Η ζήτηση του πετρελαίου για πρώτη φορά μετά την περίοδο 2008-2009, το
έτος κατά το οποίο η παγκόσμια οικονομική κρίση ξέφυγε από τα στενά
όρια των ΗΠΑ και της αγοράς των στεγαστικών δανείων, μειώνεται, συνεπεία
τριών κυρίως παραγόντων.
Σύμφωνα με δυτικούς οργανισμούς ειδικευμένους στην ανάλυση της αγοράς πετρελαιοειδών, η ζήτηση αυτήν τη στιγμή – δηλαδή το τελευταίο τρίμηνο του 2011 – κινήθηκε στο επίπεδο των 300.000 βαρελιών λιγότερων από το αναμενόμενο. Αξίζει να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη μείωση χαρακτηρίζεται ως ένα «σπάνιο» φαινόμενο και σίγουρα έχει να κάνει με τρία πολύ συγκεκριμένα θέματα.
Το πρώτο θέμα σχετίζεται με τον σε γενικές γραμμές ήπιο χειμώνα τον οποίο διανύει το Βόρειο ημισφαίριο και η Ευρώπη, με συνέπεια η ζήτηση του πετρελαίου να είναι μειωμένη.
Το δεύτερο ζήτημα υποκρύπτει κάποιες ανησυχητικές παραμέτρους και δεν μπορεί να αποδοθεί στην αδιαφορία του «στρατηγού χειμώνα». Η μείωση λοιπόν της ζήτησης σε τόσο μεγάλο βαθμό δεν μπορεί παρά να εξηγηθεί μέσα από την σοβούσα οικονομική κρίση η οποία έχει μειώσει την παραγωγή αλλά και την κατανάλωση σε επίπεδα πρωτοφανέρωτα για την περίοδο μετά την μεγάλη κρίση της δεκαετίας του 1930.
Οι εκτιμήσεις για την ημερήσια ζήτηση του πετρελαίου μέσα στο 2012 κινούνται προς το μετριοπαθέστερο αφού από τα 1,3 εκατομμύρια βαρέλια έχει συρρικνωθεί στα μόλις 1,1 εκατομμύρια βαρέλια. Και να ήταν μόνο οι κλιματικές και οικονομικές συνθήκες για τη συγκεκριμένη μείωση, καλά θα ήταν. Οι ίδιες εκτιμήσεις μιλάνε και για έναν τρίτο λόγο ακόμα πιο επικίνδυνο. Η πιθανότητα έκρηξης πολέμου στον Περσικό αλλά και το επικείμενο εμπάργκο στις εξαγωγές του Ιράν θέτει νέα δεδομένα στην όλη εικόνα με αποτέλεσμα ο γεωπολιτικός παράγοντας κάνει την επίλυση της ενεργειακής εξίσωσης, ακόμα πιο δύσκολη.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι τιμές του βαρελιού ανέβηκαν κατά 4 με 5 δολάρια, μόλις η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακοίνωσε την ετοιμότητά της να επιβάλει εμπάργκο στις εξαγωγές του Ιράν προς αυτή. Ταυτοχρόνως, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ ετοιμάζονται πυρετωδώς για δράση, ενώ η Τεχεράνη απειλώντας τους πάντες κάνει επίδειξη δύναμης στα Στενά του Ορμούζ.
Δεν είναι τυχαίο, όπως υπογραμμίζεται στις εν λόγω αναφορές, πως η σχετική σταθερότητα στην τιμή του βαρελιού, η οποία κυμαίνεται μεταξύ 100 και 120 δολαρίων να θεωρείτε πλασματική αφού η παραγωγή, αλλά και η ζήτηση κινείται στην ουσία μεταξύ της «Σκύλλας και της Χάρυβδης», μεταξύ της οικονομικής καχεξίας και της επικείμενης πολεμικής αναμέτρησης στην Μέση Ανατολή.
Μέσα στην συγκεκριμένη αβεβαιότητα κάποιοι φαίνεται να τρίβουν τα χέρια τους, και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Σαουδάραβες, οι οποίοι από τη μία βλέπουν τη Δύση να ετοιμάζεται να «καθαρίσει τη μπουγάδα», αντ’ αυτών, αναφορικά με τον επικίνδυνο Σιίτη αντίπαλο, το Ιράν, από την άλλη ακούει την Ιαπωνία, την Κίνα και τη Νότια Κορέα να ζητάνε επιβεβαίωση πως θα αναπληρωθούν τυχών απώλειες στην παραγωγή του πετρελαίου από το Ριάντ.
Επιπροσθέτως, τα 600.000 βαρέλια την ημέρα που εισάγει η Ευρώπη από την Τεχεράνη θα πρέπει και αυτά κάπως να καλυφθούν. Το ερώτημα φυσικά παραμένει, για το κατά πόσο η Σαουδική Αραβία είναι σε θέση να καλύψει εξολοκλήρου ή στο μεγαλύτερο ποσοστό το Ιράν στην εξαγωγή πετρελαίου τόσο στην «διψούσα» Ανατολή όσο και στην «αδυνατισμένη» Δύση, και για πόσο καιρό. Σίγουρα, οι επενδύσεις που έχουν γίνει στην πετρελαϊκή βιομηχανία της χώρας έχουν αυξήσει τις δυνατότητες ημερήσιας παραγωγής. Το αν είναι επαρκής η αύξηση μένει να αποδειχθεί… http://www.defence-point.gr/news/?p=34212
Σύμφωνα με δυτικούς οργανισμούς ειδικευμένους στην ανάλυση της αγοράς πετρελαιοειδών, η ζήτηση αυτήν τη στιγμή – δηλαδή το τελευταίο τρίμηνο του 2011 – κινήθηκε στο επίπεδο των 300.000 βαρελιών λιγότερων από το αναμενόμενο. Αξίζει να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη μείωση χαρακτηρίζεται ως ένα «σπάνιο» φαινόμενο και σίγουρα έχει να κάνει με τρία πολύ συγκεκριμένα θέματα.
Το πρώτο θέμα σχετίζεται με τον σε γενικές γραμμές ήπιο χειμώνα τον οποίο διανύει το Βόρειο ημισφαίριο και η Ευρώπη, με συνέπεια η ζήτηση του πετρελαίου να είναι μειωμένη.
Το δεύτερο ζήτημα υποκρύπτει κάποιες ανησυχητικές παραμέτρους και δεν μπορεί να αποδοθεί στην αδιαφορία του «στρατηγού χειμώνα». Η μείωση λοιπόν της ζήτησης σε τόσο μεγάλο βαθμό δεν μπορεί παρά να εξηγηθεί μέσα από την σοβούσα οικονομική κρίση η οποία έχει μειώσει την παραγωγή αλλά και την κατανάλωση σε επίπεδα πρωτοφανέρωτα για την περίοδο μετά την μεγάλη κρίση της δεκαετίας του 1930.
Οι εκτιμήσεις για την ημερήσια ζήτηση του πετρελαίου μέσα στο 2012 κινούνται προς το μετριοπαθέστερο αφού από τα 1,3 εκατομμύρια βαρέλια έχει συρρικνωθεί στα μόλις 1,1 εκατομμύρια βαρέλια. Και να ήταν μόνο οι κλιματικές και οικονομικές συνθήκες για τη συγκεκριμένη μείωση, καλά θα ήταν. Οι ίδιες εκτιμήσεις μιλάνε και για έναν τρίτο λόγο ακόμα πιο επικίνδυνο. Η πιθανότητα έκρηξης πολέμου στον Περσικό αλλά και το επικείμενο εμπάργκο στις εξαγωγές του Ιράν θέτει νέα δεδομένα στην όλη εικόνα με αποτέλεσμα ο γεωπολιτικός παράγοντας κάνει την επίλυση της ενεργειακής εξίσωσης, ακόμα πιο δύσκολη.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι τιμές του βαρελιού ανέβηκαν κατά 4 με 5 δολάρια, μόλις η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακοίνωσε την ετοιμότητά της να επιβάλει εμπάργκο στις εξαγωγές του Ιράν προς αυτή. Ταυτοχρόνως, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ ετοιμάζονται πυρετωδώς για δράση, ενώ η Τεχεράνη απειλώντας τους πάντες κάνει επίδειξη δύναμης στα Στενά του Ορμούζ.
Δεν είναι τυχαίο, όπως υπογραμμίζεται στις εν λόγω αναφορές, πως η σχετική σταθερότητα στην τιμή του βαρελιού, η οποία κυμαίνεται μεταξύ 100 και 120 δολαρίων να θεωρείτε πλασματική αφού η παραγωγή, αλλά και η ζήτηση κινείται στην ουσία μεταξύ της «Σκύλλας και της Χάρυβδης», μεταξύ της οικονομικής καχεξίας και της επικείμενης πολεμικής αναμέτρησης στην Μέση Ανατολή.
Μέσα στην συγκεκριμένη αβεβαιότητα κάποιοι φαίνεται να τρίβουν τα χέρια τους, και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Σαουδάραβες, οι οποίοι από τη μία βλέπουν τη Δύση να ετοιμάζεται να «καθαρίσει τη μπουγάδα», αντ’ αυτών, αναφορικά με τον επικίνδυνο Σιίτη αντίπαλο, το Ιράν, από την άλλη ακούει την Ιαπωνία, την Κίνα και τη Νότια Κορέα να ζητάνε επιβεβαίωση πως θα αναπληρωθούν τυχών απώλειες στην παραγωγή του πετρελαίου από το Ριάντ.
Επιπροσθέτως, τα 600.000 βαρέλια την ημέρα που εισάγει η Ευρώπη από την Τεχεράνη θα πρέπει και αυτά κάπως να καλυφθούν. Το ερώτημα φυσικά παραμένει, για το κατά πόσο η Σαουδική Αραβία είναι σε θέση να καλύψει εξολοκλήρου ή στο μεγαλύτερο ποσοστό το Ιράν στην εξαγωγή πετρελαίου τόσο στην «διψούσα» Ανατολή όσο και στην «αδυνατισμένη» Δύση, και για πόσο καιρό. Σίγουρα, οι επενδύσεις που έχουν γίνει στην πετρελαϊκή βιομηχανία της χώρας έχουν αυξήσει τις δυνατότητες ημερήσιας παραγωγής. Το αν είναι επαρκής η αύξηση μένει να αποδειχθεί… http://www.defence-point.gr/news/?p=34212
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου