Η αντιρωσική αλυσίδα πληροφοριών ενεργοποιήθηκε μετά την πρόσφατη διπλωματική νίκη της Ρωσίας στο συριακό πρόβλημα. Αν και κατ΄ ακρίβειαν ποτέ δεν είχε σταματήσει: ο «ψυχρός πόλεμος» στο πεδίο των πληροφοριών δεν είχε διακοπεί ούτε μια ημέρα, επισημαίνουν εμπειρογνώμονες.
Οι μάχες στον τομέα των πληροφοριών δεν ησυχάζουν ποτέ. Ο στίβος της αντιπαράθεσης είναι πολύ ευρύς: σ΄αυτόν είναι και η Συρία, και οι χώρες, που στέκονται μπροστά στο σταυροδρόμι – ή ΕΕ ή Τελωνιακή Ένωση, και οι διαφορές στην αντίληψη των δημοκρατικών ελευθεριών. Στο θέμα αναφέρεται ο πολιτικός αναλυτής Αλεξεϊ Κουζμίν:
- Η κάποια έντονη διαφορά μεταξύ των γενικά συγκρατημένων ενεργειών των ηγετών των χωρών και της λυσσαλέας εχθρικής εκστρατείας των μέσων ενημέρωσης δεν πρέπει να εξαπατά κανένα. Πρόκειται για στοιχεία ενός ενιαίου στρατηγικού σχεδίου, που έθεσαν σε δράση στις Βρυξέλλες οι στρατηγοί της Ουάσιγκτον, το οποίο στον ένα ή τον άλλο βαθμό υποστηρίζεται από Ευρωπαίους παίκτες.
Δεν είναι εκπληκτικό το ότι μετά την αποτυχία της προσπάθειας διοργάνωσης στρατιωτικής εισβολής στη Συρία, την οποία απέτρεψε η Μόσχα, τα δυτικά ΜΜΕ εξαπέλυσαν κατά της Ρωσίας ολόκληρο καταιγισμό επιθέσεων. Το γεγονός ότι τα δυτικά ΜΜΕ ξαναθυμήθηκαν τα συνηθισμένα πρότυπα πίεσης των μέσων ενημέρωσης, δεν αποτελεί έκπληξη, θεωρεί ο αναλυτής Βλαντισλάβ Τκατσόφ και αναφέρει μερικά από αυτά:
- Οι προσπάθειες της Ρωσίας για την ίδρυση μιας Ευρασιατικής Τελωνιακής Ένωσης είναι ένα εκ των προτέρων καταδικασμένο θύμα προς όφελος των ακόμα ζωντανών αυτοκρατορικών φιλοδοξιών. Το διπλωματικό σκάνδαλο στις σχέσεις με την Ολλανδία αποτελεί επιστροφή στην παλιά πρακτική εκφοβισμού, οι διαφωνίες με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι προσπάθεια εκβιασμού, και ούτω καθ΄εξής. Ο Μπασάρ Άσαντ είναι σκέτο κακό, ενώ οι αντίπαλοί του – αγωνιστές της ελευθερίας, οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον σπέρνουν αποκλειστικά το καλό και πανανθρώπινες αξίες. Είναι προφανής η τάση να πειστούν οι Ρώσοι πολιτικοί για τη ματαιότητα της υπεράσπισης των εθνικών τους συμφερόντων.
Στη χορωδία των αντιρωσικών φωνών μπορεί να βρεθούν και νηφάλιες απόψεις. Για παράδειγμα, στην ιταλική εφημερίδα La Stampa, έγραψε ο διάσημος αρθρογράφος Ρομπέρτο Τοσκάνο. Σύμφωνα με αυτόν, η πολιτική νίκη του Πούτιν την ιστορία με το χημικό αφοπλισμό της Συρίας είναι αποτέλεσμα της συνεπούς πολιτικής στρατηγικής της Ρωσίας. Πως μπορεί η Ρωσία να ανακτήσει την επιρροή της και κατά πόσον συνάδουν αυτές οι επιδιώξεις με τα συμφέροντα των Ευρωπαίων; - διερωτάται ο Τοσκάνο. Και ο ίδιος απαντά: ο Ρώσος ηγέτης είναι φιλόδοξος, όμως δεν πάσχει από μεγαλομανία. Ο Πούτιν αντιλήφθηκε ότι η διπλωματία για τη χώρα του είναι ο μοναδικός τρόπος υπεράσπισης των συμφερόντων της και βελτίωσης του ίματζ της.
Αν θα πιστέψει ή όχι στα κατασκευάσματα των δυτικών «εμπειρογνωμόνων παγκόσμιας φήμης» ο καθένας αποφασίζει ο ίδιος. Πάντως οι αναλυτές μας θεωρούν ότι για τη Ρωσία όλα αναπτύσσονται αρκετά καλά.             http://greek.ruvr.ru/2013_10_24/247676428/