Είναι ένα από τα πιο τρομακτικά μυθικά πλάσματα στην ιστορία – ένας τεράστιος μαύρος σκύλος με «κολασμένα» κόκκινα μάτια που στοιχειώνει την Ανατολική Αγγλία.
Τώρα, στην προσπάθειά του να ξετυλίξει μερικούς από τους πιο διάσημους λαογραφικούς θρύλους της Αγγλίας, ο Τσάρλι Κούπερ βρίσκεται σε μια αναζήτηση για να βρει το «Black Shuck».
Στη νέα σειρά του BBC «Myth Country», ο ηθοποιός επιχειρεί μια διανυκτέρευση στο αγροτικό Νόρφολκ για να προσπαθήσει να πιάσει το άγριο κυνηγόσκυλο στην κάμερα.
Υπάρχει όμως το Black Shuck; Και τι έχουν δει πραγματικά οι εκατοντάδες φερόμενοι μάρτυρες;
Η MailOnline μίλησε με τους ειδικούς –και τον ίδιο τον Τσάρλι– σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από το τρομερό τέρας.
Τι είναι το Black Shuck;
Το Black Shuck
είναι ένας μαύρος σκύλος ή μια φιγούρα που μοιάζει με σκύλο που φέρεται
να έχουν δει μάρτυρες εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην Ανατολική
Αγγλία.
Λέγεται ότι περιφέρεται στην ακτογραμμή και την ύπαιθρο του Norfolk και του Suffolk – όπου υποτίθεται ότι έχουν συμβεί οι περισσότερες θεάσεις.
Για αιώνες, το θηρίο προκαλούσε φόβο στις καρδιές όλων όσων διέσχιζαν το μονοπάτι του.
Σύμφωνα με τους θρύλους, όσοι κοιτάζουν το Black Shuck, ή τα μέλη της οικογένειας του εν λόγω μάρτυρα, θα πεθάνουν μέσα σε ένα χρόνο.
Ο Δρ Ντέιβιντ Γουόλντρον, ιστορικός και ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ομοσπονδίας στην Αυστραλία, είπε ότι οι ιστορίες των μαύρων σκύλων στα βρετανικά νησιά χρονολογούνται από τον 9ο αιώνα στα γραπτά αρχεία.
«Υπάρχουν εκδοχές αυτής της ιστορίας σε όλη τη χώρα, και μάλιστα σε όλη την Ευρώπη», είπε ο Δρ Waldron στο MailOnline.
«Αυτές οι ιστορίες μπορεί να είναι δύσκολο να ερμηνευτούν, καθώς αφήνουν ένα βαθύ σημάδι σε όσους τις έχουν βιώσει.
«Οι άνθρωποι ανέφεραν μια ξεχωριστή αίσθηση «λάθους» όταν το είδαν, κάτι που, στο μυαλό τους, διαφοροποιούσε την εμπειρία από το να δουν έναν κανονικό σκύλο».
Ένα πρώιμο αρχείο που περιγράφει μαύρα κυνηγόσκυλα με «κόκκινα μάτια» χρονολογείται από το 1127 στο ιστορικό χειρόγραφο του Peterborough Chronicle.
Αλλά η γέννηση του θρύλου του Black Shuck λένε ότι ξεκίνησε μέσα στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας του Blythburgh στο East Suffolk στις 4 Αυγούστου 1577.
Καθώς ένας άγριος άνεμος μαινόταν έξω, ένας δυνατός θόρυβος άνοιξε τις πόρτες της εκκλησίας και ένας τριχωτός μαύρος «δαιμονικός σκύλος» μπήκε μέσα γρυλίζοντας, σκοτώνοντας έναν άνδρα και ένα αγόρι και κάνοντας το καμπαναριό της εκκλησίας να πέσει στην οροφή.
Σημάδια που εξακολουθούν να είναι ορατά στις πόρτες της εκκλησίας σήμερα υποτίθεται ότι προέρχονται από τα νύχια του Σουκ καθώς έφευγε, που οι ντόπιοι αναφέρονται ως «τα δακτυλικά αποτυπώματα του διαβόλου».
Μια άλλη συνάντηση την ίδια ακριβώς ημέρα, στην εκκλησία του Bungay, 12 μίλια νοτιοανατολικά, περιγράφηκε από τον Άγγλο κληρικό Abraham Fleming.
«Αυτό το μαύρο σκυλί… πέρασε ανάμεσα από δύο άτομα, καθώς ήταν γονατισμένα και προσεύχονταν όπως φαινόταν, δαγκώνοντας και τους δυο στο λαιμό…» έγραψε ο Φλέμινγκ στο «A Straunge and Terrible Wunder» (1577).
Ο Δρ Jonathan Woolley, περιβαλλοντικός ανθρωπολόγος και απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, είπε ότι ότι το Black Shuck «υφίσταται σίγουρα».
«Το πραγματικά πολύπλοκο ερώτημα είναι πώς υπάρχει – τι είδους φαινόμενο είναι; Γιατί εμφανίζεται;».
Μια θεωρία είναι ότι το Black Shuck είναι ένα άγνωστο είδος άγριου σκύλου, που δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί επιστημονικά – αλλά ο Δρ Woolley είπε ότι μπορούμε να το αποκλείσουμε.
«Επιπλέον, ο περίεργος αδέσποτος μαύρος σκύλος είναι απίθανο να προκαλέσει τέτοιες περίτεχνες και ξεκάθαρα υπερφυσικές εμπειρίες όπως το Shuck», πρόσθεσε ο ακαδημαϊκός.
Η αφήγηση του Αβραάμ Φλέμινγκ για την επίθεση στο Μπανγκάι το 1577 αναφέρεται ευρέως ως οδηγός του θρύλου των Black Shuck.
Επιπλέον, μια αφήγηση του Άγγλου χρονικογράφου Raphael Holinshed από το 1578 περιγράφει «μια παράξενη και τρομερή καταιγίδα κεραυνών και βροντών» που προκάλεσε θανάτους στο Bliborough και το Bungay στις 4 Αυγούστου 1577 – αλλά δεν αναφέρει κανένα σκύλο.
«Φαίνεται αμφίβολο ότι ο Φλέμινγκ είχε πάει ή ήταν εξοικειωμένος με τις δύο πόλεις», είπε ο Δρ Γουόλντρον στο MailOnline.
«Το έργο του ήταν μάλλον ένα κάλεσμα στα όπλα κατά της αμαρτίας και ένα κάλεσμα στην πίστη σε μια εποχή τεράστιων θρησκευτικών συγκρούσεων και αναταραχών κατά τη διάρκεια της μεταρρύθμισης.
«Επίσης, στην αφήγηση του, βασίζεται σε καλά εδραιωμένο μύθο και λαογραφία των μαύρων σκύλων ως προάγγελων της καταστροφής που υπήρχε ήδη εδώ και αιώνες σε όλη την Ευρώπη».
Ωστόσο, στα σχεδόν 450 χρόνια από το περιστατικό της εκκλησίας του Blythburgh, υπήρξαν πολλές εικαζόμενες θεάσεις του Black Shuck, οι οποίοι καταγράφονται σχεδόν κάθε μήνα.
Ο
κληρικός, ο Αβραάμ Φλέμινγκ, περιέγραψε την εμφάνιση του κυνηγόσκυλου
της κόλασης σε ένα φυλλάδιο που γράφτηκε το 1577, με τίτλο «Μια παράξενη
και τρομερή πληγή».
Ο ιστορικός WA Dutt έγραψε επίσης για το Black Shuck στο βιβλίο του 1901, Highways and Byways, που διαδραματίζεται στην Ανατολική Αγγλία.
«Παίρνει τη μορφή ενός τεράστιου μαύρου σκύλου και περιφέρεται σε σκοτεινά δρομάκια και μοναχικά μονοπάτια, όπου, αν και το ουρλιαχτό του κάνει το αίμα του ανθρώπου να παγώσει, τα πόδια του δεν βγάζουν ήχο», έγραψε.
Ένας αξιομνημόνευτος μάρτυρας που ονομάζεται Keith Flory είπε ότι τον κυνήγησε ο σκύλος σε όλη τη διαδρομή στο Old Barrack Road στο Woodbridge με τη μοτοσικλέτα του το 1973.
Πιο πρόσφατα, ο πρώην πωλητής εκτυπώσεων Nigel Thorpe είδε ένα μεγαλόσωμο σκυλί με «φλογερά» μάτια να «κατεβαίνουν» προς το μέρος του σε έναν άδειο δρόμο στο Great Yarmouth.
Ο Δρ Waldron είπε ότι συνάντησε πολλούς ανθρώπους που είχαν εμπειρίες με έναν μαύρο σκύλο, συμπεριλαμβανομένων φίλων και οικογένειας, ενώ εργαζόταν για το βιβλίο του.
«Τα παραμύθια είναι συχνά βαθιά συνδεδεμένα με μια αίσθηση κληρονομιάς, τοπίου και ιστορίας, που εμπλουτίζει το νόημα και το συναισθηματικό βάρος της αφήγησης και τη σημασία που αποδίδουν οι άνθρωποι σε αυτήν», είπε στη MailOnline.
Αν και ο ακαδημαϊκός τόνισε ότι είναι «λεπτό έργο» να μιλάς για λογαριασμό ενός μάρτυρα του Black Shuck, τέτοιες συναντήσεις μπορεί να «πηγάζουν από εσφαλμένη ταυτότητα».
Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να είναι ένας κανονικός σκύλος, ένα άλλο είδος ή ακόμα και μια παραίσθηση, και θα μπορούσαν ακόμη και να παραμορφωθούν στην ανθρώπινη μνήμη.
«Θα υποστήριζα επίσης ότι η συναισθηματική δύναμη της λαογραφίας μπορεί να επηρεάσει περαιτέρω αυτές τις εμπειρίες, ωθώντας μας να τις ερμηνεύσουμε με συγκεκριμένο τρόπο και δίνοντάς τους πρόσθετη σημασία».
Εν τω μεταξύ, ο Δρ Woolley, ο οποίος έγραψε μια εργασία το 2018 για τον θρύλο, είπε ότι οι λογαριασμοί του Black Shuck δεν πρέπει να απορριφθούν ως «απλή ανοησία και παραισθήσεις».
«Οι άνθρωποι έχουν παραισθήσεις όλη την ώρα, αλλά αυτές δεν αιχμαλωτίζουν τη φαντασία του κοινού ανά τους αιώνες με τον τρόπο που έχει ξεκάθαρα το Shuck», είπε ο Δρ Woolley.
Ο Τσάρλι Κούπερ, ο οποίος ασχολείται επίσης με τους κύκλους των καλλιεργειών και τον θρύλο του Βασιλιά Αρθούρου στη νέα του σειρά του BBC, μιλά με πολλούς μάρτυρες του Black Shuck – και είπε ότι «δεν έχει καμία αμφιβολία» ότι «έχουν δει κάτι».
«Νομίζω ότι είδαν το Black Shuck – καλά αυτό θέλω να πιστεύω», είπε ο Charlie στο MailOnline.
Ο Τσάρλι πρόσθεσε ότι τώρα «ζούμε σε έναν κόσμο όπου έχουμε τις απαντήσεις σχεδόν σε όλα» και έτσι χρειαζόμαστε θρύλους όπως το Black Shuck.
«Φαίνεται να υπάρχει μια εμμονή να επιλύσουμε, να συμπεράνουμε και να εξηγήσουμε και εξαιτίας αυτού χάνουμε λίγο μυστήριο και μαγεία στον κόσμο, κάτι που είναι κρίμα», είπε.
«Μερικές φορές είναι ωραίο να μην ξέρεις και να αφήνεις τη φαντασία ελεύθερη, γιατί συνήθως θα είναι πάντα πιο ενδιαφέρον από την αλήθεια».
photo: pixabay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου