ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ ΓΊΝΕΤΑΙ ΤΏΡΑ ΕΚΕΙ ΕΞΩ, ΩΣ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΨΕΩΝ ΤΟΥ ΊΔΙΟΥ ΝΟΜΊΣΜΑΤΟΣ.

 

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ ΓΊΝΕΤΑΙ ΤΏΡΑ ΕΚΕΙ ΕΞΩ, ΩΣ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΨΕΩΝ ΤΟΥ ΊΔΙΟΥ ΝΟΜΊΣΜΑΤΟΣ (Και μια κρυμμένη τρίτη όψη, ικανή να καταρρεύσει τα πάντα στον τρέχοντα νομισματικό πόλεμο)

 

Δεν είναι εύκολο να κατανοήσεις τον απόλυτο παραλογισμό που επικρατεί τώρα "εκεί έξω" σε αυτον τον ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο, αν δεν λάβεις υπόψη διδάγματα από παρόμοια ιστορικά ανάλογα. Όπως:

 

Τον κυρίαρχο ρόλο που είχε για πολλούς αιώνες το αιγυπτιακό νόμισμα στατήρας, που αντιστοιχούσε εκεί στα παραγόμενα σιτηρά, ως το πρώτο, μακροβιότερο και πλέον σταθερό νόμισμα που έχει λειτουργήσει ως παγκόσμιο νόμισμα στην παγκόσμια ιστορία μέχρι τώρα.

 

Τον ρόλο της ανακάλυψης μιας σημαντικής φλέβας αργύρου στο Λαύριο ως στοιχείο ανάδυσης της ισχύος της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και της δυνατότητας της να ασκήσει εξωτερική πολιτική χωρίς την επίδραση του χρυσού του Πέρση ηγεμόνα.

 

Τη θέση που κατείχε για αιώνες ο Βυζαντινός Σόλιδος ως αποθεματικό νόμισμα που κυκλοφορούσε ακόμα και στις πιο μακρινές γωνιές του γνωστού κόσμου. Ως το «δολλάριο του Μεσαίωνα», η ευρέως διαδεδομένη προβολή του αντανακλούσε τη δύναμη, την ευημερία και την επιρροή της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Βυζαντίου. Εκτοπίστηκε όταν έχασαν οι Βυζαντινοί μετά τις σταυροφορίες τον έλεγχο σε όλους τους δρόμους και τους κύριους κόμβους του τότε θαλάσσιου εμπορίου.

 

Τον ρόλο του αργύρου από τον Νέο Κόσμο ως νομισματικής ουσίας που τροφοδότησε την παγκόσμια θαλάσσια επέκταση της Ισπανικής Αυτοκρατορίας και την απαράμιλλη εμβέλεια των υπερωκεανικών εμπορικών της δικτύων.

 

Την άνοδο της λίρας στερλίνας ως αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο και την άνοδος του Λονδίνου, ως του κορυφαίου χρηματοοικονομικού κόμβου του κόσμου στην εποχή της «Pax Britannica», αφού η Βρετανία βγήκε νικήτρια από τους Ναπολεόντειους Πολέμους.

 

Την προσαρμογή του διεθνούς νομισματικού καθεστώτος του Bretton Woods με το δολάριο ΗΠΑ ‒υποστηριζόμενο από χρυσό‒ ως τον ακρογωνιαίο λίθο του, ως αποτέλεσμα μιας διαχειριζόμενης ηγεμονικής μετάβασης προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στην πραγματικότητα, η μετέπειτα αμερικανική γεωπολιτική, στρατηγική και στρατιωτική ηγεσία του Δυτικού Κόσμου στον Ψυχρό Πόλεμο δεν μπορεί να εξηγηθεί χωρίς τον κρίσιμο ρόλο που διαδραμάτισαν οι συναλλακτικές συμφωνίες που προέκυψαν από το Bretton Woods. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ουάσιγκτον έφερε στην τροχιά της μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας μέσω της προσφοράς πρόσβασης στις καταναλωτικές αγορές της, της απεριόριστης ικανότητας συμμετοχής στο διεθνές εμπόριο (ευγενική προσφορά του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ), μιας γενναιόδωρης προσφοράς πιστώσεων για την επανενεργοποίηση της οικονομικής ζωτικότητας και ένα σταθερό αποθεματικό νόμισμα ως διεθνές δημόσιο αγαθό.

 

Την αμερικανική απειλή να καταρρίψει τη λίρα στερλίνα για να αναγκάσει την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων από την Αίγυπτο στο πλαίσιο της κρίσης του Σουέζ, ως μια χειρουργική στρατηγική που σχεδιάστηκε για να αποφευχθεί η διάλυση του ΝΑΤΟ. Η ήττα των Γαλλο-Βρετανων στο Σουέζ "τελείωσε" μαζί με την αποικιοκρατία των Δυτικοευρωπαιων και την εποχή της στερλίνας τελεσίδικα. Επιβιώνει η ανάμνηση τής Βρετανικής Αυτοκρατορίας μέσω του City και ενός πλέγματος ξεπλύματος χρήματος, υπό την εποπτεία του, σε πρώην αγγλικές αποικίες, κυρίως σε "Παραδείσια Νησιά".

 

Τον ρόλο της αποσύνδεσης του δολαρίου από τον χρυσό το 71, που είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης σχολής σκέψης στην παγκοσμιοποίηση που εκαθιδρυθηκε γα τα επόμενα 50 χρόνια.

 

Την δημιουργία του ευρώ, ως έργο του γαλλογερμανικού άξονα, με στόχο την επίσπευση της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, χωρίς αυτή όμως να έχει ολοκληρωθεί σοβαρά μέχρι σήμερα.

 

Το ενδιαφέρον για την επαναφορά της ονομαστικής αξίας των πωλήσεων ιρακινού πετρελαίου σε ευρώ από δολάρια ως ένας από τους βασικούς μοχλούς πίσω από την αγγλοαμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003.

 

Την "Ελληνική κρίση" του 2010, ως μέσου συνέτισης των BRICS που είχαν εκδηλώσει την πρόθεση τους το 2009 να αντικαταστησουν το δολάριο με το ευρώ στις διεθνείς τους συναλλαγές. Αρκούσε ένα "χτύπημα" στον αδύναμο κρίκο του ευρώ, εμάς με τα μνημόνια, για να πάψει αυτό να είναι απειλή!

 

Και τα πιο πρόσφατα, που συνήθως περνάνε στα "ψιλά" του καθημερινού ενδιαφέροντος επί των τεκταινόμενων:

 

Την συστηματική συσσώρευση αποθεμάτων χρυσού (από κράτη όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και η Τουρκία) επειδή αντιπροσωπεύει ένα σκληρό περιουσιακό στοιχείο με εγγενή αξία, που είναι πέρα ​​από τον άμεσο έλεγχο της Δύσης. Αλλά και επειδή αυτά τα κράτη σκοπεύουν να συνεργαστούν για ένα νέο ψηφιακό παγκόσμιο νόμισμα συναλλαγών, που θα καθορίζει την τιμή του από τα επι μέρους νομίσματα ΚΑΙ εμπορεύματα. Όπως πχ το φυσικό αέριο, το κοβάλτιο, το σιτάρι και, για ψυχολογικούς λόγους, και τον χρυσό.

 

Το νέο "αντιδολάριο" που ετοιμάζει ο Πούτιν για να αντικαταστήσει το δολάριο ως κυρίαρχο στις συναλλαγές του οικονομικού νότου (με πολλές όμως αδυναμίες και προβλήματα, έτσι όπως σχεδιάστηκε, που προκαλούν φαινόμενα πίεσης στις τιμές βασικών προϊόντων με φαινόμενα κρατικού μαυραγοριτισμού πολύ μεγάλης κλίμακας).

 

Τα νέα ψηφιακά εξωτραπεζικά "ενεργειακά νομίσματα" των ΗΑΕ και της Νιγηρίας, με πολλά κοινά τεχνικά χαρακτηριστικά με τα λεγόμενα κρυπτονομίσματα.

 

Η επικείμενη πολιτική ομογενοποίηση της Λατινικής Αμερικής υπό την εκεί αριστερά. Αυτό θα βοηθήσει να επιταχυνθούν και οι διαδικασίες για την εισαγωγή του "λατινικού αντιδολάριου" sur για την διευκόλυνση των συναλλαγών των εκεί κρατών μεταξύ τους, χωρίς την υποχρεωτική εποπτεία του ΔΝΤ και των άλλων μηχανισμών επιβολής των ΗΠΑ (SWIFT κλπ).

Σημαντική παρατήρηση: ήδη η Βραζιλία συμμετέχει και στην "φράξια" της Ινδίας εντός των BRICS+ υπό το ακρωνύμιο IBIS (Ινδία, Βραζιλία, Ινδονησία, Νότια Αφρική), που κρατάει αποστάσεις και από τις ακροδεξιές στρατηγικές του Πουτιν και από τις παραδοσιακές αντίστοιχες που εκ πηγάζουν από την Ουάσιγκτον.

 

H αυξανόμενη διεθνής προβολή του γιουάν ως ένδειξη της αυξανόμενης δύναμης, πλούτου και επιρροής του Πεκίνου σε παγκόσμια κλίμακα·

 

Την εξάρτηση των αποκαλούμενων «κρατών "ταραξίες"» -Ρωσία, Ιράν, Βόρεια Κορέα και Βενεζουέλα - από αποκεντρωμένα κρυπτονομίσματα, μέσω των οποίων μετριάζονται οι επιπτώσεις των κυρώσεων της Ουάσιγκτον. Αλλά και της Τουρκίας ως διεθνής κόμβος διεπαφής αυτών των κρατών μέσω των κρυπτονομισματων με τις υπόλοιπες χρηματαγορές (τώρα και με την Ρωσία με ρούβλια).

 

Η εντεινόμενη ενεργειακή κρίση, κυρίως στην ΕΕ, που εκτίναξε τον πληθωρισμό της. Αντιμετωπίζεται μέχρι τώρα βλακωδώς από τους ιθύνοντες της Ευρωζώνης σαν να είναι το αποτέλεσμα υπερπροσφοράς χρήματος με τον τέλειο παραλογισμό,: αντί να λαμβάνονται παρεμβατικά μέτρα μείωσης του ενεργειακού κόστους, να "ακριβαίνει" το χρήμα στην ΕΕ με ψηλά επιτόκια της ΕκΤ, ευελπιστώντας ότι έτσι θα "αυτορυθμιστεί" και η αγορά ενέργειας. Οι νεοφιλελέ δογματισμοί φαίνεται ότι οδηγούν την ΕΕ σε μία από τις μεγαλύτερες γκάφες της (νομισματικής/ οικονομικής) ιστορίας!

 

Η ανάδειξη μιας σχετικής "νομισματικής αυτονομίας" από όλα πιο πάνω για τις εγχρηματες συναλλαγές στον ψηφιακό κόσμο του internet, μέσω της χρήσης μη τραπεζικών "νομισμάτων" που λειτουργούν καλύτερα, ασφαλέστερα και φθηνότερα απ ότι τα συμβατικά αντίστοιχα. Αυτά επί των οποίων γίνονται τώρα οι νομισματικοι πόλεμοι, η πραγματική αιτία του Ουκρανικού πολέμου και της ενεργειακής κρίσης που προηγήθηκε της Ρωσικής εισβολής.

 

Η συσχέτιση όλων των πιο πάνω με τις ψηφιακές τεχνολογίες. Είτε του blockchain ειτε της εκ διαμέτρου αντιθετης Artificial Intelligence που διαιωνίζει την υπερσυγκέντρωση προς όφελος κάποιων τεχνοφεουδαρχών, ως βάσεις ανάπτυξης των νέων μέσων συναλλαγών. Η ΑΙ σαφέστατα υπηρετεί τους σχεδιασμούς του ΔΝΤ και της μετεξέλιξη του νεοφιλελευθερισμού στην 2η έκδοση του στην Δύση.

Περισσότερο από ποτέ, σήμερα ο τομέας του χρήματος έχει γίνει μια σφοδρή αρένα του παγκόσμιου στρατηγικού ανταγωνισμού στον οποίο τα νομίσματα, τα νομισματικά περιουσιακά στοιχεία (κλασσικά ή ψηφιακά) και τα χρηματοοικονομικά μέσα μπορούν να λειτουργήσουν ως όπλα, ασπίδες και στόχοι! Μια αινιγματική και εξαιρετικά περίπλοκη πραγματικότητα που πρέπει να κατανοηθεί από τους σύγχρονους πολιτικούς αλλά και τούς πολεμιστές της καθημερινής επιβίωσης αλλά και τους επαγγελματίες στρατηγούς των συμβατικών πολέμων. 

 

Συμπεράσματα:

 

Πρώτα, με αφορμή την εισβολή στην Ουκρανία,, το ρούβλι δέχτηκε επίθεση, που τελικά "σκότωσε" το ευρώ. Αλλά τώρα φαίνεται ότι είναι η σειρά του δολαρίου να βρεθεί στο στόχαστρο εντός μίας νέας εποχής. Ας την λέμε μετα-παγκοσμιοποίηση, με κύριο χαρακτηριστικό της την πολυζωνικοτητα με περισσότερα από ένα παγκόσμια αποθετικό νομίσματα, το "σπάσιμο " της μονοκρατορίας του συστήματος SWIFT με την ανάδειξη ενός νέου των BRICS, που θα λειτουργεί ανάμεσα σε νέου τύπου ψηφιακά τραπεζικά νομίσματα επί τεχνολογιών blockchain και με την αμφισβήτηση της αξίας των πραγματικών "όπλων επιβολής", τα συνεχώς αυξανόμενο χρέη των κρατών. Ιδιαίτερα δε, τα χρέη του οικονομικού Νότου.

 

Αναμφισβήτητα, τα νομίσματα είναι πολύ σημαντικά για τους χώρους μάχης αιχμής για να αφεθούν μόνο στους οικονομολόγους, τους χρηματιστές και τους κεντρικούς τραπεζίτες. Με την άμεση επιθετική εμπλοκή των χρημάτων σε συγκρούσεις και σε πολεμικά πεδία, ένα επικίνδυνο τζίνι είναι έξω από το μπουκάλι και δεν υπάρχει τρόπος να το βάλεις τώρα πίσω. Ως εκ τούτου, οι αναλυτές αξιολογούν εάν, ως ισχυρός καταλύτης διαρθρωτικών αλλαγών, η τρέχουσα περίοδος αυξανόμενης αναταραχής μπορεί τελικά θα οδηγήσει σε «πολυπολικότητα νομισμάτων» ή/και σε διχασμό ή κατακερματισμό των διεθνών οικονομικών. Δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ότι αυτό ήδη έγινε!

 

Το άλλο που χρήζει προσοχής, είναι ότι οι "καταρρεύσεις" αυτοκρατοριών πυροδοτήθηκαν πάντα από την αλλαγή του παγκόσμιου "στρατηγικού καυσίμου" που κινεί την οικονομία αυτού του πλανήτη. Τούς δούλους, τα ξύλα, το κάρβουνο, το πετρέλαιο και, τώρα, το φυσικό αέριο ως μεταβατικού προς το επόμενο. Το "δημοκρατικό" υδρογόνο, το πρώτο καύσιμο που θα μπορεί να παραχθεί από τον οποιοδήποτε οπουδήποτε, χωρίς να απαιτούνται μετά πολύπλοκοι γεωπολιτικοί σχηματισμοί και τα στρατεύματα επί του εδάφους, για να ελέγξουν την ροή της ενέργειας, που θελει όμως ακόμα 30 χρόνια για να κυριαρχήσει.

 

Αυτό το τελευταίο, είναι τώρα η κρυμμένη όψη κάτω από την δεύτερη του νομισματικού πολέμου σε εξέλιξη. Όλα τα άλλα είναι βυζαντινολογίες.

 

Είναι θέμα χρόνου για να αρχίσει να γίνεται ο πρώτος απολογισμός αυτού του πολέμου και το ρολόι χτυπά. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η τελική μοίρα του διεθνούς νομισματικού συστήματος θα αντικατοπτρίζει τη μελλοντική διαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης επί του φυσικού και του ψηφιακού πεδίου. Εξάλλου, οι τροχιές αυτών των δύο, της νομισματικής και της γεωστρατηγικής αρχιτεκτονικής, εξελίσσονταν πάντα συμβιωτικά. Και οι δύο είναι κυριολεκτικά οι δύο όψεις του ίδιου "νομίσματος". 

 

Με αυτά μόνο τα δύο κατά νου, ίσως μπορoύμε να καταλάβουμε τι γίνεται τώρα εκεί έξω και τις επιπτώσεις που θα έχουν όλα αυτά στο καθυστερημένο πολιτικό μας σύστημα, που τώρα δείχνει εντονα τον ετεροπροσδιορισμό και εξάρτηση του από ένα πλέγμα συμφερόντων όπου εμπλέκεται και η Άγκυρα, για να μπορείς να ρωτάς.

zeys-elaynon.blogspot.com