Από τα τέλη του 2019 που ξεκίνησε η «πανδημία», εκείνο που έγινε σαφές σε όλους όσους μπήκαν στη διαδικασία να ερευνήσουν το τι ακριβώς συμβαίνει, ήταν ότι πρόκειται για μία ιδιαίτερα στημένη κατάσταση που είχε έναν και μοναδικό στόχο: την με κάθ τρόπο υποδούλωση του πλανήτη.
Φυσικά, δεν αργήσαμε να επιβεβαιωθούμε. Η ραγδαία εξάπλωση της «πανδημίας», έφερε μαζί της και το βιβλίο του Klaus Schwab, «Covid-19, the Great Reset». Ένα βιβλίο 280 σελίδων, το οποίο ήταν κάπως απίθανο να ετοιμαστεί μέσα σε 19 ημέρες. Συνεπώς, θα πρέπει να είχε γραφτεί πολύ πριν την έναρξη της «πανδημίας».
Συγκεκριμένα, όπως μας ενημερώνει η Wikipedia:
«Το Great Reset είναι το όνομα της 50ης ετήσιας συνάντησης του
Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF), που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του
2020.» Οι εργασίες αυτού του συνεδρίου, έλαβαν χώρα στις 20 Ιουνίου του
2020. Από την άλλη όμως, η Amazon,
μας δίνει ως ημερομηνία έκδοσης του βιβλίου την 9η Ιουλίου 2020! Μόλις
19 ημέρες, όπως ανέφερα πιο πάνω. Αυτό θα πρέπει να αποτελεί χρόνο για
ρεκόρ Guinness αν μη τι άλλο.
Δώρο στους αναγνώστες μας, το βιβλίο «Covid-19, the Great Reset», στην αγγλική γλώσσα, σε μορφή PDF:
Η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» όμως, συνδέεται άμεσα με την «Agenda 2030. Η δε «Agenda 2030», αποτελεί κομμάτι της «Agenda 21», αφού στην πραγματικότητα, το «21» αντιστοιχεί στον 21ο αιώνα, κι όχι στο 2021 όπως πιστεύεται από πολλούς.
Ας δούμε όμως πρώτα το βιβλίο «Covid-19, the Great Reset», σε τι αναφέρεται επιγραμματικά.
Κατ’ αρχήν, το πρώτο μέρος, είναι αφιερωμένο στο παρελθόν. Μας ενημερώνει ότι το πέρασμα από την αγροτική οικονομία στη βιομηχανική το 1870, ήταν μία «Επανεκκίνηση» της αμερικανικής οικονομίας, η οποία αντικατοπτρίζει άριστα τα όσα συνέβαιναν στο 2010. Κατά τη διάρκεια αυτής της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» υπήρξε ένα εσωτερικό μεταναστευτικό ρεύμα, το οποίο δημιούργησε το «φαινόμενο της αστυφιλίας». Δηλαδή την αποχώρηση των ανθρώπων από την επαρχία προς τα αστικά κέντρα.
Η δεύτερη «Μεγάλη Επανεκκίνηση» θεμελιώθηκε το 1930, που αποτέλεσε την πιο τεχνολογικά προοδευτική εποχή του 20ου αιώνα. Αυτή η δεύτερη Μεγάλη Επανεκκίνηση, κατάφερε μέσω ενός συνδυασμού δημόσιας πολιτικής, οικονομικών κινήτρων και μιας μετατόπισης στις κοινωνικές προτιμήσεις να ξεκινήσει μια κίνηση προς τα προάστια ώσπου τελικά επέφερε την «κοινωνική ιδιοκτησία».
Ουσιαστικά, οι δύο αυτές Μεγάλες Επανεκκινήσεις, ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο: την αποδόμηση των παλαιών αξιών και τη δημιουργία μίας κοινωνίας η οποία βασίζεται στη βιομηχανία και τον καταναλωτισμό. Η αυξανόμενη καταναλωτική ζήτηση, επέφερε έναν βιομηχανικό ανταγωνισμό, κάνοντας τις βιομηχανίες να καινοτομούν.
Όλη αυτή η διαδικασία, ξεκίνησε πειραματικά στη Florida των ΗΠΑ, για να επεκταθεί στη συνέχεια σε όλη την επικράτειά τους και στη συνέχεια να φτάσει στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, έφτασε αρκετά αργά, κυρίως μετά τον β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού προηγουμένως ο πληθυσμός της Χώρας αυξήθηκε αναγκαστικά λόγω των προσφύγων από τον Πόντο, την Πόλη και τη Μικρά Ασία, δημιουργώντας έτσι μία αυξημένη ανάγκη αγαθών. Στην πραγματικότητα, η επέκταση του Κεμάλ Ατατούρκ, εξυπηρέτησε τα σχέδια της ΝΤΠ και γι’ αυτό της επετράπη να πραγματοποιηθεί. Στη συνέχεια, ο β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ήρθε να σφραγίσει τη μοίρα της Ευρώπης και να αναγκάσει τον πληθυσμό της να δεχτεί αυτές τις δύο πρώτες Μεγάλες Επανεκκινήσεις, χωρίς να έχει την πολυτέλεια να το πολυσκεφτεί.
Τι ήταν όμως αυτό που πραγματικά έφερε η αστυφιλία;
Κατ’ αρχήν, έφερε τη μαντροποίηση του πληθυσμού. Ο κόσμος, έφυγε από
την επαρχία, για να καταλήξει στις μεγάλες πόλεις, όπου είναι πιο εύκολα
ελεγχόμενος. Όχι μόνο στο θέμα μετακίνησης, αλλά και οικονομικά. Η
οικονομική αυτάρκεια που προσέφερε εκείνη την εποχή η επαρχία,
μετατράπηκε σε εξαρτημένη οικονομία, δεδομένου ότι από αφέντες των
χωραφιών και των ζώων τους, έγιναν υπάλληλοι ενός συστήματος που ήλεγχε
και εξακολουθεί να ελέγχει τις οικονομικές τους απολαβές και επομένως το
βιωτικό τους επίπεδο. Άρα, επέφερε τη σκλαβιά και την υποδούλωση.
Παράλληλα όμως, καθώς εμφανίστηκαν και τα πρώτα σοβαρά κρούσματα άγχους
και κατάθλιψης, η ΝΤΠ φρόντισε να «γεμίσει τα κενά» μέσα από τον
καταναλωτισμό. Έτσι, ο πληθυσμός πλέον, δεν εργαζόταν για να ζήσει, αλλά
για να αγοράσει προϊόντα τα οποία πίστευε (και πιστεύει) ότι θα
μπορούσαν να τον βγάλουν από τη μιζέρια και τη δυστυχία του. Γεγονός που
υπονόμευσε ακόμα περισσότερο την τσέπη του κόσμου. Επίσης, η
απομάκρυνση από τη φύση, έφερε χαμηλή αγροτική παραγωγή, την οποία ήρθε
ν’ ανταγωνιστεί ο τομέας των εισαγωγών. Αυτός με τη σειρά του, σε
συνεργασία με το υψηλό κόστος παραγωγής (φορολογία, ακριβές πρώτες ύλες
κλπ), ανάγκασαν ακόμα και τους αγρότες να γίνουν υπάλληλοι των
βιομηχανικών καρτέλ. Οποίος δε γινόταν υπάλληλος των καρτέλ, ήταν
καταδικασμένος ή να υποφέρει, ή να μετακινηθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα,
όπου κι εκεί τον περίμενε μία θέση στην υποδούλωση της προσωπικότητάς
του και τις βιωσιμότητάς του.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου, αναφέρεται στον επανασχεδιασμό της οικονομίας, εξετάζοντας τον πιθανό αντίκτυπο που θα έχει η ύφεση και η Επανεκκίνηση σε διαφορετικούς τύπους πόλεων. Όσο περισσότερο μία πόλη έχει ασπαστεί τη λεγόμενη «δημιουργική οικονομία», τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχει στη Μεγάλη Επανεκκίνηση. Για παράδειγμα, μία πόλη όπως η Νέα Υόρκη η οποία, παρά το ότι έχει μία έντονη κλίση προς τη χρηματοπιστωτική ανάπτυξη, έχει την απαραίτητη ποικιλομορφία στο να γίνει μία πόλη με μεγάλη ανάπτυξη στο σχέδιο της Επανεκκίνησης.
Οι μικρότερες πόλεις ωστόσο, σύμφωνα πάντα με τους συγγραφείς του βιβλίου, βαρύνουν συγκεκριμένες πτυχές της οικονομίας, για παράδειγμα εκείνες που είναι υπερβολικά εκτεθειμένες στη μεταποίηση ή στην οικονομία FIRE (Financial, Insurance, Real Estate= Χρηματοοικονομικά, Ασφάλειες και Ακίνητα) θα πρέπει να προσαρμόσουν το οικονομικό τους μοντέλο και τα δημογραφικά τους στοιχεία. Οι κυβερνητικές και κολλεγιακές πόλεις θα ευημερήσουν λόγω της ικανότητάς τους να προσελκύουν και να διατηρούν μέλη της δημιουργικής τάξης.
Το ερώτημα βέβαια, είναι το τι εννοούν με την έννοια «δημιουργική τάξη». Το σίγουρο είναι ότι δεν αναφέρονται στην παραγωγική τάξη. Επομένως, η «δημιουργική τάξη», προφανώς έχει να κάνει με την επαγγελματική ελίτ. Τις πολυεθνικές κατά κύριο λόγο, που ελέγχουν τη διάθεση των προϊόντων, αλλά και τα ίδια τα προϊόντα. Καθώς η κοινωνία μας οδεύει μαθηματικά σε ένα αυτοματοποιημένο μοντέλο παραγωγής, η εργατική τάξη ενδέχεται να αντικατασταθεί από μηχανές. Αυτή η αντικατάσταση, θα φέρει αναγκαστικά και φτώχεια στα λαϊκά στρώματα. Και εδώ έρχεται το πλάνο της «Agenda 2030», να σώσει την κατάσταση. Με το αφήγημα της επίλυσης της φτώχειας, στην πραγματικότητα, αυτό που εννοείται είναι η εξαφάνιση των φτωχών και όσων αποτελούν βάρος για το οικονομικό σύστημα, όπως οι συνταξιούχοι.
Κι εκεί ακριβώς είναι που έρχεται ο ίδιος ο τίτλος του βιβλίου του Schwab, να μας λύσει την απορία. Για να πραγματοποιηθεί ο στόχος της εξαφάνισης της φτώχειας, όπως επιτάσσει η «Agenda 2030», εμφανίζεται ο Covid. Ο Covid όμως, καθώς δεν είναι από μόνος του θανατηφόρος (κανείς δεν έχει πεθάνει από covid, αλλά όλοι όσοι δηλώθηκαν νεκροί από covid είχαν «υποκείμενο νόσημα», δηλαδή κάποια σοβαρή ασθένεια που τους οδήγησε στο θάνατο), υπάρχει το παρεπόμενο του covid, το οποίο είναι τα εμβόλια. Κι εκεί ακριβώς βασίζεται η «καταπολέμηση της φτώχειας». Τα εμβόλια προορίζονται να εξαφανίσουν τους συνταξιούχους και την εργατική τάξη, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει η «δημιουργική τάξη». Άλλωστε η αυτοματοποίηση θα μπει στα πάντα. Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε:
Η εξ Αμερικής συναγωνίστρια, μπήκε σε ένα υποκατάστημα της φαρμακευτικής αλυσίδας Walgreen’s κι εκεί διαπίστωσε ότι δεν υπήρχαν πλέον τα γνωστά διαφανή τζάμια στα ψυγεία του υποκαταστήματος. Αντίθετα, είχαν αντικατασταθεί με άλλα, διαδραστικά τα οποία έδειχναν το ποια προϊόντα υπήρχαν στα ψυγεία. Συνειδητοποίησε ότι σε βάθος χρόνου, εάν δεν έχει κάποιος εμβολιαστεί, δε θα μπορεί να ψωνίσει κάτι από αυτά τα ψυγεία. Γεγονός που αφαιρεί το δικαίωμα ενός μη εμβολιασμένου ατόμου στο να αγοράσει. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα ενδιάμεσο εκβιαστικό στάδιο, αφού αυτή η διαδικασία πρόκειται να επεκταθεί παντού και κανένας μη εμβολιασμένος δε θα μπορεί να ψωνίσει. Σας θυμίζει κάτι; (καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. Αποκ. 13,17)
Το τρίτο μέρος του βιβλίου, ευαγγελίζεται έναν νέο τρόπο ζωής, στον οποίο θα δοθεί βάρος στην εκπαίδευση. Όπως χαρακτηριστικά τονίζει το βιβλίο, οι συνήθειες κατανάλωσης αλλάζουν δραστικά, ιδιαίτερα με τη νεότερη γενιά. Οι νέοι τείνουν να έχουν αρνητική αντίληψη για την κατοχή ενός αυτοκινήτου και είναι λιγότερο πιθανό να αγοράσουν πολυτελή αγαθά. Αντιθέτως, είναι πιο πιθανό να δαπανήσουν χρόνο και χρήμα για εμπειρίες ή κοινωνικές δραστηριότητες.
Στις πόλεις όπου υπάρχει μία κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, υπάρχει αύξηση του πληθυσμού. Κι εκεί βρίσκονται οι δημιουργικοί άνθρωποι κατά τον Schwab (θυμηθείτε τι λέγαμε πριν για εργατική και δημιουργική τάξη). Η λογική που περιγράφεται στο βιβλίο, ισχυρίζεται ότι εάν μεγάλες πόλεις ενωθούν μεταξύ τους, τότε η κυριαρχία τους θα αυξηθεί. Η δε επαρχία, δεν μπορεί να αποτελέσει το πεδίο εφαρμογής της Επανεκκίνησης, εάν δεν καταφέρει να αντιγράψει τις μεγάλες πόλεις. Κι αυτό μπορεί να γίνει είτε με συγχώνευση, είτε με ένα ακόμα μεγαλύτερο ρεύμα αστυφιλίας που θα αποδυναμώσει εντελώς την επαρχία και θα δώσει κεντρική εξουσία και δύναμη στις μεγάλες πόλεις.
Αυτή είναι και η ρότα της εκπαίδευσης την οποία ήδη εφαρμόζει η ΝΤΠ και η «Agenda 21». Τα σχολεία μετατρέπονται πλέον σε μία προπαγάνδα εφαρμογής της «Agenda 2030», που ως στόχο έχει την πραγματοποίηση των σχεδίων αυτών, έως το 2030. Από εκεί και πέρα, η ανθρώπινη κοινωνία, θα ζει σε έναν νέο κόσμο, όπου ο πληθυσμός θα έχει μειωθεί δραστικά χάρη στα εμβόλια και η εργατική τάξη θα έχει συρρικνωθεί στο ελάχιστο δημιουργώντας όλο και περισσότερους νεόπτωχους, οι οποίοι αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν στο χώμα. Ή στο αποτεφρωτήριο. Ό,τι προτιμά ο καθ’ ένας.
Στην Ελλάδα, το σχέδιο του Great Reset, δύναται να πραγματοποιηθεί σε πόλεις όπως η Αθήνα, ο Πειραιάς, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα και το Ηράκλειο Κρήτης. Αυτές οι πόλεις, με την εφαρμογή του Great Reset θα κληθούν να υποδεχτούν μεγάλο όγκο ανθρώπων της επαρχίας, οι οποίοι μη μπορώντας ν’ αντεπεξέλθουν στο κόστος ζωής, θ’ αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στα μεγάλα αστικά αυτά κέντρα. Όμως, η αυτοματοποίηση τόσο της παραγωγής, όσο και της διάθεσης, θα τους γκρεμίσει όλα τα όνειρα. Όσοι δεν πεθάνουν από τα εμβόλια, πιθανότατα ν’ αυτοκτονήσουν ή να πεθάνουν από την πείνα. Ειδικά αν δεν αποτελούν την αμιγώς «δημιουργική τάξη».
Καθώς λοιπόν, το βιβλίο «Covid-19, the Great Reset» στην ουσία αναλύει ακόμα περισσότερο το σχέδιο της «Agenda 2030», γίνεται κατανοητό ότι η «πανδημία» αποτελεί την έναρξη της εφαρμογής αυτής της ατζέντας. Πιθανόν να αναλύσουμε ακόμα περισσότερο την «Agenda 2030» σε επόμενο άρθρο, καθώς εμπεριέχει ενδιαφέροντα στοιχεία που μας επιτρέπουν να καταλάβουμε βαθύτερα το σχέδιο της ΝΤΠ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου