Δύο σενάρια για τον Ερντογάν.

ΣΧΟΛΙΟ : Εμείς γνωρίζουμε ότι μόλις φύγει από την εξουσία,θα γίνουν τα ΕλληνοΤουρκικά.

Είναι πλέον σαφές ότι ο Ερντογάν κάθε άλλο παρά ο Δημοκράτης ηγέτης είναι που θα αποκαθήλωνε το στρατιωτικό κατεστημένο και το Τουρκικό βαθύ κράτος υπέρ των ελευθεριών και της Δημοκρατίας.
Και ναι μεν εν πολλοίς έχει καταφέρει να ελέγξει το στρατιωτικό κατεστημένο, όμως με τον Κεμάλ δεν έχει ακόμη καταφέρει να κοντραριστεί αν και προοδευτικά και έμμεσα το μεθοδεύει. Πέραν του ξηλώματος του κεμαλικού κράτους, η μη υποχρέωση σε ξένους ηγέτες (όπως με τον κ. Τσίπρα), να καταθέσουν στεφάνι στο μνημείο του Κεμάλ το δηλώνει ξεκάθαρα.
Το πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 ήταν η αρχή για να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο.
Φυλάκισε και συνεχίζει να φυλακίζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που θεωρεί αντιφρονούντες , φυλακίζει δικαστικούς, στρατιωτικούς και δημόσιους υπαλλήλους για να αποδυναμώσει κάθε αρχή που θα μπορούσε να του αντισταθεί, έχει αλλάξει το Σύνταγμα για να δώσει υπερεξουσίες στον εαυτό του, τρομοκρατεί τους πολιτικούς του αντιπάλους με την απειλή της φυλάκισης, κατηγορεί για τρομοκράτη όποιον του αντιτίθεται, απειλεί τις γειτονικές χώρες με στρατιωτικές επεμβάσεις και πόλεμο, καταστρατηγεί το διεθνές δίκαιο και εκφράζει επεκτατικές διαθέσεις σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, γράφει τις διεθνείς συνθήκες στα παλιά του παπούτσια και δρα αυτοβούλως και παράνομα προς κάθε κατεύθυνση, παραβιάζει θεμελιώδη ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα των πολιτών στη χώρα του, υποβαθμίζει τη θέση της γυναίκας (όπως έδειξε με την βίαιη διάλυση της συγκέντρωσης των γυναικών που γιόρταζαν την ημέρα της γυναίκας), απειλεί ξένες χώρες με παρεμβάσεις και επικηρύξεις, συλλαμβάνει και φυλακίζει ξένους δημοσιογράφους, ξένους υπηκόους και οιονδήποτε θεωρεί ότι αποτελεί κίνδυνο για την αυταρχική του εξουσία, και ο κατάλογος των αυταρχικών ενεργειών συνεχίζεται αδιάλειπτα.

Οι επιδιώξεις του

Η σχέση του με τη Ρωσία είναι προφανές ότι σχεδιάζει και βασίζεται στα παρακάτω:
1. Θέλει να καταστήσει τη Τουρκία αυτόνομη και αυτοδύναμη χώρα, υπό την απόλυτη κυριαρχία του. 
2. Για να γίνει αυτό χρειάζεται στρατιωτική αμυντική ισχύ που θα του την διασφαλίζει όχι μόνο με τα συμβατικά όπλα, αλλά η πυραυλική τεχνολογία και τα πυρηνικά όπλα. Γι αυτό οι S-400 εκτός από την αντιπυραυλική προστασία της χώρας (αυτή έχει κυρίως ανάγκη) που ενισχύεται, αποκτά και την τεχνογνωσία που του υπόσχονται να του παρέχουν οι Ρώσοι. Εκτός αυτών εξυπηρετούν και το πρόσχημα για το ανατολίτικο παζαριού που κάνει με αυτούς. 
3. Η δημιουργία πυρηνικών εργοστασίων με Ρωσικά τεχνολογία καθιστούν την Τουρκία εν πολλοίς αυτάρκη σε ενέργεια αλλά επίσης την βάζουν με γρήγορα βήματα στην πυρηνική τεχνολογία, με απώτερο στόχο να κάνει τα δικά του βήματα που θα καταστήσουν την Τουρκία αυτόνομη και απόλυτα αποτρεπτική έναντι οιασδήποτε εξωτερικής απειλής.
4. Έχοντας διασφαλίζει όλα αυτά θα μπορεί να διευρύνει τις διεκδικήσεις του σε όλα τα πεδία με τους γείτονές του, τόσο όσον αφορά τις συνθήκες όσο και τα εδαφικά ζητήματα, τα δικαιώματα και τα ζητήματα εκμετάλλευσης φυσικών πόρων.
5. Για να διασφαλίσει ότι δεν θα παρέμβει ο Δυτικός κόσμος και μάλιστα οι ΗΠΑ δυναμικά στο εσωτερικό της Τουρκίας, είτε και εναντίον του ίδιου, θέλει να έχει στενό σύμμαχό του τη Ρωσία. Η περίπτωση του Άσαντ και πως αυτός επιβίωσε είναι χαρακτηριστικό δείγμα γι αυτόν (εν αντιθέσει με Σαντάμ, Καντάφι και άλλους αντιδυτικούς δυνάστες του Μουσουλμανικού και μη κόσμου).
6. Θα προσπαθήσει να λάβει μέτρα σταδιακής απεξάρτησης της Τουρκικής οικονομίας από τις δυτικές αγορές και τον δυτικό δανεισμό, με δημιουργία νέων συμμαχιών και αγορών για την Τουρκική οικονομία, προσβλέποντας στην Ρωσία, στην Ασία, και την υποσαχάρια Αφρική.
7. Ο Μουσουλμανισμός και η αντιδυτική ρητορική θα είναι το όχημά του στη προσπάθεια αυτή. 
8. Τον ενδιαφέρει να κάνει την Τουρκία μία μεγάλη Ασιατική δύναμη, παρά μία Ευρωπαϊκή/ Δυτική δύναμη μεσαίου μεγέθους, όπου θα υπόκειται στις δυτικές αντιλήψεις και δεσμεύσεις για την Δημοκρατία, τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα, το διεθνές δίκαιο, τον έλεγχο συμπεριφορών και εξοπλισμών και τον έλεγχο των υπερεξουσιών του.

Σενάριο Αντιδυτικό

9. Σε αυτό το σκηνικό εάν δεν αλλάξει συμπεριφορά και στρατηγική, και συνεχίσει στο ίδιο ή ελάχιστα παραλλασσόμενο μοτίβο, η λύση που θα μένει στο Δυτικό κόσμο, (εάν δεν επιτύχουν οι οικονομικές και άλλες κυρώσεις) για να μην χάσει τη Τουρκία από την ζώνη επιρροής του (και βγει και από το ΝΑΤΟ), είναι να στραφεί και να επιτεθεί απευθείας στο στυγνό πρόσωπο του δικτάτορα Ερντογάν, φωτίζοντας και χρωματίζοντας τα αυταρχικά χαρακτηριστικά του.
10. Θα τον εντάξει στη κατηγορία των δυναστών, των αυταρχικών ηγετών που δεν ενδιαφέρονται για το λαό τους αλλά μόνο για την ενίσχυση και την μακροβιότητα του δικού τους δυναστικού καθεστώτος, λειτουργώντας εις βάρος του Δυτικού κόσμου, της συμμαχίας και των άλλων λαών.
11. Και τότε Ο Ερντογάν θα πιέζεται και θα ανησυχεί, φοβούμενος ακόμη και τη σκιά του, με αποτέλεσμα να λαμβάνει μεγαλύτερα μέτρα προφύλαξης, να γίνεται πιο αυταρχικός, να τρομοκρατεί και να διώκει περισσότερο τους πολιτικούς του αντιπάλους, να γίνεται εσωστρεφής και ιδιόρρυθμος, όπως ακριβώς τόσοι και τόσοι δυνάστες που αποκαθηλώθηκαν στο παρελθόν.
Αυτό θα είναι το σημείο καμπής όπου θα ξεκινήσει και η πτώση, όπου θα τον σπρώχνουν κρυφές και φανερές δυνάμεις για να πέσει με πάταγο μία ώρα αρχύτερα.
Είναι αμφίβολο εάν θα μπορεί να τον σώσει ο φίλος του ο Βλαδίμηρος, που έχει πολλά και σημαντικά προβλήματα να λύσει ο ίδιος.

Εκτός εάν….- σενάριο φιλοδυτικό

Η πιο ανώδυνη λύση για τον Ερντογάν είναι να ξαναγυρίσει γρήγορα στο αυλάκι, έστω και με το πρόσχημα της συμμόρφωσής τους με τους S-400.
Εάν το κάνει και επενδύσει στη βελτίωση των σχέσεων του με τους γείτονες, στην θετική του ανταπόκριση στα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το λαό του, στην επανέναρξη των συζητήσεων ένταξης στην ΕΕ, στην βελτίωση των σχέσεων του με Αίγυπτο, Ισραήλ και Ελλάδα, τότε θα μπει και στο τραπέζι συζήτησης για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και θα τον αντιμετωπίζουν ως μεγάλο ηγέτη, με προσκλήσεις στο G7, με συμμετοχή ουσιαστική στους G-20, με εμπορικές συναλλαγές και συνεργασίες, με αναβαθμισμένο ρόλο στη Νατοϊκή Συμμαχία, με τιμές και δόξες σε ΗΠΑ και ΕΕ.
Θα του κάνουν το χατίρι να ξανανοίξουν το Κυπριακό με πιο ευνοϊκούς όρους γι αυτόν, και ίσως να πιέσουν την ενδοτική Ελληνική κυβέρνηση να υποχωρήσει σε κάποια από τα ζητήματα που έχει αποδεχθεί για να ανοίξουν (κρυφά και φανερά).
Όσον αφορά την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο η φόρμουλα υπάρχει. Δεν είναι ανάγκη να αλλάξουν όλα τα κεφάλαια του διεθνούς δικαίου για να ικανοποιηθεί η Τουρκία, από τη στιγμή που ο ιδιωτικός τομέας και ο διεθνής ανταγωνισμός δίνουν κάθε δυνατότητα στη Τουρκία να μπει στο παιχνίδι των πετρελαίων μέσω αυτού. 
Τα δύο γεωτρύπανα μαζί με τις Τουρκικές εταιρείες που θα μπορούσαν να τα υποστηρίζουν, της δίνουν τη δυνατότητα να διεκδικήσει και να συμμετάσχει σε διεθνή συμβόλαια έρευνας και συνεκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Καταλήγοντας 

Σε αυτό το εξόχως μεταβαλλόμενο περιβάλλον, όπου ο Ερντογάν κινείται μεταξύ σφύρας και άκμονος, οι μάγοι της δικής μας εξωτερικής πολιτικής αντί να τηρήσουν στάση επιφυλακτική προς την Τουρκία (πλην όμως με εγρήγορση και πρωτοβουλία προς όλους τους άλλους όσον αφορά τις εξελίξεις που μας ευνοούν), παρεμβάλλονται αφελώς και αδαώς για να λύσουν τα Ελληνοτουρκικά προβλήματα με τον ίδιο τρόπο που ακολούθησαν στη συμφωνία με τα Σκόπια.
Κρυφή διπλωματία, χωρίς την συναίνεση της αντιπολίτευσης και του κοινοβουλίου αλλά και την μέγιστη δυνατή συναίνεση του Ελληνικού λαού, χωρίς γνώση και προβλεπτικότητα, με διαπροσωπικές σχέσεις και διμερείς ευκαιριακούς διαλόγους, με αδικαιολόγητη εμπιστοσύνη προς μπαμπέσηδες συνομιλητές, και με διαδικασίες μη αναστρέψιμες οι οποίες εγκλωβίζουν κάθε νέα Ελληνική κυβέρνηση.
Δεν το λες πλέον αφέλεια και άγνοια, αλλά ενδοτισμό και ιδεοληπτική πρόθεση.
*Ο Στέλιος Φενέκος είναι υποναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού ε.α., ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος σήμερα του πολιτικού κόμματος Κοινωνία Αξιών που ιδρύθηκε το Μάϊο του 2012.
viadiplomacy.gr