“Είναι δυνατόν να αναβάλουμε την πολεμική σύγκρουση;”

Ο Πόλεμος είναι αναπόφευκτος
Γράφει ο
Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης
MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Τα τελευταία σαράντα χρόνια η Τουρκία προκαλεί την Ελλάδα σε καθημερινή βάση. Δυστυχώς η Ελληνική απάντηση, στερούμενη φαντασίας, ήταν και συνεχίζει να είναι η Στρατηγική ψυχραιμία. Πίσω από αυτή την έκφραση κρύφτηκαν και συνεχίζουν να κρύβονται όλοι οι φοβικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες της μεταπολίτευσης, οι οποίοι με αυτό τον τρόπο ανέβαλαν επ’ αόριστο την πολεμική σύγκρουση. Πώς όμως φτάσαμε μέχρι εδώ; Τι γίνεται σήμερα και τι κατάφεραν οι εκλεγμένοι από τον λαό ηγέτες με την παραπάνω στρατηγική τους; Είναι δυνατόν να αναβάλουμε την πολεμική σύγκρουση;

Τον Σεπτέμβριο του 1955 η Τουρκία έδιωξε 120 χιλιάδες Έλληνες που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη, καταπατώντας την συνθήκη της Λοζάνης. Η Ελλάδα την επόμενη ημέρα, για να μην πω, την επόμενη ώρα έπρεπε να βάλει σε ένα τρένο όλους τους μουσουλμάνους που ζούσαν στην Ξάνθη και την Κομοτηνή και να τους στείλει στην Τουρκία. Επειδή τότε, δεν τολμήσαμε να αντιδράσουμε δυναμικά, σήμερα η Τουρκία μιλάει για τουρκική και όχι θρησκευτική μειονότητα στην Ελλάδα. Στις 8 Ιουνίου 1955, η Τουρκική Εθνοσυνέλευση, κήρυξε αιτία πολέμου (casus belli) σε ενδεχόμενη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 12 μίλια. Η χώρα μας πάλι έμεινε αδρανής, ελπίζοντας με αυτό τον τρόπο να εξημερώσει τον λύκο. Λίγες ημέρες πριν ο Ταγίπ Ερτογάν μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε Τζαμί. Ο στόχος του ήταν ξεκάθαρά η Ελλάδα και όχι ο χριστιανισμός. Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα; Να μετατρέψει άμεσα την οικία του Κεμάλ Ατατουρκ σε χριστιανικό ναό. Γενικότερα κάθε φορά που η Τουρκία γκριζάρει κάποιο χώρο στο αιγαίο η Ελλάδα θα πρέπει να γκριζάρει αντίστοιχο χώρο στην Μικρά Ασία και την ανατολική Θράκη, υπενθυμίζοντας στους Τούρκους την καταγωγή τους. Η στρατηγική του δεν διεκδικούμε τίποτα δεν παραχωρούμε τίποτα έχει αποτύχει παταγωδώς. Ποια είναι όμως η συμπεριφορά της Τουρκίας αναφορικά με τις άλλες γειτονικές της χώρες; Εφαρμόζει τα ίδια που απαιτεί από την χώρα μας; Όχι βέβαια, για αυτή ισχύουν άλλα μέτρα και άλλα σταθμά.

Πέραν του ότι έχει επεκτείνει τα δικά της χωρικά ύδατα στα 12 μίλια στην μαύρη θάλασσα, τον Νοέμβριο του 2015 η Τουρκία κατέρριψε Ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος γιατί μπήκε στον Τουρκικό εναέριο χώρο για 17 ολόκληρα δευτερόλεπτα, ξεχνώντας ότι τα δικά της αεροσκάφη κουρελιάζουν καθημερινά τον Ελληνικό εναέριο χώρο για ώρες και όχι για δευτερόλεπτα. Με την τακτική αυτή των παραβιάσεων του Ελληνικού εναέριου χώρου η Τουρκία πρώτον κατάφερε να εκπαιδεύει τους πιλότους της στα mirage που δεν είχε και δεύτερον δοκίμασε τις αντιδράσεις των πολιτικών ηγετών στην Ελλάδα. Μετά από πολύχρονες δοκιμές διαπίστωσε ότι, οτιδήποτε και να κάνει δεν θα έχει καμία συνέπεια για αυτήν. Έτσι αποθρασύνθηκε, και σταδιακά αλλά σταθερά άρχισε να αυξάνει τις απαιτήσεις της διεκδικώντας όλο και περισσότερα. Σήμερα έχει φτάσει στο σημείο να διεκδικεί το μισό αιγαίο και την μειωμένη επήρεια όχι μόνο του Καστελόριζου αλλά και της Κρήτης στην διακήρυξη ΑΟΖ με την Κύπρο και την Αίγυπτο.

Από την άλλη πλευρά η δική μας πολιτική ηγεσία συνεπικουρουμένη και από την αντίστοιχη στρατιωτική, προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο για μερικούς βράχους (Σημίτης, Γεωργιάδης), ότι δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάγηδες (Κοτζιάς) και ότι καλό θα ήταν να πάμε στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης. Μόλις προχθές, η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη μιλώντας στον δημοσιογράφο των Νέων κύριο Παπαχρήστο, δήλωσε πως η προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, «μπορεί μεν να έχει ως συνέπεια μερικές απώλειες για μας, όπως ας πούμε την ΑΟΖ του Καστελόριζου, αλλά θα κατοχυρώσει τα δικαιώματα άλλων νησιών μας, όπως της Ρόδου ή της Λέρου». Από τα λεγόμενα της κυρίας Ντόρας προκύπτει ότι η Τουρκία ήδη έχει κερδίσει τον πόλεμο. Και αυτό γιατί, σύμφωνα με τον Σου Τσου δεν υπάρχει μεγαλύτερη νίκη από το να πετύχεις τους στρατηγικούς σου σκοπούς χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσεις. Δηλαδή να κάνεις τον αντίπαλό σου να υποχωρήσει, χρησιμοποιώντας μόνο την απειλή του πολέμου. Η Ελλάδα λοιπόν ετοιμάζεται να παραδώσει το Αιγαίο, το οποίο αποτελεί τον ζωτικό της χώρο, χωρίς να ρίξει ούτε μια ντουφεκιά. Πεδίον δόξης λαμπρό για τους Τούρκους στρατηγιστές.
Κάποιος με αριστερή πολιτική ιδεολογία θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει πολεμοκάπηλο, λέγοντας πως σήμερα δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο δεδομένου ότι έχουμε μάθει από τα λάθη του καπιταλισμού και ότι μπορούμε να ζήσουμε όλοι ειρηνικά και να μοιραστούμε όσα έχουμε, όπως άλλωστε πρότεινε στους Δελφούς ο κύριος Νικόλαος Κοτζιάς ως υπουργός των εξωτερικών. Δυστυχώς για εμάς την απάντηση σε αυτό το φιλοσοφικό ερώτημα έδωσε 200 χρόνια πριν, ο μεγάλος στρατιωτικός φιλόσοφος, Clausewitz ο οποίος είπε αναφορικά με το θέμα ότι «Ειρήνη είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα». Με απλά λόγια ο πόλεμος δεν σταματάει ποτέ, ακόμα και όταν φαινομενικά δεν υπάρχουν όπλα ή δεν υπάρχουν νεκροί. Την στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο, σε διάφορα στρατιωτικά πανεπιστήμια οι άνθρωποι φιλοσοφούν εάν οι κυβερνο-επιθέσεις αποτελούν πόλεμο ή όχι και ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση. Στην χώρα μας όμως οι νέο-Έλληνες κοιτάζουν τον χάρτη της Ελλάδας και νομίζουν ότι έτσι ήταν πάντα και ότι έτσι θα συνεχίσει να είναι και στο μέλλον. Αυτό είναι πολύ λογικό εάν σκεφτεί κανείς ότι η διάρκεια της ζωής μας είναι πάρα πολύ μικρή αν την συγκρίνουμε με το μέγεθος της ιστορίας. Σε συνδυασμό δε, με την απαράδεκτη δωρεάν παιδεία, είναι απολύτως δικαιολογημένο. Η σημερινή τεχνολογία όμως, μπορεί να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε τις αλλαγές των συνόρων σε όλο το διάβα της ιστορίας. Στο διαδίκτυο υπάρχει ένα video με τίτλο «The History of Europe: Every year». Το video αυτό δεν μας δείχνει απλά τις πολλαπλές αλλαγές των συνόρων, αλλά μας δείχνει παράλληλα και τον αδιάκοπο αγώνα των ανθρώπων για περισσότερους πόρους. Μας δείχνει το άναρχο και ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον. Είναι πασιφανές ότι η Τουρκία προσπαθεί και θέλει να αλλάξει τα σύνορα. Από την μία ο ανομοιογενή πληθυσμός των 83 εκατομμυρίων κατοίκων με τεράστιες ενεργειακές ανάγκες και οικονομικά προβλήματα. Από την άλλη ο μεγαλομανής Ερτογάν που ονειρεύεται να αναβιώσει το χαλιφάτο και να γίνει χαλίφης ενώνοντας όλους τους μουσουλμάνους υπό την ηγεσία του, θα κάνει ότι χρειάζεται για να διατηρήσει αυτό το συνονθύλευμα ενωμένο και να αυξήσει την ισχύ του και την εδαφική του έκταση όσο μπορεί. Για αυτό άλλωστε βρέθηκε στην Λιβύη. Ακόμα και εάν σήμερα τους χαρίσουμε στην Χάγη το μισό Αιγαίο, ένα είναι απολύτως βέβαιο, ότι θα επανέλθουν αργότερα με μεγαλύτερες απαιτήσεις.

Άρα κύριε Πρωθυπουργέ, αυτή την στιγμή βρίσκεστε σε ένα σταυροδρόμι και καλείστε να αποφασίσετε. Να γνωρίζετε όμως ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Αργά η γρήγορα θα γίνει. Το μόνο που μπορείτε να αποφασίσετε είναι εάν θα τον αναβάλετε για λίγο χρόνο ακόμα ή όχι. Δηλαδή όπως ακριβώς μεταφέραμε το χρέος μας στις επόμενες γενναίες εάν θα μεταφέρουμε και τον πόλεμο στα παιδιά μας, που θεωρητικά αγαπάμε περισσότερο από τον εαυτό μας.

militaire.gr