Σταύρος Καλεντερίδης – διεθνολόγος
stavros.kal@gmail.com
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι στην επικείμενη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 10 Δεκεμβρίου, δεν πρόκειται να αποφασιστεί η εφαρμογή κυρώσεων κατά του κράτους – πειρατή που λέγεται Τουρκία.
Και αυτό διότι η γειτονική μας χώρα, με σταθερή, συνεπή και ουσιαστική διπλωματική πολιτική, έχει καταφέρει να εξασφαλίσει περισσότερους συμμάχους μέσα στην ΕΕ, από ότι η ίδια η Ελλάδα που αποτελεί και μέλος της. Αυτό βέβαια έχει να κάνει με την ανυπαρξία και την ανικανότητα των ελλαδικών πολιτικών συστημάτων (Ελλάδος – Κύπρου).
Υποτιμώντας τις κυβερνήσεις της Ευρώπης αλλά και την νοημοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών, με φαιδρές σπασμωδικές κινήσεις, φτηνούς τακτικισμούς και ποταπούς ελιγμούς, ο Ερντογάν προσφέρει την πρόφαση και τη δυνατότητα στους συμμάχους του να τον υπερασπιστούν. Πρόκειται για συμμάχους εντός της ΕΕ, αλλά που επί της ουσίας αποτελούν συνεργοί και συνένοχοι των τουρκικών εγκλημάτων. Οι προσχηματικές αυτές κινήσεις πραγματοποιούνται διότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο λαμβάνει όλες τις σχετικές αποφάσεις με τα εξωτερικά ζητήματα, μέσω της διαδικασίας της ομοφωνίας. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και ένας μόνο ηγέτης κράτους – μέλους, μπορεί να ασκήσει βέτο σε πρόταση υποβολής κυρώσεων κατά της Τουρκίας.
Μέσω των ισχυρών της συμμάχων σε Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία, Μάλτα, Ουγγαρία, κ.ά., η Τουρκία θα διαφύγει των κυρώσεων.
Για να κάνουμε όμως και την αυτοκριτική μας, το αδιέξοδο της επικείμενης Συνόδου, αναδεικνύει το τεράστιο λάθος που διέπραξε η Ελληνική διπλωματική και πολιτική ηγεσία το καλοκαίρι που μας πέρασε. Έχοντας προκαλέσει ένα ισχυρό διεθνές κλίμα εναντίον της, η Τουρκία βρέθηκε τότε με την πλάτη στον τοίχο. Η κυβέρνηση της Κύπρου πρότεινε τότε να εξισωθούν οι κυρώσεις κατά του Προέδρου Λουκασένκο της Λευκορωσίας με αυτές κατά του δικτάτορα Ερντογάν. Άφησε μάλιστα να εννοηθεί ότι θα ασκούσε βέτο σε πιθανές κυρώσεις κατά του Λουκασένκο, αν οι ηγέτες της ΕΕ δεν προχωρούσαν σε παράλληλα μέτρα κατά της Τουρκίας.
Δυστυχώς τότε, η ελλαδική ηγεσία, όχι μόνο δεν στήριξε την προσπάθεια της Κύπρου, αλλά αντιθέτως έκανε το χατίρι των Γερμανών, δίνοντας χρόνο, κατευνάζοντας και ενθαρρύνοντας τους ιμπεριαλιστές Τούρκους.
Πάμε λοιπόν στο σήμερα. Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα, έχοντας χάσει την ευκαιρία της συνόδου του Οκτωβρίου;
Αρχικά οφείλουμε να απαντήσουμε στον κ. Τσαβούσογλου ο οποίος κατηγορεί την ΕΕ πως μεροληπτεί υπέρ των μελών της, πως πράγματι η ΕΕ δημιουργήθηκε με σκοπό την υποστήριξη των κρατών – μελών για τη διασφάλιση της ειρήνης και της δικαιοσύνης στην περιοχή. Ως εκ τούτου, θα έπρεπε να θεωρείται αναμενόμενο μια τέτοια πολιτική συμμαχία να καταδικάζει, λεκτικά προς το παρόν, τη μιλιταριστική Τουρκία η οποία εισβάλλει στην Αμμόχωστο, παραβιάζει την Ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και καταργεί κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και τάξης.
Στη συνέχεια, συνειδητοποιώντας τα όρια κινήσεων της ΕΕ τη δεδομένη χρονική στιγμή, η Ελλάδα πρέπει να εξασκήσει όλα τα δικαιώματα που της παραχωρεί το διεθνές δίκαιο σε διμερές και μονομερές επίπεδο.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση αν διαθέτει στοιχειώδη στρατηγική σκέψη, οφείλει μέχρι την Σύνοδο της 10ης Δεκεμβρίου, και καθώς η Τουρκία αναγκάζεται σε ρητορική τουλάχιστον αναδίπλωση, να προχωρήσει στην άμεση και πλήρη οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Αυτό βέβαια θα διασφάλιζε την πλήρη επήρεια ΑΟΖ στο ξεχασμένο από την Αθήνα σύμπλεγμα της Μεγίστης, και θα εξασφάλιζε τη διασύνδεση της ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου, δημιουργώντας έτσι μια ενιαία Ελληνική θάλασσα, με τεράστια οικονομικά, πολιτικά, αμυντικά, περιβαλλοντικά, κ.ά. οφέλη για την πατρίδα μας.
Έπειτα, η κυβέρνηση οφείλει να ολοκληρώσει την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, από την οποία αποτραβήχτηκε την τελευταία στιγμή, κατόπιν υποδείξεως της Γερμανίδας Καγκελαρίου. Της ίδιας Καγκελαρίου που εξοπλίζει με γερμανικά όπλα τον γενοκτόνο τουρκικό στρατό και τους τζιχαντιστές μισθοφόρους του.
Πέρα από τις διμερείς κινήσεις, το διεθνές δίκαιο παρέχει και μονομερή δικαιώματα στην χώρα μας, τα οποία η Ελλάδα μπορεί να ασκήσει τη δεδομένη χρονική στιγμή, καθώς οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα αντίξοες για την Τουρκία.
Προφανώς και ένα από αυτά είναι η αύξηση των χωρικών υδάτων μας στα 12 ν.μ., όπως προβλέπει ρητώς το διεθνές δίκαιο, με παράλληλη εγκατάλειψη της μειοδοτικής εκπεφρασμένης θέσης περί επέκτασης της αιγιαλίτιδας αποκλειστικά στο Ιόνιο, πράξη που ισοδυναμεί με γκριζάρισμα του Αιγαίου και νομιμοποίηση των τουρκικών διεκδικήσεων.
Έπειτα, η Ελλάδα, μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της Σ. Αραβίας, της Αιγύπτου και των Εμιράτων, μποϊκοτάροντας τα τουρκικά προϊόντα. Πρόκειται άλλωστε για κάτι που η Τουρκία ήδη πράττει εναντίον της Γαλλίας και της Κύπρου, δύο συμμαχικών ευρωπαϊκών κρατών.
Μία διατάραξη της ροής προϊόντων από τη Θράκη προς την ηπειρωτική Ευρώπη, θα αποτελούσε ένα ισχυρότατο πλήγμα στην ήδη χειμαζόμενη τουρκική οικονομία.
Οι ανωτέρω κινήσεις αναδεικνύονται ως υποχρεωτικές αν αναλογιστεί κανείς τι μας ετοιμάζουν οι Τούρκοι άπαξ και βελτιωθεί το κλίμα εναντίον τους. Από αναγνωρίσεις του ψευδοκράτους των κατεχομένων της Κύπρου από συμμαχικές χώρες της Τουρκίας (Αζερμπαϊτζάν, Πακιστάν, κτλ.), μέχρι την εισβολή πλωτού γεωτρύπανου στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και τη διεξαγωγή γεωτρήσεων (βλ. Γιαβούζ στην Κύπρο).
Επειδή όμως ο Ελληνισμός, διαχρονικά υπήρξε ιδεολογικός φάρος του πολιτισμού και της δικαιοσύνης, ίσως το σημαντικότερο που οφείλει να πράξει η κυβέρνηση στην επικείμενη διάσκεψη είναι να τολμήσει και να μιλήσει ανοιχτά, κατηγορώντας για πρώτη φορά δημόσια το φασιστικό μόρφωμα που λέγεται Τουρκία.
Η Ελλάδα έχει το χρέος και την υποχρέωση να αναδείξει τη σχέση των Τούρκων με τους τρομοκράτες που πολέμησαν στο Αρτσάχ και που τώρα οι Τούρκοι τους εγκαθιστούν στην περιοχή, δίνοντάς τους τα σπίτια των Αρμενίων που εξόντωσαν. Να μιλήσουμε δηλαδή ανοιχτά για τη συνεχιζόμενη, από το 1915, γενοκτονία κατά των Αρμενίων. Να μιλήσουμε επίσης για τους τζιχαντιστές τρομοκράτες που επιχειρεί τώρα η Τουρκία να στείλει και στο Κασμίρ, λαμβάνοντας το μέρος του Πακιστάν κατά της Ινδίας, ενώ τους ίδιους τρομοκράτες απειλεί να στείλει και κατά της Ελλάδας και της υπόλοιπης Ευρώπης. Να μιλήσουμε για την φρικτή και βάρβαρη γενοκτονία που διαπράττει η Τουρκία εναντίον των Κούρδων εντός των συνόρων της, αλλά και εκτός, σε Ιράκ και Συρία. Και τέλος να μιλήσουμε για την ενεργό γενοκτονία που διαπράττεται εναντίον του Ελληνισμού στα Κατεχόμενα, από τον Τατάρ και τα κατοχικά τουρκικά στρατεύματα.
Αυτό είναι το χρέος της Ελλάδας, αυτός και ο σκοπός μιας υπερήφανης, ανεξάρτητης και πατριωτικής ελληνικής ηγεσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου