ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ- Neil Alden Armstrong, 1920 - 2012

Εκείνη η «πνιχτή» φωνή, αλλοιωμένη από τα εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα που διένυσαν τα ραδιοκύματα μέχρι να φτάσουν στο Χιούστον και από εκεί σε όλο τον κόσμο, ήταν η σφραγίδα των τεχνολογικών επιτευγμάτων του 20ού αιώνα: «Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα» είχε πει ο Νηλ Άρμστρονγκ, ακριβώς τη στιγμή που έκανε το πρώτο του βήμα στην επιφάνεια της «Θάλασσας της Γαλήνης».

Η περίφημη ρήση δεν ήταν αποτέλεσμα αυθορμητισμού, αλλά ένα ελάχιστο τμήμα ενός πελώριου προγραμματισμού που είχε ξεκινήσει οκτώ χρόνια νωρίτερα, υπό τις εντολές, τις δεσμεύσεις του J.F.K. και φυσικά την πίεση του “ψυχρού πολέμου”.
Ο άνθρωπος που την πρόφερε δεν είναι πια ανάμεσά μας. Αποχώρησε από την ματαιότητα του κόσμου μας, χθες, είκοσι μέρες μετά τη συμπλήρωση των 82 του χρόνων.
Στην ακριβή και σημαντική καταγραφή των γεγονότων που συνέβησαν στα ταξίδια του προγράμματος «Απόλλων», A man on the moon, ο Άντριου Τσάικιν (Andrew Chaikin), περιγράφει τον εκλιπόντα σαν έναν κλειστό χαρακτήρα όχι ακατάδεκτο αλλά ντροπαλό. Από τη στιγμή μάλιστα, που ξεπερνούσε την επιφυλακτικότητά του, μετατρεπόταν σε ένα ζεστό και φιλικό άτομο.

Καταγράφει πως δύο ήταν τα στοιχεία που εντυπωσίαζαν σε εκείνον τον άνδρα.
Το ένα ήταν η σχεδόν εγκεφαλική στάση που είχε σε ό,τι και αν έκανε, ακόμα και στις πιο καθημερινές συζητήσεις. Το άλλο ήταν η μοναχικότητά του.
Συνήθως κρατούσε αποστάσεις από τους άλλους ανθρώπους, σπάνια μετείχε ανούσιων συζητήσεων και διεφύλασσε την προσωπική του ζωή ως κόρη οφθαλμού. Ανάφερε επίσης, πως όταν υπηρετούσε στη βάση Έντουαρτς, έφυγε από το συνοικισμό των πιλότων και κατοίκισε μαζί με τη σύζυγό του Τζένιφερ, σε ένα μικρό ξύλινο σπίτι μέσα στο δάσος, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και τρεχούμενο νερό. Φίλος του, τον είχε χαρακτηρίσει ως απόλυτα ακέραιο άνθρωπο, που δεν ξεχνούσε οποιαδήποτε αδικία γινόταν στον ίδιο ή σε συγγενικά του πρόσωπα.
Στο ίδιο βιβλίο, καταγράφεται και το πλάσιμο του θρύλου, γύρω από το όνομα του, από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι θα ήταν ο κυβερνήτης της αποστολής «Απόλλων 11». Για τα παιδικά του χρόνια στις επαρχίες του Οχάιο, την έμφυτη λατρεία του για τα αεροπλάνα, την επιμέλεια του στις σπουδές, τα αυτοσχέδια μοντέλα αεροπλάνων που κατασκεύαζε, την άδεια πιλότου που απόκτησε πριν μάθει να οδηγεί αυτοκίνητο. Επίσης και τα κατορθώματά του στο πόλεμο της Κορέας, όπου συμμετείχε σε 78 αερομαχίες έχοντας τιμηθεί και με δύο μετάλλια. Αλλά και στο κομμάτι της καριέρας του που συμμετείχε ως πιλότος δοκιμαστικών πτήσεων.
Παρ' όλα όμως, πέρα από τη δημοσιογραφική προβολή, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του Άρμστρονγκ παρέμειναν μια δική του υπόθεση. Όπως είχε καταθέσει και ο Μιλτ Τόμσον συνάδελφός του από τη βάση Έντουαρτς: «Τον ήξερα, αλλά δεν τον γνώριζα πραγματικά».
Σε αυτό που όλοι συμφωνούν, είναι ότι υπήρξε τεράστιο ταλέντο χειριστή.
Από τότε που επιχειρούσε με τα F9F Panther το '51 στην Κορέα, όπου μάλιστα χτυπήθηκε από εχθρικά πυρά και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, ως την εποχή που ως πιλότος εξέλιξης χειρίστηκε μια σειρά από πρωτότυπες και δύσκολες πτητικές μηχανές όπως το υπερηχητικό F - 100 Super Sabre, ή το πυραυλοκίνητο Bell x-5, το οποίο μάλιστα δεν ήταν άμοιρο απωλειών (Michael James Adams), είχε αποδείξει ότι διέθετε το χάρισμα του εκλεκτού, του ξεχωριστού χειριστή.
Το απόδειξε και στην αποστολή Τζέμινι 8, την πιο περίπλοκη μέχρι τότε καθώς πραγματοποιήθηκε η πρώτη σύνδεση δύο διαστημόπλοιων στο διάστημα. Τότε, κατάφερε με ψύχραιμους χειρισμούς να αποσυνδέσει το Τζέμινι από το το φορέα Agena τη στιγμή που περιστρέφονταν και τα δύο ανεξέλεγκτα. Είχε δεχτεί κριτική για τις επιλογές του, αλλά ο διευθυντής πτήσεων της NASA ο εμβληματικός Τζην Κραντς (Eugene Francis "Gene" Kranz), τον κάλυψε πλήρως λέγοντας πως: «Το πλήρωμα αντέδρασε όπως το είχαμε εκπαιδεύσει. Αντέδρασε λάθος διότι το είχαμε εκπαιδεύσει λάθος»
Το απέδειξε επίσης και στη δεύτερη και τελευταία αποστολή του, κατά τη διάρκεια της προσσελήνωσης καθώς βλέποντας πως ο υπολογιστής τον οδηγεί σε ένα κρατήρα με ακατάλληλο έδαφος, πήρε τη διακυβέρνηση της σεληνακάτου «Ηγκλ» και χειροκίνητα την πιλοτάρισε σε ασφαλές σημείο προσσελήνωσης. Το έπραξε με αταλάντευτη αυτοπεποίθηση, κινούμενος οριακά από πλευράς καυσίμων και ευκολότερα από όλες τις προσομοιώσεις που είχε κάμει στο πρόγραμμα της εκπαίδευσής του στη γη.
Ασφαλώς δεν αρκεί να είσαι υπόδειγμα χειριστή για να επωμισθείς την ευθύνη να γίνεις ο κυβερνήτης στην πρώτη αποστολή προσσελήνωσης και ο πρώτος άνθρωπος που θα περπατούσε στο φυσικό δορυφόρο της γης. Ο εκλιπών είχε πληθώρα άλλων χαρισμάτων που του έδωσαν τους τίτλους του.
Ταυτόχρονα όμως παρέμενε και ξεχωριστός άνθρωπος. Όταν σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι αστροναύτες έπαιρναν μαζί τους κομμάτια κάντρυ ή ποπ μουσικής ο Νηλ προτιμούσε την «Συμφωνία του Νέου Κόσμου» του Αντονίν Ντβόρζακ.
Τέλος, αποφεύγοντας πλήρως την εμπορευματοποίηση του κατορθώματός του και παραμένοντας πεισματικά εκτός δημοσιότητας έζησε το υπόλοιπο της ζωής του ήρεμα, σχεδόν αινιγματικά.
Ο πρώτος άνθρωπος που βρέθηκε στη Σελήνη, όταν κατόρθωνε να κλέβει λίγο χρόνο από την τόσο προγραμματισμένη και απαιτητική ζωή του αστροναύτη, αναζητούσε την ηρεμία του ψηλά στους Ουρανούς του Τέξας, ψάχνοντας για ανοδικά ρεύματα καθώς ανεμοπορούσε. Κάπου εκεί, τη βρήκε χθες…
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63703330