Πριν από 100 χρόνια συνέβη μια τεράστια γεωμαγνητική καταιγίδα που αν συμβεί σήμερα θα χτυπήσει πολύ βαθιά την σημερινή τεχνολογία. Αλλα ας δούμε πιο κάτω ένα άρθρο από τα αρχεία της spaceweatherarchive
«Η υπηρεσία τηλεγραφίας Prostated, Comet Not to Blame» - δήλωσαν οι Los Angeles Times στις 15 Μαΐου 1921. «Η ηλεκτρική διαταραχή είναι« η χειρότερη γνωστή »» - ανέφερε το Chicago Daily Tribune. "Το Sunspot πιστώθηκε με το Rail Tie-up" - deadpanned τους New York Times.
Ξεκίνησε στις 12 Μαΐου 1921 όταν η γιγαντιαία ηλιακή κηλίδα AR1842, διασχίζοντας τον ήλιο κατά τη διάρκεια της φθίνουσας φάσης του Ηλιακού Κύκλου 15, άρχισε να αναβοσβήνει. Μια έκρηξη μετά την άλλη εκτοξεύσαν μάζες πλάσματος (CME) προς τη Γη. Για τις επόμενες 3 μέρες, τα CME έπληξαν το μαγνητικό πεδίο της Γης. Επιστήμονες σε όλο τον κόσμο εξεπλάγησαν όταν τα μαγνητόμετρα τους ξαφνικά ξεπέρασαν την κλίμακα μετρήματος και βγήκαν έξω από το χαρτί.
Και τότε άρχισαν ξαφνικά οι πυρκαγιές. Γύρω στις 02:00 GMT στις 15 Μαΐου, μια ανταλλαγή τηλεγραφών στη Σουηδία έπιασε φωτιά. Περίπου μια ώρα αργότερα, το ίδιο συνέβη στον Ατλαντικό στο χωριό Μπρούστερ της Νέας Υόρκης. Φλόγες άρπαξαν τα ταμπλό στο σταθμό Brewster του Central New England Railroad και γρήγορα εξαπλώθηκαν για να καταστρέψουν ολόκληρο το κτίριο. Αυτή η πυρκαγιά, μαζί με μια άλλη περίπου την ίδια ώρα σε έναν πύργο ελέγχου σιδηροδρόμων κοντά στο Grand Central Station της Νέας Υόρκης, είναι ο λόγος για τον οποίο η εκδήλωση αναφέρεται μερικές φορές ως "New York Railroad Superstorm".
Τι
προκάλεσε τις πυρκαγιές; Τα ηλεκτρικά ρεύματα που προκαλούνται από τη
γεωμαγνητική δραστηριότητα ανέβηκαν μέσω τηλεφώνων και τηλεγραφικών
γραμμών, θερμαίνοντάς τα μέχρι το σημείο της καύσης. Τα ισχυρά ρεύματα
διέκοψαν τα συστήματα τηλεγραφίας στην Αυστραλία, τη Βραζιλία, τη Δανία,
τη Γαλλία, την Ιαπωνία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νορβηγία, τη Σουηδία, το
Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.
Η Ottawa Journal ανέφερε ότι πολλές τηλεφωνικές γραμμές μεγάλων αποστάσεων στο New Brunswick κάικαν από την ηλιακή καταιγίδα. Σε ορισμένες γραμμές τηλεγραφίας στις ΗΠΑ οι τάσεις αυξήθηκαν έως και 1000 V.
Κατά τη διάρκεια της κορυφής της καταιγίδας στις 15 Μαΐου, νότιες πόλεις όπως το Λος Άντζελες και η Ατλάντα έμοιαζαν με το Fairbanks, με τα βόρεια φω'τα να χορεύουν από πάνω, ενώ οι γραμμές τηλεγραφίας τσακίστηκαν με γεωμαγνητικά ρεύματα. Οι αύρες παρατηρήθηκαν στις ΗΠΑ μέχρι το νότο του Τέξας, ενώ στον Ειρηνικό, κόκκινες αύρες παρατηρήθηκαν από τη Σαμόα και την Τόνγκα και τα πλοία στη θάλασσα διασχίζουν τον ισημερινό.
Τι θα συνέβαινε αν συνέβαινε μια τέτοια καταιγίδα σήμερα;
Οι ερευνητές έχουν περάσει από καιρό με αυτήν την ερώτηση - πιο πρόσφατα σε ένα ζευγάρι σε βάθος δημοσιεύσεων που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Space Weather: «Η μεγάλη καταιγίδα του Μαΐου του 1921: Ένα παράδειγμα ενός επικίνδυνου διαστημικού συμβάντος καιρού» από τον Mike Hapgood (Rutherford Appleton Laboratory, Ηνωμένο Βασίλειο) και «Ένταση και αντίκτυπος του New York Railroad Superstorm του Μαΐου 1921» από τον Jeffrey Love (US Geological Survey) και συνεργάτες.
Η περίληψη, παραπάνω, είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της δουλειάς του Hapgood. Έψαξε επίπονα ιστορικά αρχεία, όπως επιστημονικά περιοδικά, αποκόμματα εφημερίδων και άλλες αναφορές για να δημιουργήσει ένα χρονοδιάγραμμα της ηλιακής καταιγίδας. Τέτοια χρονοδιαγράμματα είναι πολύτιμα για τους σχεδιαστές έκτακτης ανάγκης, οι οποίοι μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να προετοιμαστούν για μελλοντικές καταιγίδες.
Ο
Jeffrey Love και οι συνάδελφοί του κοίταξαν επίσης το παρελθόν και με
επιτυχία! Βρήκαν κάποιες παλιές μαγνητικές εγγραφές γραφημάτων που δεν
ήταν εκτός κλίμακας όταν χτύπησαν οι CME του Μαΐου του 1921.
Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα, υπολόγισαν το "Dst" (δείκτης χρόνου καταιγίδας διαταραχής), ένα μέτρο της γεωμαγνητικής δραστηριότητας που προτιμούσαν πολλοί ερευνητές του διαστημικού καιρού.
«Η καταιγίδα πέτυχε ένα εκτιμώμενο μέγιστο stDst στις 15 Μαΐου των 907 ± 132 nT, ένταση συγκρίσιμη με εκείνη του Carrington Event του 1859», έγραψαν στην εφημερίδα τους.
Αυτό το στεγνό ήχο αποδίδει τη συμβατική σοφία. Οι μαθητές του διαστημικού καιρού έχουν διδαχθεί εδώ και πολύ καιρό ότι το Carrington Event (-Dst = 900 nT) ήταν η ισχυρότερη ηλιακή καταιγίδα στην καταγεγραμμένη ιστορία. Τώρα γνωρίζουμε ότι η καταιγίδα του Μαΐου του 1921 ήταν εξίσου έντονη.
Εάν η καταιγίδα του Μαΐου του 1921 χτυπήσει σήμερα, «θα περίμενα να οδηγήσει στις περισσότερες, αν όχι όλες, τις επιπτώσεις που περιγράφονται στην έκθεση Royal Academy of Engineering του 2013 με επικεφαλής τον Paul Cannon», λέει ο Hapgood. «Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει περιφερειακές διακοπές ρεύματος, βαθιές αλλαγές σε τροχιές δορυφόρου και απώλεια τεχνολογιών ραδιοεπικοινωνιών όπως το GPS. Η διακοπή του GPS θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά τις υπηρεσίες logistics και έκτακτης ανάγκης. "
Μετάφραση
KORAKAS NEWS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου