Νέα ανατροπή στις σχέσεις Ιράν και Σαουδικής Αραβίας.

Οι σχέσεις Σαουδικής Αραβίας – Ιράν δεν βρίσκονται στο καλύτερό τους σημείο, εδώ και καιρό. Πρόσφατα υπήρξε μια προσπάθεια προσέγγισης. Ο Σαουδάραβας υπουργός Εξωτερικών μάλιστα, ο πρίγκιπας Σαούντ αλ Φαϊζάλ, μετά από συνάντηση με τον Ιρανό ομόλογό του, εμφανίστηκε αισιόδοξος, μιλώντας για το άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου στις διμερείς σχέσεις, αναφέροντας χαρακτηριστικά, ότι τα λάθη του παρελθόντος πρέπει να αποφευχθούν στο μέλλον.
Του Fouad al-Ibrahim, 15 Οκτωβρίου 2014
ΠΗΓΗ: http://www.mintpressnews.com/
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Ανάλογες δηλώσεις έκανε και ο Ιρανός υπουργός Τζαβάντ Ζαρίφ, ο οποίος είπε πως η αναθέρμανση των διμερών σχέσεων θα έχει θετικό αντίκτυπο σε όλη τη Μέση Ανατολή, διασφαλίζοντας τα συμφέροντα όλων των μουσουλμανικών χωρών. Παράλληλα συμφωνήθηκε ο Ιρανός υπουργός να επισκεφτεί την Σαουδική Αραβία.
Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν έγινε. Η αναθέρμανση των σχέσεων έμεινε στα λόγια και η επίσκεψη δεν πραγματοποιήθηκε. Αντί αυτού, νέες εξελίξεις στην περιοχή προκάλεσαν νέα προσκόμματα στη μεταξύ των δύο χωρών σύγκλιση.

Το πρώτο σημαντικό πρόβλημα που ανέκυψε είναι οι εξελίξεις στην Υεμένη, όπου η επηρεαζόμενη από την Σαουδική Αραβία κυβέρνηση έπεσε και αντικαταστάθηκε από φιλοϊρανική κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Σαουδικής Αραβίας, όπως εκφράστηκε στην συνάντηση υπουργών των κρατών του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου.
Εκεί η Σαουδική Αραβία προώθησε κοινή δήλωση που καταγγέλλει την ανάμιξη «ξένων δυνάμεων» (βλ. Ιράν) στην Υεμένη, μια χώρα που η Σαουδική Αραβία θεωρεί πως οφείλει να βρίσκεται εντός της δικής της ζώνης επιρροής.
Ακολούθησε επίθεση κατά του Ιράν, μέσω του απόλυτα ελεγχόμενου Τύπου της Σαουδικής Αραβίας, ο οποίος κατηγόρησε την Τεχεράνη ότι επιχειρεί να επιβάλει ένα καθεστώς τύπου Μάλικι (σ.σ. το προηγούμενο στο Ιράκ) στην Υεμένη, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αυτού του τύπου τα καθεστώτα εξέθρεψαν την τρομοκρατία και προκάλεσαν, τελικά, την έκρηξη φυλετικών και θρησκευτικών συγκρούσεων. Η απειλή των Σαουδαράβων είναι, κατά συνέπεια, σαφής. Ή είστε μαζί μας ή έρχεται και για σας ένα Ισλαμικό Κράτος.
Υπάρχει όμως και το θρησκευτικό σκέλος της διαμάχης, με φανατικούς σουνίτες Σαουδάραβες ιμάμηδες να κηρύσσουν ιερό πόλεμο κατά των σιιτών Χούτις της Υεμένης, από τους οποίους προέρχεται η νέα κυβέρνηση. Και η προτροπή τους φάνηκε να αποδίδει άμεσα, αφού στις 9 Οκτωβρίου βομβιστές αυτοκτονίας σκόρπισαν τον θάνατο στην Υεμένη.
Πέραν της Υεμένης όμως, Σαουδική Αραβία και Ιράν έχουν εμπλακεί σε μια σύγκρουση ισχύος, σε πολλά επίπεδα, με έπαθλο τη Μέση Ανατολή. Η Σαουδική Αραβία απαιτεί, κατ’ ελάχιστο από το Ιράν την απόσυρση των δυνάμεων ή τον περιορισμό της επιρροής του σε Υεμένη, Λίβανο, Ιράκ και Συρία.
Ουσιαστικά δηλαδή, το Ριάντ απαιτεί από την Τεχεράνη την άτακτη υποχώρησή της σε όλη την περιοχή, κάτι που προφανώς το Ιράν δεν πρόκειται να αποδεχθεί. Με τον τρόπο αυτό όμως η Σαουδική Αραβία κλείνει κάθε δρόμο επαναπροσέγγισης με το Ιράν. Η Σαουδική Αραβία φαίνεται αποφασισμένη να πολεμήσει εναντίον του Ιράν σε κάθε διαθέσιμο πεδίο, του ενεργειακού περιλαμβανομένου.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως δείχνουν. Η πολιτική της Σαουδικής Αραβίας έναντι του Ιράν αποτελεί εν πολλοίς, προσωπική επιλογή του υπουργού, πρίγκιπα αλ Φαϊζάλ, στον δικό του αγώνα εξουσίας έναντι του βασιλιά Αμπντουλάχ και του περιβάλλοντός του. Ο Αμπτουλάχ ασθενεί και ο αγώνας για τη διαδοχή του έχει ήδη ξεκινήσει.
Ο γιος του Σαουδάραβα βασιλιά, πρίγκιπας Αμπντέλ Αζίζ είχε συνάντηση με τον Ιρανό αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Αμπντέλ Λαχιάν στη Σενεγάλη, πριν λίγους μήνες. Η συζήτηση των δύο ανδρών αναπτύχθηκε γύρω από τη στάση του πρίγκιπα αλ Φαϊζάλ, ο οποίος σαμποτάριζε την επαναπροσέγγιση των δύο πλευρών. Ο Αμπντέλ Αζίζ διαβεβαίωσε τον Ιρανό αξιωματούχο ότι ο πατέρας του, βασιλιάς, θα διευθετήσει το πρόβλημα και τον κάλεσε να επισκεφτεί την Σαουδική Αραβία.
Ο αλ Φαϊζάλ πληροφορήθηκε τα της συνάντησης αυτής και περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να δράσει. Η συνάντησή του με τον Ζαρίφ στη Νέα Υόρκη είχε προετοιμαστεί εδώ και καιρό, κατ’ απαίτηση του βασιλιά Αμπντουλάχ. Μετά όμως, ο αλ Φαϊζάλ, προφασιζόμενος λόγους υγείας, εξαφανίστηκε από την σκηνή, ώστε να σταματήσει η διαδικασία επαναπροσέγγισης με το Ιράν, την οποία επεδίωκε ο βασιλιάς θείος του. Ο αλ Φαϊζάλ περίμενε μια ευκαιρία για να τορπιλίσει οριστικά τις διμερείς επαφές και αυτή ήρθε με την αλλαγή καθεστώτος στην Υεμένη.
Αμέσως ο αλ Φαϊζάλ προέβη σε επίσημη δήλωση, κατηγορώντας το Ιράν ότι ασκεί κατοχή σε αραβικές χώρες. Οι Ιρανοί αρκέστηκαν να απαντήσουν, ότι αυτή η δήλωση του Σαουδάραβα υπουργού οφείλεται στο προχωρημένο της ηλικίας του και δεν θα έπρεπε να γίνεται από εκπρόσωπο χώρας που στηρίζει την τρομοκρατία σε Ιράκ και Συρία και επεμβαίνει στρατιωτικά στο γειτονικό Μπαχρέιν.
«Η Σαουδική Αραβία είναι κατοχική δύναμη», ήταν η επίσημη απάντηση της Τεχεράνης. «Ακόμα και οι ΗΠΑ, ο υπ’ αριθμό 1 αντίπαλός μας, αναγνωρίζουν τον εποικοδομητικό ρόλο που διαδραματίζει η χώρα μας στην Μέση Ανατολή, προς επίλυση των περιφερειακών προβλημάτων. Χωρίς το Ιράν δεν υπάρχει λύση», κατέληγε η ιρανική δήλωση.

Είναι λοιπόν φανερό, ότι πέραν των υπαρκτών προβλημάτων, η καμαρίλα του σαουδαραβικού καθεστώτος, υπονομεύει την επαναπροσέγγιση Σαουδικής Αραβίας – Ιράν, με τις όποιες συνέπειες το γεγονός αυτό μπορεί να έχει για την ειρήνη στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.      http://www.defence-point.gr/news/?p=114131