Συναντήσεις με
αξιωματούχους του καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας στο Ριάντ είχαν
Τούρκοι αξιωματούχοι, αναφορικά με τα σχέδια αποστολής δυνάμεων στη
Συρία, τα οποία όμως δείχνουν να «σκοντάφτουν» στην αμερικανική
απροθυμία να συμμετάσχουν σε αυτά, κάτι που διερμηνεύει σαφώς και τις
συχνότατες πλέον δημόσιες εκρήξεις Ερντογάν εναντίον τους, αλλά και
εναντίον του ΟΗΕ…
Σύμφωνα με σχετική αναφορά της εφημερίδας του Κόλπου, Gulf News, οι Τούρκοι αξιωματούχοι συζήτησαν με τους Σαουδάραβες τον στόχο της δημιουργίας μιας προστατευμένης ζώνης στο εσωτερικό της Συρίας όπου θα οδηγούνται οι πρόσφυγες ώστε να αναχαιτιστεί η μετακίνησή τους προς τη Δύση, όπου μέσω Τουρκίας, όσοι επιβιώσουν περνούν στην Ελλάδα, σε ευρωπαϊκό δηλαδή έδαφος, στη δική του «γη της επαγγελίας»… έως ότου τα όνειρά τους αποδειχθούν «θερινής νυκτός», εν μέσω παγωμένου χειμώνα.
Η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή που εγείρει ενδεχόμενο σύγκρουσης με το ΝΑΤΟ αποτρέπει επιπόλαιες και ιδιοτελείς κινήσεις, επιβάλλόντας προσεκτικές κινήσεις στο επίπεδο της διπλωματίας, κάτι που όμως εκνευρίζει αφάνταστα την Άγκυρα, καθώς βλέπει προθυμία εκ μέρους της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων να στείλουν ειδικές δυνάμεις για τη δημιουργία ασφαλούς θύλακα για τους πρόσφυγες στην περιοχή.
Τα σχέδιά τους ακυρώνονται στην πράξη από τη στάση των ΗΠΑ που αφενός αρνούνται επίμονα να εξομοιώσουν το PKK με τους Κούρδους της Συρίας του YPG, παρότι είναι δεδομένο ότι οι δυο οργανώσεις διατηρούν καλές σχέσεις και στο παρελθόν έχουν συνεργαστεί. Η διατήρηση όμως καλών σχέσεων δεν τους καθιστά αυτομάτως τρομοκράτες και αυτή δείχνει να είναι η θέση των ΗΠΑ!
Ενώ οι Τούρκοι θέλουν να τους χαρακτηρίσουν οι Αμερικανοί τρομοκράτες ώστε να παρέμβουν και να φτιάξουν ακριβώς στην περιοχή τους στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας θύλακα για την προστασία – υποτίθεται – των προσφύγων, με πραγματικό στόχο όμως την αποκοπή της εδαφικής συνέχεια της χωρισμένης σε τρία κομμάτια συριακής περιοχής στα σύνορα με την Τουρκία!
Την ίδια στιγμή η προέλαση των συριακών δυνάμεων σε συνεργασία με τη σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου, υπό την από αέρος κάλυψη – υποστήριξη από ρωσικά μαχητικά, να οδηγεί σε τετελεσμένα στο έδαφος, τα οποία δεν πρόκειται να αναστραφούν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων. Όλα αυτά κάνουν τους Τούρκους να αρνούνται ότι επίκειται χερσαία επέμβαση στη Συρία και όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι όντως, οι επιθυμίες υποχωρούν μπροστά στη αδήριτη πραγματικότητα.
Ωστόσο, οι υπολογισμοί αυτοί θα μπορούσαν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή, εάν κάποια πλευρά προχωρήσει σε κίνηση παραβίασης της «κόκκινης γραμμής» της άλλης, οδηγώντας σε μια εξόχως επικίνδυνη για την περιφερειακή και τη διεθνή ασφάλεια σύρραξη. Διότι μια τόσο εχθρική ακόμα και απέναντι στις ΗΠΑ πλέον Τουρκία, με τον Ερντογάν να βρίζει με σκαιότητα σε καθημερινή βάση την αμερικανική κυβέρνηση με έναν τρόπο που δεν έχει προηγούμενο για υποτιθέμενους συμμάχους, πάντα αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας αψυχολόγητης τουρκικής ενέργειας…
Αν και η στάση των Τούρκων είναι αρκούντως θρασύδειλη, αφού δεν έχουν την πολυτέλεια να πάθουν την οποιαδήποτε ζημιά από τους Ρώσους, οπότε η πιθανότητα είναι μικρή, δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί εντελώς το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί η δημιουργία σκηνικού αντιπαράθεσης ανάμεσα στην Άγκυρα και τη Μόσχα, με στόχο να υποχρεώσει το ΝΑΤΟ να σπεύσει για συνδρομή της Τουρκίας, αφού το να εμφανιστεί να μην στηρίζει κράτος-μέλος θα μπορούσε να αποβεί καταστρεπτικό για την εικόνα της Συμμαχίας.
Ωστόσο, θα πρέπει να υπενθυμιστεί, ότι η Ατλαντική Συμμαχία δεσμεύεται να σπεύσει προς συνδρομή των κρατών-μελών σε περίπτωση που δεχθούν επίθεση, όχι σε περίπτωση που επιτεθεί κράτος-μέλος εναντίον κάποιου άλλου κράτους χωρίς να έχει δεχθεί επίθεση…
Κι όταν η Ατλαντική Συμμαχία μεροληπτεί υπέρ της Τουρκίας και κατά της Ελλάδας όταν τηρεί πολιτική ίσων αποστάσεων, πως θα δικαιολογούσε το ΝΑΤΟ ταχεία επέμβαση (πέραν του εφιάλτη του κόστους που θα συνιστούσε η λογιστική υποστήριξη επαρκών δυνάμεων για τέτοια αποστολή στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας) για κράτος-μέλος που διαφοροποιήθηκε επεμβαίνοντας χωρίς άδεια από τον ΟΗΕ όταν όλοι γνωρίζουν την ιδιοτελή εθνική ατζέντα που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την ανθρωπιστική καταστροφή;
Σύμφωνα με σχετική αναφορά της εφημερίδας του Κόλπου, Gulf News, οι Τούρκοι αξιωματούχοι συζήτησαν με τους Σαουδάραβες τον στόχο της δημιουργίας μιας προστατευμένης ζώνης στο εσωτερικό της Συρίας όπου θα οδηγούνται οι πρόσφυγες ώστε να αναχαιτιστεί η μετακίνησή τους προς τη Δύση, όπου μέσω Τουρκίας, όσοι επιβιώσουν περνούν στην Ελλάδα, σε ευρωπαϊκό δηλαδή έδαφος, στη δική του «γη της επαγγελίας»… έως ότου τα όνειρά τους αποδειχθούν «θερινής νυκτός», εν μέσω παγωμένου χειμώνα.
Η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή που εγείρει ενδεχόμενο σύγκρουσης με το ΝΑΤΟ αποτρέπει επιπόλαιες και ιδιοτελείς κινήσεις, επιβάλλόντας προσεκτικές κινήσεις στο επίπεδο της διπλωματίας, κάτι που όμως εκνευρίζει αφάνταστα την Άγκυρα, καθώς βλέπει προθυμία εκ μέρους της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων να στείλουν ειδικές δυνάμεις για τη δημιουργία ασφαλούς θύλακα για τους πρόσφυγες στην περιοχή.
Τα σχέδιά τους ακυρώνονται στην πράξη από τη στάση των ΗΠΑ που αφενός αρνούνται επίμονα να εξομοιώσουν το PKK με τους Κούρδους της Συρίας του YPG, παρότι είναι δεδομένο ότι οι δυο οργανώσεις διατηρούν καλές σχέσεις και στο παρελθόν έχουν συνεργαστεί. Η διατήρηση όμως καλών σχέσεων δεν τους καθιστά αυτομάτως τρομοκράτες και αυτή δείχνει να είναι η θέση των ΗΠΑ!
Ενώ οι Τούρκοι θέλουν να τους χαρακτηρίσουν οι Αμερικανοί τρομοκράτες ώστε να παρέμβουν και να φτιάξουν ακριβώς στην περιοχή τους στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας θύλακα για την προστασία – υποτίθεται – των προσφύγων, με πραγματικό στόχο όμως την αποκοπή της εδαφικής συνέχεια της χωρισμένης σε τρία κομμάτια συριακής περιοχής στα σύνορα με την Τουρκία!
Την ίδια στιγμή η προέλαση των συριακών δυνάμεων σε συνεργασία με τη σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου, υπό την από αέρος κάλυψη – υποστήριξη από ρωσικά μαχητικά, να οδηγεί σε τετελεσμένα στο έδαφος, τα οποία δεν πρόκειται να αναστραφούν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων. Όλα αυτά κάνουν τους Τούρκους να αρνούνται ότι επίκειται χερσαία επέμβαση στη Συρία και όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι όντως, οι επιθυμίες υποχωρούν μπροστά στη αδήριτη πραγματικότητα.
Ωστόσο, οι υπολογισμοί αυτοί θα μπορούσαν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή, εάν κάποια πλευρά προχωρήσει σε κίνηση παραβίασης της «κόκκινης γραμμής» της άλλης, οδηγώντας σε μια εξόχως επικίνδυνη για την περιφερειακή και τη διεθνή ασφάλεια σύρραξη. Διότι μια τόσο εχθρική ακόμα και απέναντι στις ΗΠΑ πλέον Τουρκία, με τον Ερντογάν να βρίζει με σκαιότητα σε καθημερινή βάση την αμερικανική κυβέρνηση με έναν τρόπο που δεν έχει προηγούμενο για υποτιθέμενους συμμάχους, πάντα αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας αψυχολόγητης τουρκικής ενέργειας…
Αν και η στάση των Τούρκων είναι αρκούντως θρασύδειλη, αφού δεν έχουν την πολυτέλεια να πάθουν την οποιαδήποτε ζημιά από τους Ρώσους, οπότε η πιθανότητα είναι μικρή, δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί εντελώς το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί η δημιουργία σκηνικού αντιπαράθεσης ανάμεσα στην Άγκυρα και τη Μόσχα, με στόχο να υποχρεώσει το ΝΑΤΟ να σπεύσει για συνδρομή της Τουρκίας, αφού το να εμφανιστεί να μην στηρίζει κράτος-μέλος θα μπορούσε να αποβεί καταστρεπτικό για την εικόνα της Συμμαχίας.
Ωστόσο, θα πρέπει να υπενθυμιστεί, ότι η Ατλαντική Συμμαχία δεσμεύεται να σπεύσει προς συνδρομή των κρατών-μελών σε περίπτωση που δεχθούν επίθεση, όχι σε περίπτωση που επιτεθεί κράτος-μέλος εναντίον κάποιου άλλου κράτους χωρίς να έχει δεχθεί επίθεση…
Κι όταν η Ατλαντική Συμμαχία μεροληπτεί υπέρ της Τουρκίας και κατά της Ελλάδας όταν τηρεί πολιτική ίσων αποστάσεων, πως θα δικαιολογούσε το ΝΑΤΟ ταχεία επέμβαση (πέραν του εφιάλτη του κόστους που θα συνιστούσε η λογιστική υποστήριξη επαρκών δυνάμεων για τέτοια αποστολή στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας) για κράτος-μέλος που διαφοροποιήθηκε επεμβαίνοντας χωρίς άδεια από τον ΟΗΕ όταν όλοι γνωρίζουν την ιδιοτελή εθνική ατζέντα που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την ανθρωπιστική καταστροφή;
Στο
σημείο αυτό οφείλουμε μια διευκρίνιση όσον αφορά τον ισχυρισμό μας περί
«μεροληψίας του ΝΑΤΟ» στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Η λογική είναι, ότι
ενώ η «χώρα status quo» (Ελλάδα) δεν κουνιέται βήμα από τα ισχύοντα
σήμερα, η «αναθεωρητική χώρα» (Τουρκία) υιοθετεί μια εντελώς ανατρεπτική
επί της καθεστηκυίας τάξης ατζέντα, οπότε η «μέση γραμμή» που ακολουθεί
το ΝΑΤΟ, είναι φυσιολογικό να αποκλίνει ολοένα και περισσότερο από το
status quo, αφού έτσι το status quo που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα
έπρεπε να είναι ταυτισμένο με τη σταθερότητα και την ειρήνη,
μετατρέπεται σε άκρο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου