Μυστήρια πράγματα.

γράφει ο Νικόλαος Χρ. Γκίκας

Παρότι δεν απειλείται από άλλα κόμματα, κινδυνεύει από τον κακό της εαυτό. Το πρόβλημα

στον ιδεοληπτικό φιλελευθερισμό στέκει στην απουσία μιας καθορισμένης ιεραρχίας αξιών, ώστε να χαράξει μια γραμμή στην άμμο και να πει «μέχρι εδώ». Έτσι τον προσγειώνουν ανώμαλα οι κοινωνικοί θύλακες αντίστασης. Η επιθυμία των ανθρώπων να ανήκουν σε ομάδες με εθνοτικά ή πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Μέχρι τότε παραβλέπει τις κοινωνικές και πολιτιστικές σταθερές. Περισσότερο νοιάζεται για την επιβολή των λογής δικαιωματισμών, παρά για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών. Από την ανοχή της διαφορετικότητας οδηγηθήκαμε στην παράλογη εξύψωση της διαφορετικότητας.

Μετανάστευση, εθνικές και φυλετικές ταυτότητες, κοινωνικός κατακερματισμός και λογής δικαιωματιστικές ιδεοληψίες προκαλούν αναταραχή και ανασφάλεια στην κοινωνία. Οι δράσεις τους λοιπόν θεωρούνται αποκαταστατικές μιας στρεβλής υποτίθεται κοινωνίας, καθώς θεωρούν τους εαυτούς τους λυτρωτές φιλελεύθερους, έτσι ώστε το παρόν να συμφωνεί με κάποιο εξιδανικευμένο μέλλον. Αντί λοιπόν να ξορκίζουν την ψήφο των πολιτών, ενόσω οι άνθρωποι εκεί έξω είναι λογικοί και μετριοπαθείς, θα ήταν προτιμότερο να αναλογιστούν γιατί οι πολίτες κινούνται διαφορετικά. Οι εκλογικές απώλειες χωρίς μάλιστα αντίπαλο δείχνουν παρακμή και αποτυχία. Το παράδοξο μάλιστα στέκει στο ότι όλα τα μέτρα για την ακρίβεια συνεχίζονται μέχρι τα τέλη του έτους. Καμία αλλαγή. Το καλάθι του νοικοκυριού δηλαδή, από το χωράφι στο ράφι, ακόμη και ο περιορισμός του περιθωρίου κέρδους στα επίπεδα του ΄21. Σύμφωνα μάλιστα με τον πρωθυπουργό μιλάμε για “παρεμβάσεις, που έχουν αρχίσει να φέρνουν τα πρώτα αποτελέσματα.

Το μήνα Μάιο είχαμε τον 7ο χαμηλότερο πληθωρισμό στην ΕΕ. Βλέπουμε ενδείξεις αποκλιμάκωσης των τιμών”. Αυτά ωστόσο είναι μέτρα του πρώην υπουργού Κ. Σκρέκα. Ως πολιτικός και ως άνθρωπος ήταν εξαιρετικά μετριοπαθής, έκανε τη δουλειά του με πάθος, υπακούοντας αγόγγυστα τις πολιτικά δύσκολες εντολές του προϊσταμένου του, επιβάλλοντας μάλιστα εντυπωσιακά πρόστιμα, τα οποία ο προϊστάμενός του διαφήμιζε δεόντως. Για να συνεχίζονται φαίνεται πως ήταν θετικά. Επομένως ποιος ήταν ο λόγος για τον οποίο αντικαταστάθηκε ενόσω τα μέτρα απέδιδαν;

Ποιοι και με ποιο ανθρωποφαγικό σκεπτικό υπαγόρευσαν την απομάκρυνσή του;

Δεδομένου λοιπόν ότι η πολιτική δεν γινόταν ερήμην του πρωθυπουργού, ήταν το γνωστό περιβάλλον του πρωθυπουργού που αναζητούσε επικοινωνιακά αποδιοπομπαίο τράγο για τις συνεχείς αποτυχίες ή το περιβάλλον από το πάνω ράφι του επιχειρείν αναζητούσε κατάλληλο συνεργάτη; Στην πραγματικότητα τα νέο κυβερνητικό σχήμα περισσότερο δείχνει σαν ένας αντικατοπτρισμός του κανονικού, παρά ως μονοπάτι επιστροφής και επανασύνδεσης με το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος.

apopseis.gr