Γεωπολιτική της Ενέργειας- Τι πρέπει να μάθει η Αλβανία από την κρίση Τουρκίας- Ελλάδας.

ΣΧΟΛΙΟ : Στην περίπτωση που επισημοποιηθεί από τους διεθνής οργανισμούς η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης για την ΑΟΖ τότε θα έχουμε εκπλήξεις και στο Ιόνιο,αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές του πλανήτη που υπάρχουν διαφορές στα θαλάσσια σύνορα.

Τίρανα.

Οι διαμάχες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σχετικά με τις θαλάσσιες υποθέσεις είναι παλιές και πολύ γνωστές.

Έτσι, η νέα ναυτική συμφωνία που ορίζει αποκλειστικές οικονομικές ζώνες μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης είναι ένα νέο κεφάλαιο έντασης μεταξύ των κρατών της Μεσογείου, γράφει ο Αλβανός διπλωμάτης καριέρας και αναλυτής Σαμπάν Μουράτι.

Ας δούμε τις απόψεις- οι οποίες έχουν ενδιαφέρον -για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις:

Είναι δύσκολο να βρεθεί μια λύση εάν τα κράτη ξεκινούν από μαξιμαλιστικές απαιτήσεις ή μονοπώληση στην εκμετάλλευση των μεσογειακών ενεργειακών θαλάσσιων πόρων.

Από τεχνική άποψη, η  κύρια απόκλιση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, όσον αφορά τη συμφωνία με τη Λιβύη,  έγκειται στην ερμηνεία του δικαιώματος των νησιών να έχουν ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη.

 Σύμφωνα με την Τουρκία, τα ελληνικά νησιά δεν έχουν αυτό το δικαίωμα, ειδικά επειδή τα περισσότερα από αυτά αποτελούν μέρος της τουρκικής υφαλοκρηπίδας.

Η Ελλάδα αποδέχεται την ερμηνεία ότι τα νησιά της έχουν δικαίωμα αποκλειστικής οικονομικής ζώνης και η ναυτιλιακή συμφωνία Τουρκίας- Λιβύης ξεπέρασε την αποκλειστική ελληνική οικονομική ζώνη.

Η Ελλάδα δυσκολεύεται να προσφύγει σε διεθνές διαιτητικό δικαστήριο επειδή η Τουρκία, όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, το Βατικανό και ορισμένα άλλα κράτη, δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Σημαντικό το ενδιαφέρον από την ένταση Τουρκίας Ελλάδας

Σε μια τέτοια κατάσταση, η νέα ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας καθίσταται σημαντική για την εφαρμογή μια ήπιας και ρεαλιστικής διπλωματικής γραμμής για την επίλυση των αποκλίσεων στο τραπέζι των διπλωματικών διαπραγματεύσεων παρά για τις πολιτικές αποκλεισμού και μονοπώλησης.

Από αυτές τις εξελίξεις είναι σημαντικό να μάθει η Αλβανία από αυτήν την ένταση, λόγω του φακέλου για την επίλυση του ζητήματος της θάλασσας, όπου η αλβανική διπλωματία έχει με τα ίδια της τα χέρια θάψει τα ζωτικά και εθνικά συμφέροντά της στην Αλβανική Θάλασσα.

Η Αθήνα εκπλήσσεται από το γεγονός ότι η Τουρκία και η Λιβύη δεν έχουν δημοσιεύσει και αρνήθηκαν να παραδώσουν τη ναυτιλιακή συμφωνία της 27ης Νοεμβρίου.

Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση, στις συνομιλίες με το αλβανικό ΥΠΕΞ το 2008-2009 σχετικά με την ακυρωθείσα ναυτική συμφωνία, ζήτησε επίσημα από την αλβανική κυβέρνηση να μην αποκαλύψει το περιεχόμενο των θαλάσσιων συνομιλιών είτε στις ΗΠΑ, την Ιταλία ή την Τουρκία, τρία κράτη μέλη του ΝΑΤΟ και στρατηγικών συμμάχων της Αλβανίας.

Η Ελλάδα, προσπάθησε να αποκρύψει την λανθασμένη βάση της διαδικασίας διαπραγμάτευσης,  που τελείωσε με τη μαύρη  και αντεθνική συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα, την  οποία συμφωνία το Συνταγματικό Δικαστήριο δικαίως απέρριψε και την χαρακτήρισε άκυρη.

Να διδαχθεί η αλβανική κυβέρνηση από την κρίση Ελλάδας Τουρκίας

Η αλβανική κυβέρνηση πρέπει να παρακολουθήσει προσεκτικά τις εξελίξεις στις θαλάσσιες συγκρούσεις στη Μεσόγειο, καθώς αυτή η δυναμική αποκαλύπτει τις τακτικές και τις πληγές της ελληνικής διπλωματίας και κυβέρνησης, σχετικά με τις θαλάσσιες υποθέσεις με όλα τα κράτη με τα οποία η Ελλάδα έχει ανοίξει τα θαλάσσια αρχεία της.

Το 2017, όταν η Αλβανία συμφώνησε, δυστυχώς, να επαναδιαπραγματευθεί τη νεκρή συμφωνία για τη Θάλασσα με την Ελλάδα, παραβιάζοντας την ιστορική απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, η Αθήνα ισχυρίστηκε με άρθρο του πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά (στην ekathimerini) ότι κατάφερε να εξασφαλίσει τη δέσμευση του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ ότι ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου της θάλασσας θα αποτελέσει κριτήριο για τρίτους.

Ήταν μια πονηρή ελληνική κίνηση μετά την επανέναρξη των επίσημων συνομιλιών για τη θάλασσα με την Αλβανία έχοντας στόχο να δεχθεί η Αλβανία την ελληνική ερμηνεία του δικαίου της θάλασσας ως μία από τις προϋποθέσεις για την ένταξη στην ΕΕ.

Η διπλωματία της Αλβανίας δεν αποκάλυψε στο κοινό αυτήν την ελληνική κίνηση τότε.

Οι νέες εντάσεις για τις θαλάσσιες ζώνες και τους ενεργειακούς πόρους στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να αποτελούν κουδούνι για τη διπλωματία και την αλβανική κυβέρνηση, να μην βιαστούν όπως έκαναν το 2008 και το 2017 να διαπραγματευθούν τα θαλάσσια σύνορα, αλλά να έχουν γνώμονα τις διεθνείς συμφωνίες και το Συνταγματικό Δικαστήριο.

Οι αλβανικές κυβερνήσεις έφαγαν το δόλωμα της Ελλάδας

Η Ελλάδα ξύπνησε μετά από 100 χρόνια για να επιδιώξει την αναδιάταξη των θαλάσσιων συνόρων της με την Αλβανία, για να καταλάβει νέες περιοχές λεκανών πετρελαίου και φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν στο αλβανικό Ιόνιο Πέλαγος.

Οι αλβανικές κυβερνήσεις έφαγαν το διπλωματικό, ενεργειακό και γεωπολιτικό δόλωμα της Ελλάδας.

Συνεπώς είναι ζωτικής σημασίας να βγούμε από την ελληνική παγίδα της θάλασσας, ώστε οι πλούσιες αλβανικές ενεργειακές ζώνες στο Ιόνιο Πέλαγος να μην πάνε, όπως ήθελε ο Κοτζιάς, στα ελληνικά χωρικά ύδατα, ούτε να συμπεριληφθούν στους χάρτες των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών της Ελλάδας.

Η ελληνική γεωπολιτική της ενέργειας, πρέπει να γίνει γεωπολιτική για  όλους τους γείτονες της Ελλάδας, έτσι, η κυβέρνηση και η διπλωματία μας πρέπει να μάθουν νέες εμπειρίες για την υπεράσπιση των ζωτικών θαλάσσιων συμφερόντων της Αλβανίας.

Gazeta Dita

echedoros-a.gr