Οἱ ἐπικείμενες προεδρικὲς ἐκλογὲς στὶς ΗΠΑ στὶς 5 Νοεμβρίου εἶναι τεράστιας
σημασίας γιατί τὸ ἀποτέλεσμα θὰ ἐπηρεάσει ὄχι μόνο τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ τὴ Δύση ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρη τὴ μοῖρα τῆς ἀνθρωπότητας. Αὐτὸ ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι ὑπάρχει μιὰ διαφαινόμενη ἀπειλὴ πυρηνικῆς σύγκρουσης καὶ ἡ πιθανότητα ἑνὸς τρίτου παγκόσμιου πολέμου ποὺ θὰ φέρει τὴ Ρωσσία ἐναντίον τοῦ ΝΑΤΟ.Ὁ ἑπόμενος κάτοικος τοῦ Λευκοῦ Οἴκου θὰ καθορίσει ἐὰν ἡ ἀνθρωπότητα θὰ ἐπιβιώσει, ἑπομένως εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ ἐξετάσουμε διεξοδικὰ τοὺς πρώτους ὑποψηφίους σὲ αὐτὲς τὶς ἐκλογὲς καὶ νὰ κατανοήσουμε τὶς πλατφόρμες καὶ τὶς θέσεις τους.
Τοὺς τελευταίους μῆνες καὶ χρόνια, ὁ Τζὸ Μπάϊντεν ἔχει δείξει σημάδια μειωμένης ἑστίασης ποὺ μπορεῖ νὰ σχετίζονται μὲ τὴν ἡλικία ἢ τὶς ὑποκείμενες ἰατρικὲς παθήσεις, ὡστόσο αὐτὸ φαίνεται ἀσήμαντο δεδομένου ὅτι εἶναι ἁπλῶς ἕνα πρόσωπο γιὰ τὶς ἑδραιωμένες πολιτικὲς ἐλὶτ τοῦ Δημοκρατικοῦ Κόμματος τῶν ΗΠΑ. Ὁ Μπάϊντεν δὲν χρειάζεται κἂν νὰ εἶναι ζωντανὸς γιὰ νὰ κυβερνήσει.
Κάποιος σκέφτεται αὐτὰ τὰ πτώματα ποὺ ἐκτάφηκαν τελετουργικὰ κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐτήσιων τελετουργιῶν κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Φεστιβὰλ Ma'nene τοῦ νησιοῦ Sulawesi καὶ στὶς ἐθνοτικὲς παραδόσεις τῶν Malagasy τῆς Μαδαγασκάρης.
Ὑπερασπιστὲς τῆς παγκοσμιοποίησης
Σφυγμὸς ἢ ὄχι, ἡ κυβέρνησή του θὰ συνέχιζε, γιατί πίσω ἀπὸ τὸν Μπάϊντεν στέκεται μιὰ ἑνοποιημένη ὁμάδα παγκοσμιοποιητῶν -γνωστὸς καὶ ὡς «παγκόσμια κυβέρνηση» ἢ «κυβερνῶντα στρώματα» - ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ βασικὰ πρόσωπα ἀπὸ τὸ «βαθὺ κράτος» τῆς Ἀμερικῆς καὶ τὶς λἰμπεραλς ἐλὶτ τῆς Εὐρώπης καὶ ὄχι μόνο.
Ὁ Μπάϊντεν προσυπογράφει μιὰ παγκοσμιοποιημένη ἰδεολογία μὲ στόχο τὴν ἑνοποίηση τῆς ἀνθρωπότητας ὑπὸ τὴ διακυβέρνηση τῶν λίμπεραλ τεχνοκρατικῶν ἐλίτ, τὴν κατάργηση κυρίαρχων ἐθνικῶν κρατῶν καὶ τὴν ἐνσωμάτωση μεταξὺ διαφορετικῶν λαῶν καὶ θρησκειῶν - ἕναν σύγχρονο Πύργο τῆς Βαβέλ. Πολλοὶ Χριστιανοὶ τὸ βλέπουν αὐτὸ ὡς προάγγελο τῆς ἔλευσης τοῦ Ἀντίχριστου.
Πράγματι, μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶναι πιὸ κοντὰ στὴν ἐπιστημονικὴ φαντασία. Οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς παγκοσμιοποίησης -ὅπως ὁ Yuval Harari, ὁ Klaus Schwab, ὁ Raymond Kurzweil καὶ ὁ Maurice Strong- συζητοῦν ἀνοιχτὰ τὴν ἀναγκαιότητα τῆς προώθησης τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης (AI) καὶ τῶν νευρικῶν ἐμφυτευμάτων ἱκανῶν νὰ ἐξαλείφουν ἢ νὰ ἀναζωογονοῦν τὰ ἐγκεφαλικὰ κύτταρα.
Ἐν τῷ μεταξύ, ἡ Δύση εἶναι μάρτυρας τῆς κατάργησης τοῦ φύλου καὶ τῆς φυλῆς. Ὁ Μπάϊντεν ἀσκεῖ μικρὴ ἐπιρροὴ στὴν ἐκτέλεση αὐτῆς τῆς ἀτζέντας. Λειτουργεῖ ὡς συμβολικὸς ἐκπρόσωπος τῆς παγκοσμιοποίησης. Τὸ Δημοκρατικὸ Κόμμα τοῦ Μπάϊντεν φιλοξενεῖ διαφορετικὲς ἀπόψεις καὶ θέσεις, ὡστόσο ἀκόμη καὶ πρόσωπα τῆς Δημοκρατικῆς Ἀριστερᾶς (ὅπως ὁ Μπέρνι Σάντερς ἢ ὁ Ρόμπερτ Κένεντι) ποὺ δὲν ὑποστηρίζουν πλήρως τὴν παγκοσμιοποίηση ἔχουν ἑνωθεῖ ὑπέρ του.
Ἐπιπλέον, οἱ περιορισμοὶ τοῦ ἴδιου τοῦ Μπάϊντεν δὲν προκαλοῦν ἀνησυχία, ἐπειδὴ ἡ πραγματικὴ ἐξουσία ἀνήκει σὲ ἄλλους. Ὡστόσο, αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ βασικὸ σημεῖο. Γιατί πίσω ἀπὸ τὸν Μπάϊντεν κρύβεται μιὰ ἰδεολογία ποὺ ἔχει κερδίσει σημαντικὴ ἕλξη σὲ ὅλο τὸν κόσμο.
Φιλελεύθεροι/λίμπεραλς ἐναντίον συντηρητικῶν
Οἱ περισσότερες παγκόσμιες ἐλὶτ ἔχουν φιλελεύθερες ἀπόψεις σὲ διάφορους βαθμούς. Σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ὁ φιλελευθερισμὸς/Liberalism ἔχει διαποτίσει τὴν ἐκπαίδευση, τὴν ἐπιστήμη, τὸν πολιτισμό, τὴν πληροφόρηση, τὴν οἰκονομία, τὶς ἐπιχειρήσεις, τὴν πολιτική, ἀκόμη καὶ τὴν τεχνολογία. Ὁ Μπάϊντεν χρησιμεύει ὡς σημεῖο ἑστίασης, ὅπου τὰ νήματα συγκλίνουν.
Τὸ Δημοκρατικὸ Κόμμα τῶν ΗΠΑ ἐνσαρκώνει τὴν πολιτικὴ ἐκδήλωση τοῦ φιλελευθερισμοῦ. Οἱ Δημοκρατικοὶ ἐπικεντρώνονται ὅλο καὶ λιγότερο στὰ συμφέροντα τῶν Ἀμερικανῶν καὶ περισσότερο στὴ διατήρηση τῆς παγκόσμιας κυριαρχίας, ἀκόμα κι ἂν διακινδυνεύει πόλεμο μὲ τὴ Ρωσσία καὶ τὴν Κίνα, θέτοντας σὲ κίνδυνο τὶς ἴδιες τὶς ΗΠΑ.
Οἱ Ἀμερικανοὶ νεοσυντηρητικοὶ ( σημ. Πελασγικῆς-ἄς διαβάσουμε σχετικῶς θέματά μας ἐδῶ καί ΕΔΩ) εὐθυγραμμίζονται ἐπίσης μὲ τὴν παγκόσμια ἀτζέντα ποὺ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ Μπάϊντεν. Περιλαμβάνουν πρώην τροτσκιστὲς ποὺ τρέφουν ἐχθρότητα πρὸς τὴ Ρωσσία καὶ ὁραματίζονται μιὰ παγκόσμια ἐπανάσταση μετὰ τὸν πλήρη θρίαμβο τοῦ δυτικοῦ καπιταλισμοῦ. Οἱ νεοσυντηρητικοὶ εἶναι ὑπερήφανοι ὑποστηρικτὲς ἑνὸς μονοπολικοῦ κόσμου καὶ παρέχουν ἀκλόνητη ὑποστήριξη στὸ Ἰσραὴλ παρὰ τὴ γενοκτονία στὴ Γάζα.
Ἐνῷ κάποιοι λένε ὅτι εἶναι Δημοκρατικοί, οἱ περισσότεροι εἶναι Ρεπουμπλικάνοι. Λειτουργοῦν ὡς ὁ ἀντίπαλος πόλος στὸν Ντόναλντ Τράμπ. Κατὰ κάποιο τρόπο, αὐτὴ εἶναι ἡ πέμπτη φάλαγγα : Οἱ Δημοκρατικοὶ καὶ ἡ παράταξη τοῦ Μπάϊντεν στὸ Ρεπουμπλικανικὸ Κόμμα.
Τό «βαθύ κράτος» τῶν ΗΠΑ
Τελευταῖο ἀλλὰ ἐξίσου σημαντικό, ὑπάρχει τὸ «βαθὺ κράτος»: μὴ κομματικὲς ἐλίτ, συμπεριλαμβανομένων κυβερνητικῶν ἀξιωματούχων, ἀνώτερων γραφειοκρατῶν καὶ ἀρχηγῶν στρατιωτικῶν καὶ πληροφοριῶν. Χρησιμεύουν ὡς θεματοφύλακες τοῦ ἀμερικανικοῦ κράτους. Ἀπὸ τὴν προεδρία τοῦ Woodrow Wilson (1913-21), δύο προσεγγίσεις ἀντιπροσώπευαν τὶς παραδοσιακὲς πολιτικὲς τῶν Δημοκρατικῶν καὶ τῶν Ρεπουμπλικανών. Οἱ Δημοκρατικοὶ δίνουν προτεραιότητα στὴν παγκόσμια κυριαρχία καὶ τὴν παγκόσμια ἐξάπλωση τοῦ φιλελευθερισμοῦ, ἐνῷ οἱ Ρεπουμπλικάνοι δίνουν προτεραιότητα στὴν ἐνίσχυση τῶν ΗΠΑ ὡς ὑπερδύναμης.
Δὲν πρόκειται γιὰ ἀντικρουόμενες ἀτζέντες. Ἀντίθετα, στοχεύουν στὴν ἐπίτευξη τοῦ ἴδιου στόχου, μόνο μὲ μικρὲς διαφορές. Τὸ ἀμερικανικὸ βαθὺ κράτος ἐνεργεῖ ὡς θεματοφύλακας αὐτοῦ τοῦ γενικοῦ στόχου, ἐπιτρέποντας τὴν περιστασιακὴ κλίση σὲ ἰσορροπία μεταξὺ τῶν δύο ὁδῶν.
Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς προεδρίας τοῦ Τζὸρτζ Μπούς, οἱ νεοσυντηρητικοί κυριαρχοῦσαν στὸ Ρεπουμπλικανικὸ Κόμμα καὶ ἡ παγκοσμιοποίηση συγχωνεύτηκε στενὰ μὲ τὶς ἀτλαντιστικὲς τάσεις καὶ τὴ δεξιὰ ἡγεμονία, ὅλα σὲ συμφωνία γιὰ μιὰ μονοπολικὴ παγκόσμια δομή. Δεδομένης τῆς μονοπολικῆς φύσης τῆς παγκοσμιοποίησης, ὑπῆρχε μικρὴ διαφορὰ μεταξὺ τῶν ἐξωτερικῶν πολιτικῶν τῶν παγκοσμιοποιητὼν Δημοκρατικῶν ὅπως ὁ Μπὶλ Κλίντον καὶ ὁ Μπαρὰκ Ὀμπάμα καὶ τῶν Ρεπουμπλικανὼν νεοσυντηρητικῶν ὅπως ὁ George W. Bush. Σήμερα, τὸ βαθὺ κράτος συνεχίζει νὰ ὑποστηρίζει αὐτὴν τὴν πρωταρχικὴ κατεύθυνση. Ἡ κυβέρνηση τοῦ Μπάϊντεν ἀντικατοπτρίζει στενὰ τὰ συμφέροντα καὶ τὶς ἀξίες τῆς ἀνώτερης βαθμίδας τῆς Ἀμερικῆς.
Οἱ προτεραιότητες τοῦ Μπάϊντεν
Ἡ ὑποστήριξη τοῦ Μπάϊντεν προέρχεται ἀπὸ μεγάλα οἰκονομικά, παγκόσμια μέσα ἐνημέρωσης καὶ ἑταιρικὰ μονοπώλια. Ὁποιεσδήποτε ψυχικὲς ἤ/καὶ σωματικὲς ἀδυναμίες λόγῳ ἡλικίας σημαίνουν ὅτι ὅσοι τὸν ὑποστηρίζουν θὰ χρησιμοποιήσουν καλές ἤ κακές μεθόδους γιὰ νὰ τὸν κρατήσουν στὴν ἐξουσία. Σὲ μιὰ πρόσφατη προεκλογικὴ ὁμιλία, ὁ Μπάϊντεν φάνηκε νὰ δίνει προτεραιότητα στὴν ἐλευθερία ἔναντι τῆς δημοκρατίας. Αὐτὸ δὲν ἦταν ὀλίσθημα. Εἶναι μιὰ παγκοσμιοποιητικὴ στρατηγική. Ἐὰν ἡ δημοκρατικὴ διατήρηση τῆς ἐξουσίας καταστεῖ ἀνέφικτη, οἱ ἀντιδημοκρατικὲς ἐνέργειες ἐξορθολογίζονται ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς «ἐλευθερίας».
Αὐτὸ στὴν οὐσία περιγράφει μιὰ δικτατορία, ὄχι ἐθνικὴ ἀλλὰ μιὰ διεθνῆ, παγκοσμιοποιημένη ἐκδοχή. Ἡ σύγκρουση μὲ τὴ Ρωσσία μπορεῖ νὰ χρησιμεύσει ὡς νομικὸ πρόσχημα. Ὁ Μπάϊντεν μπορεῖ νὰ μιμηθεῖ τὸν Οὐκρανὸ Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ἀκυρώνοντας τὶς ἐκλογές. Ὁ Μακρὸν στὴ Γαλλία ἢ ὁ Σὸλτς στὴ Γερμανία μπορεῖ νὰ κάνουν τὸ ἴδιο.
Οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς παγκοσμιοποίησης στὴ Δύση ἐξετάζουν σενάρια γιὰ τὴν ἄμεση ἐπιβολὴ τῆς δικτατορίας καὶ τὴν ὑπονόμευση τῆς δημοκρατίας. Γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, μιὰ νίκη Μπάϊντεν θὰ ἦταν καταστροφή. Τὸ ἔργο τῶν παγκοσμιοποιητών, ἡ «νέα Βαβυλῶνα», θὰ συνεχιστεῖ. Οἱ ὑπάρχουσες συγκρούσεις μπορεῖ νὰ κλιμακωθοῦν, νέες συγκρούσεις μπορεῖ νὰ ἀναφλεγοῦν. Ὁ Μπάϊντεν εἶναι ἡ ἐπιτομὴ τοῦ πολέμου χωρὶς τέλος ἢ ὅρια.
Τρὰμπ καὶ Τραμπισμός
Πίσω ἀπὸ τὸν Ντόναλντ Τράμπ, παίζουν ἐντελῶς διαφορετικὲς δυνάμεις. Ἀντιπροσωπεύει μιὰ ἐναλλακτικὴ λύσι γιά τὸν Μπάϊντεν καὶ τὴν παγκοσμιοποίηση, ἀποκλίνοντας σημαντικὰ ἀπὸ τὶς πολιτικὲς τόσο τῶν Δημοκρατικῶν ὅσο καὶ τῶν Ρεπουμπλικανὼν προδρόμων. Ἡ πρώτη προεδρικὴ θητεία τοῦ Τρὰμπ σημαδεύτηκε ἀπὸ συνεχὲς σκάνδαλο. Τὸ ἀμερικανικὸ κατεστημένο του ἐναντιώθηκε σθεναρὰ ἕως ὅτου ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τὸν Μπάϊντεν. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Μπάϊντεν, ὁ Τρὰμπ εἶναι χαρισματικός, καινοτόμος καὶ μὲ ἰσχυρὴ θέληση.
Παρὰ τὴν ἡλικία του, εἶναι καλὰ στὴν ὑγεία του, ἐνθουσιώδης, δραστήριος καὶ ἐνεργητικός. Ἐνῷ ὁ Μπάϊντεν ἐργάζεται ὡς μέλος μιᾶς ὁμάδας, ὁ Τρὰμπ εἶναι μιὰ μοναχικὴ φιγούρα ποὺ ἐνσαρκώνει τὸ ἀμερικανικὸ ὄνειρο μέσῳ τῆς προσωπικῆς του ἐπιτυχίας. Γνωστὸς γιὰ τὸν ναρκισσισμὸ καὶ τὸν ἐγωκεντρισμό, εἶναι ἐπίσης ἕνας ἰδιαίτερα ἱκανὸς καὶ ὁλοκληρωμένος πολιτικός.
Ἰδεολογικά, ὁ Τρὰμπ εὐθυγραμμίζεται μὲ τοὺς κλασικοὺς ἢ παλιοὺς ἀμερικανοὺς συντηρητικοὺς (ὄχι τοὺς νεοσυντηρητικούς). Ὑποστηρίζουν τὴν παραδοσιακὴ ἀπομονωτικὴ προσέγγιση ποὺ ἀσπάζονται ἱστορικὰ οἱ Ρεπουμπλικάνοι, ποὺ περικλείεται ἀπὸ τὸ σύνθημα τοῦ Τράμπ: Πρῶτα ἡ Ἀμερική. Ἀξιοσημείωτοι ὑποστηρικτὲς αὐτῆς τῆς ἰδεολογίας εἶναι ὁ φιλόσοφος-πολιτικὸς Πάτρικ Μπιούκαναν καὶ ὁ πρώην σύμβουλος τοῦ Τράμπ, Στὶβ Μπάνον, ἀκτιβιστες τοῦ κινήματος "Tea Party".
Συχνὰ πιστοί Χριστιανοί, ὑπερασπίζονται τὶς παραδοσιακὲς ἀξίες καὶ τὰ ἔθιμα ποὺ ἐπικεντρώνονται στὴν οἰκογένεια. Ἡ ἐξωτερικὴ πολιτική τους δίνει προτεραιότητα στὴν κυριαρχία τῶν ΗΠΑ. Τὸ σύνθημα τοῦ Τρὰμπ «Κάντε τὴν Ἀμερικὴ Μεγάλη ξανὰ» τὸ ἐπεξηγεῖ αὐτό. Ἀντιπαθοῦν καὶ δὲν ἐμπιστεύονται τὴν ἐξωτερικὴ παρέμβαση τῶν ΗΠΑ, ἐκτὸς ἐὰν ἡ ἀσφάλεια καὶ τὰ συμφέροντα τῶν ΗΠΑ βρίσκονται ὑπὸ σαφῆ ἀπειλή.
Τὰ μηνύματα διακόπτονται
Ἰδεολογικά, ὁ Τρὰμπ καὶ ὁ Μπάϊντεν ἔρχονται σὲ ἔντονη ἀντίθεση. Ὁ Τρὰμπ χλευάζει τοὺς παγκοσμιοποιητὲς συλλογικοὺς ἀντιπάλους του ὡς «τὸν βάλτο». Ἡ δική του ἰδεολογία ὀνομάζεται πλέον «Τραμπισμός». Συγκεντρώνει σημαντικὴ ὑποστήριξη ἀπὸ ἕνα μεγάλο τμῆμα τῶν Ἀμερικανῶν, ἰδιαίτερα στὶς πολιτεῖες τῆς «ζώνης πτήσης» ( (αναφέρεται στο τμήμα της χώρας που ορισμένοι Αμερικανοί —ειδικά όσοι έχουν αστική, πλουσιότερη κατάσταση, βλέπουν μόνο αεροπορικώς όταν ταξιδεύουν και ποτέ δεν βλέπουν προσωπικά σε επίπεδο του εδάφους... ) μεταξὺ τῶν ἀνατολικῶν καὶ δυτικῶν ἀκτῶν τῶν ΗΠΑ, ὅπου πολλοὶ ἀγαποῦν τὶς συντηρητικὲς καὶ παραδοσιακὲς ἀξίες.
Ἡ κουλτούρα τῶν ΗΠΑ εἶναι ἀτομικιστική, καλλιεργῶντας τὴν ἀδιαφορία γιὰ τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλλων, συμπεριλαμβανομένων ἐκείνων ποὺ βρίσκονται στὴν ἐξουσία. Αὐτὸ συχνὰ ὁδηγεῖ σὲ σκεπτικισμὸ γιὰ τὴν ὁμοσπονδιακὴ κυβέρνηση, ἡ ὁποία πολλοὶ Ἀμερικανοὶ πιστεύουν ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἔχει τὴ δύναμη νὰ περιορίζει τὶς ἐλευθερίες. Ἡ ἄμεση ἔκκληση τοῦ Τρὰμπ σὲ αὐτοὺς τοὺς ἁπλοὺς Ἀμερικανούς –ἂν καὶ ἀγνοοῦσε τὶς πολιτικές, οἰκονομικὲς καὶ ἐλὶτ τῶν μέσων ἐνημέρωσης– ἔπαιξε καθοριστικὸ ρόλο στὴν ἐκλογή του ὡς προέδρου τὸ 2016.
Στὸ Ρεπουμπλικανικὸ Κόμμα τοῦ 2024, ὑπάρχουν παραδοσιακοὶ συντηρητικοὶ καὶ νέοι συντηρητικοί, ποὺ ὁδηγοῦν σὲ διχασμό. Οἱ νέοι συντηρητικοὶ εὐθυγραμμίζονται πιὸ στενὰ μὲ τὸν Μπάϊντεν καὶ τοὺς παγκοσμιοποιητὲς καὶ ὁ Τραμπισμὸς συγκρούεται μὲ τὶς θεμελιώδεις ἀρχές τους. Αὐτὸ ποὺ τοὺς ἑνώνει εἶναι ἡ προώθηση τοῦ ἀμερικανικοῦ μεγαλείου καὶ ὁ στόχος τῆς ἐνίσχυσης τῆς ἰσχύος τοῦ σὲ στρατηγικούς, στρατιωτικοὺς καὶ οἰκονομικοὺς τομεῖς.
Τὰ δύο πρόσωπα τῶν Ρεπουμπλικανών
Κατὰ τὴ διάρκεια δεκαετιῶν, οἱ πρώην τροτσκιστὲς ἔχουν ἱδρύσει πνευματικοὺς θεσμοὺς μὲ ἐπιρροὴ (ὅπως δεξαμενὲς σκέψης καὶ ἐρευνητικὰ κέντρα) καὶ ἔχουν διεισδύσει σὲ καθιερωμένα ἱδρύματα μέσῳ τῶν πρακτόρων τους. Ἀντίθετα, οἱ παραδοσιακοὶ συντηρητικοὶ δὲν ἔχουν μιὰ σειρὰ ἀπὸ «διανοητικὰ ἐργοστάσια» γιὰ νὰ κατευθύνουν τὸν σύγχρονο λόγο.
Στὴ δεκαετία τοῦ 1990, ὁ Buchanan ἔλεγε με θλίψιν ὅτι οἱ νέοι συντηρητικοὶ καθοδηγοῦσαν τὸ Ρεπουμπλικανικὸ Κόμμα καὶ περιθωριοποιοῦσαν τοὺς παραδοσιακοὺς πολιτικούς του. Αὐτὴ ἡ ἔνταση παραμένει ὑπὸ τὸν Τράμπ. Στὴν πρώτη του θητεία, ὁ Τρὰμπ αἰσθάνθηκε ὑποχρεωμένος νὰ διορίσει νεοσυντηρητικούς, ὅπως ὁ ζηλωτὴς καὶ ἐπιθετικὸς John Bolton (ποὺ ἐπιλέχθηκε γιὰ σύμβουλος Ἐθνικῆς Ἀσφάλειας). Ὁ Bolton ὑπονόμευσε τὶς πολιτικὲς τοῦ Τρὰμπ ὅποτε ἦταν δυνατὸν καὶ στὴ συνέχεια στράφηκε προσωπικὰ κατά τοῦ Τράμπ.
Οἱ ἐκλογὲς ἔχουν μεγάλη σημασία γιὰ τοὺς Ρεπουμπλικάνους. Πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένων μελῶν τοῦ Κογκρέσου, γερουσιαστῶν καὶ κυβερνητῶν πολιτειῶν, ἀναγνωρίζουν τὴ δημοτικότητα τοῦ Τρὰμπ μεταξὺ τῶν ψηφοφόρων καὶ αἰσθάνονται ὑποχρεωμένοι νὰ τὸν ὑποστηρίξουν γιὰ ρεαλιστικοὺς λόγους. Αὐτὸ ὑπογραμμίζει τὴν ἐπιρροή του στὸ Ρεπουμπλικανικὸ κόμμα. Ἀντιπροσωπεύει ἕναν δρόμο πρὸς τὴν ἐξουσία ὄχι μόνο γιὰ τοὺς παραδοσιακοὺς συντηρητικοὺς ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς πραγματιστὲς ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ κερδίσουν. Οἱ νέοι συντηρητικοὶ ἐντὸς τοῦ Κόμματος θὰ συνεχίσουν νὰ ἀσκοῦν ἐπιρροή, ἀλλὰ ὁ Τρὰμπ εἶναι ἀπίθανο νὰ διακινδυνεύσει νὰ διακόψει τοὺς δεσμοὺς μαζί τους.
Ἡ ἐνασχόληση μὲ τὸν Τράμπ
Τὸ προαναφερθὲν «βαθὺ κράτος» παραμένει ψυχρὸ ἀπέναντι στὸν Τράμπ. Στὰ μάτια τους, εἶναι ἀλαζονικὸς καὶ ἔχει περιθωριακὲς ἀπόψεις δίπλα σὲ πιὸ δημοφιλεῖς καὶ παραδοσιακὲς ἰδέες. Τὰ προβλήματά του μὲ ἱδρύματα ὅπως ἡ Κεντρικὴ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν ἦταν καλὰ τεκμηριωμένα, ὡστόσο, ἐνῷ τὸ βαθὺ κράτος δὲν ὑποστηρίζει τὸν Τράμπ, δὲν μπορεῖ νὰ ἀγνοήσει τὴ δημοτικότητά του.
Ὁ Τρὰμπ θὰ μποροῦσε νὰ οἰκοδομήσει μιὰ θεσμικὴ βάση ὑποστήριξης ἂν τὸ ἐπέλεγε, ἀλλὰ ἡ ἰδιοσυγκρασία του δὲν εὐνοεῖ κάτι τέτοιο. Εἶναι αὐθόρμητος καὶ παρορμητικός, στηριζόμενος στὶς δικές του δυνάμεις. Αὐτὸ ἔχει ἀπήχηση στοὺς ψηφοφόρους ποὺ τὸν βλέπουν ὡς ἕνα πολιτισμικὰ οἰκεῖο ἀμερικανικὸ ἀρχέτυπο. Ἐὰν ὁ Τρὰμπ κερδίσει τὸν Νοέμβριο, ὅπως τὸν περιμένουν οἱ περισσότερες δημοσκοπήσεις, ἡ σχέση τοῦ Λευκοῦ Οἴκου μὲ τὸ βαθὺ κράτος θὰ ἀλλάξει σίγουρα. Θὰ καταβληθοῦν προσπάθειες γιὰ τὴ δημιουργία συστηματικῶν σχέσεων μαζί του.
Εἶναι πιθανὸ οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ Μπάϊντεν νὰ ἐπιδιώξουν νὰ ἀποτρέψουν μιὰ νίκη Τρὰμπ μὲ ὁποιοδήποτε κόστος. Μπορεῖ νὰ δολοφονήσουν, ( Σημ. Πελασγικῆς : τό θέμα εἶναι γραμμένο 5 ἡμέρες πρό τῆς ἀπόπειρας δολοφονίας τοῦ Τράμπ. Ἀντιλαμβάνεσθε λοιπόν πόσο ἀπεγνωσμένη εἶναι ἡ Καμπάλ τῆς ὁποίας ἀκόμη καί ἠ πιό τραβηγμένη πράξις, ὅπως μία δολοφονία, δέν κρύβεται πλέον.Ὅπως τά γράψαμε Ἐδῶ ) νὰ φυλακίσουν, νὰ ξεσηκωθοῦν, νὰ ξεκινήσουν ἐμφύλιες ἀναταραχές, νὰ ἐξαπολύσουν πραξικόπημα ἢ νὰ κλιμακώσουν τὶς ὑπερπόντιες στρατιωτικὲς συγκρούσεις γιὰ νὰ πυροδοτήσουν ἕναν εὐρύτερο πόλεμο, πιθανῶς ἕναν Παγκόσμιο Πόλεμο. Ἐφόσον οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς παγκοσμιοποίησης ἔχουν σημαντικὴ ὑποστήριξη ἀπὸ τὸ βαθὺ κράτος, ὅλα εἶναι πιθανά. Ἂν κερδίσει ὁ Τράμπ, ὡστόσο, τότε θὰ ἔχει βαθὺ ἀντίκτυπο στὴν παγκόσμια πολιτική. Οἱ χῶρες σὲ ὅλο τὸν κόσμο θὰ πρέπει ξαφνικὰ νὰ ἐπαναβαθμονομηθοῦν.
Ἡ πολυπολικὴ ἐποχή
Ἡ ἀπόρριψη τῆς μονοπολικῆς παγκόσμιας τάξης ἀπὸ τὸν Τρὰμπ καὶ τὸ σχέδιο παγκοσμιοποίησης θὰ ἔβρισκαν ὑποστήριξη ἀπὸ ὑποστηρικτὲς τῆς πολυπολικότητας ὅπως ἡ Ρωσσία καὶ ἡ Κίνα, γιὰ νὰ μὴν ἀναφέρουμε ἐντὸς τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Πολλοὶ ἐκεῖ θέλουν νὰ δοῦν τὴν πλάτη τῆς παγκόσμιας φιλελεύθερης ἐλίτ. Μὲ τὸν Τρὰμπ ὡς καταλύτη, κάθε νέος πολυπολικὸς κόσμος θὰ ἔβλεπε τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες νὰ συνεχίσουν νὰ διαδραματίζουν σημαντικὸ ρόλο, ἁπλῶς ὄχι κυρίαρχο. Τὸ «Make America Great Again» θὰ ἐξακολουθοῦσε νὰ ἰσχύει, ἀλλὰ διαφορετικά.
Ἐν τῷ μεταξύ, οἱ συγκρούσεις ποὺ διαιωνίζονται ἀπὸ τοὺς παγκοσμιοποιητὲς δὲν θὰ τελείωναν ἁπλῶς. Ἡ ἀπαίτηση τοῦ Τρὰμπ νὰ τερματίσει ἡ Ρωσσία τὸν πόλεμο στὴν Οὐκρανία θὰ ἦταν πρακτικὴ ἀλλὰ ἐξαιρετικὰ προκλητικὴ στὴν πράξη. Ἡ ὑποστήριξη τοῦ Τρὰμπ πρὸς τὸ Ἰσραήλ, τόσο στὴ Γάζα ὅσο καὶ πέραν αὐτῆς, ἀναμένεται νὰ εἶναι τόσο ἰσχυρὴ ὅσο καὶ τοῦ Μπάϊντεν. Ὁ Τρὰμπ βλέπει τὸν Ἰσραηλινὸ πρωθυπουργὸ Μπενιαμὶν Νετανιάχου ὡς δεξιὸ πολιτικὸ σύμμαχο. Ὁμοίως, ἡ προσέγγιση τοῦ Τρὰμπ πρὸς τὴν Κίνα εἶναι πιθανὸ νὰ εἶναι αὐστηρή, ἰδιαίτερα ὅσον ἀφορᾶ τὶς κινεζικὲς ἑταιρεῖες ποὺ δραστηριοποιοῦνται στὶς ΗΠΑ.
Πραγματισμὸς vs δογματισμός
Ἡ κύρια διάκριση μεταξὺ Τρὰμπ καὶ Μπάϊντεν ἔγκειται στὴν ἱεράρχηση τῶν ὀρθολογικῶν ἀμερικανικῶν ἐθνικῶν συμφερόντων ἀπὸ τὸν Τρὰμπ (γνωστὸ ὡς ρεαλισμός). Εἶναι μιὰ πρακτικὴ προσέγγιση ποὺ βασίζεται στὴν ἀξιολόγηση τῶν σχέσεων μὲ βάση τὴ δύναμη καὶ τοὺς πόρους μιᾶς ἄλλης χώρας. Ἀντίθετα, ὁ Μπάϊντεν εἶναι δογματικὸς καὶ ἀσυμβίβαστος: ὅσοι δὲν ὑποκλίνονται στὸν θεὸ τῆς παγκοσμιοποίησης ὑπὸ τὴν ἡγεσία τῶν ΗΠΑ ἀντιμετωπίζουν κυρώσεις καὶ πιθανῶς ἄμεση ἐπέμβαση, ἀντανακλῶντας τὴ φιλελεύθερη προσέγγιση τῶν διεθνῶν σχέσεων.
Γιὰ τὸν Τράμπ, μιὰ πυρηνικὴ καταιγίδα ποὺ τερματίζει τὴν ἀνθρωπότητα δὲν εἶναι ἕνα ἀποδεκτὸ τίμημα σὲ καμία περίπτωση. Γιὰ τὸν Μπάϊντεν καὶ τοὺς κανόνες τῆς «νέας Βαβυλώνας», ὅλα εἶναι στὸ τραπέζι. Τὸ τί θὰ ἦταν ἕτοιμοι νὰ κάνουν παραμένει ἄγνωστο. Ἐνῷ ὁ Τρὰμπ εἶναι ἕνας ἔμπειρος καὶ τολμηρὸς παίκτης, οἱ ἀποφάσεις του καθοδηγοῦνται ἀπὸ τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὴν ἀνάλυση κόστους-ὀφέλους. Τὸ νὰ τὸν πείσεις μπορεῖ νὰ εἶναι πρόκληση, ἀλλὰ ἡ διαπραγμάτευση μαζὶ τοῦ παραμένει ἐφικτή. Δὲν ἰσχύει γιὰ τὸν Μπάϊντεν καὶ τοὺς ὑποστηρικτές του, οἱ ὁποῖοι εἶναι παράλογοι ἠθοποιοί.
Οἱ ἐκλογὲς στὶς ΗΠΑ τὸν Νοέμβριο τοῦ 2024 θὰ καθορίσουν τελικὰ ἂν ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει πιθανότητες ἐπιβίωσης. Μιὰ νίκη Τρὰμπ σημαίνει ὅτι ἔχει.
Ἀπό : ΕΔΩ
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου