Αφού ανοίξαμε αυτή τη σειρά με μια προσεκτική ματιά στα μειονεκτήματα της σύγχρονης
Εκκλησίας, ίσως περιμένατε να προχωρήσουμε περιγράφοντας πώς το θρησκευτικό ίδρυμα θα πρέπει να ανανεωθεί ώστε να αντικατοπτρίζει πληρέστερα αυτό που επιθυμεί ο Θεός από τις Εκκλησίες Του. Μην ανησυχείτε - θα το κάνουμεφτάσετε εκεί, αλλά όπως αναφέρθηκε στην εισαγωγή, αυτή η σειρά αφορά κάτι περισσότερο από τον Δυτικό Χριστιανισμό. Αυτό είναι ένα ζωτικής σημασίας σημείο, γιατί ο σύγχρονος πολιτισμός αποτελείται από περισσότερα από εκείνους που ακολουθούν τον Ιησού. Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας μας σήμερα δεν έχει σωθεί. Έτσι, αν μιλάμε μόνο στην Εκκλησία, «κηρύττουμε στη χορωδία». Επιπλέον, δεδομένου ότι πολλοί χριστιανοί τα τελευταία χρόνια δυσκολεύτηκαν να διατηρήσουν τη συνάφεια με τον κοσμικό πολιτισμό, οτιδήποτε απομονώνει τον θρησκευτικό θεσμό ως θέμα αποτυγχάνει να γεφυρώσει το πολιτιστικό και επικοινωνιακό χάσμα όταν πρόκειται για τον κόσμο έξω από την Εκκλησία. Ενώ πιστεύουμε ότι η μεταμορφωτική δύναμη του Θεού έχει τα μέσα να αλλάξει τον κόσμο όταν οι άνθρωποι αναζητούν κατεύθυνση, καταλαβαίνουμε επίσης ότι ο Θεός έχει επιτρέψει στην ανθρωπότητα να είναι φορείς ελεύθερης βούλησης. Ως εκ τούτου, Όταν ψάχνουμε για απαντήσεις μέσα στους τέσσερις τοίχους της εκκλησίας που θα ισχύουν για τα προβλήματα που λεηλατούν τον έξω κόσμο, συχνά αποσυνδέουμε. Η μεταμορφωτική δύναμη του Θεού συνοδεύει την πρόθυμη καρδιά και η κοινωνία γεμίζει με αυτούς που δεν είναι έτοιμοι να παραδοθούν. Εξαιτίας αυτού του μοναδικού στοιχείου, οι βιβλικές μας λύσεις περιορίζονται έξω από την Εκκλησία ή το χριστιανικό σπίτι. Για να γίνει ξανά σχετική με τον πολιτισμό η Εκκλησία, πρέπει να καταλάβουμε πού βρίσκονται οι άνθρωποι και από πού έχουν έρθει.Στο μεταξύ, μπορούμε να δούμε αρκετά ακριβείς αντανακλάσεις για το πού οδεύει η κοινωνία μας όταν μελετάμε τα μέσα ενημέρωσης. Ταινίες, βιβλία, τηλεοπτικές εκπομπές και άλλα μέσα αφήγησης σκιαγραφούν πού προβλήθηκε προηγουμένως η κοινωνία και πώς τα πήγαμε στο ταξίδι. Όταν οι συγγραφείς μυθοπλασίας κατασκευάζουν μια καλή ιστορία, συχνά φαντάζονται πού θα μας οδηγήσουν στο μέλλον η φθορά της ανθρωπότητας και η τεχνολογική πρόοδος. Στη συνέχεια, με βάση τις φαντασιώσεις τους, προσεγγίζουν μια ιστορία που πιστεύουν ότι θα είναι συναρπαστική, τρομακτική ή συναρπαστική. Τη στιγμή που γράφτηκαν, πολλές από αυτές τις εικασίες φαίνονται αδύνατες. Ωστόσο, οι δυνατότητες γίνονται πιο ρεαλιστικές όσο περνούν τα χρόνια. Σε αυτό το λήμμα, θα δείξουμε μόνο μερικούς από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους ζούμε αυτήν τη στιγμή τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που φοβόντουσαν οι παππούδες μας. Επίσης,
Αν λέγαμε ότι ζούμε σε μια ταινία τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας, οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανότατα θα έλεγαν, «Καμία περίπτωση». Άλλωστε, τέτοιες παραγωγές φτάνουν στο φανταστικό, ενώ συνδυάζουν την απρόσιτη τεχνολογία με ένα κλιμακωμένο και ακόμη και απανθρωποποιημένο επίπεδο ανθρώπινης εξαχρείωσης. Το μείγμα τέτοιων πραγμάτων, στη σφαίρα της ψυχαγωγίας, είναι αυτό που κάνει ένα υπέροχο βιβλίο ή ταινία. Στην πραγματικότητα, η τέλεια ισορροπία αυτών των στοιχείων είναι συχνά αυτό που ξεχωρίζει ένα έργο ως πραγματικά συναρπαστικό ή ακόμα και εντελώς τρομακτικό. Ωστόσο, από τη στιγμή που ένα κομμάτι των μέσων ενταχθεί πλήρως στη σφαίρα αυτού που οι θεατές αντιλαμβάνονται ότι είναι το αδύνατο, δεν θεωρείται πλέον «τρομακτικό», αλλά απλώς «φαντασία».
Για παράδειγμα, ένας εγκληματίας σε μια ταινία του Σούπερμαν μπορεί να σκοτώσει πολλούς ανθρώπους και να τρομοκρατήσει μια πόλη, αλλά οι θεατές -πολλοί από αυτούς παιδιά- δεν βιώνουν ποτέ πραγματικά φόβο. Στην πραγματικότητα, πολλοί θεατές φεύγουν από τις αίθουσες με χαμόγελα και γέλια. ποτέ δεν πίστεψαν ότι βρίσκονταν σε κανένα είδος αληθινούκίνδυνος. Από την άλλη πλευρά, όσοι παίρνουν μια ταινία για έναν υπολογισμένο κατά συρροή δολοφόνο συχνά παρακολουθούν με έντονες εκφράσεις προσώπου, κάθονται στην άκρη του καθίσματος και ακόμη και πηδώντας σε ξαφνικές, απροσδόκητες συναντήσεις με τον ανταγωνιστή. Καθώς αυτοί οι θαμώνες φεύγουν από το θέατρο, είναι συχνά με ορθάνοιχτα μάτια, συζητώντας απρόβλεπτες ανατροπές πλοκής ή την τρομακτική εξαχρείωση του δολοφόνου. Επιπλέον, θα στοιχηματίζαμε ότι δεν θα εμφανιστούν μικρά παιδιά να βγαίνουν από τη συγκεκριμένη ταινία, παρόλο που εμφανίζονται πολύ λιγότεροι θάνατοι στην ταινία για τον κατά συρροή δολοφόνο από ό,τι στην ταινία υπερήρωα.
Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο τύπων ταινιών; Είναι η έννοια της φαντασίας εναντίον της πραγματικότητας: το δυνατό εναντίον του αδύνατου . Όποιος παρακολουθεί μια ταινία του Σούπερμαν αισθάνεται ασφαλής γνωρίζοντας ότι δεν θα δει ποτέ μια μέρα που ένα αγόρι από άλλο πλανήτη με ειδικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της πτήσης, θα προσγειωθεί στη γη και θα πολεμήσει τους παγκόσμιους τρομοκράτες. Μπορούν να εξηγήσουν στα παιδιά τους ότι οι χαρακτήρες είναι προϊόν απλής φαντασίας. Από την άλλη πλευρά, οι κατά συρροή δολοφόνοι υπάρχουν , και έχουν τρομοκρατήσει πληθυσμούς στο παρελθόν. Αυτά τα άτομα είναι πραγματικοί άνθρωποι, των οποίων τα δυσπροσαρμοστικά μυαλά είναι τα μέρη όπου είναι αληθινάφτιάχνονται εφιάλτες - και λίγοι είναι οι γονείς που θα εξέθεταν τα παιδιά τους σε μια τέτοια βάναυση πραγματικότητα (ακόμη και στη μεγάλη οθόνη). Δεν υπάρχει τίποτα υποκριτικό γι 'αυτό. Είναι ένα εντελώς πιθανό σενάριο, γι' αυτό τέτοιες ταινίες περνούν τα όρια από συναρπαστικές σε τρομακτικές .
Όταν οι θεατές απομακρύνονται από μια παραγωγή λέγοντας «αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ», συνήθως αναφέρουν την εμπειρία τους όσον αφορά το αν διασκέδασαν ή όχι: «Ήταν διασκεδαστικό!» “Μια απολαυστική ταινία, συνιστάται ανεπιφύλακτα!” Όταν, ωστόσο, έχουν βιώσει μια αίσθηση απειλής, οι αναφορές τείνουν να είναι πιο συναισθηματικές: «Ήταν τρομακτικό!» «Είμαι τόσο τρομοκρατημένος αυτή τη στιγμή!» Μπορεί ακόμη και να περιγράφουν μια φυσιολογική απόκριση: «Ούρλιαξα όταν συνέβη [εισαγάγετε το τρομακτικό γεγονός εδώ]» ή «Ήμουν στην άκρη του καθίσματος μου!»
Συχνά, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αυτό που κάνει τέτοιες παραγωγές επιτυχημένες είναι η αντιληπτή ισορροπία μεταξύ του πραγματικού και του δυνατού. Πραγματικά επιτυχημένα έργα επιστημονικής φαντασίας, θρίλερ και τρόμου οδηγούν το κοινό στο ύψος του σασπένς και του φόβου δανειζόμενοι ρεαλιστικές έννοιες από τον πραγματικό κόσμο και στη συνέχεια εκτοξεύοντάς τις στη σφαίρα αυτού που είναι ελάχιστα εικασιακό. Για παράδειγμα, μια ταινία μπορεί να απεικονίσει κάτι που θα μπορούσε να συμβεί και στη συνέχεια να αφήσει τους θεατές με τη χαρά και την ανακούφιση που συνοδεύει την επιστροφή στην «ασφάλεια» του πραγματικού κόσμου. Ο φόβος παραμένει πέρα από το κλείσιμο της ταινίας, κατά διαστήματα, με βάση το πόσο κοντά στην πραγματικότητα έρχεται ένα απεικονιζόμενο σενάριο. Με λίγα λόγια, η ανταπόκριση του κοινού καθορίζεται από τη συγκίνηση του τρόμου που υποκινείται από γεγονότα που θα μπορούσαν ενδεχομένως νασυμβεί, ενώ απολαμβάνετε την ασφάλεια της γνώσης ότι κινηματογραφικά γεγονότα δεν συμβαίνουν αυτήν τη στιγμή. Ενώ ορισμένες παραγωγές και σειρές όπως το Star Wars ή ο Superman πετυχαίνουν απλά φανταστικά και συγκεντρώνουν γενιές πιστών οπαδών, άλλες προσελκύουν πλήθη που τιτλοφορούνται από τη γνώση ότι τα τρομακτικά γεγονότα στην οθόνη δεν είναι εντελώς εκτός θέματος στην πραγματική ζωή . Σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχουν συχνά μόνο δύο στοιχεία που εμποδίζουν την ιστορία να εισχωρήσει στην καθημερινή μας πραγματικότητα: η πρόοδος της τεχνολογίας ή/και η φθορά της ανθρωπότητας.
Το να πούμε ότι οι ταινίες και τα βιβλία του σήμερα θα μπορούσαν να γίνουν η πραγματικότητα του αύριο μπορεί να φαίνεται εντυπωσιακό. Ωστόσο, έχει αναφερθεί, με πολλούς τρόπους, ότι αυτή τη στιγμή ζούμε την επιστημονική φαντασία που φοβόντουσαν οι παππούδες μας. Μεγάλα μυαλά του παρελθόντος που τόλμησαν να φανταστούν πώς θα έμοιαζε το μέλλον, είχαν παρόμοιες απαντήσεις στα γραπτά τους στην εποχή τους. Όπως αποδεικνύεται, ήταν πιο κοντά από ό,τι θα περίμεναν στη μελλοντική πραγματικότητα, γεγονός που ενισχύει την ιδέα ότι, εάν η ιστορία επαναληφθεί, τα μέσα ενημέρωσης συχνά προμηνύουν το μέλλον του πολιτισμού μας.
Όταν σχεδιάζουμε συνδέσεις μεταξύ των έργων μυθοπλασίας του παρελθόντος και της σημερινής πραγματικότητας, μπορούμε να παρακολουθήσουμε την αλλαγή στη νοοτροπία της κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες. Και, έχουμε μείνει με μια ιδέα πιο τρομακτική από οτιδήποτε σε προηγούμενες ταινίες ή βιβλία που έχει γίνει πραγματικότητα: Το μοτίβο μπορεί, και πιθανότατα θα επαναληφθεί. Αν τώρα ζούμε σενάρια που τρόμαξαν και ξεψύχησαν τις προηγούμενες γενιές, τότε φαίνεται λογικό ότι οι δημιουργίες του Χόλιγουντ που δείχνουν τώρα μετα-αποκαλυπτικές, δυστοπικές ή ακόμα και μεταχριστιανικές κοινωνίες όπου η φθορά της ανθρωπότητας είναι αχαλίνωτη και ανεξέλεγκτη θα μπορούσε κάλλιστα να είναι τα αληθινά σενάρια του αύριο. Θα μπορούσαν τα σημερινά μέσα ενημέρωσης να αποτελέσουν εργαλείο για τη διαμόρφωση των μαζών ώστε να αγκαλιάσουν το αδιανόητο; Δεν είναι τόσο απίθανο όσο νομίζουμε. Για όσους εξακολουθούν να αμφιβάλλουν για την πιθανότητα να είναι αλήθεια αυτή η δήλωση,
«ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΘΕΩΝ–ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2»: Τι υπάρχει πίσω από τον ιπτάμενο Σεραφείμ, τους ερπετοειδείς και τις πύλες που ανοίγουν πάνω από τα βουνά
«ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΘΕΩΝ–ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1»: Το Βατικανό, οι εξωγήινοι και οι κυβερνητικές ελίτ. Είναι όλα σύμπτωση;
1984
Το 1949, όταν ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε το 1984 , απεικόνισε έναν κόσμο όπου ένας ολοκληρωτικός ηγέτης, γνωστός ως «Μεγάλος Αδελφός» (που, μερικοί λένε, είναι προγνωστικός παράλληλος με τον Αντίχριστο), παρακολουθούσε και ήλεγχε συνεχώς ολόκληρο τον πληθυσμό. Οι άνθρωποι σε αυτό το παραμύθι είναι υποκείμενοι στην κυβέρνηση διαμέσου και διαμέσου. Τα ίδια τα συναισθήματα, οι ιδέες και οι δηλώσεις τους νομοθετούνται και παρακολουθούνται από την «Αστυνομία Σκέψης» και τους υπενθυμίζεται συνεχώς ότι «ο Big Brother παρακολουθεί [πάντα]». [Εγώ]Εκτός από αυτήν την αδιάκοπη, επεμβατική παρακολούθηση, αυτός ο εικαζόμενος κόσμος διατηρείται σε μια διαρκή κατάσταση πολέμου. Αυτή η συνθήκη εξυπηρετεί καλύτερα όσους έχουν τον έλεγχο της κοινωνίας διατηρώντας τους πόρους αραιούς και τις προσωπικές φιλοδοξίες ελάχιστες. Όλες οι προσπάθειες και οι πόροι του κοινού κατευθύνονται στον «πόλεμο», παρά το γεγονός ότι δεν φαίνεται να υπάρχει λύση. Τα μέσα διαβίωσης και η ατομικότητα του πληθυσμού παραμένουν ανασταλμένα προς τις πολιτικές προσπάθειες, ενώ οι ελευθερίες παραδίδονται στο εμπόριο για ασφάλεια. Ο ελεγχόμενος πληθυσμός στη συνέχεια παραδίδει τα κυριαρχικά του δικαιώματα για αυτό που του λένε ότι είναι η προστασία του πληθυσμού στο σύνολό του. Έτσι, αυτή η υποβολή συγκρατεί τα αποτελέσματα ενός καλού πολίτη. Η θεραπεία της γης δεν είναι στόχος όσων έχουν τον έλεγχο το 1984.Αντίθετα, η εμπόλεμη κατάσταση αναστέλλεται για σκόπιμο σκοπό. Σκεφτείτε τα φαινομενικά προφητικά λόγια του Όργουελ: «Ο πόλεμος, θα φανεί, είναι πλέον μια καθαρά εσωτερική υπόθεση. [Παλαιότερα, όταν ο πόλεμος είχε οικοδομηθεί στη διεθνή σύγκρουση, ο νικητής λεηλατούσε πάντα τους ηττημένους. [Τώρα, αντίθετα,] ο πόλεμος διεξάγεται από κάθε κυρίαρχη ομάδα ενάντια στους δικούς της υπηκόους και το αντικείμενο του πολέμου δεν είναι να κάνει ή να αποτρέψει κατακτήσεις εδαφών, αλλά να διατηρήσει ανέπαφη τη δομή της κοινωνίας... Θα ήταν μάλλον ακριβές να πούμε ότι με το να γίνει ένας συνεχής πόλεμος έπαψε να υπάρχει». [ii] Τα πραγματικά τρομακτικά στοιχεία του 1984Η ιστορία βασίζεται στα ίδια δύο στοιχεία που αναφέρθηκαν προηγουμένως: την ιδέα ότι η τεχνολογία θα μπορούσε ποτέ να εξελιχθεί σε αυτό το επίπεδο επιτήρησης και η ιδέα ότι μια κυβέρνηση θα γινόταν τόσο ελεγκτική που θα τολμούσε να λογοκρίνει τις ενέργειες, τις προσπάθειες, τις σχέσεις, ακόμη και τις δηλώσεις και σκέψεις των πολιτών της. Ομοίως, ένα από τα δυστοπικά στοιχεία του 1984που προσδίδει μια αίσθηση «ασφάλειας» στους αναγνώστες (εξισορροπώντας έτσι τα αρνητικά στοιχεία και επιτρέποντας στο κοινό να τελειώσει την εμπειρία με ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα) είναι η ιδέα ότι οι Αμερικανοί δεν θα κληθούν ποτέ να υποταχθούν σε τέτοιες ελεγκτικές δυνάμεις που θα υπήρχε ένα μέρος για την Αστυνομία Σκέψης. Ομοίως, πολλοί το 1949 δεν θα ονειρευόντουσαν ποτέ ένα μέλλον όπου κάθε ενέργεια θα μπορούσε να παρακολουθείται πλήρως, επειδή σε εκείνο το σημείο, η απαραίτητη τεχνολογία δεν ήταν ακόμη σε θέση. Όμως, επτά δεκαετίες αργότερα, ζούμε σε ένα μέρος όπου οι κατηγορίες για «ρητορική μίσους» και οι μέθοδοι παρακολούθησης είναι μια ακμάζουσα, αχαλίνωτη, ακόμη και αυτάρεσκα αποδεκτή δυναμική λογοκρισίας και κυβερνητικού ελέγχου (περισσότερα για αυτό σε επόμενο κεφάλαιο). Από πολλές απόψεις, ζούμε έναν τύπο παραλληλισμού με τον κόσμο που απεικονιζόταν τόσο καιρό πριν το 1984 .
Άλλες προβλέψεις
Κάποιοι αμφισβητούν εάν η σύγχρονη τεχνολογία θα υπήρχε καν χωρίς τη φανταστική της έμπνευση. Σίγουρα αυτή είναι μια δίκαιη ερώτηση. Ωστόσο, φτάνει στη σφαίρα άλλων ερωτήσεων χωρίς απαντήσεις, όπως το ποια ήρθε πρώτη μεταξύ του κοτόπουλου και του αυγού. Αυτό είναι τελικά εκτός θέματος, γιατί η ανθρωπότητα θα πάει παντού όπου η τεχνολογία και τα ηθικά όρια επιτρέπουν. Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ανασταλμένοι, πιέζουν τα όρια μέσα σε μία ή και στις δύο παραμέτρους μέχρι να δημιουργήσουν περισσότερο χώρο για να εξελιχθούν. Βλέπουμε αποδείξεις αυτού ακόμη και στη διάρκεια της ζωής μας. Οι σύγχρονες καινοτομίες μας είναι προϊόντα της φαντασίας του προηγουμένως φανταστικού. Σκέψου το: Από τη δημιουργία του The Jetsons , 2001: A Space Odyssey και του Dick Tracy, εφευρέσεις όπως το Skype και η συνομιλία μέσω βίντεο στο Facebook ήταν στον κατάλογο των πραγμάτων στα οποία ελπίζαμε να προχωρήσουμε. Η ταινία του 1980, Superman II, με πρωταγωνιστές τους Christopher Reed και Margot Kidder, οπτικοποίησε μηνύματα βίντεο με δυνατότητα αναπαραγωγής σε μορφή ολογράμματος, αποθηκευμένα σε μονάδες δίσκου τύπου κρυστάλλου. Τα στρατιωτικά drones του The Terminator του 1984 φαινόταν να προβλέπουν αυτά που παρουσιάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Αμέτρητα φουτουριστικά κινούμενα σχέδια και ταινίες όπως τα ήδη αναφερθέντα The Jetsons , The Fifth Element , Blade Runner και Total Recall προέβλεψαν ιπτάμενα οχήματα και αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα. Η σειρά του 1960 Star Trekενέπνευσε την εφεύρεση πολλών νέων μορφών τεχνολογίας, μεταξύ των οποίων το πρώτο κινητό τηλέφωνο: το 1973 800 MHz της Motorola. [iii] Άλλες ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές όπως το 2001: A Space Odyssey, το Fahrenheit 451 και το Star Trek προείπε συσκευές όπως iPod, tablet και ακουστικά. [iv] , [v] Ο Πόλεμος των Άστρων απεικόνιζε έναν κόσμο όπου τα λέιζερ μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για κοπή και τα ολογράμματα μπορούσαν να θεωρηθούν ως τρισδιάστατα γραφικά. Επιστροφή στο μέλλον IIπρότεινε διαδραστικές οικιακές συσκευές, όπως αναγνώριση αυτόματης εισαγωγής μέσω δακτυλικού αποτυπώματος, λειτουργίες φωνητικών εντολών όπως φώτα, τηλεοράσεις επίπεδης οθόνης, συνομιλία μέσω βίντεο, παράδοση φαγητού με φωνητική ενεργοποίηση και αυτοκίνητα που λειτουργούν με ανακυκλωμένες μορφές ενέργειας και όχι αποκλειστικά με βενζίνη. [vi]
Ταινίες που απεικονίζουν την έννοια των ρομπότ που υποδύονται και υπηρετούν την ανθρωπότητα χρονολογούνται από τον βωβό κινηματογράφο του 1927, Metropolis , όπου η ηθική της μαζικής παραγωγής, η διάκριση της τάξης του πλούτου, ακόμη και η δημιουργία ενός ρομπότ κορυφώνονται στην προγνωστική αρχή: Ο μεσολαβητής ανάμεσα στο κεφάλι και τα χέρια πρέπει να είναι η καρδιά». [vii] Ωστόσο, με αυτήν την αρχικά ηθική προσέγγιση για τη δημιουργία ρομπότ φαινομενικά εγκαταλειμμένη, ζούμε τώρα με ρομπότ που μας εξυπηρετούν και μας παρακολουθούν καθημερινά. Για παράδειγμα, το Siri της Apple μπορεί να προγραμματιστεί για να μας ξυπνά, να διαχειρίζεται τα οικονομικά μας ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να εκτελεί ποικίλους υπολογισμούς, να παρακολουθεί το πρόγραμμά μας, να μας δίνει υπενθυμίσεις και ακόμη και να κάνει αλλαγές και κρατήσεις χρονοδιαγράμματος. [viii]Η τεχνολογία Alexa/Echo της Amazon μπορεί να υπερηφανεύεται για παρόμοιες υπηρεσίες, προσφέροντας τα πάντα, από προτάσεις γευμάτων και ροή ειδήσεων με βάση τις προτιμήσεις, χειριστήρια έξυπνου σπιτιού, παρακολούθηση φυσικής κατάστασης, ακόμη και χειριστήρια τηλεόρασης με φωνητικές εντολές. [ix]
Μηδενίζοντας μια από τις προαναφερθείσες τεχνολογίες, τα χαρακτηριστικά του «έξυπνου σπιτιού» περιλαμβάνουν μια συνεχώς αυξανόμενη λίστα ανέσεων που φαίνεται να προέρχονται κατευθείαν από ταινίες επιστημονικής φαντασίας προηγούμενων γενεών, όπως ο προαναφερθείς έλεγχος κλίματος, έλεγχος φωτισμού, επιτήρηση, έλεγχος κλειδώματος/ξεκλειδώματος πόρτας και παρακολούθηση οικιακής ασφάλειας (πολλές από αυτές τις λειτουργίες μπορούν να χειριστούν ακόμη και από απομακρυσμένες τοποθεσίες). Επιπλέον, όσοι ζουν σε ένα «έξυπνο σπίτι» μπορούν να «εκπαιδεύσουν» διάφορες συσκευές ώστε να «επικοινωνούν» για καλύτερη αποτελεσματικότητα ή ευκολία, όπως να ρυθμίσουν «την καφετιέρα να…[παρασκευάζει καφέ] καθώς ξυπνάτε…[ή] να θερμαίνεται αυτόματα... δείπνο σε ένα Crock-Pot καθώς βγαίνετε στο δρόμο." [Χ]Οι αισθητήρες κίνησης, η ανίχνευση εγγύτητας σε μπρελόκ και η παρακολούθηση σε έξυπνα τηλέφωνα μπορούν να ενσωματωθούν με αυτοματοποιημένες λειτουργίες του σπιτιού για να ζωντανέψουν το σπίτι και να παράγουν το σπίτι του, χωρίς το πάτημα ενός διακόπτη. Οι εφαρμογές παρακολούθησης στα τηλέφωνα των παιδιών και τις συσκευές που βρίσκονται σε περιλαίμια κατοικίδιων ζώων διευκολύνουν τον έλεγχο των μελών της οικογένειας από το γραφείο, ενώ οι συναγερμοί πόρτας μπορούν να ειδοποιήσουν τους γονείς στη δουλειά εάν τα παιδιά στο σπίτι εισέλθουν σε χώρο εκτός ορίων, όπως το γκαράζ, το όπλο. ασφαλές δωμάτιο ή ντουλάπα αποθήκευσης για χημικές προμήθειες. [xi] Άλλα μέτρα ασφαλείας περιλαμβάνουν συσκευές ανίχνευσης διαρροής αερίου ή νερού και συσκευές ασφαλείας που μπορούν να σηματοδοτήσουν όταν υπάρχει πρόβλημα στο σπίτι—και μπορούν ακόμη και να ζητήσουν επαγγελματική βοήθεια και παρέμβαση εάν χρειαστεί. [xii]
Το 2014, ο Ιάπωνας καθηγητής Hiroshi Ishiguro παρουσίασε έναν ρομποτικό παρουσιαστή ειδήσεων που ονομάζεται Kodomoroid, ένα όνομα που σχηματίστηκε από τον συνδυασμό δύο ιαπωνικών λέξεων που σημαίνουν «παιδί» και «android». Ο Ishiguro, διευθυντής του Intelligent Robotics Laboratory, είπε ότι επιθυμεί να δει την τεχνητή νοημοσύνη να γίνεται πιο «έξυπνη» και αναζητά τέτοιες δημιουργίες να γίνονται πιο εύκολα διαθέσιμες, τελικά να πωλούνται στην «τιμή ενός φορητού υπολογιστή». [xiii] Ως εκ τούτου, έχει δημιουργήσει ένα ρομποτικό αντίγραφο του εαυτού του που μοιάζει με ζωντανή, το οποίο στέλνει ταξιδεύοντας στη θέση του στις ομιλίες του. Ενώ αυτά τα ρομπότ μοιάζουν περισσότερο με ρομπότ παρά με ανθρώπους κατά τη διάρκεια των επιδείξεων τους, είναι σαφές ότι το χάσμα μεταξύ της εμφάνισης και των τρόπων συμπεριφοράς των δύο κλείνει.
Στη δεκαετία του 1970, ένας καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Τόκιο, ο Masahiro Mori, επινόησε τον όρο «ασυνήθιστη κοιλάδα», εξηγώντας ότι, καθώς τα ανθρώπινα ρομπότ γίνονται πιο ρεαλιστικά, υπάρχει ένα σημείο στο οποίο θα χάσουν τη γοητεία τους: είναι τόσο ζωντανοί και παρόλα αυτά δεν έχουν « δίκιο» .
Στην πραγματικότητα, αυτό το χάσμα μεταξύ της μηχανικής και της βιολογικής μορφής μειώνεται καθημερινά όσον αφορά τους ψηφιακούς ανθρώπους. Στην Έκθεση Consumer Electronics 2020 στο Λας Βέγκας της Νεβάδα, η Samsung αποκάλυψε τη σειρά "Neon" των video chatbots. Πρόκειται για ψηφιακούς, διαδραστικούς ανθρώπους στην οθόνη που δημιουργήθηκαν για να παρέχουν υποστήριξη διαδικτυακής συνομιλίας, βοήθεια με τεχνητή νοημοσύνη ή ανταλλαγές εξυπηρέτησης πελατών. Αυτά τα άβαταρ είναι απολύτως πειστικά. Επειδή το καθένα έχει σχεδιαστεί με μοναδικά στυλ, εμφάνιση και προσωπικότητα, οι χρήστες μπορεί να μην συνειδητοποιούν ότι μιλάνε σε ένα προϊόν υπολογιστή. [xv]
Πηγαίνοντας πιο πίσω στην ιστορία μέχρι το 1865, ο Ιούλιος Βερν έγραψε για τις δυνατότητες της ανθρωπότητας να κάνει ένα ταξίδι στο φεγγάρι στο έργο του De la Terre à la Lune («Από τη Γη στη Σελήνη»). Οι παραλληλισμοί μεταξύ των φαντασιών του και των καινοτομιών του εικοστού πρώτου αιώνα στα διαστημικά ταξίδια δεν χρειάζονται σχεδόν καμία αναφορά. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι πέρα από την απλή μετάβαση στο διάστημα και την προσγείωση στο φεγγάρι, η τηλεοπτική σειρά Babylon 5 της δεκαετίας του 1990 απεικόνιζε μια αυτόνομη, διαπλανητική διαστημική πόλη γεμάτη με «άνθρωπους και εξωγήινους τυλιγμένους σε 2.500.000 τόνους περιστρεφόμενου μετάλλου. ολομόναχος μέσα στη νύχτα». [xvi]Αυτή η σειρά παρουσίασε επίσης πολλές από τις άλλες προόδους που αναφέρονται σε αυτό το κεφάλαιο, αλλά κυρίως προέβλεψε τη χρήση της τεχνολογίας deepfake σε ένα επεισόδιο όπου ο κύριος χαρακτήρας είπε ότι αν δεν ομολογούσε δημόσια τα εγκλήματα που δεν διέπραξε, θα να εκτελεστεί, με μια μεταθανάτια ομολογία που δημιουργήθηκε τεχνητά για να αλλοιώσει τη μνήμη του. [xvii] Το σκηνικό αυτής της έγκλειστης, γαλαξιακής πόλης έχει επίσης μια εντυπωσιακή ομοιότητα με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), τον οποίο η NASA ανοίγει τώρα σε εμπορικές εταιρείες για «παραγωγή, εμπορία ή δοκιμή των προϊόντων τους», μαζί με «γύρισμα διαφημίσεις ή ταινίες με φόντο το διάστημα». [xviii]Σίγουρα, όποιος μπορεί να πληρώσει τα τριάντα πέντε χιλιάδες δολάρια ανά ημέρα/ανά άτομο για το κόστος διαμονής στο σταθμό πιθανότατα δεν θα περιμένει να μοιραστεί ανέσεις με εξωγήινους από μη ανθρώπινες φυλές, αλλά αυτή μπορεί σύντομα να είναι μια από τις λίγες διακρίσεις μεταξύ Babylon 5 και ISS της NASA. [xix]
Το αόρατο αεροπλάνο της σειράς Wonder Woman , καθώς και τα εντελώς διαφανή οχήματα στο Star Trek IV: The Voyage Home και στο Die Another Day του James Bond , έδειξαν έναν φουτουριστικό κόσμο όπου οι συσκευές απόκρυψης απόκρυψης θα μπορούσαν να κάνουν τα αντικείμενα αόρατα. Αυτή η τεχνολογία είναι πλέον πιο κοντά στην πραγματικότητα με το «ενεργό καμουφλάζ», το οποίο είναι μια κύρια επιδίωξη για στρατιώτες σε όλο τον κόσμο. [xx] Ομοίως, τα υφάσματα με «ανακλαστική προβολή» (RPT) επιτρέπουν στους χρήστες να εναρμονίζονται με το περιβάλλον τους, προσφέροντας ρευστό καμουφλάζ που έχει ως αποτέλεσμα σχεδόν αόρατο. [xxi] Star Trek: The Next GenerationΤο "holodeck" του ήταν μόνο μία από τις πολλές απεικονίσεις ενός κόσμου όπου οι συμμετέχοντες μπορούν να εμπλακούν στην εικονική πραγματικότητα (VR) που φαντάζονται και επιθυμούν. Τώρα, η τεχνολογία VR υπάρχει —και βελτιώνεται γρήγορα— για να δημιουργήσει μια διαδραστική εμπειρία για τους χρήστες σε ρυθμίσεις που κυμαίνονται από βιντεοπαιχνίδια έως προσομοιωμένη, πρακτική εκπαίδευση, όπως η χειρουργική επέμβαση. [xxii] Όπως το 1984 του Όργουελ, το Εχθρός του Κράτους του 1998 αναφέρθηκε σε ακραία επίπεδα επιτήρησης στα οποία μπορεί κάποια μέρα να υποβληθούμε, και λίγοι θα υποστήριζαν ότι αυτές οι προκαταλήψεις του τι εξελίσσεται έχουν γίνει αρκετά ακριβείς (περισσότερα για αυτό σε προσεχές κεφάλαιο).
ΕΠΟΜΕΝΟ: Σπόρος Δαίμονας
[i] Όργουελ, Τζορτζ. 1984 . (Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη: Harcourt, Inc.; 1949), 2.
[ii] Ibid,. 156.
[iii] Sloane, Paul. «Πώς το Star Trek ενέπνευσε μια καινοτομία». Καινοτομία προορισμού. 2020. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.destination-innovation.com/how-startrek-inspired-an-innovation-your-cell-phone/.
[iv] Costello, Sam. «Πώς πήρε το όνομά του το iPod». Lifewire. 10 Δεκεμβρίου 2019. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.lifewire.com/how-did-ipod-get-its-name-1999778 .
[v] Engber, Daniel. "Ποιος έφτιαξε αυτό το ακουστικό;" New York Times . 16 Μαΐου 2014. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.nytimes.com/2014/05/18/magazine/who-made-that-earbud.html .
[vi] Westaway, Luke. «Δείτε την τεχνολογία του 2015 που προέβλεψε το «Επιστροφή στο Μέλλον Μέρος II» και τι έχασε». CNET Online. 17 Οκτωβρίου 2015. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.cnet.com/news/heres-the-technology-back-to-the-future-part-ii-predicted-and-what-it-missed / .
[vii] Lang, Fritz, σκηνοθέτης, Metropolis. (Babelsberg Studios, Universal Film AG; 1927).
[viii] Prince, Alicia. "15 φοβερά πράγματα που δεν ήξερες ότι μπορεί να κάνει η Siri για εσάς." Lifehack Online. 2020. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.lifehack.org/articles/technology/15-awesome-things-you-didnt-know-siri-can-for-you.html .
[ix] Profis, Sharon. "10 από τα καλύτερα πράγματα που μπορείτε να κάνετε με το Amazon Echo." CNET Online. 13 Φεβρουαρίου 2017. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.cnet.com/how-to/the-best-things-you-can-do-with-amazon-echo/ .
[x] "9 τρόποι με τους οποίους ένα έξυπνο σπίτι μπορεί να βελτιώσει τη ζωή σας." SmartThings Online. 31 Μαρτίου 2015. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://blog.smartthings.com/news/roundups/9-ways-a-smart-home-can-improve-your-life/ .
[xi] Ό.π.
[xii] Ό.π.
[xiii] "Γνωρίστε τον Kodomoroid, το πρόγραμμα ανάγνωσης ειδήσεων Android της Ιαπωνίας." Sydney Morning Herald . 25 Ιουνίου 2014. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.smh.com.au/technology/meet-kodomoroid-japans-android-newsreader-20140625-zskoq.html .
[xiv] Caballar, Rina. «Τι είναι η Uncanny Valley;» IEEE Spectrum. 6 Νοεμβρίου 2019. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://spectrum.ieee.org/automaton/robotics/humanoids/what-is-the-uncanny-valley .
[xv] Haselton, Todd. «Οι «Τεχνητοί Άνθρωποι» νέον της Samsung μοιάζουν με υπερρεαλιστικά βιντεοσκόπια. CNBC Online. 7 Ιανουαρίου 2020. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.cnbc.com/2020/01/06/samsung-neon-artificial-human-announced-at-ces-2020.html .
[xvi] LaFia, John, “Intersections in Real Time”, Babylon 5: Season 4, Episode 18. (Burbank, CA: Warner Brothers, 1997). DVD.
[xvii] Ό.π.
[xviii] Γκρους, Λόρεν. «Η NASA ανοίγει τον Διαστημικό Σταθμό σε εμπορικές επιχειρήσεις και σε περισσότερους ιδιωτικούς αστροναύτες». Το χείλος. 7 Ιουνίου 2019. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.theverge.com/2019/6/7/18656280/nasa-space-station-private-astronauts-commercial-business .
[xix] Ό.π.
[xx] Μιζοκάμι, Κάιλ. «Η Ρωσία θα επιδείξει ενεργό καμουφλάζ για στρατιώτες, τανκς». Δημοφιλής Μηχανική . 20 Αυγούστου 2018. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.popularmechanics.com/military/research/a22777736/russia-to-demonstrate-active-camouflage-for-soldiers-tanks/ .
[xxi] Dar, Talha. "Έτσι λειτουργούν οι μανδύες αορατότητας για να σας εξαφανίσουν." Υπέροχη Μηχανική. 13 Μαΐου 2015. 6 Νοεμβρίου 2020. https://wonderfulengineering.com/this-is-how-invisibility-cloaks-work-to-make-you-disappear/ .
[xxii] "Εικονική Πραγματικότητα: Ένας άλλος κόσμος μέσα στον ορίζοντα." Iberdrola Online. 2020. Πρόσβαση στις 6 Νοεμβρίου 2020. https://www.iberdrola.com/innovation/virtual-reality .
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου