ΤΟ HELLASFORCE ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ: ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ.

Τίποτα δεν θα ήταν πιο παράλογο από το να παρακολουθήσει κανείς τις ΗΠΑ να «κάνουν σαφείς τις προθέσεις» τους για τη διάλυση οχυρών του ISIL στο Ιράκ και τη Συρία, φυσικά, μαζί με τις ένοπλες δυνάμεις των περιφερειακών συμμάχων τους. Πριν από λίγες ημέρες, το Ιράν επιβεβαίωσε επίσημα ότι η εναέρια του δύναμη όντως πραγματοποίησε αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του ISIL, επιβεβαιώνοντας τη δεδηλωμένη συμμαχία του με τις ΗΠΑ σε αυτή την πρόσφατα αναδυόμενη φάση του »πολέμου κατά της τρομοκρατίας.» Το ενδιαφέρον έγκειται στο να βλέπουμε τον «άξονα του κακού» να γίνεται «έμπιστος σύμμαχος», όπως είναι επίσης σημαντικό να έχουμε κατά νου τη θρησκευτική ταυτότητα του συμμάχου και το είδος των επιπτώσεων που θα κληροδοτήσει στην περιοχή στο άμεσο μέλλον.
Οι ΗΠΑ, ασχολούμενοι με το Ιράν, δίνουν σιωπηρά ένα νέο χρώμα στο πρόβλημα του ISIL, και με αυτόν τον τρόπο εκτελεί το πιο επικίνδυνο σχέδιο, προκειμένου να πληγεί η Μέση Ανατολή τόσο βαθιά ώστε να μην μένει σχεδόν κανένα περιθώριο-ή και καθόλου περιθώριο για το θέμα αυτό, δηλαδή για κάποια ειρηνική έξοδο από τη σημερινή κρίση. Αυτό που δηλώνει η συμμετοχή του Ιράν σε αυτόν τον πόλεμο σημαίνει, με απλά λόγια, ότι τώρα σχεδόν ολόκληρη η Μέση Ανατολή
ασχολείται με τον πόλεμο. Δεν είναι μόνο ότι ασχολούνται με αυτόν τον πόλεμο, αλλά είναι επίσης έντονα διχασμένη όσον αφορά το ζήτημα της ISIL, με το Ιράν να οδηγεί στην καταπολέμηση εναντίον του μπλοκ και τη Σαουδική Αραβία να οδηγεί σιωπηρά προς την υποστήριξη του μπλόκ, και οι ΗΠΑ να αμφιταλαντεύεται μεταξύ των δύο αυτών επιλογών. Αυτός ο διχασμός, ωστόσο, δεν είναι μόνο πολιτικός, αλλά είναι επιπλέον και σεχταριστικός. Με απλά λόγια, η συμμετοχή του Ιράν, μακροπρόθεσμα, πρόκειται να αλλάξει την υφή αυτού του πολέμου από «πόλεμο κατά του φονταμενταλισμού» σε σεκταριστικό πόλεμο.
Από την πλευρά των ΗΠΑ, η ενσωμάτωση του Ιράν δεν εξυπηρετεί κανένα άλλο σκοπό άλλο να ανοιχθεί ο δρόμος για ένα μακροχρόνιο πόλεμο, »καταπίνοντας» ολόκληρη την πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή. Σχετικά με την περιοχή, αν παραμείνει βυθισμένη σε σύγκρουση, σημαίνει ότι η Δύση βλέπει την ευημερία. Πώς και σε ποιο βαθμό ο εν εξελίξει πόλεμος επηρεάζει τη δυτική οικονομία μπορεί να γίνει κατανοητό παρατηρώντας στενά τη σημερινή τεράστια πτώση στις τιμές του πετρελαίου, καθώς και το είδος επίδρασης που έχει και θα έχει περαιτέρω σχετικά με την υγεία των προβληματικών της Δυτικής οικονομίας. Μια τέτοια προοπτική του οικονομικού ζητήματος όχι μόνο θα ενίσχυε τη Δύση, αλλά θα επηρέαζε επίσης αρνητικά τα κράτη παραγωγής πετρελαίου στη Μέση Ανατολή. Η πτώση των τιμών του πετρελαίου θα επηρεάσει σοβαρά τις αποδοχές των εσόδων των κρατών αυτών που παράγουν πετρέλαιο, και αυτό θα επηρεάσει περαιτέρω την ικανότητά τους για την καταπολέμηση του πολέμου τόσο αποτελεσματικά, όσο θα το έκαναν με την τιμή του πετρελαίου να παραμένει υψηλή, δεδομένου ότι αυτό θα μπορούσε να τους αφήσει σε σταθεροποιημένη οικονομική κατάσταση.
Παρά το γεγονός ότι η απόφαση για τη μείωση των τιμών του πετρελαίου λήφθηκε από τον ΟΠΕΚ, μια οργάνωση που περιλαμβάνει κράτη της Μέσης Ανατολής (π.χ τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν), οι αποφάσεις του κράτους μέλους επηρεάστηκαν από σημαντικά διαφορετικές μεταξύ τους στρατηγικές και πολιτικές σκοπιμότητες. Το Ιράν συμφώνησε σε αυτό επειδή επιδιώκει παραχωρήσεις από τη Δύση στο εξακολουθέν εκκρεμούν ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας. Όσο για τη Σαουδική Αραβία, το ίδιο το Ιράν ήταν ο βασικός παράγοντας. Η Σαουδική Αραβία και οι ακόλουθοι των μοναρχιών »Gulf» – στο Κουβέιτ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ- μπορούν άνετα να περάσουν μερικά χρόνια φθηνού πετρελαίου, υπό την προϋπόθεση ότι οι τιμές δεν θα σταθεροποιούνταν σε πολύ διαφορετικό επίπεδο από τα σημερινά. Οι στρατηγικοί σύμμαχοι της Σαουδική Αραβίας, για παράδειγμα, η Αίγυπτος και το Πακιστάν θα ήταν πιθανόν να ωφεληθούν, αφού το φθηνότερο πετρέλαιο προωθεί τις οικονομίες τους.
Αλλά όσο για το Ιράν, η οικονομία της έχει ήδη πληγεί από τις διεθνείς κυρώσεις, καθώς το θέμα των πυρηνικών παραμένει άλυτο, και η πρόσφατη ήττα του πετρελαίου αποτελεί πραγματικό πλήγμα που κάνει τις περιφερειακές φιλοδοξίες πολύ δαπανηρές και εξαιρετικά προβληματικές. Αυτό το αναπτυσσόμενο ζήτημα έχει, ως εκ τούτου, ανοίξει το δρόμο για μια πικρή διαμάχη μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν σε τουλάχιστον δύο επίπεδα: σε οικονομικό και στρατηγικό. Από οικονομική άποψη, τα κράτη αυτά θα ανταγωνίζονταν για την εξασφάλιση της ασφάλειας της ζήτησης πετρελαίου. Στρατηγικά, παρά το γεγονός ότι η Σαουδική Αραβία καταγγέλει δημόσια την ISIL, αυτό απέχει πολύ από το ότι συμβαίνει και στην πράξη. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι η Σαουδική Αραβία δεν υποστηρίζει πρακτικά την ISIL, ωστόσο δεν είναι ούτε φιλικά διακείμενη στο Ιράν. Έτσι το ζήτημα της Συρίας και του καθεστώτος του Assad εξακολουθούν να ξεχωρίζουν, αναγκάζοντας τα δύο κράτη να συμμετάσχουν σε μακροπρόθεσμo πόλεμο μέσω αντιπροσώπων.
H συμπλοκή της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, ωστόσο, πρόκειται να λάβει θρησκευτικό / σεχταριστικό χρώμα χάρη στην πολιτική των ΗΠΑ, που επιτρέπει και διευκολύνει την είσοδο των σιιτών μαχητών και των ιρανικών δυνάμεων στο Ανμπάρ και άλλες περιοχές με σουνιτική πλειοψηφία, να πολεμούν το Ισλαμικό Κράτος. Ωστόσο, με δεδομένες τις κοινωνιολογικές πραγματικότητες της Μέσης Ανατολής, την εισοδο των σιιτών δυνάμεων, την εκπαίδευση της πολιτοφυλακής ή την ιρακινή δύναμη, η εμφύλια διαμάχη πρόκειται να ενταθεί. Έτσι, θα έδινε στον τοπικό πληθυσμό μια πρόφαση προκειμένου να συμπαραταχθεί με του Σουνίτες συμπατριώτες τους, που είναι η ISIS, και να αντιταχθούν στις εμπλεκόμενες δυνάμεις των Σιιτών.
Ομοίως, σε γεω-πολιτικό επίπεδο, η είσοδος των Σιιτικών δυνάμεων στο Ιράκ θα σήμαινε ότι οι Σουνιτικές δυνάμεις, όπως η Σαουδική, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, θα πρέπει σταδιακά να έμεναν έξω απ’το προσκήνο, ωθώντας τους να αυξήσουν την υποστήριξή τους στην ISIS λόγω του πρόσφατου χαρακτήρα των «Σουνιτών. Με άλλα λόγια, η απειλή για την κυριαρχία των Σουνιτών όπως των Κρατών Gulf, θα αυξήσει απλώς τόσο το μέγεθος όσο και την ένταση της βίας με γρήγορους ρυθμούς, με τις διάφορες τοπικές ομάδες να είναι ανοικτές στο να χειραγωγηθούν ως ένοπλα πληρεξούσια. Μια τέτοια κατάσταση θα μπορούσε πιθανότατα να ωθήσει το Ιράκ πίσω στο 2007, όπου βρισκόταν στην επιφάνεια, ένας αγώνας μεταξύ των ανταρτών και των Ηνωμένων Πολιτειών σε εξέλιξη, ωστόσο, ο πραγματικός αγώνας γινόταν παράλληλα,καθώς η μειονότητα των Σουνιτών άρχισε να αντιστέκεται εντατικά στη Σιιτική κυβέρνηση του Ιράκ. Επιπλέον, μια τέτοια κατάσταση θα είχε απήχηση και στην πολιτική κρίση που προηγήθηκε της οδομαχίας Σουνιτών-Σιιτών. Η λύση στο πρόβλημα ήταν δήθεν η αφύπνιση του Ανμπάρ που τελικά οδήγησε στην κατανόηση που όριζε ότι οι σιίτες θα τους χορηγούσαν (στους Σουνίτες) ένα ουσιαστικό μερίδιο στην εξουσία. Ωστόσο, η υπόσχεση ήταν αναληθής, όπως ήταν αναμενόμενο, και οι μάχες ξέσπασαν.
Εάν συμβεί αυτό το σενάριο, το οποίο είναι πιθανό να συμβεί λόγω των κοινωνιολογικών εντάσεων που υπάρχουν στο Ιράκ ειδικά και στη Μέση Ανατολή γενικότερα, το Ιράν και οι σύμμαχοί του, πρόκειται να ριχθούν σε μια μακροχρόνια μάχη ενάντια στη Σαουδική Αραβία και τους συμμάχους της. Το αν ή όχι θα ασπαστούν ιδεολογικούς λόγους για την πάλη τους, οι άνθρωποι που βρίσκονται στο πλευρό του Ιράκ θα καθοδηγούνται από θρησκευτικές-σεκταριστικές προδιαθέσεις- και ως εκ τούτου, διαγράφεται ένας περιχαρακωμένος σεκταριστικός πόλεμος. Με το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία να συμμετέχουν σε έναν τέτοιο πόλεμο, όπως φαίνεται εδώ, οι ΗΠΑ θα βρεθούν σε ιδανική θέση για να ελιχθούν και να χειριστούν την πλούσια περιοχή πετρελαίου, όχι μόνο για τη διασφάλιση Διακοπής παροχής πετρελαίου προς τη Δύση, αλλά και για τη μάχη μεταξύ των στρατηγιών ανταγωνιστών της- δηλαδή Ρωσία, Κίνα, Ασία, αλλά και Ευρώπη.
Εάν το σχέδιο αυτό λειτουργήσει για τις ΗΠΑ, θα μπουν σίγουρα σε μια τέτοια θέση, ώστε να εξασφαλίζεται μια «μη αμφισβητούμενη» παγκόσμια ηγεμονίας-ο αρχικός δηλαδή στόχος της υψηλής στρατηγικής των ΗΠΑ του 21ου αιώνα. Ανεξάρτητα από τη στρατηγική και τους υπολογισμούς των ΗΠΑ, είναι προφανές ότι το σχέδιο για τη συμμετοχή του Ιράν δεν συνεπάγεται λύση στο συνεχιζόμενο πόλεμο, αλλά μια επέκτασή του σε ευρύτερη κλίμακα. Και η κυβέρνηση των ΗΠΑ πρόκειται σαφώς να κερδίσει πολλά από αυτό.       http://www.hellasforce.com/blog/neo-schedio-mesis-anatolis-ipa-proetimazonte-gia-mia-akomi-katastrofi/