Ο μνημειώδης εμπαιγμός των Ελλήνων.

Τα μνημόνια δεν έχουν κανένα θετικό στοιχείο που να σχετίζεται με την παραγωγή πλούτου, με τις εγχώριες επενδύσεις και με την ανάπτυξη, όπως έχει τεκμηριωθεί ξεκάθαρα τα τελευταία δέκα χρόνια – επειδή αυτό που ενδιαφέρει τους ξένους είναι η λεηλασία των Ελλήνων, με την υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής τους περιουσίας. Ακριβώς για το λόγο αυτό έχουν επικεντρωθεί στον έλεγχο του ιδιωτικού τομέα (νοικοκυριά και επιχειρήσεις), καθώς επίσης του δημοσίου, με την ενίσχυση των ελεγκτικών και εισπρακτικών μηχανισμών – ενώ δεν δίστασαν ούτε καν να κλείσουν παράνομα τις τράπεζες, αφενός μεν για να εκβιάσουν την τότε κυβέρνηση δημιουργώντας παράλληλα τις προϋποθέσεις αφελληνισμού τους, αφετέρου για να επιβάλλουν τη χρήση πιστωτικών καρτών απαγορεύοντας ουσιαστικά τα μετρητά, έτσι ώστε να κερδίζουν οι τράπεζες και να ελέγχονται καλύτερα οι Πολίτες.

.

Επικαιρότητα

«Η μείωση των συμφωνημένων πρωτογενών πλεονασμάτων θα έρθει όταν πρώτα εμείς αποδείξουμε ότι αλλάζουμε το μείγμα της πολιτικής – για να παραχθεί νέος πλούτος και να αυξηθεί σημαντικά η ανάπτυξη. Αυτό θα συμβεί με την απελευθέρωση του επενδυτικού δυναμικού, το οποίο παρέμενε στάσιμο επί μακρόν, με τη συγκράτηση και με τον ορθολογισμό των δημοσίων δαπανών, καθώς επίσης με τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης μέσω της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής», δήλωσε ο υπουργός επικρατείας και εμπνευστής του επιτελικού εκτρώματος – χωρίς φυσικά να αναφέρει πως με τη φράση «διεύρυνση της φορολογικής βάσης» υπονοείται πως όλο και πιο πολλοί χαμηλόμισθοι θα πληρώνουν, με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, ενώ με την «αύξηση της ανάπτυξης» το ξεπούλημα της Ελλάδας στους ξένους.

Εν προκειμένω πολλοί υποστηρικτές των μνημονίων, όπως ο υπουργός και το κόμμα του, ισχυρίζονται πως εμπεριέχουν αρκετά θετικά στοιχεία – παραλείποντας όμως να επιστήσουν την προσοχή στους Έλληνες στο γεγονός ότι, όλα τα θετικά στοιχεία των μνημονίων είναι άμεσα συνδεδεμένα με τους εισπρακτικούς μηχανισμούς, ενώ έμμεσα με την εγχώρια διαφθορά και με τη φοροδιαφυγή της μεσαίας τάξης. Με το πώς θα εισπράττουν δηλαδή περισσότερα από τους Έλληνες, χωρίς να τους επιτρέπουν να κλέβουν ή να κρύβουν χρήματα που ανήκουν στους δανειστές – με την έννοια πως στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται για τη διαφθορά ή για τη φοροδιαφυγή, αλλά για τα ποσά που αντιπροσωπεύουν.

Με απλά λόγια, θεωρούν πως τα 100 € για παράδειγμα που δεν εμφανίζονται επίσημα λόγω της διαφθοράς ή της φοροδιαφυγής ανήκουν στους ίδιους, οπότε δεν πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο – όχι βέβαια λόγω της ηθικής τους που στην περίπτωση της Γερμανίας θα ήταν αστείο, αφού πρόκειται για την πρωταθλήτρια της απάτης, της διαφθοράς και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Τα μνημόνια δεν έχουν πάντως κανένα θετικό στοιχείο που να σχετίζεται με την παραγωγή πλούτου, με τις εγχώριες επενδύσεις και με την ανάπτυξη, όπως έχει τεκμηριωθεί ξεκάθαρα τα τελευταία δέκα χρόνια – επειδή αυτό που ενδιαφέρει τους ξένους είναι η λεηλασία των Ελλήνων, με την υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής τους περιουσίας.

Ακριβώς για το λόγο αυτό έχουν επικεντρωθεί στον έλεγχο του ιδιωτικού τομέα (νοικοκυριά και επιχειρήσεις), καθώς επίσης του δημοσίου, με την ενίσχυση των ελεγκτικών και εισπρακτικών μηχανισμών – ενώ δεν δίστασαν ούτε καν να κλείσουν παράνομα τις τράπεζες, αφενός μεν για να εκβιάσουν την τότε κυβέρνηση δημιουργώντας παράλληλα τις προϋποθέσεις αφελληνισμού τους, αφετέρου για να επιβάλλουν τη χρήση πιστωτικών καρτών απαγορεύοντας ουσιαστικά τα μετρητά, έτσι ώστε να κερδίζουν οι τράπεζες και να ελέγχονται καλύτερα οι Πολίτες.

Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνουν επί πλέον να έχουν την εύνοια των χαμηλότερων εισοδηματικών τάξεων – τις οποίες «ταΐζουν» με ειδήσεις πληρωμής υπερβολικών συντάξεων σε ορισμένους (για παράδειγμα άνω των 20.000 € μηνιαία που ανέφερε η ΝΔ, χωρίς όμως να αναφέρει ούτε ένα όνομα, όταν της ζητήθηκε στη Βουλή), πλουτισμού των δημοσίων υπαλλήλων, φοροδιαφυγής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων κοκ. Η εύνοια αυτή τους διευκολύνει στην υφαρπαγή της Ελλάδας, χωρίς να αντιδράει κανένας – όπως δρομολογείται από τον υπουργό της ληστείας και εκκαθαριστή των δανειστών.

Σε κάθε περίπτωση, δεν υιοθετείται τίποτα σε σχέση με την ανάπτυξη της χώρας (εύλογα, αφού τότε οι τιμές θα ήταν ανοδικές, οπότε δεν θα ήταν εύκολη η ληστεία της) – ενώ αντί η κυβέρνηση να διεκδικήσει το τεράστιο ποσόν που μας οφείλει η Γερμανία, όπως είναι υποχρεωμένη (ανάλυση), αναλώνεται σε χιλιάδες «ΘΑ» και σε αισιόδοξες δηλώσεις για το μέλλον, θεωρώντας εντελώς ανόητους τους Έλληνες.

Επόμενο στοιχείο που εντυπωσιάζει είναι το ότι, δεν αναφέρεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ καμία αρνητική είδηση για τη ΝΔ – ενώ φαίνεται πως ξεχάστηκε εντελώς το γεγονός ότι υπερχρέωσε τη χώρα επί Κ. Καραμανλή (ανάλυση), καθώς επίσης πως υπέγραψε την πλέον εγκληματική συμφωνία όλων των εποχών: το PSI.

Αναφέρονται μόνο δήθεν «εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις», όπως το Ελληνικό που θα πληρώσουμε όλοι εμείς πανάκριβα, ενώ θα εισπραχθούν επιδοτήσεις της ΕΕ που ανήκουν στους Έλληνες, καθώς επίσης «ένα σερί από εμβληματικές κινήσεις σε απόλυτη συμφωνία όμως με την Τρόικα» – αν είναι δυνατόν να το πιστέψει κανείς, όσο ανόητος και αν είναι.

Ειδικότερα, οι «εμβληματικές αυτές κινήσεις» θα είναι (α) η κατάθεση νομοσχεδίου για την άρση των κεφαλαιακών ελέγχων, των capital controls δηλαδή, (β) το αίτημα για την πρόωρη αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ που μας χρεώνει με τοκογλυφικά επιτόκια άνω του 5%, οπότε δύσκολα θα το αποδεχτεί σε μία εποχή που ομόλογα περί τα 15 τρις $ διαπραγματεύονται με αρνητικά επιτόκια και (γ) η έγκριση του σχεδίου του ΤΧΣ για τη μείωση των κόκκινων δανείων – παρά το ότι δεν πρόκειται για τη σωστή λύση, με κριτήριο τον τρόπο που λειτούργησαν οι Η.Π.Α. το 1933 (δημιουργία ενός κρατικού οργανισμού διαχείρισης κόκκινων δανείων που λειτούργησε με απόλυτη επιτυχία).

Η 4η δήθεν «εμβληματική κίνηση» κατά τα διατεταγμένα ΜΜΕ, είναι μία «ισχυρή τονωτική ένεση της κερδοφορίας των τραπεζών» – ότι πιο ανόητο έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια, αφενός μεν επειδή οι τράπεζες δεν είναι πλέον ελληνικές, αφετέρου λόγω του ότι η άνοδος της κερδοφορίας τους σχεδιάζεται να επιτευχθεί με την αγορά εκ μέρους τους διπλάσιων ομολόγων του δημοσίου (από 8 δις € σήμερα), τα οποία έχουν μεγαλύτερη απόδοση! Ποιος θα πληρώνει αυτή τη μεγαλύτερη απόδοση, τα υψηλότερα επιτόκια δηλαδή; Οι Έλληνες φορολογούμενοι ασφαλώς, μέσω του προϋπολογισμού.

Η 5η και τελευταία κίνηση που όμως δεν χαρακτηρίζεται ως εμβληματική αφού θα υποτιμούσε κατά πολύ τη νοημοσύνη των Ελλήνων, είναι η συνέχιση του ξεπουλήματος των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων – όπως αυτή του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος», της ΔΕΠΑ και των «Ελληνικών Πετρελαίων», δείχνοντας ότι υπάρχει η βούληση από ελληνικής πλευράς να γίνουν πράξη κινήσεις που είχαν βαλτώσει στο παρελθόν από την προηγούμενη κυβέρνηση. Και βέβαια να αποδείξει πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι μόνο μπορεί να εκποιεί τα πάντα, αλλά και θέλει.

Επίλογος                      

Ολοκληρώνοντας, κατά τα ίδια ΜΜΕ που στηρίζουν τη ΝΔ και τους δανειστές, «τα εν λόγω πέντε βήματα κρίνονται ως εξαιρετικά αναγκαία όχι μόνο για να τεθούν σωστές βάσεις στην εκκίνηση του αναπτυξιακού σχεδίου που ξεδιπλώνει η νέα κυβέρνηση, αλλά και ως μέτρα κάλυψης από την κρίση που έρχεται από το εξωτερικό!». Πρόκειται για μία ακόμη μεγαλεπήβολη ανοησία που απευθύνεται σε ανθρώπους που θεωρούν τα ΜΜΕ πως δεν μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει – σε ανόητους δηλαδή που δεν είναι σε θέση να διαχωρίσουν την αλήθεια από τη χειραγώγηση.

Πως η κυβέρνηση δεν έχει κανένα απολύτως δικό της σχέδιο, αλλά εφαρμόζει πειθήνια τις εντολές των Γερμανών – με το ίδιο αποτέλεσμα, με τη συνέχιση δηλαδή της κυλιόμενης χρεοκοπίας της χώρας, όπως έχει τεκμηριωθεί άπειρες φορές στο παρελθόν, μετά το 2010.

Δυστυχώς παρά το ότι υπάρχουν πολλές λύσεις για την Ελλάδα, οι οποίες όμως προϋποθέτουν τη διοίκηση της από μία πατριωτική κυβέρνηση που θα ενδιαφέρεται πραγματικά για το μέλλον των Ελλήνων – μεταξύ άλλων με την ορθολογική χρήση των 5 δις € ΕΣΠΑ που δικαιούμαστε κάθε έτος έως το 2023 και που, με την κατάλληλη μόχλευση, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε άνοδο του ΑΕΠ της τάξης των 15 δις € ετήσια (8%), χωρίς να ξεπουλήσουμε κανένα άλλο ιδιωτικό ή δημόσιο περιουσιακό μας στοιχείο.

analyst.gr