«Η αναγέννηση του ονείρου της Μεγάλης Τουρκίας»/ «Πως ο Ερντογάν χτύπησε τον Πούτιν στη Λιβύη»

«Καθώς το έθνος μας γιόρτασε την εκατονταετία της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας, είναι απαραίτητο να θυμόμαστε τη σημασία της συνέλευσης μας στην ιστορία», γράφει ο Ιχσάν Ακτάς, αρθρογράφος, στην Daily Sabah.

Κατά την ύστερη Οθωμανική Αυτοκρατορία, η πρώτη συνέλευση δημιουργήθηκε το 1876 με σκοπό την κατάρτιση του πρώτου Συντάγματος του κράτους (Kanun-i Esasi).

Λόγω του ξεσπάσματος του Οθωμανο-Ρωσικού πολέμου, ωστόσο, ο Σουλτάνος ​​Αμπντουλχαΐντ Β΄ διέλυσε το Κοινοβούλιο και ακύρωσε το Σύνταγμα για τρεις δεκαετίες. 

Το 1908, το Σύνταγμα αποκαταστάθηκε όταν η Επιτροπή Ένωσης και Προόδου ανήλθε στην εξουσία και κυβέρνησε τη χώρα σε αυτή τη δεύτερη συνταγματική εποχή. 

Καθώς το Οθωμανικό κράτος καταλήφθηκε από ξένες δυνάμεις στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δημιουργήθηκε  μια τρίτη Συνέλευση το 1920 στην Άγκυρα.

Εθνικισμός, ο εχθρός των αυτοκρατοριών

Μετά την Γαλλική Επανάσταση, οι αυτοκρατορίες είχαν μεγάλη δυσκολία να προστατεύσουν την εδαφική τους ακεραιότητα τους, λόγω της αύξησης των εθνικιστικών κινημάτων. 

Εξαιτίας των τεράστιων εδαφών που κατείχε τον τελευταίο αιώνα, από την Αραβική Χερσόνησο έως τη Βόρεια Αφρική και από τον Καύκασο έως τα Βαλκάνια, η Οθωμανική Αυτοκρατορία καταστράφηκε από αυτήν την ταχεία άνοδο του εθνικισμού λόγω της τεράστιας πολυεθνικής και πολυθρησκευτικής δημογραφίας της.

Αν και οι δυτικές αυτοκρατορίες επηρεάστηκαν επίσης αρνητικά από τη Γαλλική Επανάσταση, ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση χάρη στον αποικισμό τους στις αφρικανικές και αμερικανικές ηπείρους και την άνοδο της Βιομηχανικής Επανάστασης.

Ο τελευταίος αιώνας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ο επόμενος αιώνας της Δημοκρατίας της Τουρκίας αποτελούσαν τον αγώνα επιβίωσης του έθνους. 

Σήμερα, στην εκατονταετία της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας, η χώρα μας έχει γίνει ένας από τους κύριους παίκτες στη διεθνή σκηνή.

Το έθνος μας τραυματίστηκε από τη Δημοκρατία

Τα χρόνια ίδρυσης της Δημοκρατίας της Τουρκίας ήταν χρόνια κοινωνικού τραύματος για το έθνος μας. 

Ενώ η μεγάλη αυτοκρατορία μας ήταν κατακερματισμένη, η εγκατάσταση της Δημοκρατίας από την τότε πολιτική δύναμη, ανάγκασε το έθνος να αντικαταστήσει τις παραδοσιακές του αξίες με τις δυτικές. 

Τις αποικιακές δυνάμεις υποστήριξαν μια ξενόφερτη τάξη διανοουμένων για να διαμορφώσουν την αναδυόμενη χώρα. 

Σε αντίθεση με αυτήν τη δυτική πολιτική εκστρατεία, ένα άλλο κίνημα του εθνικισμού και του συντηρητισμού είχε ριζώσει στη χώρα υπογραμμίζοντας τις αξίες της ιστορίας, του πολιτισμού και της θρησκείας μας.

Ακόμα και στα τέλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πολλοί διανοούμενοι και πολιτικοί ηγέτες όπως ο Ναμίκ Κεμάλ, ο Ζιά Πασά, ο Σαΐτ Χαλίμ Πασάς, ο Σουλτάνος ​​Αμπντουλάμιντ Β, ο Αχμέτ Σεβντέτ Πασάς και ο  Χαλίντ ι Μπαγκντάντι αντιστάθηκαν στον πολιτιστικό αποικισμό της χώρας. 

Κατά τη διάρκεια της Ρεπουμπλικανικής περιόδου, διανοούμενοι όπως οι Νουρετίν Τοπτσού, Νετζίπ Φαζίλ Κισακουρέκ  και ο Σεγιάζι Καρακός συνέχισαν να αγωνίζονται ενάντια στον αποικιακό πολιτισμό της χώρας.

 Ο  Νετζμετίν Ερμπακάν κατάφερε  με ιδιαίτερο τρόπο να μετατρέψει το Κίνημα του Ισλαμισμού μέσα σε  δύο χρόνια σε ένα πολιτικό κίνημα και ανέπτυξε ένα εθνικό όραμα στον τομέα της μηχανικής και της τεχνολογίας.

Το Κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

Χάρη στην παραμονή στην εξουσία σχεδόν δύο δεκαετιών του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AK Partί), το όνειρο μιας «Μεγάλης Τουρκίας» ξαναγεννήθηκε. 

Όταν το κόμμα του AKP ανήλθε στην εξουσία το 2002, ανέλαβε μια χώρα που βρισκόταν σε πολιτική και οικονομική παρακμή.

Χάρη στην πολιτική ηγεσία του κόμματος AKP , η Τουρκία ανέκτησε την εμπιστοσύνη της όχι μόνο στα οικονομικά, αλλά και στην περιφερειακή και διεθνή πολιτική. 

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η κυβέρνηση υιοθέτησε μια πολυδιάστατη και πολυμερή εξωτερική πολιτική.

 Στην περιοχή, η Τουρκία έχει αναδειχθεί ως ένας από τους κορυφαίους διεθνείς πολιτικούς παράγοντες.

Εποχή του κορωνοϊού.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, πολλές εξέχουσες χώρες απέτυχαν να διατηρήσουν τις οικονομίες τους, πόσο μάλλον τις υπηρεσίες υγείας τους, ενώ χώρες όπως η Τουρκία, η Γερμανία και η Νότια Κορέα έχουν ενισχύσει τις διεθνείς εικόνες τους χάρη στην επιτυχή διαχείριση της συνεχιζόμενης κρίσης. 

Σήμερα, η Τουρκία επιτυγχάνει όχι μόνο με τη διαχείριση της επιδημίας του κορωνοϊού στα σύνορά της, αλλά και με την παροχή ιατρικής βοήθειας σε σχεδόν 40 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των κορυφαίων μελών του ΝΑΤΟ.

Έναν αιώνα νωρίτερα, η Τουρκία αγωνιζόταν για επιβίωση. 

Σήμερα, στην εκατονταετία της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας, το όνειρο μιας «Μεγάλης Τουρκίας» πραγματοποιείται ήδη.

 Άρθρο του  İHSAN AKTAŞ

Daily Sabah

echedoros-a.gr

«Πως ο Ερντογάν χτύπησε τον Πούτιν στη Λιβύη».

 

Η Τρίπολη μετά από μια επιτυχή επίθεση κατά των δυνάμεων του Χαφτάρ και των μισθοφόρων ‘Βάγκνερ’ πηγαίνει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με αποδεικτικά στοιχεία εναντίον των ΗΑΕ, γράφει  σε άρθρο της η Business Information Network.

Ο επικεφαλής της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας με έδρα την Τρίπολη, αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ, Φαγιέζ αλ Σάρατζ και ο διοικητής  των δυνάμεων της Τρίπολης, Οσάμα Τζουβέιλι , ανακοίνωσε στις 19 Μαΐου ότι ανέλαβαν τον έλεγχο της στρατηγικής βάσης του αλ Ουατίγια, η οποία δημιουργήθηκε από τους Αμερικανούς το 1942 με το όνομα «Ukbe bin Nafi».

Από το 2014, η βάση χρησιμοποιήθηκε για επιθέσεις στην Τρίπολη, που βρίσκεται 125 χιλιόμετρα από αυτήν, από μαχητές του διοικητή του Λιβυκού Εθνικού Στρατού Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος υποστηρίζεται από πολλούς ξένους παίκτες, όπως η Αίγυπτος, η Γαλλία, η Ιορδανία, αλλά κυρίως η Ρωσία, οι οποίοι έστειλαν εκεί τους μισθοφόρους τους από την στρατιωτική εταιρεία "Wagner."

Η κατάληψη της βάσης, παρεμπιπτόντως, με ένα τόσο συμβολικό όνομα για τη Ρωσική Ομοσπονδία, πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της Τουρκίας και την επομένη μιας τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ του Σάρατζ και του Τούρκου ηγέτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. 

Αξίζει να θυμηθούμε ότι η Άγκυρα άρχισε να υποστηρίζει ενεργά την κυβέρνηση Σάρατζ από τον περασμένο Δεκέμβριο, στέλνοντας μαχητές στρατολογημένους στη Συρία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εντάχθηκαν στις τουρκικές δυνάμεις, στη Λιβύη μαζί με εξοπλισμό και εκπαιδευτές. 

Η περίφημη ρωσική στρατιωτική εταιρεία έκανε το ίδιο στη Συρία. Ως αποτέλεσμα, με τη βούληση της Άγκυρας και της Μόσχας, οι Σύριοι βρίσκονταν σε αντίθετες πλευρές των χαρακωμάτων.

Οι μισθοφόροι των Τούρκων, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, μπήκαν στη μάχη αφού τα τουρκικά οπλισμένα UAV και το πυροβολικό βάλλονταν κατά των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού της Λιβύης και των Ρώσων μισθοφόρων.

Φυσικά, τα τουρκικά και τα μέσα ενημέρωσης της Τρίπολης γράφουν ότι μόνο οι δικές τους δυνάμεις συμμετέχουν στις επιθέσεις.

 Ενώ ιστοσελίδες προσκείμενες στον Εθνικό Στρατό της Λιβύης, όπως το The Libyan Address Journal, και όχι μόνο αυτή, αναφέρουν τη συμμετοχή των τουρκικών μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων Μπαϊρακτάρ και άλλου στρατιωτικού εξοπλισμού από την Τουρκία. 

Οι δυνάμεις του Χαφτάρ δήλωσαν, επίσης, στις 18 Μαΐου ότι είχαν καταρρίψει τέσσερα τουρκικά UAV σε μια μέρα.

Στις 3 Απριλίου, οι δυνάμεις του Σάρατζ (διαβάστε, της Τουρκίας) ξεκίνησαν αεροπορική επίθεση στη βάση, καταστρέφοντας δύο μαχητικά αεροσκάφη Su-22. Στο δεύτερο μισό του Απριλίου, οι Τούρκοι και Λίβυοι σύμμαχοι είχαν περικυκλώσει τη βάση αλ Ουατίγια.

Πύραυλοι από την τουρκική φρεγάτα

Η ενεργή φάση της επίθεσης ξεκίνησε στις 16 Μαΐου. 

Πρώτον, η τουρκική φρεγάτα από την περιοχή του πετρελαϊκού τερματικού σταθμού Μελίτα «πυροδότησε δύο ή τέσσερις πυραύλους προς την κατεύθυνση της βάσης». 

Προφανώς, σε απάντηση σε αυτό, οι δυνάμεις του Χαφτάρ, γράφει ο Observer της Λιβύης, έριξαν πυραύλους στην περιοχή Φουρνάι στην Τρίπολη, με  αποτέλεσμα τον θάνατο πέντε ανθρώπων και έξι ακόμη τραυματίστηκαν.

Την ίδια ημέρα, οι δυνάμεις της Τρίπολης κατέστρεψαν το πρώτο ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα Pantsir-S1, το οποίο παραδόθηκε στον Χαφτάρ από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Την επόμενη μέρα, δύο ακόμη καταστράφηκαν, και μαζί τους επίσης το κινεζικό UAV Wing Loong II, το οποίο έφτασε από τα ΗΑΕ.

 Ένα από αυτά καταστράφηκε στο υπόστεγο και το δεύτερο στο δρόμο νότια της πόλης Σερτ, όταν προφανώς μεταφέρθηκε στη Βεγγάζη. Και μαζί με αυτό κατέστρεψαν ένα φορτηγό με πυρομαχικά και επτά παραλαβές του Εθνικού Στρατού.

Ως αποτέλεσμα, οι δυνάμεις του Σάρατζ και των Τούρκων συμμάχων του σε δύο ημέρες κατέστρεψαν τουλάχιστον τρία ρωσικά πυραυλικά συστήματα άμυνας.

 Ένα ακόμη κατασχέθηκε κατά τη διάρκεια της επίθεσης στην αεροπορική βάση στις 18 Μαΐου, μεταφέρθηκε στους δρόμους της Τρίπολης και, όπως είπε ο Τούρκος εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Σάρατζ Μοχάμεντ Ντέβα στους Τούρκους δημοσιογράφους, αυτό το «αντιαεροπορικό» θα μεταφερθεί σε μια από τις λιβυκές βάσεις, αν και υπάρχουν επίσης αναφορές που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο ότι, «χωρίς αμφιβολία», θα παραδοθεί στην Τουρκία.

 Και τώρα η διπλωματική διαδικασία

Παράλληλα με τη στρατιωτική δραστηριότητα, η Τρίπολη ξεκίνησε μια διπλωματική επίθεση, ο τελικός αποδέκτης της οποίας είναι τα Ηνωμένα Έθνη.

Μετά την επίθεση στη βάση του Υπουργείου Εξωτερικών, ο ανθρωπιστικός συντονιστής στην αποστολή του ΟΗΕ για τη στήριξη της Λιβύης,  Γιακούμπ αλ Χίλο, έγραψε μια έκθεση σύμφωνα με την οποία, η Τρίπολη βομβαρδίστηκε από «άγνωστες  ομάδες», αν και, λένε, ότι οι δυνάμεις του Χαφτάρ βρίσκονται πίσω από αυτές.

Δεύτερον, το υπουργείο Εξωτερικών της Τρίπολης τόνισε ότι θα τεκμηριώσει παραβιάσεις του εμπάργκο όπλων από άλλα κράτη που προμήθευαν όπλα στον στρατό του Χαφτάρ.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών Μοχάμεντ αλ Τζιμπλαβί, οι παραβιάσεις αναφέρονται για τα ΗΑΕ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία. Το υπουργείο αυτό, συγκεκριμένα, υποσχέθηκε να δημοσιεύσει σχετικά αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με τα ΗΑΕ σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Επιπλέον, όπως είπε αλ Τζιμπλαβί, ο εκπρόσωπος της Λιβύης στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχει ήδη λάβει την εντολή να καταθέσει αγωγή εναντίον των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, τα οποία προμήθευαν ρωσικά και κινέζικα όπλα στις δυνάμεις του Χαφτάρ.

Αυτό είναι το μήνυμα προς το Κρεμλίνο από τον Ερντογάν, ο οποίος επέπληξε επανειλημμένα τη Ρωσία λόγω της συμμετοχής των Ρώσων μισθοφόρων στον πόλεμο της Λιβύης. 

Φυσικά, η Ρωσική Ομοσπονδία δεν έχει ακόμα κατηγορηθεί άμεσα για παραβίαση του εμπάργκο. 

Θα υπάρξει κάποια συμφωνία μεταξύ του Ερντογάν και του Πούτιν ή θα κινηθεί ο Τούρκος πρόεδρος κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας;

Από την άλλη πλευρά, ενδέχεται να μην υπάρχει συμφωνία. Η Τουρκία, σε συνεργασία με την Τρίπολη, ξεκίνησε απλώς με τα ΗΑΕ και θα ληφθεί απόφαση για τη Ρωσία καθώς εξελίσσεται η κατάσταση.

 Business Information Network

echedoros-a.gr