Ταξίαρχος Kevin Ryan: Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το προσεχές διάστημα ο Πούτιν θα ξεκινήσει πυρηνικό πόλεμο.

 

Όπως και να προσπαθήσετε να το περιστρέψετε, οι επιθέσεις με drone που έπληξαν τις πιο πλούσιες γειτονιές της Μόσχας το βράδυ της Τρίτης αντιπροσώπευαν μια ζοφερή καμπή στην εκστρατεία επισήμανσης του Πούτιν κατά της Ουκρανίας. Οι αιφνιδιαστικές επιθέσεις - οι οποίες σκότωσαν οκτώ άτομα και για τις οποίες το Κίεβο έχει αρνηθεί κάθε ευθύνη - ήταν οι πρώτες εναντίον Ρώσων αμάχων από την έναρξη του πολέμου. Ήταν επίσης η πιο σημαντική εισβολή στο ρωσικό έδαφος από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Πούτιν έσπευσε να χαρακτηρίσει τα χτυπήματα ως «τρομοκρατική» ενέργεια, ενώ ο ταραχώδης Yevgeny Prigozhin, επικεφαλής των μισθοφόρων Wagner, πλήρωσε τους αρχηγούς πολέμου για την αδυναμία τους να αποτρέψουν τρία από τα οκτώ drones να αποφύγουν τη ρωσική αεροπορική άμυνα. Ωστόσο, ενώ όλα αυτά παρείχαν μια ώθηση ηθικού στην ουκρανική πολεμική προσπάθεια, το ζήτημα των αντιποίνων κρέμεται στον αέρα.

Δεκαπέντε μήνες μετά τον πόλεμο, οι βόμβες του Πούτιν δεν έχουν σπάσει την Ουκρανία. Μια εισροή 300.000 νέων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του χειμώνα δεν βοήθησε ελάχιστα στη βελτίωση της μάχης των ρωσικών μονάδων και η αναφερόμενη ανάπτυξη τανκς από τη δεκαετία του 50 έδωσε λάδι στη φήμη ότι τα ρωσικά πυρομαχικά εξαντλούνται. Πράγματι, οι Ρώσοι στρατιωτικοί διοικητές φαίνεται να έχουν εξαντλήσει την ικανότητά τους να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στην ουκρανική κλιμάκωση. Γίνεται σαφές, κατά την άποψή μου, ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο η Ρωσία μπορεί να αντιμετωπίσει την κλιμάκωση με κλιμάκωση είναι η εισαγωγή πυρηνικών όπλων .

Πολλοί δυτικοί ειδικοί λένε ότι λαμβάνουν στα σοβαρά την απειλή ενός ρωσικού πυρηνικού χτυπήματος στην Ουκρανία, αλλά κάνουν το λάθος να ισχυρίζονται ότι οι πιθανότητες είναι μικρές. Τον περασμένο μήνα, για παράδειγμα, ο Avril Haines , Διευθυντής Εθνικής Πληροφοριών των ΗΠΑ, είπε σε ακρόαση στη Γερουσία ότι η αποδυναμωμένη συμβατική δύναμη του Πούτιν θα έκανε τον Ρώσο Πρόεδρο να βασίζεται περισσότερο σε «ασύμμετρες επιλογές» για αποτροπή, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών δυνατοτήτων αλλά είπε επίσης ότι ήταν «Πολύ απίθανο» να το κάνει η Μόσχα. Μιλώντας στην ίδια ακρόαση, ο διευθυντής της Υπηρεσίας Αμυντικών Πληροφοριών, Αντιστράτηγος Σκοτ Μπέριερ, εκτίμησε επίσης τις πιθανότητες ως «απίθανες».

Και όμως, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο Πούτιν έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει ένα τακτικό πυρηνικό όπλο στον πόλεμό του στην Ουκρανία. Σε πρόσφατες ομιλίες και συνεντεύξεις , έχει υποστηρίξει ότι η Ρωσία αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή απειλή - μια κατάσταση, σύμφωνα με τη ρωσική πολιτική, που δικαιολογεί τη χρήση πυρηνικών όπλων. Έχει επίσης αναδιατάξει τη στρατιωτική του ηγεσία, έτσι ώστε οι τρεις στρατηγοί που είναι υπεύθυνοι για τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων να διοικούν τώρα την «ειδική στρατιωτική του επιχείρηση» στην Ουκρανία.

Επιπλέον, ενώ το ΝΑΤΟ έχει καταστήσει σαφές ότι δεν θα εγκρίνει τη χρήση των πυρηνικών όπλων των μελών του για την υπεράσπιση της Ουκρανίας, ο Πούτιν έχει ήδη λόγους τακτικής για να τα αναπτύξει: να σώσει τη ζωή Ρώσων στρατιωτών, να συντομεύσει τον πόλεμο, να καταστρέψει τις ουκρανικές δυνάμεις . Έχει επίσης στρατηγικούς λόγους: να αναζωογονήσει την αποτρεπτική αξία του πυρηνικού του οπλοστασίου και να αποδείξει ότι δεν είναι μπλόφερ. Πρέπει επομένως να υποθέσουμε ότι είναι έτοιμος να τα χρησιμοποιήσει, πιθανότατα ως απάντηση στην αδυναμία του παραπαίου στρατού του να κλιμακωθεί επαρκώς με συμβατικά μέσα. Με άλλα λόγια, το πυρηνικό τζίνι είναι έξω από το μπουκάλι.

Για μεγάλο μέρος των τελευταίων 80 ετών, η ασφάλεια της Ρωσίας στηρίζεται σε δύο πυλώνες των οποίων η σχετική ισχύς έχει αυξηθεί και εξασθενίσει - τις συμβατικές χερσαίες δυνάμεις της και τα πυρηνικά της όπλα. Οι συμβατικές δυνάμεις έχουν χρησιμοποιηθεί για να επηρεάσουν, να εκφοβίσουν και να αναγκάσουν τους γείτονες και τους αντιπάλους της Ρωσίας να υποκύψουν στη θέλησή της. Οι πυρηνικές δυνάμεις είχαν σκοπό να αποτρέψουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δύση από το να επέμβουν στρατιωτικά στη Ρωσία και τη ζώνη επιρροής της. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ωστόσο, οι συμβατικές δυνάμεις της Ρωσίας κατά καιρούς δυσκολεύτηκαν με το μερίδιο που τους αναλογεί στο έργο. Για να αντισταθμίσουν, οι Ρώσοι ηγέτες έπρεπε να βασιστούν στις πυρηνικές τους δυνάμεις για να κάνουν και τα δύο: στρατηγικά πυρηνικά όπλα για να αποτρέψουν τη Δύση και τακτικά πυρηνικά όπλα για να απειλήσουν τους γείτονες.

Σήμερα, ένα μόνο πυρηνικό χτύπημα στην Ουκρανία θα μπορούσε να ματαιώσει μια ουκρανική αντεπίθεση με μικρές απώλειες Ρώσων ζωών. Για τη Μόσχα, αυτή η σκέψη είναι τόσο πρακτική όσο και ηθική: η περσινή κινητοποίηση μεγάλης κλίμακας και η αύξηση των στρατιωτικών μονάδων έδειξε ότι ο στρατός του Πούτιν ήταν πολύ μικρός για το έργο του. Ωστόσο, η Ρωσία κατάφερε να δημιουργήσει μόνο μερικά νέα τάγματα, επειδή το μεγαλύτερο μέρος του νέου προσωπικού και του εξοπλισμού απλώς αντικατέστησε τις απώλειες στις υπάρχουσες μονάδες. Ο Πούτιν και οι στρατιωτικοί ηγέτες του εξαντλούνται από ανθρώπους και υλικό που χρειάζεται για να επιτύχει τους στόχους του.

Στις αρχές του τρέχοντος έτους, ο Πούτιν έκανε πολλά δημόσια μέτρα για να αποδείξει ότι δεν μπλοφάρει σχετικά με τη χρήση πυρηνικών όπλων. Τον Φεβρουάριο, υπέγραψε νόμο που «αναστέλλει» τη συμμετοχή της Ρωσίας στο New Start, τη συνθήκη στρατηγικών πυρηνικών όπλων. Αυτό το βήμα τερμάτισε επίσημα τις κοινές επιθεωρήσεις αμερικανικών και ρωσικών πυρηνικών όπλων και απάλλαξε τη Ρωσία από την υποχρέωση να περιορίσει τον αριθμό των στρατηγικών πυρηνικών όπλων της αν και η Ρωσία υποσχέθηκε να το πράξει.

Στη συνέχεια, τον Μάρτιο, ο Πούτιν ανακοίνωσε ότι θα τοποθετούσε τακτικά πυρηνικά όπλα στη Λευκορωσία, με μια εγκατάσταση αποθήκευσης που θα κατασκευαστεί ήδη από τον Ιούλιο. Δεδομένου ότι η Ρωσία έχει ήδη αναπτύξει πυρηνικά ικανά πυραυλικά συστήματα Iskander εκεί - καθώς και χιλιάδες στρατεύματα - αυτό θα έθετε τα πυρηνικά συστήματα παράδοσης και τις κεφαλές σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους, μειώνοντας σημαντικά τον χρόνο προειδοποίησης της χρήσης τους. Ο Πούτιν πρότεινε επίσης ότι οι λευκορωσικές δυνάμεις θα εκπαιδεύονταν για τη χρήση των όπλων.

Το Κρεμλίνο έχει κάνει αυτά τα ολοένα και πιο απειλητικά βήματα με την πεποίθηση ότι το ΝΑΤΟ και η Δύση ιδίως οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν δίνουν σημασία στις ρωσικές απαιτήσεις στην παγκόσμια σκηνή. Το 2018, όταν ο Πούτιν αποκάλυψε μια σειρά από νέα πυρηνικά όπλα, προειδοποίησε: «Θα μας ακούσετε τώρα!». Μόνο που πολλοί δεν το έκαναν: τέσσερα χρόνια αργότερα, η εισβολή του στην Ουκρανία ήταν μια κλήση αφύπνισης για όσους τον είχαν αγνοήσει.

Όπως και να προσπαθήσετε να το περιστρέψετε, οι επιθέσεις με drone που έπληξαν τις πιο πλούσιες γειτονιές της Μόσχας το βράδυ της Τρίτης αντιπροσώπευαν μια ζοφερή καμπή στην εκστρατεία επισήμανσης του Πούτιν κατά της Ουκρανίας. Οι αιφνιδιαστικές επιθέσεις - οι οποίες σκότωσαν οκτώ άτομα και για τις οποίες το Κίεβο έχει αρνηθεί κάθε ευθύνη - ήταν οι πρώτες εναντίον Ρώσων αμάχων από την έναρξη του πολέμου. Ήταν επίσης η πιο σημαντική εισβολή στο ρωσικό έδαφος από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Πούτιν έσπευσε να χαρακτηρίσει τα χτυπήματα ως «τρομοκρατική» ενέργεια, ενώ ο ταραχώδης Yevgeny Prigozhin, επικεφαλής των μισθοφόρων Wagner, πλήρωσε τους αρχηγούς πολέμου για την αδυναμία τους να αποτρέψουν τρία από τα οκτώ drones να αποφύγουν τη ρωσική αεροπορική άμυνα. Ωστόσο, ενώ όλα αυτά παρείχαν μια ώθηση ηθικού στην ουκρανική πολεμική προσπάθεια, το ζήτημα των αντιποίνων κρέμεται στον αέρα.

Δεκαπέντε μήνες μετά τον πόλεμο, οι βόμβες του Πούτιν δεν έχουν σπάσει την Ουκρανία. Μια εισροή 300.000 νέων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του χειμώνα δεν βοήθησε ελάχιστα στη βελτίωση της μάχης των ρωσικών μονάδων και η αναφερόμενη ανάπτυξη τανκς από τη δεκαετία του 50 έδωσε λάδι στη φήμη ότι τα ρωσικά πυρομαχικά εξαντλούνται. Πράγματι, οι Ρώσοι στρατιωτικοί διοικητές φαίνεται να έχουν εξαντλήσει την ικανότητά τους να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στην ουκρανική κλιμάκωση. Γίνεται σαφές, κατά την άποψή μου, ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο η Ρωσία μπορεί να αντιμετωπίσει την κλιμάκωση με κλιμάκωση είναι η εισαγωγή πυρηνικών όπλων .

Πολλοί δυτικοί ειδικοί λένε ότι λαμβάνουν στα σοβαρά την απειλή ενός ρωσικού πυρηνικού χτυπήματος στην Ουκρανία, αλλά κάνουν το λάθος να ισχυρίζονται ότι οι πιθανότητες είναι μικρές . Τον περασμένο μήνα, για παράδειγμα, ο Avril Haines , Διευθυντής Εθνικής Πληροφοριών των ΗΠΑ, είπε σε ακρόαση στη Γερουσία ότι η αποδυναμωμένη συμβατική δύναμη του Πούτιν θα έκανε τον Ρώσο Πρόεδρο να βασίζεται περισσότερο σε «ασύμμετρες επιλογές» για αποτροπή, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών δυνατοτήτων αλλά είπε επίσης ότι ήταν «Πολύ απίθανο» να το κάνει η Μόσχα. Μιλώντας στην ίδια ακρόαση , ο διευθυντής της Υπηρεσίας Αμυντικών Πληροφοριών, Αντιστράτηγος Σκοτ Μπέριερ, εκτίμησε επίσης τις πιθανότητες ως «απίθανες».

Και όμως, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο Πούτιν έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει ένα τακτικό πυρηνικό όπλο στον πόλεμό του στην Ουκρανία. Σε πρόσφατες ομιλίες και συνεντεύξεις , έχει υποστηρίξει ότι η Ρωσία αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή απειλή - μια κατάσταση, σύμφωνα με τη ρωσική πολιτική, που δικαιολογεί τη χρήση πυρηνικών όπλων. Έχει επίσης αναδιατάξει τη στρατιωτική του ηγεσία, έτσι ώστε οι τρεις στρατηγοί που είναι υπεύθυνοι για τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων να διοικούν τώρα την «ειδική στρατιωτική του επιχείρηση» στην Ουκρανία.

Επιπλέον, ενώ το ΝΑΤΟ έχει καταστήσει σαφές ότι δεν θα εγκρίνει τη χρήση των πυρηνικών όπλων των μελών του για την υπεράσπιση της Ουκρανίας, ο Πούτιν έχει ήδη λόγους τακτικής για να τα αναπτύξει: να σώσει τη ζωή Ρώσων στρατιωτών, να συντομεύσει τον πόλεμο, να καταστρέψει τις ουκρανικές δυνάμεις . Έχει επίσης στρατηγικούς λόγους: να αναζωογονήσει την αποτρεπτική αξία του πυρηνικού του οπλοστασίου και να αποδείξει ότι δεν είναι μπλόφερ. Πρέπει επομένως να υποθέσουμε ότι είναι έτοιμος να τα χρησιμοποιήσει, πιθανότατα ως απάντηση στην αδυναμία του παραπαίου στρατού του να κλιμακωθεί επαρκώς με συμβατικά μέσα. Με άλλα λόγια, το πυρηνικό τζίνι είναι έξω από το μπουκάλι.

Για μεγάλο μέρος των τελευταίων 80 ετών, η ασφάλεια της Ρωσίας στηρίζεται σε δύο πυλώνες των οποίων η σχετική ισχύς έχει αυξηθεί και εξασθενίσει - τις συμβατικές χερσαίες δυνάμεις της και τα πυρηνικά της όπλα. Οι συμβατικές δυνάμεις έχουν χρησιμοποιηθεί για να επηρεάσουν, να εκφοβίσουν και να αναγκάσουν τους γείτονες και τους αντιπάλους της Ρωσίας να υποκύψουν στη θέλησή της. Οι πυρηνικές δυνάμεις είχαν σκοπό να αποτρέψουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δύση από το να επέμβουν στρατιωτικά στη Ρωσία και τη ζώνη επιρροής της. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ωστόσο, οι συμβατικές δυνάμεις της Ρωσίας κατά καιρούς δυσκολεύτηκαν με το μερίδιο που τους αναλογεί στο έργο. Για να αντισταθμίσουν, οι Ρώσοι ηγέτες έπρεπε να βασιστούν στις πυρηνικές τους δυνάμεις για να κάνουν και τα δύο: στρατηγικά πυρηνικά όπλα για να αποτρέψουν τη Δύση και τακτικά πυρηνικά όπλα για να απειλήσουν τους γείτονες.

Σήμερα, ένα μόνο πυρηνικό χτύπημα στην Ουκρανία θα μπορούσε να ματαιώσει μια ουκρανική αντεπίθεση με μικρές απώλειες Ρώσων ζωών. Για τη Μόσχα, αυτή η σκέψη είναι τόσο πρακτική όσο και ηθική: η περσινή κινητοποίηση μεγάλης κλίμακας και η αύξηση των στρατιωτικών μονάδων έδειξε ότι ο στρατός του Πούτιν ήταν πολύ μικρός για το έργο του. Ωστόσο, η Ρωσία κατάφερε να δημιουργήσει μόνο μερικά νέα τάγματα, επειδή το μεγαλύτερο μέρος του νέου προσωπικού και του εξοπλισμού απλώς αντικατέστησε τις απώλειες στις υπάρχουσες μονάδες. Ο Πούτιν και οι στρατιωτικοί ηγέτες του εξαντλούνται από ανθρώπους και υλικό που χρειάζεται για να επιτύχει τους στόχους του.

Στις αρχές του τρέχοντος έτους, ο Πούτιν έκανε πολλά δημόσια μέτρα για να αποδείξει ότι δεν μπλοφάρει σχετικά με τη χρήση πυρηνικών όπλων. Τον Φεβρουάριο, υπέγραψε νόμο που «αναστέλλει» τη συμμετοχή της Ρωσίας στο New Start, τη συνθήκη στρατηγικών πυρηνικών όπλων. Αυτό το βήμα τερμάτισε επίσημα τις κοινές επιθεωρήσεις αμερικανικών και ρωσικών πυρηνικών όπλων και απάλλαξε τη Ρωσία από την υποχρέωση να περιορίσει τον αριθμό των στρατηγικών πυρηνικών όπλων της  αν και η Ρωσία υποσχέθηκε να το πράξει.

Στη συνέχεια, τον Μάρτιο, ο Πούτιν ανακοίνωσε ότι θα τοποθετούσε τακτικά πυρηνικά όπλα στη Λευκορωσία, με μια εγκατάσταση αποθήκευσης που θα κατασκευαστεί ήδη από τον Ιούλιο. Δεδομένου ότι η Ρωσία έχει ήδη αναπτύξει πυρηνικά ικανά πυραυλικά συστήματα Iskander εκεί - καθώς και χιλιάδες στρατεύματα - αυτό θα έθετε τα πυρηνικά συστήματα παράδοσης και τις κεφαλές σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους, μειώνοντας σημαντικά τον χρόνο προειδοποίησης της χρήσης τους. Ο Πούτιν πρότεινε επίσης ότι οι λευκορωσικές δυνάμεις θα εκπαιδεύονταν για τη χρήση των όπλων.

Το Κρεμλίνο έχει κάνει αυτά τα ολοένα και πιο απειλητικά βήματα με την πεποίθηση ότι το ΝΑΤΟ και η Δύση ?ιδίως οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν δίνουν σημασία στις ρωσικές απαιτήσεις στην παγκόσμια σκηνή. Το 2018, όταν ο Πούτιν αποκάλυψε μια σειρά από νέα πυρηνικά όπλα, προειδοποίησε: «Θα μας ακούσετε τώρα!». Μόνο που πολλοί δεν το έκαναν: τέσσερα χρόνια αργότερα, η εισβολή του στην Ουκρανία ήταν μια κλήση αφύπνισης για όσους τον είχαν αγνοήσει.

Παρόλα αυτά, ορισμένοι στη Ρωσία φοβούνται αναμφίβολα ότι η απειλή ενός πυρηνικού χτυπήματος έχει αρχίσει να ηχεί κούφια. Και για τον Πούτιν, του οποίου το καθεστώς είναι ευάλωτο, το να απειλήσει μια τακτική πυρηνική επίθεση χωρίς να συνεχίσει τώρα, ενέχει ίσως τόσο μεγάλο κίνδυνο όσο και το χτύπημα. Ως αποτέλεσμα, εκτός από την προειδοποίηση της Δύσης ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικό όπλο, το Κρεμλίνο, βήμα προς βήμα, προετοίμασε τον ρωσικό λαό με λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Μεταξύ αυτών των δικαιολογιών, ο Πούτιν έχει επανειλημμένα επικαλεστεί συγκρίσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν ανακοίνωσε σχέδια για ανάπτυξη ρωσικών πυρηνικών όπλων στη Λευκορωσία, είπε: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες το κάνουν αυτό εδώ και δεκαετίες. Έχουν από καιρό? αναπτύξει τα τακτικά πυρηνικά τους όπλα στο έδαφος των συμμάχων χωρών τους, των χωρών του ΝΑΤΟ, στην Ευρώπη, σε έξι κράτη, Θα κάνουμε το ίδιο πράγμα». Ο Πούτιν έχει επίσης επανειλημμένα αναφερθεί στα αμερικανικά πυρηνικά χτυπήματα στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι και εξίσωσε τους αμερικανικούς στόχους τότε να σωθούν ζωές στρατιωτών και να συντομευτεί ο πόλεμος με τους ρωσικούς στόχους σήμερα.

Για παράδειγμα, έχει καταστήσει σαφές στον ρωσικό λαό ότι οι κόκκινες γραμμές της Μόσχας για τη χρήση πυρηνικών όπλων, που ορίζονται στα επίσημα έγγραφά της , έχουν όλες ξεπεραστεί μετά την εισβολή. Αυτά περιλαμβάνουν τον ισχυρισμό ότι η ίδια η επιβίωση της Ρωσίας διακυβεύεται στον τρέχοντα αγώνα - και στην παρέλαση της Ημέρας της Νίκης τον περασμένο μήνα, ο Πούτιν δήλωσε  ότι «στόχος της Δύσης είναι να επιτύχει την κατάρρευση και την καταστροφή της χώρας μας». Μια άλλη από τις επίσημα καθορισμένες κόκκινες γραμμές της Ρωσίας  είναι οι επιθέσεις «κατά κρίσιμων κυβερνητικών ή στρατιωτικών τοποθεσιών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η διακοπή των οποίων θα υπονόμευε τις ενέργειες αντίδρασης των πυρηνικών δυνάμεων». Ίσως υπό το πρίσμα αυτό, η Μόσχα ισχυρίστηκε ότι έπληξαν ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφηστρατηγικά πυρηνικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα εντός της Ρωσίας και ότι η Ουκρανία και οι ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που εκτοξεύτηκαν για τη δολοφονία του Πούτιν . Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί, οι πραγματικοί και οι κατασκευασμένοι, χρησιμοποιούνται για να δημιουργηθεί το πρόσχημα για τον Πούτιν να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα.

Σε απάντηση, ορισμένοι δυτικοί παρατηρητές επεσήμαναν ότι, εφόσον δεν έχουμε δει καμία κίνηση πυρηνικών όπλων, δεν έχουμε απτά σημάδια πρόθεσης να τα χρησιμοποιήσουμε. Διαφωνώ. Το περασμένο φθινόπωρο, αξιωματούχοι στο Κίεβο ανέφεραν ότι η Ρωσία εκτόξευε «πυρηνικούς πυραύλους κρουζ Kh-55» με εικονικές κεφαλές. Οι παρατηρητές πρότειναν ότι αυτοί οι πύραυλοι - οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί για να φέρουν μόνο ένα πυρηνικό όπλο - εκτοξεύτηκαν για να διαβρώσουν την ουκρανική αεράμυνα «παραπλανώντας» τους για να καταστρέψουν τα Kh-55 αντί για πυραύλους με συμβατικά εκρηκτικά. Αυτός ο ισχυρισμός δεν έχει νόημα: οι πύραυλοι, ακόμη και άοπλοι, θα ήταν πολύ πολύτιμοι για τη Ρωσία για να τους χρησιμοποιήσει ως δόλωμα. Αυτό που έχει νόημα, ωστόσο, είναι η εκτόξευση πυραύλων της εποχής του Ψυχρού Πολέμου με εικονικές κεφαλές για να δοκιμαστεί η αξιοπιστία τους για χρήση σε ένα πραγματικό πυρηνικό χτύπημα.

Τι θα πυροδοτήσει όμως την απόφαση του Πούτιν να ξεκινήσει; Πιθανότατα θα είναι η αδυναμία του ρωσικού στρατού να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του με συμβατικά μέσα. Εάν μια ουκρανική επίθεση απειλήσει, για παράδειγμα, την απώλεια της Κριμαίας, ο Πούτιν θα επιδιώξει μια κλιμάκωση των μαχών για να αποτρέψει αυτή την απώλεια. Εάν οι συμβατικές δυνάμεις δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν επιτυχώς, θα αναπτυσσόταν πυρηνική επίθεση κατά των ουκρανικών δυνάμεων. Όπως ανακοίνωσε τον περασμένο Σεπτέμβριο, τη νύχτα που πρόσθεσε παράνομα τέσσερις ουκρανικές επαρχίες στη Ρωσία: «Αν απειληθεί η εδαφική ενότητα της χώρας μας, για να προστατεύσουμε τη Ρωσία και το έθνος μας, θα χρησιμοποιήσουμε αναμφισβήτητα όλα τα όπλα που έχουμε. Αυτό δεν είναι μπλόφα».

Στο εσωτερικό, επίσης, υπάρχουν παράγοντες ώθησης που μπορεί να ενθαρρύνουν περαιτέρω τον Πούτιν. Το πιο επείγον είναι ότι δέχεται πιέσεις από Ρώσους εθνικιστές, οι οποίοι τον υποστήριξαν στην άνοδό του στην εξουσία, αλλά τώρα εκφράζουν έντονα τη δυσαρέσκειά τους. Κάποιοι, όπως ο πρώην αξιωματικός της FSB, Igor Girkin, επέκριναν ανοιχτά την ανώτερη στρατιωτική ηγεσία, ακόμη και τον Πούτιν. Αυτή η κριτική μπορεί να μεταμορφώνεται σε αντίθεση, αναγκάζοντάς τον να εξετάσει το ενδεχόμενο κλιμάκωσης του πολέμου πριν οι συμβατικές του δυνάμεις είναι έτοιμες.

Εν τω μεταξύ, οι ισχυρισμοί ότι ο Πούτιν θα αποτραπεί από τη χρήση πυρηνικών όπλων από σημαντικούς συμμάχους, όπως η Κίνα ή η Ινδία, δεν επιβεβαιώνονται από τον πόλεμο μέχρι στιγμής. Αν και ο Πούτιν εκτιμά την υποστήριξη των άλλων, δεν απέφυγε να θέσει αυτή την υποστήριξη σε κίνδυνο για να πάρει αυτό που θέλει.

Τίποτα από αυτά δεν σημαίνει ότι εμείς στη Δύση πρέπει να πιέσουμε την Ουκρανία να παραιτηθεί από τον στόχο της να απελευθερώσει όλα τα κατεχόμενα εδάφη. Αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προβλέψουμε μια πυρηνική επίθεση και να αναπτύξουμε πιθανές απαντήσεις. Μόλις η Ρωσία χρησιμοποιήσει ένα πυρηνικό όπλο στην Ουκρανία, οι επιπτώσεις θα αρχίσουν να εξαπλώνονται. Δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί θα είναι νεκροί, θα υποφέρουν ή θα αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις της έκρηξης. Εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι θα προετοιμαστούν για πόλεμο. Αλλά άλλα 7 δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο θα ασχοληθούν με την επιχείρησή τους, ανησυχημένοι αλλά σωματικά ανεπηρέαστοι.

Τελικά, αυτό μπορεί να αποδειχθεί πιο επικίνδυνο για τη διεθνή τάξη. Η εικόνα που έχουν πολλοί άνθρωποι για τα πυρηνικά όπλα ως όπλα που τελειώνουν τον πολιτισμό θα διαγραφεί. Στη θέση του, τέτοια όπλα θα έχουν «κανονικοποιηθεί» και, αν και τραγικά, θα είναι αποδεκτά στον πόλεμο. Σε αυτόν τον δραματικά αλλαγμένο κόσμο, το βάρος είναι στη Δύση να αποφασίσει πώς θα αντιδράσει.

Πηγή: https://unherd.com

crime-study.gr