Ο ρόλος του κράτους Ισραήλ είναι πανίσχυρος, πολλαπλός, πολύ-επίπεδος, υπόγειος, παρελκυστικός, εξοντωτικός, προσχεδιασμένος, νεοταξικά σιωνιστικός και εξ ορισμού συνδέεται με πολλά κράτη-έθνη της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Το Ισραήλ αποτελεί την γεωπολιτική στρατηγική βαλβίδα, τον αθέατο τροφοδότη, τον αόρατο διαμορφωτή, τον διεθνικό παίκτη και τον κεντρικό κατανεμητή της προσχεδιασμένης έναρξης, διάχυσης και ολοκλήρωσης του εν εξελίξει επίγειου αρμαγεδδώνα.
Η διεθνής καμπαλιστική σιωνιστική «Νέα Επανεκκίνηση» και το Εβραϊκό κράτος Ισραήλ της ταλμουδικής «Νέας Εποχής» αποτελούν δύο πλευρές του ιδίου εωσφορικού νομίσματος.
Τι εννοώ; Τα ακόλουθα. Πρώτον, το Ισραήλ βάζει φανερές, αλλά και συνάμα και αθέατες, φωτιές στους γείτονές μας Αγαρηνούς και, εξοργίζοντας την Τουρκία, εν τέλει, να την σύρει και σε έναν ακόμη φυτεμένο εμφύλιο ή ακόμη και σε έναν κανονικό πόλεμο και με το κράτος το Ισραήλ. Έτσι, δηλαδή, όπως έχει συμβεί και με όλους τους γειτόνους της Τουρκίας, πλην της Ελλάδας. Ακόμη! Με μια φράση: Με τις νεώτερες και στοχευμένες προκλήσεις των Εβραίων του Ισραήλ, η Τουρκία θα αποτελέσει αναγκαστικά τον υπερ-τοπικό ή τον περιφερειακό «πυροκροτητή» της επόμενης φάσης του επερχόμενου επίγειου αρμαγεδδώνα.
Δεύτερον, το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ έχει ήδη στοχοποιήσει τον ίδιο τον Ερντογάν και, πλέον, με κάθε τρόπο θέλει να τον βάλει στην γωνία: Να έρθει το οριστικό τέλος του Σουλτάνου είτε κάθετα είτε οριζόντια. Και φυσικά, αυτόν τον στόχο θα τον πετύχει το Εβραϊκό Ισραήλ. Τρίτον, οι διεθνείς σιωνιστές, με ανεπίσημο γεωπολιτικό «λαγό», αόρατο διαμορφωτή και γεωστρατηγικό μπροστάρη το κράτος των Ιουδαίων, έχουν ως κεντρική τους πολιτική επιλογή την ίδρυση του κράτους του Κουρδιστάν. Όπου, και αυτό επίσης θα λάβει χώρα και όχι πολύ μακριά χρονικώς από σήμερα. Και έτσι θα ιδρυθεί το νέο κράτος των απανταχού Κούρδων. Είναι θέμα χρόνου.
Τέταρτον, το Εβραϊκό κράτος του Ισραήλ θέλει να στριμώξει, να προκαλέσει και στο τέλος να χτυπήσει στρατιωτικά τις διάφορες εγκαταστάσεις και τα πυρηνικά προγράμματα του Ιράν, αφού, όπως το λένε έμμεσα ή το γράφουν οι ίδιοι οι σιωνιστές: Ο προσχεδιασμένος Γ’ Γενικός Πόλεμος θα μπει σε παγκόσμια τροχιά με αυτή την επιθετική πολεμική ενέργεια των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων κατά της Τεχεράνης. Με άλλα λόγια, η πολεμική επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν, που ήδη ετοιμάζεται μεθοδικά, σταθερά και για αρκετά χρόνια, θα αποτελέσει τον χρονικό και μέγα στρατιωτικό «πυροκροτητή» και επιταχυντή των παγκόσμιων πολεμικών γεγονότων.
Πέμπτον, από τον Μάρτιο του 2011, η εμφύλιο-πολεμική Συρία συνεχίζει να αποτελεί το πολεμικό «ψωμοτύρι», τον εύκολο σάκο του μποξ και το διεθνικό «τυράκι» στη μεγάλη φάκα και στα παγκόσμια σχέδια των υπηρετών της Νέας Τάξης και Εποχής. Το ότι μέσα στη Συρία υπάρχουν, ανάμεσα στ’ άλλα, πολλοί σκληροί, αιμοσταγείς και ζηλωτές Ισλαμιστές από το Ιράν, κλπ, αυτό από μόνο του αποτελεί μια διαρκή «ευλογία» στα χέρια των Ισραηλινών. Διότι, ανά πάσα στιγμή, οι Ισραηλινοί έχουν στη διάθεσή τους την «πάγια αφορμή» για να βομβαρδίζουν, κλπ, αλά καρτ, «χωρίς πρόγραμμα» ή όποτε τους κάνει γεωστρατηγικό κέφι, το γειτονικό κράτος της Συρίας. Δήθεν ή τάχα για τον «φόβο των εκεί κρυμμένων Ιρανών εξτρεμιστών».
Έκτον, τέλος, η παλαιστινιακή Χαμάς, με τα «αδούλωτα» και «ελεύθερα» πολιτικά της αφεντικά, συνεχίζει να αποτελεί μια εσωτερική, ισχυρή και κρυφίως κατευθυνόμενη «ακίδα» στα γεωπολιτικά πλευρά και στα φυσικά σύνορα του Ισραήλ. Που, περί στα μέσα του προηγούμενου μήνα Μαΐου: Δήθεν από το πουθενά, τάχα όλως «ξαφνικά» και όλως διόλου «τυχαία», ξεκίνησε έναν ακόμη πόλεμο με χιλιάδες ρουκέτες και πυραύλους κατά του άσπονδου και Εβραίου γείτονά του. Ναι: Όλα αυτά, συμπτωματικά, τυχαία, έτσι δηλαδή ως έτυχε ή έλαχε και κατά μια διαβολική χρονική συγκυρία..
Συνεχίζω. Στη συνέχεια θα προσπαθήσω να παραθέσω, αναλύσω, ερμηνεύσω και γενικότερα διανθίσω εν συντομία όλα όσα ανέφερα ανωτέρω και φυσικά να τα συνθέσω όλα αυτά αναμεταξύ τους και να βγάλω κάποια συμπεράσματα. Συγκυριακό κλειδί όλων όσων ανέφερα ανωτέρω αποτελεί το κράτος του Ισραήλ. Η νέα ανάφλεξη στο Ισραήλ τον προηγούμενο μήνα δεν είναι σαν τις άλλες του παρελθόντος. Όχι.
Η διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης κλιμακώθηκε σε αιματηρά επίπεδα, οι σειρήνες ήχησαν και πάλι στην Ιερουσαλήμ -ενώ ένας τέτοιος συναγερμός είναι πολύ σπάνιος-, είχαμε πάρα πολλές επιθέσεις με πυραύλους από τη Λωρίδα της Γάζας, παλαιστίνιοι μαχητές εκτόξευαν ασταμάτητα ρουκέτες, ζήσαμε πολλές φονικές ισραηλινές επιθέσεις και αντεπιθέσεις, χύθηκε πολύ αίμα, υπήρχαν πολλοί νεκροί, τραυματίες, κλπ. Είχε προηγηθεί ο τραγικός θάνατος τουλάχιστον 45 προσκυνητών και ο τραυματισμό άλλων 200 σε ολονύκτια θρησκευτική εορτή υπερορθόδοξων Εβραίων στο όρος Μερόν στο βόρειο Ισραήλ.
Η Συμφωνία Ισραήλ – Χαμάς για εκεχειρία άνευ όρων υπεγράφη στις 21 Μαΐου. Μετά την συμφωνία, το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι «κατέστρεψε» ένα εκτεταμένο σύστημα τούνελ της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας. Όπως είπε, πολεμικά αεροσκάφη κατέστρεψαν πάνω από 90 χιλ. τούνελ τα οποία αποτελούν ένα χτιστό υπόγειο σύστημα γνωστό με το όνομα «Μετρό»: Το οποίο η εν λόγω οργάνωση χρησιμοποιεί, εκτός από την προμήθεια τροφίμων και άλλων αγαθών, και ως κρησφύγετο, αλλά επίσης και για να προμηθεύεται υπογείως πυρομαχικά, όπλα και μαχητές από το αιγυπτιακό έδαφος. Οι Ισραηλινοί ανέφεραν: «Καταστρέψαμε σε 5 μέρες αυτό που η Χαμάς έφτιαχνε επί 10 χρόνια».
Και εδώ τίθεται τώρα ένα κεντρικό ερώτημα: Γιατί έγιναν όλα αυτά ειδικά αυτή τη χρονική περίοδο και σε αυτή την διεθνική συγκυρία; Ποιος ήταν ο κύριος στόχος αυτής της ένοπλης σύγκρουσης των 11 ημερών; Γιατί να σκοτωθούν περίπου 250 Παλαιστίνιοι από ισραηλινούς βομβαρδισμούς, να έχουμε 13 νεκρούς στο Ισραήλ και να δημιουργηθούν πάνω από 71.000 εσωτερικά εκτοπισμένοι; Και αυτή η τελευταία κατάπαυση πυρός, πόσο χρόνο ίσως θα διαρκέσει ή είναι μόνο θέμα χρόνου ο επόμενος πόλεμος αναμεταξύ τους;
Κάποιοι θεωρούν ότι η εν λόγω σύγκρουση ήταν προσχηματική, εξωτερική, στηριγμένη πάνω σε εικονικές προφάσεις και αφορμές: Διότι την είχαν ανάγκη οι ηγεσίες και των δύο αντιμαχομένων πλευρών. Και κυρίως, επειδή οι εν λόγω συγκρούσεις ξεκίνησαν με αφορμές: Πρώτον, τις επαναλαμβανόμενες δίκες για την έξωση των Παλαιστινίων από οικισμούς της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και της Δυτικής όχθης, με βάση το εποικιστικό σχέδιο του ισραηλινού κράτους και, δεύτερον, από μια αυθαίρετη και αχρείαστη παρουσία ισραηλινών αστυνομικών στο Τέμενος Αλ-Άκσα.
Με την κατάπαυση πυρός και οι δύο πλευρές ισχυρίστηκαν ότι κέρδισαν: Από τη μια πλευρά οι Ισραηλινοί με την στρατιωτική επιχείρηση «Φύλακες του Τείχους» και από την άλλη η ισλαμιστική Χαμάς με την επιχείρηση «Ξίφος της Ιερουσαλήμ». Η Χαμάς, που θεωρείται «τρομοκρατική οργάνωση» από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, κατάφερε να αναδειχθεί ως ο βασικός θεματοφύλακας των παλαιστινιακών συμφερόντων ακόμη και στη Δυτική Όχθη, όπου κυβερνά ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούτ Αμπάς, της Φατάχ, αποκτώντας ωσαύτως ένα προβάδισμα στις ενδοπαλαιστινιακές έριδες. Στην παρούσα συγκυρία η Χαμάς ενσαρκώνει την «αντίσταση» απέναντι στο Ισραήλ και προβάλλει τον εαυτό της ως έχουσα τον ρόλο του υπερασπιστή της Παλαιστίνης, της Ιερουσαλήμ και του Ισλάμ.
Αν και τα δύο κυριότερα παλαιστινιακά κινήματα (Φατάχ στη Δυτική Όχθη και Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας) είχαν ξεκινήσει μια διστακτική επαναπροσέγγιση τους τελευταίους μήνες, αυτό που δεν επιδέχεται σήμερα αμφιβολιών είναι ότι ο Μ. Αμπάς, ο οποίος έχει αναβάλει τις προγραμματισμένες για τον Απρίλιο παλαιστινιακές εκλογές και τις πρώτες μετά από 15 χρόνια, βγαίνει πιο αδύναμος από την πρόσφατη σύγκρουση με το Ισραήλ. Αραβικά ΜΜΕ, αλλά και ο ισραηλινός τύπος, χαρακτηρίζουν τον Μ. Αμπάς τον «μεγάλο ηττημένο». Ο Αμπάς δεν παρουσιάζεται πλέον ως ο βασικός «παίκτης» στη διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστινίων.
Ιστορικά, ο Μ. Αμπάς, πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής από τον Γενάρη του 2005, ορίστηκε και «πρόεδρος της Παλαιστίνης» από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης το Νοέμβριο του 2008. Τον Ιανουάριο του 2006, η Χαμάς κέρδισε την πλειοψηφία των ψήφων. Οι συνομιλίες με σκοπό το σχηματισμό κυβέρνησης από τη Χαμάς και από τη Φατάχ βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Νέες εκλογές αναμενόταν να γίνουν τον Απρίλιο. H θητεία του Αμπάς ως Προέδρου έληξε στις 15 Ιανουαρίου 2009. Έκτοτε, ο Αζίζ Ντουγουάικ αναγνωρίζεται ως Πρόεδρος από την κυβέρνηση Χανίγια στη Λωρίδα της Γάζας, ενώ ο Αμπάς αναγνωρίζεται από την κυβέρνηση Φαγιάντ στη Δυτική Όχθη.
Οι δύο κύριες πολιτικές παρατάξεις των παλαιστινίων, Φατάχ και Χαμάς, βρίσκονται στα μαχαίρια από το 2006, όπου, η Χαμάς κέρδισε τις τότε και τελευταίες παλαιστινιακές βουλευτικές εκλογές και στη συνέχεια εκδίωξε τους μαχητές της λαϊκής Φατάχ από τη Γάζα. Η πληγή αυτή είναι ανοιχτή ανάμεσα στις δύο αυτές παλαιστινιακές παρατάξεις και η ακύρωση από τον Αμπάς των πρώτων παλαιστινιακών εκλογών προκάλεσε την οργή της Χαμάς που κατήγγειλε «πραξικόπημα». Η Χαμάς είχε μεγάλες φιλοδοξίες για αυτές τις εκλογές που ήδη αναβλήθηκαν. Η μελλοντική κυβέρνηση-ενότητα με τη Φατάχ θα είχε επιτρέψει μια πρόοδο στη πολύ ταλαιπωρημένη από κάθε πλευρά Λωρίδα της Γάζας.
Η ουσία: Η σύρραξη που ξέσπασε στις 10 Μαΐου και είχε ως συγκρουσιακό «πιάτο» τουλάχιστον 4.300 ρουκέτες προς το Ισραήλ, δεν είχε ως βασική αιτία, όπως γράφεται και λέγεται, την «αγάπη» της Χαμάς και την τάχα ή δήθεν αλληλεγγύη της προς τους Παλαιστίνιους διαδηλωτές, που αντιμετώπιζαν την σκληρή ισραηλινή αστυνομία στην επίσης κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ: Σε μια σύγκρουση, που όντως επέτρεψε στη Χαμάς να προβληθεί ως ο μοναδικός υπερασπιστής των Παλαιστινίων και κόντρα στην αντιμαχόμενη πολιτική παράταξη των παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης Φατάχ, που την διοικεί ο ακόμη περισσότερο αποδυναμωμένος Μ. Αμπάς.
Η Χαμάς δεν επέλεξε την εν λόγω πολεμική κλιμάκωση από απλό πολιτικό καιροσκοπισμό προκειμένου να ενισχύσει τη νομιμοποίησή της, όχι μόνο μεταξύ των υποστηρικτών της αλλά και από ένα ευρύτερο παλαιστινιακό κοινό. Όχι. Η Χαμάς παίρνει εντολές από τον πολιτικό της κηδεμόνα, αλλά και κύριο εχθρό του Ισραήλ, το Ιράν.
Για τους μυημένους, εντούτοις, υπάρχει η επόμενη πραγματικότητα: Και οι ηγέτες του Ιράν είναι επίχρυσα υποζύγια και υπηρετούν την Πενταρχία του Σκότους! Και οι ηγέτες του Ιράν αυτούς τους σιωνιστές κοσμοκράτορες τυφλοπόντικες προσκυνούν και διακονούν. Αυτό το γράφω με πολλές αποδείξεις ως ερευνητής και συγγραφέας (Διαβάστε το βιβλίο μου: «Η Πενταρχία του Σκότους», Εκδόσεις Αγαθός Λόγος, 2021).
Ωσαύτως, Χαμάς, Ισλαμική Τζιχάντ και πρώτιστα το επικεφαλής Ιράν πήραν στα χέρια τους την παρούσα περιφερειακή συγκυρία και κατάσταση. Γεγονός που θα εξοργίσει, ερεθίσει και εν τέλει «αναγκάσει» το Ισραήλ να «νουθετήσει» το «κακό» Ιράν: Με μια γενική και αιφνιδιαστική πολεμική επίθεση που δεν θα έχει αντίστοιχο προηγούμενο μεταξύ τους. Αυτό θα είναι το παγκόσμιο γεγονός αναφοράς και το «σημείο μηδέν» για να πάρει ο κόσμος φανερά πλέον και επίσημα πολεμική φωτιά από άκρη σε άκρη. Και έτσι, ο εν εξελίξει Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα πάει μια ακόμη φάση παρακάτω, κατά ένα γιγαντιαίο αυτή τη φορά βήμα και εξέλιξη.
Εν κατακλείδι, η αλήθεια είναι ότι ηττημένοι είναι οι άμαχοι και στις δύο πλευρές. Η κατάσταση στο εσωτερικό του Ισραήλ επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο, φτάνοντας ξανά στα πρόθυρα εμφυλίου μεταξύ Ισραηλινών Εβραίων και Ισραηλινών Αράβων. Σε διεθνές επίπεδο, η καθόλου τυχαία χρονικώς πρόσφατη αναζωπύρωση και έξαρση της βίας μας πιστοποιεί -εν τοις πράγμασι- ότι η σιωνιστική Πενταρχία του Σκότους, προγραμματισμένα, σταθερά, αταλάντευτα, αθέατα, με μαεστρία και με αριστοτεχνικό τρόπο υποδαυλίζει τις υπόγειες για την ώρα γιγάντιες διεθνικές φωτιές. Ακολουθώντας πάντα τον χρυσό και αγαπημένο της γεωπολιτικό κανόνα: «Όλοι εναντίον όλων». Και όλα αυτά, μέχρι να δει η αγνή και απονήρευτη ανθρωπότητα να κατακλύζεται, «ξαφνικά» και από το «πουθενά», ο κόσμος με θειάφι και πυρηνικά.
Συγγραφέας, Καθηγητής-Διεθνολόγος
Πρώην Βουλευτής Φθιώτιδας
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΥΛΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου