι, Ισραηλινοί (αν και αυτοί κρατάνε χαμηλούς τόνους γιατί τους έχουν όλοι οι μουρλοί στη «μπούκα») και Ρώσοι, οφείλει να το αναγνωρίσει και η Ουάσιγκτον.
Και λέμε η Ουάσιγκτον, διότι οι Βρυξέλλες είναι μια φάρσα.
Το Βερολίνο, το πραγματικό αφεντικό, είναι ανίκανο να διαχειριστεί γεωπολιτικά ζητήματα και επειδή είναι και αυτό σε αμερικανική δυσμένεια, εξαιτίας της λιτότητας στην Ευρώπη και των όσων παλαβών συνέβησαν στην Ουκρανία, δεν μπορεί να παίξει κανένα ρόλο.
Οι Γερμανοί μόνο να τα κάνουν χειρότερα μπορούν… Έχουν εξάλλου αυτό το ταλέντο.
Μόνο απευθείας οι ΗΠΑ εάν θελήσουν να ασχοληθούν για να επιλύσουν το πρόβλημα, το τουρκικό πρόβλημα, τότε όλα θα δείτε ως «δια μαγείας» πώς θα ηρεμήσουν…
Τι θα γίνει όμως μέχρι τότε κι εάν δεν αντιμετωπιστεί το τουρκικό πρόβλημα στη ρίζα του από τους Αμερικανούς;
Ο Ερντογάν θα συνεχίσει να αδειάζει τη Συρία, το Αφγανιστάν, την Αφρική, το Πακιστάν, όλη την Ασία εάν μπορεί, στην Ευρώπη, δηλαδή στην Ελλάδα.
Όχι μόνο για να έχει Ελλάδα και Ευρώπη αποδυναμωμένες, αλλά και γιατί έχει και άλλο σχέδιο στο ημίτρελο μυαλό του.
Ποιο;
Την κατάκτηση της Ευρώπης.
Μπορεί να μην τα λέει επισήμως αυτός, να τα λέει μόνο το Ισλαμικό Κράτος, αλλά και αυτός τα ίδια ακριβώς πρεσβεύει.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και… καλά σε όλους μας ξεμπερδέματα.
http://www.tribune.gr/blog/news/article/218974/o-erntogan-me-tous-prosfiges-anatinazi-tin-evropi-olo-to-schedio-telikis-lisis.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου