από την Dr. Ileana Johnson Paugh
Η πραγματικότητα αποδομείται βίαια, αντικαθιστάμενη από μια «αφυπνισμένη», υποκριτικά «ενάρετη», καταπιεστική, κατασταλτική πραγματικότητα με τις δικές της μαρξιστικές ατζέντες που υπαγορεύονται από το Δημοκρατικό Κόμμα, τους δισεκατομμυριούχους ολιγάρχες και τους τεχνοκράτες των τεχνολογικών κολοσσών
Ένα άτομο που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ, έγραψε το 1994 για τις πάπιες ως όρο παραπληροφόρησης: «Όταν οι πάπιες πετούν» σημαίνει «όταν ο τύπος δημοσιεύει παραπληροφόρηση». Ο διάσημος ειδικός στην κατασκοπεία, Ι. Μ. Πατσέπα, τον παρέθεσε το 2013 στο βιβλίο του: Παραπληροφόρηση. Η παραπληροφόρηση δεν είναι κάτι καινούργιο, απλά την συνειδητοποιήσαμε πρόσφατα περισσότερο, όταν τα κύρια μέσα ενημέρωσης χαρακτηρίζονταν «Ψευδείς Ειδήσεις» από τον πρώην Πρόεδρο Ντόναλντ Τζ. Τραμπ.
Αλλά από μόνα τους τα ΜΜΕ δεν θα ήταν σε θέση να πετύχουν πέρα κι απ’ τα πιο τρελά τους όνειρα, αν δεν βοηθιούνταν καθημερινά από την τρέχουσα εκτελεστική εξουσία, τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους διεφθαρμένους δασκάλους, τους καθηγητές, την Εκκλησία, τον ιατρικό τομέα, το Χόλιγουντ, το νόμο και την Αταξία, το σύστημα Δικαιοσύνης και τα πολλαπλά επίπεδα διακυβέρνησης.
«Αποδομούμε βίαια την πραγματικότητα» σε όλα τα επίπεδα με βάση ένα απελευθερωτικό κίνημα που εναντιώνεται στη «θεσμοθετημένη βία της φτώχειας» που κατ’ ισχυρισμό προκλήθηκε [στους αμερικανούς φτωχούς] από τις ΗΠΑ [τους αμερικανικούς θεσμούς].
Οι κομμουνιστές της Ανατολικής Ευρώπης αγαπούσαν να προωθούν τα κινήματα «απελευθέρωσης», όπως την Οργάνωση Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης και τον Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό της Κολούμπια, για να αναφέρουμε μόνο δύο απ‘ αυτά.
Η θεολογία της απελευθέρωσης των μαύρων, από τη Λατινική Αμερική, υποκίνησε τους φτωχούς να ξεσηκωθούν ενάντια στην αδικία και να προωθήσουν την «κοινωνική δικαιοσύνη» και την «φυλετική δικαιοσύνη» σε όλο το κόσμο. Ο Νικήτα Χρουστσόφ [Σοβιετικός ηγέτης], ο οποίος υποσχέθηκε τη μετατροπή των παιδιών και εγγονιών της Αμερικής σε κομμουνιστικούς κηφήνες, ήταν υπερήφανος που είχε προωθήσει τον κομμουνισμό στη Λατινική Αμερική, εγκαθιστώντας τους αδελφούς Κάστρο στην Κούβα το 1959.
Ο γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών Ευγένιος Κάρσον Μπλέικ «ενέκρινε τη θεολογία της απελευθέρωσης και την έκανε μέρος της ατζέντας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών». (I. M. Πατσέπα, Παραπληροφόρηση, WND Books, 2013, σ. 107)
Το θεολογικό κίνημα της απελευθέρωσης των μαύρων απέκτησε ισχυρές ρίζες στη Βενεζουέλα, τη Βολιβία, την Ονδούρα, τη Βραζιλία, το Περού, την Αργεντινή και τη Νικαράγουα. Οι αγρότες ψήφισαν και υποστήριξαν Μαρξιστές ηγεμόνες που μετέτρεψαν τις χώρες τους σε δικτατορίες κομμουνιστικού τύπου. Όταν οι «οικονομικά στερημένοι» παράνομοι μετανάστες δραπετεύουν από αυτές τις χώρες για τις ΗΠΑ, πάντα ψηφίζουν τους Δημοκρατικούς και τον σοσιαλισμό, διότι αυτά είναι όλο κι όλο ό,τι ξέρουν: τα βοηθήματα και το κράτος πρόνοιας.
Σύμφωνα με τον Πατσέπα, «Η Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού στο Σικάγο, που αποτελείται κυρίως από μαύρους, αποτελεί μέρος αυτού του κινήματος [θεολογία απελευθέρωσης των μαύρων]. Ο πάστοράς της, ο Αιδεσιμότατος Ιερεμίας Ράιτ, που το 2008 έγινε θρησκευτικός σύμβουλος στην προεδρική εκστρατεία του γερουσιαστή Μπαράκ Ομπάμα, έγινε διάσημος για την κραυγή του «Ο Θεός να μην “ευλογεί την Αμερική“, αλλά να την καταριέται!» (Παραπληροφόρηση, σελ. 108)
Το θεολογικό κίνημα της απελευθέρωσης των μαύρων είχε για ήρωά του τον διαβόητο Τσε Γκεβάρα, που έγινε το είδωλό του, και η επαναστατική όψη αυτού στα μπλουζάκια έγινε η προτιμώμενη ενδυμασία Αμερικανών μαθητών γυμνασίου και πανεπιστημίων που δεν έχουν ιδέα ποιος ήταν πραγματικά και πόσους αθώους είχε δολοφονήσει.
Ο Πατσέπα έγραψε ότι «οι αδελφοί Κάστρο επέλεξαν τον Τσε ως το σήμα κατατεθέν τους επειδή είχε ήδη εκτελεστεί στη Βολιβία… ένας μάρτυρας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.» Η Επιχείρηση Τσε τον εξύμνησε και «παρήγαγε μια ρομαντική εικόνα αυτού. Ο πλέον διάσημος Τσε Γκεβάρα, με μακριά, σγουρά μαλλιά, φορών ένα επαναστατικό μπερέ με αστέρι και κοιτάζοντας τον θεατή κατευθείαν στα μάτια, έχει από τότε κατακλύσει τον κόσμο.» (Παραπληροφόρηση, σελ. 109)
Οι αδελφοί Κάστρο αναφέρονται να έχουν δηλώσει πως «ο Τσε ήταν η μεγαλύτερη δημόσια επιτυχία μας». Είναι ένα ίνδαλμα της θεολογίας της απελευθέρωσης και της θεολογίας της απελευθέρωσης των μαύρων. Είναι τώρα το ίνδαλμα της παραπλανητικά εκπαιδευμένης αμερικανικής νεολαίας μας, εδώ και τρείς γενιές και συνεχίζει…
Ο Τσε ήταν ένας «σαδιστής δολοφόνος που αφιέρωσε τη ζωή του στο να φέρει τη Λατινική Αμερική στον έλεγχο του Κρεμλίνου ως “αληθινός επαναστάτης μέσα από τους σταθμούς του μαρτυρίου του.” » (A. O. Scott, «Χαιρετώντας τον Επαναστάτη Κάτω από το Μπλουζάκι», Τάιμς της Νέας Υόρκης, Δεκέμβριος 2008· Humberto Fantova, Φιντέλ: ο αγαπημένος Τύραννος του Χόλιγουντ, Εκδόσεις Regnery Inc., 2005)
Ο Μαρξ αναφέρεται να έχει πει το περίφημο: «Η θρησκεία είναι το όπιο των μαζών» και ο Πατσέπα παραθέτει τον Χρουστσιόφ να λέει: «Οπότε, ας τους δώσουμε όπιο.»
Φαίνεται ότι η θρησκεία των νέων αμερικανικών γενεών έχει γίνει ο Μαρξισμός και μαστουρώνουν από την υπόσχεση δωρεάν προσφορών, της «κοινωνικής δικαιοσύνης» και της φυλετικής δικαιοσύνης. Είναι τόσο ερωτευμένοι με μια αδύνατη «κοινωνική δικαιοσύνη» ώστε κλέβουν, λεηλατούν και καίνε τις «κακές καπιταλιστικές» επιχειρήσεις των φτωχογειτονιών, βίαια αποδομώντας την πραγματικότητα της πιο ανεκτικής χώρας στον κόσμο με την επινοημένη ιδέα ότι το σύστημά της προωθεί το ρατσισμό και την εξουσία των λευκών.
Άνθρωποι που δεν ήταν ποτέ σκλάβοι προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ σκλάβους ούτε είχαν προγόνους που εμπλέκονταν στο εμπόριο σκλάβων. Επιπλέον, παραβλέπουν το δουλεμπόριο που συνεχίζεται μέχρι σήμερα ανά τον κόσμο.
Πόσο βίαιη και πόσο γρήγορη είναι η αποδόμηση της πραγματικότητάς μας; Εξαρτάται ποιον ρωτάς.
Οι μαρξιστές περιθωριακοί έχουν καταλάβει τη χώρα μας και βρίσκονται στη διαδικασία της «αναδόμησής» της.
Οι δημοσιογράφοι και οι Δημοκρατικοί πολιτικοί παροτρύνουνστη βία κατά τωνΡεπουμπλικανών τους οποίους έχουν χαρακτηρίσει τρομοκράτες, προδότες, φασίστες, αλύτρωτους, αξιοθρήνητους και πολλές άλλες ρητορικές που οδηγούν στη βία.
ΗBlack Lives Matter («Η Ζωή των Μαύρων Έχει Αξία») και η ANTIFA κάνουν βίαιες διαδηλώσεις επί πάνω από ένα χρόνο σε Πολιτείες που ελέγχονται από τους Δημοκρατικούς, απαιτώντας φυλετική και κοινωνική δικαιοσύνη ενώ λεηλατούν, καίνε προσωπικές ιδιοκτησίες και επιχειρήσεις, δέρνουν, τραυματίζουν και σκοτώνουν ανθρώπους. Οι δημοσιογράφοι τις ονόμασαν «ειρηνικές διαμαρτυρίες».
Η μία[και μοναδική]ειρηνική διαμαρτυρία στην Ουάσιγκτον έχει ονομαστεί βίαιη «εξέγερση» από το Κογκρέσο το οποίο στη συνέχεια περιτοιχίστηκε με ενσύρματη περίφραξη αξίας μισού δισεκατομμυρίου δολαρίων και περισσότερα από δύο τάγματα στρατιωτών οπλισμένα μέχρι τα δόντια. Οι πολιτικοί πρέπει να προστατεύονται με βαριά περίφραξη και ένοπλους στρατιώτες από μια φανταστική απειλή, αλλά οι Αμερικανοί δεν μπορούν να έχουν τα σύνορά τους προστατευμένα με περίφραξη, και τα όπλα τους πρέπει να κατασχεθούν.
Ο ακαδημαϊκός κόσμος δεν εκτιμά πλέον την ελευθερία του λόγου,έχει φιμώσει τουςσυντηρητικούς φοιτητές, δασκάλους και την συντηρητική σκέψη με την οποία διαφωνεί – δηλαδή όλη τη συντηρητική σκέψη.
Η κριτική θεωρία της φυλής διδάσκει τα παιδιά να μισούν τους λευκούς και τοίδιο τους τολευκό δέρμα· σεμινάρια και μαθήματα τούς παροτρύνουν να μετανοήσουν και να αποκηρύξουν το ποιοι είναι.
Στουςκυβερνητικούς υπαλλήλους γίνονταισεμινάρια στο πώς να ξεριζώσουν την (ανύπαρκτη) λευκο–κρατία και εξτρεμισμό, ακόμα και στους αξιωματούχους του στρατού, προκαλώντας απίστευτη διαίρεση και πραγματικό ρατσισμό.
Αγάλματα έχουν κατεδαφιστεί ήβανδαλιστείσε όλη τη χώρα· ιστορικά πρόσωπα και συμβάντα που δεν αρέσουν στους Δημοκρατικούς έχουν κριθεί προσβλητικά από το Υπουργείο Αλήθειας Δημοκρατικών, σβήνοντας εντελώς την ιστορία μας και κατασκευάζοντας μια νέα με την ανέγερση αγαλμάτων σύμφωνων με τη Μαρξιστική Ατζέντα των Δημοκρατικών. Ονόματα δρόμων, αθλητικών ομάδων και σχολείων έχουν κι αυτά αλλάξει για να αντανακλούν την αμείλικτη και εξαναγκασμένη αποδόμηση της πραγματικότητας.
Οι μαρξιστές περιθωριακοίέχουν καταλάβει τη χώρα μας και βρίσκονται στη διαδικασία της «αναδόμησής» της μέσα από ένα ριζικά ανατρεπτικό κίνημα υπό την ολογραφική ηγεσία του Λευκού Οίκου.
Η πραγματικότητά μαςαποδομείται δυναμικά και βίαια υπό τομάντρα της «νέας κανονικότητας» που περιλαμβάνει το να φοράμε μάσκες αιωνίως «διότι αλλιώς…». Το κάρφωμα σε «παραβάτες» έπεσε ακόμα χαμηλότερα όταν ένας καθολικός ιερέας στο Τέξας κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας κάλεσε την αστυνομία για μια έγκυο ενορίτισσα που κρατούσε το δωδεκάμηνο μωρό της· οι τρεις αστυνομικοί που εμφανίστηκαν σχεδόν την έβαλαν σε χειροπέδες επειδή, όπως το έθεσε η γυναίκα αστυνομικός, «αυτή είναι μια επιχείρηση» [η Εκκλησία] «και την παραβιάζετε» (δεν φορούσε μάσκα για τον κορωνοϊό). Η γονατιστή γυναίκα, που προσευχόταν κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας, βγήκε από την εκκλησία με δική της πρωτοβουλία για να αποφύγει να φορέσει χειροπέδες μπροστά στο παιδί της. Αν επέστρεφε στην εκκλησία, της είπαν, θα την συλλάμβαναν.
Οι εκκλησίες παλιότερα έδιναν άσυλο ακόμη και σε εγκληματίες που ξέφευγαν από το νόμο. Τώρα η ριζοσπαστική αριστερά έχει αποδομήσει βίαια την πραγματικότητά μας – το καλό είναι κακό και το κακό είναι καλό. Και οι εκκλησίες με την ηγεσία τους έχουν ενταχθεί στη βίαιη αποδόμηση και τη θεμελιώδη μεταμόρφωση της πραγματικότητάς μας.
Κλασικά και αγαπημένα βιβλία και ταινίες που εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο απολάμβανανεπί γενεέςέχουν χαρακτηριστεί ρατσιστικά από τη ριζοσπαστική Μαρξιστική αριστερά και αφαιρέθηκαν από τα προγράμματα σπουδών, τις βιβλιοθήκες και τα καταστήματα.
Η πραγματικότητα μας γρήγορα, και κάποιες φορές βίαια, αποδομείται και αντικαθίσταται από μια «αφυπνισμένη», υποκριτικά «ενάρετη», καταπιεστική και κατασταλτική πραγματικότητα με τις δικές της Μαρξιστικές κουμμουνιστικές ατζέντες που υπαγορεύονται από το Δημοκρατικό Κόμμα, τους δισεκατομμυριούχους ολιγάρχες και τους τεχνοκράτες των τεχνολογικών κολοσσών.
Σημείωση του μεταφραστή: Έχω παρακολουθήσει τι συμβαίνει στην αμερικανική κουλτούρα αρκετά για να πιστεύω πως η συγγραφέας έχει δίκιο πως συμβαίνουν αυτές οι μεταβολές – ήδη πολύ πριν από τον κορωνοϊό, βέβαια. Ένα αδύνατο όμως σημείο της παρουσίασής της αισθάνομαι να είναι αυτό για τις μάσκες. Είτε οι μάσκες είναι ορθό μέτρο για όλους, για εκκλησίες και για άλλους κλειστούς χώρους, για έγκυες και για μη έγκυες, είτε όχι. Η συγκεκριμένη γυναίκα δεν μοιάζει να έχει ιδιαίτερο στάτους λόγω των παιδιών της, της προσευχής της, ή του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος, αν δεχτούμε πως η μάσκα μπορεί να προστατεύσει τους γύρω από τον κορωνοϊό. Και μοιάζει να είναι μια άδικη προσδοκία η Εκκλησία να αποφασίσει αλλιώς – δηλαδή ότι έλλειψη μάσκας δεν σημαίνει περισσότερος κίνδυνος –, γιατί πώς μπορεί να ξέρει; Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε όμως πως ο ιερέας θα μπορούσε φιλικά και στοργικά να της ζητήσει να φορέσει τη μάσκα – εφόσον η Εκκλησία έχει δεχτεί αυτό ως απαραίτητο μέτρο, πιθανά σωστά, ίσως και λάθος – αντί να καταφύγει σε μια βίαιη κίνηση που σοκάρει μέσα σε ένα ιερό χώρο που θα έπρεπε να διαπνέεται από την αγάπη.
Μπορείτε να σκεφτείτε αυτή την οπτική, την οποία καταθέτω μαζί με τη μετάφραση.
Η Dr. Ileana Johnson Paugh είναι ανεξάρτητη δημοσιογράφος, συγγραφέας, ραδιοφωνική σχολιάστρια και ομιλήτρια. Τα βιβλία της «Ηχώς του Κομμουνισμού», «Η Ελευθερία σε Μηχανική Υποστήριξη», «Ατζέντα 21 του ΟΗΕ: Περιβαλλοντική Πειρατεία», «Κομμουνισμός 2.0: 25 Χρόνια Αργότερα» είναι διαθέσιμα στην Amazon σε χαρτόδετο βιβλίο και σε Kindle.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στον Ελεύθερο Τύπο του Καναδά με τίτλο «Η Αμείλικτη και Συχνά Βίαιη Αποδόμηση της Πραγματικότητας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου