Την ερχόμενη Τρίτη, στο Μινσκ της Λευκορωσίας θα συναντηθούν ο
ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, με την ουκρανική πλευρά, συν
τους εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε μια προσπάθεια να βρεθεί λύση
στο επικίνδυνο αδιέξοδο της Ανατολικής Ουκρανίας…
Πρόκειται για συζητήσει πολύ σημαντικές, υπό την έννοια της παρουσίας σχεδόν όλων των πρωταγωνιστών της κρίσης. Η παρουσία Πούτιν από μόνη της δείχνει ότι το ρωσικό ενδιαφέρον για εξεύρεση λύσης δεν είναι μικρό, κάτι που σημαίνει ότι η ρωσική πλευρά θέλει να αποφύγει περεταίρω βλάβη στην οικονομία, εν όψει της κατάθεσης του νέου προϋπολογισμού από τον πρωθυπουργό Μέντβεντεφ.
Οι ξένες επενδύσεις στη ρωσική οικονομία έχουν μειωθεί κατά 50%, ενώ οι τραπεζικές κυρώσεις σε βάρος ρωσικών επιχειρηματικών κολοσσών, ιδίως στον τομέα της ενέργειας και τον τραπεζικό, ασκούν ασφυκτική πίεση που κάποια στιγμή θα πρέπει να ελεγχθεί.
Ένα πρώτο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό, μεγάλης συμβολικής σημασίας, είναι η απουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στις διαπραγματεύσεις και αυτό ενδιαφέρει σε πρώτη φάση και τη ρωσική πλευρά, που δεν επιθυμεί να στείλει μήνυμα ότι νομιμοποιεί την παρουσία της Ουάσιγκτον στη γειτονιά της.
Αυτό βέβαια σε επίπεδο πολιτικού συμβολισμού, με τη Μόσχα να έχει κίνητρο να δώσει μια νίκη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περνώντας το μήνυμα ότι οι Βρυξέλλες δεν έχουν την ανάγκη αμερικανικής «προστασίας» για να συζητήσουν με τη Ρωσία και να βρουν λύση στα προβλήματα.
Αυτό όμως θα πρέπει να αναμένεται πως θα δημιουργήσει προβλήματα στο Κίεβο, αφού οι ειδικές σχέσεις ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών (της ίδιας της ΕΕ δηλαδή) και της Ρωσίας, φαντάζει σαν απειλή, ότι τα ουκρανικά συμφέροντα θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα και η Ουκρανία θα πέσει θύμα των συμφερόντων των ισχυρών.
Άρα, η εμφάνιση των ΗΠΑ σε μεταγενέστερο στάδιο δεν μπορεί να αποκλειστεί, ούτε είναι δεδομένη η εναντίωση της Μόσχας σε αυτό. Αφού το μήνυμα της αρχικής απουσίας θα έχει περάσει, ο Πούτιν γνωρίζει καλά, ότι μια συμφωνία για να διαρκέσει και να θέσει τις βάσεις για ειρήνευση, δεν μπορεί παρά να έχει τις «ευλογίες» και της Ουάσιγκτον, αφού η αμερικανική πλευρά είναι η μόνη που μπορεί να ασκήσει αποτελεσματικές πιέσεις στο Κίεβο.
Όσο λείπουν οι ΗΠΑ, τόσο το Κίεβο θα έχει την αίσθηση ότι εάν βρίσκονταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η θέση των Ουκρανών θα ήταν ισχυρότερη και ενδεχομένως δεν θα υποχωρούν. Οπότε, οι ΗΠΑ είναι η δύναμη που μπορεί να «πατήσει το φρένο» στην ουκρανική πλευρά δείχνοντας τα όρια.
Πρόκειται για συζητήσει πολύ σημαντικές, υπό την έννοια της παρουσίας σχεδόν όλων των πρωταγωνιστών της κρίσης. Η παρουσία Πούτιν από μόνη της δείχνει ότι το ρωσικό ενδιαφέρον για εξεύρεση λύσης δεν είναι μικρό, κάτι που σημαίνει ότι η ρωσική πλευρά θέλει να αποφύγει περεταίρω βλάβη στην οικονομία, εν όψει της κατάθεσης του νέου προϋπολογισμού από τον πρωθυπουργό Μέντβεντεφ.
Οι ξένες επενδύσεις στη ρωσική οικονομία έχουν μειωθεί κατά 50%, ενώ οι τραπεζικές κυρώσεις σε βάρος ρωσικών επιχειρηματικών κολοσσών, ιδίως στον τομέα της ενέργειας και τον τραπεζικό, ασκούν ασφυκτική πίεση που κάποια στιγμή θα πρέπει να ελεγχθεί.
Ένα πρώτο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό, μεγάλης συμβολικής σημασίας, είναι η απουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στις διαπραγματεύσεις και αυτό ενδιαφέρει σε πρώτη φάση και τη ρωσική πλευρά, που δεν επιθυμεί να στείλει μήνυμα ότι νομιμοποιεί την παρουσία της Ουάσιγκτον στη γειτονιά της.
Αυτό βέβαια σε επίπεδο πολιτικού συμβολισμού, με τη Μόσχα να έχει κίνητρο να δώσει μια νίκη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περνώντας το μήνυμα ότι οι Βρυξέλλες δεν έχουν την ανάγκη αμερικανικής «προστασίας» για να συζητήσουν με τη Ρωσία και να βρουν λύση στα προβλήματα.
Αυτό όμως θα πρέπει να αναμένεται πως θα δημιουργήσει προβλήματα στο Κίεβο, αφού οι ειδικές σχέσεις ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών (της ίδιας της ΕΕ δηλαδή) και της Ρωσίας, φαντάζει σαν απειλή, ότι τα ουκρανικά συμφέροντα θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα και η Ουκρανία θα πέσει θύμα των συμφερόντων των ισχυρών.
Άρα, η εμφάνιση των ΗΠΑ σε μεταγενέστερο στάδιο δεν μπορεί να αποκλειστεί, ούτε είναι δεδομένη η εναντίωση της Μόσχας σε αυτό. Αφού το μήνυμα της αρχικής απουσίας θα έχει περάσει, ο Πούτιν γνωρίζει καλά, ότι μια συμφωνία για να διαρκέσει και να θέσει τις βάσεις για ειρήνευση, δεν μπορεί παρά να έχει τις «ευλογίες» και της Ουάσιγκτον, αφού η αμερικανική πλευρά είναι η μόνη που μπορεί να ασκήσει αποτελεσματικές πιέσεις στο Κίεβο.
Όσο λείπουν οι ΗΠΑ, τόσο το Κίεβο θα έχει την αίσθηση ότι εάν βρίσκονταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η θέση των Ουκρανών θα ήταν ισχυρότερη και ενδεχομένως δεν θα υποχωρούν. Οπότε, οι ΗΠΑ είναι η δύναμη που μπορεί να «πατήσει το φρένο» στην ουκρανική πλευρά δείχνοντας τα όρια.
Και
η ευρωπαϊκή πλευρά όμως έχει ανησυχίες, κάτι που φαίνεται από την
παρουσία της βαρόνης Άστον (εξωτερική πολιτική ΕΕ), συνοδευόμενης από
τους επιτρόπους Ενέργειας και Εμπορίου, κάτι που δείχνει ότι δεν είναι η
Μόσχα που ανησυχεί για τις οικονομικές συνέπειες της κρίσης. Και όσο ο
χειμώνας πλησιάζει και το ρωσικό φυσικό αέριο είναι η μόνη λύση, τόσο θα
αυξάνεται η επιθυμία-βούληση συμβιβασμού, έστω προσωρινού… Το θέμα
είναι, μέχρι ποιο σημείο θα πιέσουν οι εμπλεκόμενες πλευρές για να
γίνουν «σεβαστά» τα συμφέροντά τους, ώστε η κατάσταση να ισορροπήσει και
να οδεύσουμε προς αποκλιμάκωση. Οψόμεθα. http://www.defence-point.gr/news/?p=109750
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου