Ο Τάκερ Κάρλσον προειδοποιεί για λογοκρισία, πόλεμο και κατάρρευση του Αμερικανικού Συντάγματος.

Τάκερ Κάρλσον: Πόλεμος, Ειρήνη, Τραμπ και Σύνταγμα – Μια έντονη συζήτηση για το μέλλον της Αμερικής.

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη podcast, την οποία συντόνισε ο Δικαστής Άντριου Ναπολιτάνο στην εκπομπή του "Judging Freedom" στις 17 Δεκεμβρίου 2025, ο διάσημος σχολιαστής των μέσων ενημέρωσης Τάκερ Κάρλσον συμμετείχε σε μια ειλικρινή και ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων. Η συζήτηση, η οποία μεταδόθηκε ζωντανά και στη συνέχεια διατέθηκε στο διαδίκτυο, διερευνά πιεστικά ζητήματα όπως η απειλή για την ελευθερία του λόγου, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ υπό τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή και ο ρόλος του Συντάγματος σε μια πολωμένη κοινωνία. Ο Κάρλσον, γνωστός για την διορατική του ανάλυση, μοιράζεται τις τολμηρές απόψεις του, που κυμαίνονται από προσωπικές ιστορίες έως γεωπολιτικές προειδοποιήσεις,αναφέρει το Judge Napolitano - Judging Freedom

Η απειλή για την ελευθερία του λόγου: Σούμερ, λογοκρισία και πολιτική ταυτότητας

Η συζήτηση ξεκινά με μια έντονη κριτική στις προσπάθειες περιορισμού της ελευθερίας του λόγου. Ο Ναπολιτάνο αναφέρεται στη δική του στήλη, η οποία ασχολείται με τις επιθέσεις στον Κάρλσον από τον γερουσιαστή Τσακ Σούμερ και 40 Δημοκρατικούς γερουσιαστές. Αυτοί οι πολιτικοί ζήτησαν λογοκρισία του Κάρλσον, όχι για όσα είπε, αλλά για όσα φέρεται να παρέλειψε να πει - συγκεκριμένα σε μια συνέντευξη με τον Νικ Φουέντες. Ο Κάρλσον θεωρεί αυτό παράλογο και ασήμαντο, δεδομένων των πιεστικών παγκόσμιων προβλημάτων. Το βλέπει ως προάγγελο ενός μέλλοντος στο οποίο και τα δύο κόμματα - τόσο οι Ρεπουμπλικάνοι όσο και οι Δημοκρατικοί - θα αντιταχθούν στην βασική ελευθερία της Αμερικής: την ελευθερία του λόγου, την οποία θεωρεί θεϊκό δικαίωμα, όχι παραχώρηση από την κυβέρνηση.

Η ανάλυση του Carlson για την πολιτική ταυτότητας είναι ιδιαίτερα διορατική. Τονίζει την απόρριψη του αντισημιτισμού, δηλώνοντας ότι είναι ηθικά κατακριτέος και παραβιάζει τις θρησκευτικές και πολιτικές του πεποιθήσεις. Ωστόσο, επικρίνει έντονα τον Schumer και οργανισμούς όπως η Ένωση κατά της Δυσφήμισης (ADL), κατηγορώντας τους ότι διεξάγουν δεκαετίες εκστρατειών μίσους κατά των λευκών, για παράδειγμα, μέσω συστημάτων θετικής δράσης που είναι πιο περίπλοκα από τους νόμους Jim Crow και κάνουν διακρίσεις εις βάρος των ανθρώπων με βάση τη φυλή τους. Ο Carlson ζητά την καθολική απόρριψη όλων των μορφών μίσους που βασίζονται στο DNA ή την καταγωγή - είτε εναντίον Εβραίων, λευκών, μαύρων είτε οποιασδήποτε άλλης ομάδας.

Η πολιτική ταυτότητας, προειδοποιεί, οδηγεί αναπόφευκτα σε καταστροφές όπως αυτή της Ρουάντα και θα καταστρέψει την Αμερική αν αφεθεί ανεξέλεγκτη. Τονίζει ότι τέτοιες επιθέσεις στην ελευθερία του λόγου έχουν αποθαρρυντικό αποτέλεσμα και καταπνίγουν την ανοιχτή συζήτηση.

Ως παράδειγμα, αναφέρει το Ίδρυμα Κληρονομιάς, του οποίου ο πρόεδρος, Κέβιν Ρόμπερτς, δέχθηκε επίθεση επειδή υπερασπιζόταν την ελευθερία του λόγου, αποδυναμώνοντας έτσι τον οργανισμό. Ο Κάρλσον το βλέπει αυτό ως μια συμμαχία της δεξιάς ενάντια στην ελευθερία, την οποία θεωρεί προδοσία των συντηρητικών αξιών. Η κυβέρνηση Τραμπ άσκησε πιέσεις στα πανεπιστήμια να καταστείλουν τις φιλοπαλαιστινιακές ή επικριτικές φωνές, κάτι που συγκρίνει με τις διαμαρτυρίες του κινήματος Black Lives Matter: Οι ίδιες ομάδες που υποστήριξαν το Black Lives Matter -ένα κίνημα που θεωρεί αντι-λευκό- απαιτούν τώρα λογοκρισία στο όνομα του Ισραήλ.

Η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή: Η γενοκτονία στη Γάζα και ο ρόλος της Αμερικής

Ένα κεντρικό μέρος της συνέντευξης περιστρέφεται γύρω από τη σύγκρουση στη Γάζα, την οποία ο Κάρλσον περιγράφει ως γενοκτονία. Επικρίνει τη χρηματοδότηση των ισραηλινών στρατιωτικών επιχειρήσεων από τις ΗΠΑ τόσο υπό τον Τραμπ όσο και υπό τον Μπάιντεν, η οποία, όπως λέει, έχει οδηγήσει σε δεκάδες χιλιάδες θανάτους αθώων. Σε αντίθεση με τα τυχαία θύματα πολέμου, αυτό είναι σκόπιμο: Ισραηλινοί υπουργοί έχουν δηλώσει δημόσια ότι ο στόχος είναι να εκτοπιστεί ο παλαιστινιακός πληθυσμός προκειμένου να κατακτηθεί γη.

Ο Κάρλσον τονίζει ότι η Αμερική δεν πρέπει ποτέ να υποστηρίζει τη δολοφονία αθώων ανθρώπων - αυτό είναι που την διακρίνει ηθικά από τους τζιχαντιστές ή τους τρομοκράτες. Επιτίθεται σε προσωπικότητες όπως ο Τεντ Κρουζ, ο οποίος παρέχει βιβλικές δικαιολογίες για τις πολιτικές του Ισραήλ χωρίς καμία σοβαρή γνώση. Ο Μάικ Χάκαμπι, ο πρέσβης των ΗΠΑ στο Ισραήλ, και ο Λίντσεϊ Γκράχαμ απεικονίζονται ως εξτρεμιστές που θα κατέστρεφαν την Αμερική αν ακολουθούσε τον Νετανιάχου.

Ο Κάρλσον μιλάει για μια «γοητεία» ή «ξόρκι» που ξεπερνά τα χρήματα και τον εκβιασμό. Αναφέρει τη Λόρα Λούμερ, η οποία επαινεί την τρομοκράτισσα Μέιρ Καχάνε, και επικρίνει τα διπλά μέτρα και σταθμά: ενώ ο αντισημιτισμός καταπολεμάται, το μίσος κατά των λευκών γίνεται ανεκτό.

Ο ίδιος ο Νετανιάχου, σύμφωνα με τον Κάρλσον, βλέπει την κύρια αιτία της αύξησης του αντισημιτισμού, καθώς εξισώνει την κριτική κατά του Ισραήλ με το μίσος κατά των Εβραίων και παρουσιάζει τον εαυτό του ως εκπρόσωπο όλων των Εβραίων - μια απεικόνιση που, σύμφωνα με τον Κάρλσον, θέτει σε κίνδυνο τους Εβραίους φίλους του. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, υποστηρίζει, έχει αναγκάσει πανεπιστήμια όπως το Πρίνστον και το Κολούμπια να λογοκρίνουν επικριτικές φωνές μέσω οικονομικής πίεσης, υπονομεύοντας περαιτέρω την ελευθερία του λόγου.

Πιθανοί πόλεμοι: Βενεζουέλα, Συρία και Ουκρανία

Ο Κάρλσον προειδοποιεί για μια επικείμενη επέμβαση των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα. Αναφέρει ενημερώσεις του Κογκρέσου που ανακοίνωσαν πόλεμο, πιθανώς σε ομιλία του Τραμπ. Αναφέρει ως κίνητρο τα αποθέματα πετρελαίου της Βενεζουέλας, τα οποία αυτή τη στιγμή πηγαίνουν στην Κίνα και τη Ρωσία. Ωστόσο, η αλλαγή καθεστώτος θα προκαλούσε χάος και θα προσέλκυε στρατηγούς ή ξένες δυνάμεις. Αν και αντιτίθεται στον Μαδούρο, ο Κάρλσον τονίζει ότι η Βενεζουέλα δεν αποτελεί απειλή για τις ΗΠΑ και ότι οι παρεμβάσεις τα τελευταία 80 χρόνια έχουν προκαλέσει μόνο βλάβη.

Εκφράζει παρόμοια κριτική για την παρουσία των ΗΠΑ στη Συρία, όπου πρόσφατα σκοτώθηκαν στρατιώτες. Υποστηρίζει ότι αυτή η παρουσία απλώς χρησιμεύει για να σύρει την Αμερική βαθύτερα στη Μέση Ανατολή - προς όφελος του Ισραήλ, χωρίς κανένα διακριτό εθνικό συμφέρον. Περιγράφει τη συμμαχία με έναν πρώην ηγέτη του ISIS ως παράλογη και αντιφατική με τον δηλωμένο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».

Ο Κάρλσον θεωρεί την κατάσταση στην Ουκρανία ως μια σκόπιμη πρόκληση. Υποστηρίζει ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς ουσιαστικά ανάγκασε τη Ρωσία να εισβάλει, ενισχύοντας τελικά την Κίνα. Περιγράφει τον Πούτιν ως τον πιο μετριοπαθή Ρώσο ηγέτη, φιλοδυτικό και επιτυχημένο στην ανοικοδόμηση της χώρας του. Η προτεινόμενη νομοθεσία του Λίντσεϊ Γκράχαμ για τον χαρακτηρισμό της Ρωσίας ως τρομοκρατικού κράτους, λέει, είναι αυτοκαταστροφική και εξυπηρετεί τα κινεζικά συμφέροντα.

Ο ρόλος των θεσμών: CIA, Κογκρέσο και το Κράτος Εθνικής Ασφάλειας

Ο Κάρλσον περιγράφει ένα σύστημα στο οποίο ο πρόεδρος υπονομεύεται. Η CIA και άλλες υπηρεσίες πληροφοριών παρουσιάζουν απλές λύσεις όπως πολέμους για να παρακάμψουν σύνθετα προβλήματα - όπως το εθνικό χρέος ή ο εθισμός στα ναρκωτικά. Παραθέτει τον Χάρι Τρούμαν, ο οποίος αργότερα μετάνιωσε που ίδρυσε τη CIA, και επικρίνει το Κογκρέσο ως σε μεγάλο βαθμό άσχετο: ένα πολιτικό στάδιο, ενώ τα εκτελεστικά και ρυθμιστικά όργανα ασκούν την πραγματική εξουσία.

Η Τούλσι Γάμπαρντ, στον ρόλο της ως DNI, περιθωριοποιείται παρά τη λογική στάση της απέναντι στη Βενεζουέλα. Ο Κάρλσον αναφέρει επίσης τον Τζόναθαν Πόλαρντ, τον μεγαλύτερο κατάσκοπο στην ιστορία των ΗΠΑ, ο οποίος έλαβε χάρη από τον Τραμπ και γιορτάστηκε στο Ισραήλ - μια σαφής προδοσία των αμερικανικών συμφερόντων, κατά την άποψή του.

Συμπερασματικές σκέψεις: Το μέλλον της Αμερικής και της Δύσης

Ο Κάρλσον υποστηρίζει την ατομική δικαιοσύνη αντί της συλλογικής τιμωρίας, όπως αυτή που παρατηρήθηκε στη Χιροσίμα ή τη Γάζα. Βλέπει την Αμερική στα πρόθυρα της κατάρρευσης λόγω του φυλετισμού και της πολιτικής ταυτότητας και απευθύνει έκκληση σε όλους να αντιτίθενται με συνέπεια σε κάθε μορφή μίσους.

Η συζήτηση τελειώνει με έναν θερμό αποχαιρετισμό, που χαρακτηρίζεται από την ευγλωττία του Carlson και τον σεβασμό του Napolitano. Αυτή η συνέντευξη χρησιμεύει ως αφύπνιση: αποκαλύπτει πώς ο πόλεμος, η λογοκρισία και η πολιτική εξουσίας απειλούν το Σύνταγμα και ζητά την επιστροφή στα ιδρυτικά ιδανικά της Αμερικής - την ελευθερία, το άτομο και την ειρήνη. Σε μια εποχή αυξανόμενης πόλωσης, η φωνή του Carlson παραμένει για πολλούς ένα προπύργιο ενάντια στην τρέλα.