Το περιοδικό επισημάνει ότι τα όπλα μοιάζουν με γιγάντιο κανόνι το οποίο σχεδίαζαν να δημιουργήσουν στα πλαίσια του ιρακινού Προγράμματος «Βαβυλώνα» που δεν πραγματοποιήθηκε.
Ο σχεδιαστής της «Βαβυλώνας», ο διάσημος αμερικανός μηχανικός Τζέραλντ Μπουλ έψαχνε για ένα φθηνότερο τρόπο τοποθέτησης φορτίων στην τροχιά. Χρησιμοποιώντας μια τροποποιημένη κάνη ενός παλιού θαλάσσιου κανονιού 406 χιλιοστών, ο Μπουλ κατάφερε το 1962 να ρίξει το βλήμα Martlet βάρους 150 κιλών σε ύψος 66 χιλιομέτρων. Για κάποιο χρονικό διάστημα αυτά τα βλήματα τα χρησιμοποιούσαν για την ανίχνευση των στρωμάτων της ανώτερης ατμόσφαιρας. Η περαιτέρω βελτίωση των βλημάτων Martlet επέτρεψε να φτάσουν το υψόμετρο των 249 χιλιομέτρων. Όμως το 1967 η χρηματοδότηση του προγράμματος τερματίστηκε.
Εφόσον δεν έλαβε κρατική χρηματοδότηση των διαστημικών του προγραμμάτων, ο Μπουλ προσπάθησε να συγκεντρώσει μόνος του τους απαραίτητους πόρους, βοηθώντας στον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας πυροβολικού των χωρών όπως η Κίνα, η Νότια Αφρική, το Ιράκ και το Ισραήλ. Το πρόγραμμα Βαβυλώνα, το οποίο ανέπτυσσε ο Μπουλ για τους Ιρακινούς, έπρεπε να οδηγήσει στη δημιουργία ενός γιγαντιαίου κανονιού βάρους 2100 τόνων και μήκους 156 μέτρων, το οποίο θα τοποθετούσε δορυφόρους σε τροχιά. Όλα τα προγράμματα τερματίστηκαν μετά τη δολοφονία του Μπουλ στις Βρυξέλλες το 1990.
Η Κίνα είχε το δικό της πρόγραμμα σούπερ κανονιού «Σιανφέν», το οποίο είχε κατασκευαστεί τη δεκαετία του 1960. Στη συνέχεια αναφορές για εργασίες με σούπερ κανόνια στην Κίνα εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1990. Σήμερα αυτά τα συστήματα δεν μπορούν θεωρηθούν ως ενεργά όπλα. Τα σούπερ κανόνια δεν μπορούν να μετακινηθούν εύκολα, είναι τεράστια και ευάλωτα, και γι’ αυτό σε περίπτωση πολέμου αναπόφευκτα θα εντοπιστούν και θα καταστραφούν από τον αντίπαλο.
Για ποιο σκοπό μπορεί να προορίζονται μπορεί να κρίνει κανείς βάσει της σοβιετικής εμπειρίας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 – αρχές της δεκαετίας του 1950 στην ΕΣΣΔ είχαν σχεδιάσει και κατασκευάσει μια σειρά από γιγαντιαία κανόνια, τα οποία χρησιμοποιούσαν για δοκιμές ισχυρών αεροπορικών βομβών, προοριζόμενων να χτυπούν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Η χρήση του κανονιού μείωνε απότομα το κόστος των δοκιμών σε σχέση με τις ρήψεις των βομβών από αεροσκάφη και επίσης επέτρεπε να εξασφαλιστούν σταθερές συνθήκες του πειράματος, πρώτα απ’ όλα της ταχύτητας πτήσης της βόμβας.
Πολύ πιθανόν τα κινεζικά σούπερ κανόνια να χρησιμοποιούνται ενεργά για δοκιμές. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αποκτώντας εμπειρία χρήσης αυτών των κανονιών, οι Κινέζοι να αποφασίσουν να ελέγξουν τις υποθέσεις του Τζέρλαντ Μπουλ σχετικά με τη δυνατότητα της χρήσης τους για φθηνή τοποθέτηση αντικειμένων σε τροχιά και να ανοίξουν μια νέα διαστημική εποχή της ανθρωπότητας. Όμως σήμερα ακόμα παραμένουν να είναι μόνο όνειρα.            http://greek.ruvr.ru/2013_12_01/253983859/