ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΗ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΟ
ΝΤΟΥΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ
ΑΝΑΦΕΡΟΤΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ:
42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε
42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε
εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν
φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων·
ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ
ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ
δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. (Ματθ. κε΄ 31-46)
ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ ΤΗ ΛΕΩ: ΔΕΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΤΗΝ ΤΥΦΛΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΓΥΡΙΖΑΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΜΟΥΝ, ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ, ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΕΝΤΟΛΗ: ΤΟ “ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ ΩΣ ΣΕΑΥΤΟΝ”, ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΗΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ!
ΓΙΑΤΙ ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΠΟΝΑΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΠΟΣΟΙ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ; ΠΟΣΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ Ή ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ, ΓΙΑΤΙ “ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ”;
ΚΑΙ ΕΚΕΙ, ΠΟΥ ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΕΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑ, ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΡΗΜΑΔΟΚΑΦΕ. ΤΙ ΤΟ ΗΘΕΛΑ; ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟ ΚΟΝΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΤΟΥ, ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ:
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ, ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΕΓΩ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ; ΚΑΙ ΠΟΥ ΞΕΡΩ, ΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ;
ΜΠΟΡΕΙΣ, ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ, ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΓΚΗ; ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑ;
ΚΑΙ ΑΝ ΕΓΩ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΚΑΙ ΠΑΕΙ, ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΤΣΙΓΑΡΑ Ή ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ;
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ Ο ΡΜ’ (140) ΨΑΛΜΟΣ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ, ΠΟΥ ΛΕΕΙ:
…Μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας, του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις…
Ή ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ “ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ” ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ;
ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ, ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ, ΟΤΙ ΠΕΙΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΖΗΤΗΣΕΙ, ΝΑ ΤΟΥ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΜΙΑ ΤΥΡΟΠΙΤΑ ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΗΤΑΝ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕ. ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ, ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΒΑΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ.
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΚΕΦΤΗΚΑ, ΟΤΙ Χ@ΣΤΗΚΑ, ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ. ΑΥΤΟΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΛΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΕΝΩ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ!
ΚΑΙ ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ, ΝΑ ΑΠΑΡΙΘΜΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΝΤΟΛΗ:
“ΝΑ ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΙ ΠΟΙΕΙ Η ΔΕΞΙΑ”!
“῞Οταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ρύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. 3 σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, 4 ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. ” (Ματθαίου 6, 2-4)
ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΑ:
ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕ ΜΟΙΑΖΕΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΩΝΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΕΝΟΣ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΤΟΥ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΚΑΝ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΣ: «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ»;
ΜΗΠΩΣ ΟΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΦΑΡΙΣΑΙΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΥΧΙΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ, ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕ, ΟΤΙ ΚΑΤΕΙΧΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ;
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ, ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΓΙΟΡΤΑΖΑΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ! ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ, ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ! ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΣΩΤΟ, ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ, ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΣΦΑΖΟΥΝ ΤΟ “ΜΟΣΧΟ ΤΟ ΣΙΤΕΥΤΟ”! ΟΜΩΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΩΣ ΑΣΩΤΟΙ, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ, ΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΟΥΜΕ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΩΝΗΣ), ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ (ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ) ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΥΨΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ, ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ! ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ; ΜΗΠΩΣ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΟΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟ “ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟ” (ΟΧΙ ΤΟ BIG BROTHER, ΚΟΥΛΑΡΕΤΕ!), Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΞΑΝΕΣΤΗ, ΟΤΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΧΤΗΚΕ ΤΟΝ ΑΣΩΤΟ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΓΚΑΛΕΣ:
“Ο δούλος τού είπε ότι επέστρεψε ο αδελφός του και ότι ο πατέρας του θυσίασε τον μόσχο τον σιτευτόν, γιατί τον παρέλαβε και τον εδέχθη ζωντανό και υγιή. Τότε ο αδελφός «ὠργίσθη καί οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν», οργίστηκε τόσο πολύ, που δεν ήθελε να μπει στο σπίτι.”
ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ, ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ “ΚΑΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ” ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΙΣΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΕΣ ΟΔΟΝΤΟΚΡΕΜΕΣ;
ΜΗΠΩΣ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ, ΟΤΙ ΣΚΟΤΙΣΤΗΚΕ Ο ΘΕΟΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΥΠΟΛΑΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΗΡΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΝΗΣΤΕΙΕΣ ΑΛΑΔΩΤΕΣ, ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΜΑΣ (ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟ, ΟΡΘΡΟ, ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Θ’ ΩΡΑΣ, ΕΣΠΕΡΙΝΟ, ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ), ΔΕΝ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕ ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΕΚΑΡΑ, ΑΝ Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΜΑΣ ΠΕΙΝΑΕΙ ΚΑΙ ΥΠΟΦΕΡΕΙ;
ΚΑΙ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΧΕΤΙΚΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ, ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ:
ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙΣ ΠΛΟΥΤΙΖΕΙΣ ΔΕ ΦΤΩΧΑΙΝΕΙΣ!
Ο φούρναρης γκρίνιαζε συνέχεια στην γυναίκα του που πήγαινε στις εκκλησίες και έδινε στους φτωχούς και στους εράνους.
Μια μέρα, εκεί που έβγαλε το ζεστό ψωμί και μοσχοβόλησε η γειτονιά, ήρθε και στάθηκε στην πόρτα του ένας φτωχός.
-Αφεντικό, όλα αυτά τα ψωμιά είναι δικά σου;
-Αμ΄ τίνος να’ναι;
-Και δεν τα τρως;
-Βρε φύγε από δω!
-Δώσε μου και μένα ένα ψωμάκι που πεινάω.
-Φύγε σου είπα, παράτα με.
-Αφεντικό!
-Φεύγεις ή δεν φεύγεις;
-Αφεντικό! Παρακαλούσε ο φτωχός…
Δεν πρόλαβε να τελειώσει, και ο φούρναρης πετάει ένα ψωμί στο κεφάλι του. Έσκυψε ο φτωχός και το ψωμί τον πήρε ξυστά και έπεσε παραπέρα. Τρέχει, το αρπάζει, κάθεται σε μια γωνιά και το τρώει… Ο φούρναρης όλη μέρα ήταν νευριασμένος για τον γρουσούζη επισκέπτη και το ψωμί που έχασε. Ας τολμήσει να ξανάλθει, έλεγε!
Τη νύχτα, κάπου δύο μετά τα μεσάνυχτα, πετάγεται ο φούρναρης από τον ύπνο του τρομαγμένος και καταϊδρωμένος.
-Γυναίκα, σήκω, ξύπνα. Φέρε μου μία φανέλα να αλλάξω και να σου πω …; Γυναίκα, πέθανα λέει, και μαζεύτηκαν γύρω μου Άγγελοι και διάβολοι. Ποιoς να πάρει την ψυχή μου. Σε μια μεγάλη ζυγαριά όλο και πρόσθεταν οι τρισκατάρατοι τα κρίματά μου. Και ο ζυγός βάρυνε και βάρυνε και οι Άγγελοι δεν είχαν τίποτα να βάλουν και λυπόντουσαν. Σε μια στιγμή, ένας Άγγελος φωνάζει: Το ψωμί! Αυτό που χόρτασε τον πεινασμένο. Βάλτε το στον άλλο ζυγό.
Οι διάβολοι επαναστάτησαν: Το ψωμί δεν το έδωσε. Το έριξε να σπάσει το κεφάλι του φτωχού. Και απάντησαν οι Άγγελοι: Όμως χόρτασε τον πεινασμένο και εκείνος έδωσε την ευχή του. Και που λες γυναίκα μου, εκείνο το ψωμί έκανε και έγειρε η ζυγαριά αντίθετα και σώθηκα. Το λοιπόν, δίνε, δίνε και μη σταματάς. Και εγώ θα δίνω. Αχ, και να ξανάρθει εκείνος ο φτωχός!
ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΨΗΛΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ “ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥΣ” ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ! ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΕΜΑΣ Ο ΥΛΙΣΜΟΣ, Η ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ “Ο,ΤΙ ΦΑΜΕ, Ο,ΤΙ ΠΙΟΥΜΕ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΑΡΠΑΞΕΙ Ο @@@@@ ΜΑΣ! ΚΑΙ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΣΤΕΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ «εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει» (Ματθ. ιθ’ 29)
ΚΑΙ ΙΣΩΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣΠΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΚΤΟΣ ΝΥΜΦΩΝΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΕΙΠΩΘΕΙ ΕΠΙΣΗΣ:
Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι· πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί. (Ματθ. 20,16 )
ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΤΕΘΕΣΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗ, ΝΑ ΚΡΙΝΩ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ, ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ:
“ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΙΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΘΕΙΤΕ”.
ΑΛΛΩΣΤΕ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ, ΟΤΙ ΕΓΩ ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΚΑΛΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ; ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ ΕΙΝΑΙ, ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΝΑ ΕΙΜΑΙ “ΠΤΩΧΗ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ” ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΧΡΙΣΤΟ; ΑΣ’ ΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ!!!
ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ ΤΗ ΛΕΩ: ΔΕΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΤΗΝ ΤΥΦΛΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΓΥΡΙΖΑΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΜΟΥΝ, ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ, ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΕΝΤΟΛΗ: ΤΟ “ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ ΩΣ ΣΕΑΥΤΟΝ”, ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΗΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ!
ΓΙΑΤΙ ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΠΟΝΑΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΠΟΣΟΙ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ; ΠΟΣΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ Ή ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ, ΓΙΑΤΙ “ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ”;
ΚΑΙ ΕΚΕΙ, ΠΟΥ ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΕΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑ, ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΡΗΜΑΔΟΚΑΦΕ. ΤΙ ΤΟ ΗΘΕΛΑ; ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟ ΚΟΝΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΤΟΥ, ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ:
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ, ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΕΓΩ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ; ΚΑΙ ΠΟΥ ΞΕΡΩ, ΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ;
ΜΠΟΡΕΙΣ, ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ, ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΓΚΗ; ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑ;
ΚΑΙ ΑΝ ΕΓΩ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΚΑΙ ΠΑΕΙ, ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΤΣΙΓΑΡΑ Ή ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ;
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ Ο ΡΜ’ (140) ΨΑΛΜΟΣ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ, ΠΟΥ ΛΕΕΙ:
…Μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας, του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις…
Ή ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ “ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ” ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ;
ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ, ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ, ΟΤΙ ΠΕΙΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΖΗΤΗΣΕΙ, ΝΑ ΤΟΥ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΜΙΑ ΤΥΡΟΠΙΤΑ ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΗΤΑΝ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕ. ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ, ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΒΑΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ.
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΚΕΦΤΗΚΑ, ΟΤΙ Χ@ΣΤΗΚΑ, ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ. ΑΥΤΟΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΛΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΕΝΩ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ!
ΚΑΙ ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ, ΝΑ ΑΠΑΡΙΘΜΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΝΤΟΛΗ:
“ΝΑ ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΙ ΠΟΙΕΙ Η ΔΕΞΙΑ”!
“῞Οταν οὖν ποιῇς ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ρύμαις, ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. 3 σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, 4 ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. ” (Ματθαίου 6, 2-4)
ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΑ:
ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕ ΜΟΙΑΖΕΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΩΝΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΕΝΟΣ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΤΟΥ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΚΑΝ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΣ: «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ»;
ΜΗΠΩΣ ΟΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΦΑΡΙΣΑΙΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΥΧΙΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ, ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕ, ΟΤΙ ΚΑΤΕΙΧΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ;
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ, ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΓΙΟΡΤΑΖΑΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ! ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ, ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ! ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΣΩΤΟ, ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ, ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΣΦΑΖΟΥΝ ΤΟ “ΜΟΣΧΟ ΤΟ ΣΙΤΕΥΤΟ”! ΟΜΩΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΩΣ ΑΣΩΤΟΙ, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ, ΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΟΥΜΕ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΩΝΗΣ), ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ (ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ) ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΥΨΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ, ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ! ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ; ΜΗΠΩΣ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΟΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟ “ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟ” (ΟΧΙ ΤΟ BIG BROTHER, ΚΟΥΛΑΡΕΤΕ!), Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΞΑΝΕΣΤΗ, ΟΤΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΧΤΗΚΕ ΤΟΝ ΑΣΩΤΟ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΓΚΑΛΕΣ:
“Ο δούλος τού είπε ότι επέστρεψε ο αδελφός του και ότι ο πατέρας του θυσίασε τον μόσχο τον σιτευτόν, γιατί τον παρέλαβε και τον εδέχθη ζωντανό και υγιή. Τότε ο αδελφός «ὠργίσθη καί οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν», οργίστηκε τόσο πολύ, που δεν ήθελε να μπει στο σπίτι.”
ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ, ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ “ΚΑΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ” ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΙΣΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΕΣ ΟΔΟΝΤΟΚΡΕΜΕΣ;
ΜΗΠΩΣ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ, ΟΤΙ ΣΚΟΤΙΣΤΗΚΕ Ο ΘΕΟΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΥΠΟΛΑΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΗΡΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΝΗΣΤΕΙΕΣ ΑΛΑΔΩΤΕΣ, ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΜΑΣ (ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟ, ΟΡΘΡΟ, ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Θ’ ΩΡΑΣ, ΕΣΠΕΡΙΝΟ, ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ), ΔΕΝ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕ ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΕΚΑΡΑ, ΑΝ Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΜΑΣ ΠΕΙΝΑΕΙ ΚΑΙ ΥΠΟΦΕΡΕΙ;
ΚΑΙ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΧΕΤΙΚΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ, ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ:
ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙΣ ΠΛΟΥΤΙΖΕΙΣ ΔΕ ΦΤΩΧΑΙΝΕΙΣ!
Ο φούρναρης γκρίνιαζε συνέχεια στην γυναίκα του που πήγαινε στις εκκλησίες και έδινε στους φτωχούς και στους εράνους.
Μια μέρα, εκεί που έβγαλε το ζεστό ψωμί και μοσχοβόλησε η γειτονιά, ήρθε και στάθηκε στην πόρτα του ένας φτωχός.
-Αφεντικό, όλα αυτά τα ψωμιά είναι δικά σου;
-Αμ΄ τίνος να’ναι;
-Και δεν τα τρως;
-Βρε φύγε από δω!
-Δώσε μου και μένα ένα ψωμάκι που πεινάω.
-Φύγε σου είπα, παράτα με.
-Αφεντικό!
-Φεύγεις ή δεν φεύγεις;
-Αφεντικό! Παρακαλούσε ο φτωχός…
Δεν πρόλαβε να τελειώσει, και ο φούρναρης πετάει ένα ψωμί στο κεφάλι του. Έσκυψε ο φτωχός και το ψωμί τον πήρε ξυστά και έπεσε παραπέρα. Τρέχει, το αρπάζει, κάθεται σε μια γωνιά και το τρώει… Ο φούρναρης όλη μέρα ήταν νευριασμένος για τον γρουσούζη επισκέπτη και το ψωμί που έχασε. Ας τολμήσει να ξανάλθει, έλεγε!
Τη νύχτα, κάπου δύο μετά τα μεσάνυχτα, πετάγεται ο φούρναρης από τον ύπνο του τρομαγμένος και καταϊδρωμένος.
-Γυναίκα, σήκω, ξύπνα. Φέρε μου μία φανέλα να αλλάξω και να σου πω …; Γυναίκα, πέθανα λέει, και μαζεύτηκαν γύρω μου Άγγελοι και διάβολοι. Ποιoς να πάρει την ψυχή μου. Σε μια μεγάλη ζυγαριά όλο και πρόσθεταν οι τρισκατάρατοι τα κρίματά μου. Και ο ζυγός βάρυνε και βάρυνε και οι Άγγελοι δεν είχαν τίποτα να βάλουν και λυπόντουσαν. Σε μια στιγμή, ένας Άγγελος φωνάζει: Το ψωμί! Αυτό που χόρτασε τον πεινασμένο. Βάλτε το στον άλλο ζυγό.
Οι διάβολοι επαναστάτησαν: Το ψωμί δεν το έδωσε. Το έριξε να σπάσει το κεφάλι του φτωχού. Και απάντησαν οι Άγγελοι: Όμως χόρτασε τον πεινασμένο και εκείνος έδωσε την ευχή του. Και που λες γυναίκα μου, εκείνο το ψωμί έκανε και έγειρε η ζυγαριά αντίθετα και σώθηκα. Το λοιπόν, δίνε, δίνε και μη σταματάς. Και εγώ θα δίνω. Αχ, και να ξανάρθει εκείνος ο φτωχός!
ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΨΗΛΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ “ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥΣ” ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ! ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΕΜΑΣ Ο ΥΛΙΣΜΟΣ, Η ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ “Ο,ΤΙ ΦΑΜΕ, Ο,ΤΙ ΠΙΟΥΜΕ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΑΡΠΑΞΕΙ Ο @@@@@ ΜΑΣ! ΚΑΙ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΣΤΕΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ «εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει» (Ματθ. ιθ’ 29)
ΚΑΙ ΙΣΩΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣΠΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΚΤΟΣ ΝΥΜΦΩΝΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΕΙΠΩΘΕΙ ΕΠΙΣΗΣ:
Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι· πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί. (Ματθ. 20,16 )
ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΤΕΘΕΣΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗ, ΝΑ ΚΡΙΝΩ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ, ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ:
“ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΙΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΘΕΙΤΕ”.
ΑΛΛΩΣΤΕ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ, ΟΤΙ ΕΓΩ ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΚΑΛΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ; ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ ΕΙΝΑΙ, ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΝΑ ΕΙΜΑΙ “ΠΤΩΧΗ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ” ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΧΡΙΣΤΟ; ΑΣ’ ΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου