Η σέκτα της πολιτικής ορθότητας και οι μπολσεβίκοι του σήμερα.

ΚΟ: Είναι λυπηρό και ταυτόχρονα εξοργιστικό να βλέπεις στην πατρίδα μας ανθρώπους της Εκκλησίας και της Παράδοσης να μιλάνε για τον «φασισμό» της πολιτικής ορθότητας, για «φασιστική» λογοκρισία, «φασιστικούς» νόμους, μέχρι και «φασίστες» της Αριστεράς. Ο παρακάτω ορθόδοξος ιερέας από τις ΗΠΑ λέει την λέξη που ξέχασαν (;) ή φοβούνται να πουν. Δεν είναι «φασίστες», είναι οι μπολσεβίκοι του σήμερα. Γιατί φοβάστε τόσο να το πείτε;

Του π. Johannes Jacobse / ΚΟ

Η πολιτική ορθότητα είναι η πολιτισμική πτυχή του φιλελευθερισμού (λιμπεραλισμού) και του προοδευτισμού, κυρίως επειδή προσπαθεί να ελέγξει τη σκέψη μέσω της γλώσσας. Έχουμε έναν Orwell, αλλά σε βαθύτερο επίπεδο έναν Dostoevsky και ακόμη και έναν Nietzsche. Εκτοξεύοντας τους πιο σκληρούς όρους – «ρατσιστή!», «σεξιστή!», «ομοφοβικέ!», «ισλαμοφοβικέ!», «φασίστα!» κλπ – οι λίμπεραλ «ηθικολόγοι» του «προοδευτισμού» προσπαθούν να τερματίσουν την συζήτηση και να λογοκρίνουν την σκέψη. Η γλώσσα χρησιμοποιείται χωρίς αμφισβήτηση, δεμένη με ηθική αμφισβήτηση και άλλες αδικαιολόγητες αυταπάτες. Είναι ένας μπολσεβίκικος εκφοβισμός.

Η αλλοίωση της γλώσσας είναι και η αιτία και το αποτέλεσμα της ηθικής αντιστροφής. Ο Ντοστογιέφσκι είναι ο σαφέστερος εκθέτης της σήψης της σέκτας και κατά συνέπεια προσφέρει έτσι και το αντίδοτο. Εκθέτει τα όξινα κοιλώματα από τα οποία διαρρέουν οι φθορές και αποκαλύπτει πώς το θάρρος και άλλες αρετές μπορούν να την νικήσουν - αρετές που αντλούν δύναμη από το σκάνδαλο του Σταυρού. Μια δύναμη μέσω της αδυναμίας, μια επαναντιστροφή της αντιστροφής που κάνει όλα τα πράγματα πλήρη και νέα.

Η πολιτική ορθότητα είναι σέκτα επειδή βλέπει τον κόσμο σε στενά πλαίσια και περιορισμένα. Έτσι η συνήθεια του να γίνεται «Χίτλερ» όποιος πολιτικός δεν συμφωνεί μαζί της, είναι κάτι που φαίνεται σωστό στους οπαδούς αυτής της σέκτας. Εκείνοι που είναι αιχμάλωτοι από τον τρόπο σκέψης αυτής της σέκτας αποκαλούν  όσους ανθρώπους έχουν ακόμα ελεύθερη την σκέψη και δεν μοιράζονται τις «προοδευτικές» τους πεποιθήσεις «ρατσιστές», «μισογύνηδες», «ομοφοβικούς», «ισλαμοφοβικούς» (και άλλες φοβίες που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί) ώστε να κλείσουν γρήγορα κάθε συζήτηση. Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν έχουν νόημα παρά μόνο για εκείνους που έχουν ήδη ενθουσιαστεί από αυτή την σέκτα.

Ο προοδευτισμός και ο φιλελευθερισμός αντιπροσωπεύουν την διαδικασία αυτού που ο Nietzsche ονόμαζε «επανεκτίμησης αξιών» (“transvaluation of values”), αυτό που αποκαλώ ηθική αντιστροφή. Χρησιμοποιεί τη γλώσσα της ηθικής παράδοσης, αλλά σημαίνει διαφορετικά πράγματα από αυτήν (ο θάνατος του αγέννητου είναι πράξη «καλοσύνης», η άρνηση του φύλου με το οποίο γεννιέται ο άνθρωπος είναι μια πράξη «συμπόνιας», το να είναι υποχρεωτικό οι άντρες να χρησιμοποιήσουν τις τουαλέτες που χρησιμοποιούνται από μικρά κορίτσια είναι μια πράξη «ανοχής», για να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα).

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί προοδευτικοί / φιλελεύθεροι έχουν κάποιου είδους «ανοσία» με τα γεγονότα. Δεν τους αγγίζουν.

Η σύγχυση εισέρχεται επειδή το λεξιλόγιο της παράδοσης και το λεξιλόγιο των προοδευτικών / φιλελεύθερων είναι το ίδιο. Αυτό δίνει την εικόνα ότι οι αξίες που ενημερώνουν το φιλελεύθερο / προοδευτικό κοινωνικό όραμα προέρχονται από την παράδοση (και συνδέονται με την ιστορία). Αυτές οι αξίες λειτουργούν στο επίπεδο της θρησκευτικής πεποίθησης και έτσι δίνουν την όραση στην ηθική εξουσία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσοι προοδευτικοί / φιλελεύθεροι έχουν «ανοσία» στα γεγονότα και γιατί οι πράξεις που θεωρούνταν παράνομες στο παρελθόν (π.χ. άμβλωση) θεωρούνται «κοινωνικό αγαθό».

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσοι πολλοί φιλελεύθεροι και προοδευτικοί που βλέπουν τον περιορισμό της μετανάστευσης μουσουλμάνων ως μια "επικείμενη καταστροφή" (έρχονται οι φασίστες!) Ενώ έχουν «ανοσία» για τη σφαγή των χριστιανών στη Μέση Ανατολή λόγω της ιδεολογίας ή των πολιτικών που υποστηρίζουν ή ζητούν την οικονομική καταστροφή μιας οικογενειακής επιχείρησης λόγω της άρνησής της να φτιάξει μια «γαμήλια» τούρτα σε ζευγάρι ομοφυλόφιλων. Η σκέψη παίρνει έναν χαρακτήρα σέκτας, όπου το πραγματικό κόστος των γεγονότων της πραγματικής ζωής αξιολογείται και κρίνεται μόνο μέσα στα όρια της πολιτικά ορθής ιδεολογίας. Γι 'αυτό η πολιτική ορθότητα είναι στην πραγματικότητα μια πολιτική σέκτα.

Η σέκτα τους στην Αμερική απερρίφθη με πάταγο όταν εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ. Αφού οι «προοδευτικοί» δεν θέλουν να ακούνε κανέναν (στην πραγματικότητα είναι τόσο αυτοπεριοριζόμενοι που δεν μπορούν να ακούσουν), έτσι οι άνθρωποι της παράδοσης («συντηρητικοί») πήραν τα πράγματα στα χέρια τους.

Θα βλέπουμε όλο και περισσότερο ότι όσοι υποστηρίζουν τα ιδεώδη του «προοδευτισμού», το κάνουν με το σκεπτικό που έχουν οι αιρετικοί που νομίζουν ότι υπηρετούν τον Θεό. Δεν αναγνωρίζουν την εξαθλιωτική τροχιά της αιρέσεως τους, ότι έχουν εφεύρει ένα ψευτο-Ευαγγέλιο, ενάντια στο αληθινό Ευαγγέλιο. Ταυτόχρονα θα καταλάβουμε καλύτερα γιατί οι Πατέρες της Εκκλησίας αγωνίστηκαν ενάντια στις αιρέσεις της εποχής τους με όλη τους τη δύναμη. Το βλέπουμε ήδη σε χριστιανούς άλλων ομολογιών και νομίζω ότι είναι αναπόφευκτο ότι θα το δούμε και μεταξύ κάποιων Ορθοδόξων. Η μόνη δύναμη που μπορεί να αποφύγει αυτή τη μοίρα είναι εκείνη η δύναμη που φέρει το κόστος της πίστης στον Χριστό και ειλικρινά έχουμε λίγους εκκλησιαστικούς ηγέτες πρόθυμους να πληρώσουν αυτό το κόστος και πολλούς περισσότερους που δεν το καταλαβαίνουν. Δεν θα αποφύγουμε να δούμε σκάνδαλα όπως έγινε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη, όπου είδαμε να απονέμεται το «Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πατριάρχη Αθηναγόρα» στον κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, Andrew Cuomo, ένα φανατικό υπερασπιστή της βιομηχανίας των αμβλώσεων και του τρανσεξουαλισμού (βλ. εδώ).

Θα πρέπει να δούμε τον Πρόεδρο Trump. Η αποκήρυξη των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων από τον λαό είναι γενικά καλή. Μας έχει δοθεί αναστολή. Το τεστ θα είναι αν όσοι καταλαβαίνουν τι διακυβεύεται έχουν το θάρρος και την πειθαρχία για να διατηρήσουν την αντίσταση. Αν όχι, απλά καθυστερούμε την αναπόφευκτη κάθοδο στην τυραννία.

Οι προοδευτικοί πιστεύουν τη δική τους προπαγάνδα. Θεωρούν ότι η τυραννία είναι «ελευθερία».

Ένα από τα πράγματα που οι πρόσφατες εκλογές απέδειξαν είναι ότι οι «συντηρητικοί» (μη φιλελεύθεροι / προοδευτικοί) έχουν απηυδήσει. Δεν μπορείς να μιλάς λογικά με πλανεμένους πιστούς. Μπορείς μόνο να αφαιρέσεις την δύναμή τους. Ευτυχώς, μπορούμε ακόμα να το κάνουμε ειρηνικά στην Αμερική.

ΚΟ / πηγή

Πέθανε σε ηλικία 99 ετών ο Billy Graham, ο λεγόμενος "Προτεστάντης Πατριάρχης της Αμερικής". Πίσω στο 1972 είχε πει κάτι πράγματα για το ποιοι ελέγχουν τα media στην Αμερική...

«Κάποια μέρα, θα διαβάσετε ή θα ακούσετε ότι ο Μπίλι Γκράχαμ είναι νεκρός. Μην πιστεύετε ούτε μια λέξη. Θα είμαι πιο ζωντανός από ότι είμαι τώρα. Απλώς θα έχω αλλάξει διεύθυνση. Θα είμαι στην παρουσία του Θεού» - Billy Graham._ 

Ο William Franklin Graham Jr. (7 Νοεμβρίου 1918 - 21 Φεβρουαρίου 2018) υπήρξε ο πιο διάσημος Αμερικανός Ευαγγελικός ευαγγελιστής και ιεροκήρυκας ο οποίος έγινε παγκοσμίως γνωστός μετά το 1949. Ονομάστηκε ένας από τους σημαντικότερους ιεροκήρυκες του 20ου αιώνα. 

Διεξήγαγε μεγάλες συγκεντρώσεις στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό που ονόμασε «σταυροφορίες» (“Billy Graham Crusades”) με κηρύγματα που μεταδίδονταν από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. 

Ο Graham κήρυξε ‘ζωντανά’ σε 215 εκατομμύρια ανθρώπους σε περισσότερες από 185 χώρες και σε άλλα εκατοντάδες εκατομμύρια μέσω τηλεόρασης, βίντεο, ταινιών και webcasts. Το μεγαλύτερο ακροατήριο συγκεντρώθηκε στην Yoido Plaza της Σεούλ της Νότιας Κορέας το 1973 (1,1 εκατομμύρια άνθρωποι). 

Σύμφωνα με το προσωπικό του, όλα αυτά τα χρόνια πάνω από 3,2 εκατομμύρια άνθρωποι απάντησαν στην πρόσκληση των Billy Graham Crusades να "δεχτούν τον Ιησού Χριστό ως τον προσωπικό τους σωτήρα". Λόγω των σταυροφοριών του, ο Graham κήρυξε το ευαγγέλιο σε περισσότερους ανθρώπους εν συγκρίσει με οποιονδήποτε στην ιστορία του χριστιανισμού.

Ο Graham έχει ευρέως αναγνωριστεί ως ο «Προτεστάντης Πατριάρχης της Αμερικής».

Μετά από τη σταυροφορία του 1957 στη Νέα Υόρκη, μερικοί πιο φονταμενταλιστές προτεστάντες επέκριναν τον Γκράχαμ για οικουμενιστικές απόψεις, ακόμη και αποκαλώντας τον "Αντίχριστο".

Ο Γκράχαμ αποτέλεσε πνευματικό σύμβουλο πολλών Αμερικανών προέδρων και παρείχε πνευματική συμβουλή για κάθε πρόεδρο από τον Χάρι Τρούμαν έως τον Μπαράκ Ομπάμα. Ήταν ιδιαίτερα κοντά στον Dwight D. Eisenhower, στον Lyndon B. Johnson (ένας από τους πιο στενούς φίλους του Graham) και στον Richard Nixon. 

Ο Γκράχαμ ήταν κατά του φυλετικού διαχωρισμού στις σταυροφορίες του ήδη από το 1953. Πλήρωσε μάλιστα την εγγύηση για να βγει από την φυλακή ο Martin Luther King Jr. τη δεκαετία του 1960, όταν αυτός είχε συλληφθεί σε διαδηλώσεις.

Ο Graham γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1918 στο Σαρλότ της Βόρειας Καρολίνας. Ήταν το μεγαλύτερο από τα τέσσερα παιδιά της Morrow και του William Franklin Graham Sr. μιας αγροτικής οικογένειας με σκοτσέζικες και ιρλανδικές ρίζες.  Οι γονείς του ανήκαν στην Αναμορφωμένη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία.

Από μικρός ένιωθε μια αποστροφή για τις «κοσμικές» απολαύσεις και σε ηλικία 16 ετών ακούγοντας ένα κήρυγμα του ευαγγελιστή Mordecai Ham αποφάσισε να ακολουθήσει τον Χριστό. Ο Mordecai Fowler Ham ήταν Αμερικανός Ανεξάρτητος Βαπτιστής ευαγγελιστής που οργάνωνε υπαίθριες ευαγγελιστικές συναντήσεις. Ο Χαμ θεωρείται σήμερα «συνομωσιολόγος» και «αντισημίτης», καθώς δημόσια καταφερόταν κατά των Ιουδαίων (όπως και των καθολικών), τους οποίους θεωρούσε ότι είχαν ειδική πρόσβαση στην πολιτική εξουσία και επιρροή και ότι αντιπροσωπεύουν μια ανατρεπτική κοινωνική δύναμη. Στο κήρυγμά του συχνά αναφερόταν σε "Εβραίους, καθολικούς ή μαύρους συνωμότες που σχεδίαζαν να καταστρέψουν την λευκή προτεσταντική Αμερική".

Ο Γκράχαμ ήταν παντρεμένος με την συμμαθήτριά του Ruth Bell, της οποίας οι γονείς ήταν ιεραπόστολοι στην Κίνα. Ήταν παντρεμένοι για σχεδόν 64 χρόνια. Η Ruth Graham πέθανε στις 14 Ιουνίου 2007, σε ηλικία 87 ετών. Ο Γκράχαμ και η σύζυγός του έκαναν πέντε παιδιά: την Virginia, την Anne, την Ruth, τον Franklin και τον Nelson.

Ο Graham θεωρήθηκε ο άνθρωπος που "χτίζει γέφυρες". Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο Graham-the-Bridge-Builder έγινε ο πρώτος ευαγγελιστής που μίλησε πίσω από το σιδερένιο παραπέτασμα, απευθυνόμενος σε μεγάλα πλήθη σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Σοβιετικής Ένωσης, ζητώντας ειρήνη. Κατά τη διάρκεια της εποχής του απαρτχάιντ, ο Graham αρνιόταν να επισκεφθεί τη Νότια Αφρική. 

Δεν δεχόταν ότι αποτελούσε μέρος της λεγόμενης «Χριστιανικής Δεξιάς»... Ο Graham ήταν εγγεγραμμένος στο Δημοκρατικό Κόμμα. Το 1960 αντιτάχθηκε στην υποψηφιότητα του John F. Kennedy επειδή ως καθολικός, θα έπρεπε να ακολουθήσει τον Πάπα. Ο Γκράχαμ εργάστηκε "στο παρασκήνιο" για να ενθαρρύνει τους σημαίνοντες προτεστάντες θρησκευτικούς λειτουργούς να μιλήσουν εναντίον του. Κατά καιρούς στήριζε διάφορους πολιτικούς, λέγοντας ότι ο Ιησούς δεν είχε κάποιο πολιτικό κόμμα.

Ο Γκράχαμ έγινε στενός φίλος με τον Ρίτσαρντ Νίξον όταν ήταν αντιπρόεδρος και τον υποστήριξε για τις προεδρικές εκλογές του 1960. Ο ίδιος μάλιστα συγκάλεσε μια σύνοδο με ευαγγελικούς ηγέτες στην Μοντρέ της Ελβετίας, για να σχεδιάσουν τον καλύτερο τρόπο με τον οποίο θα αντιτάσσονταν στον ρωμαιοκαθολικό αντίπαλο του Νίξον, τον γερουσιαστή John F. Kennedy.

Οι συζητήσεις για τους Εβραίους με τον Πρόεδρο Nixon

Κατά την διάρκεια του Watergate φάνηκε ο Γκράχαμ να συμφωνεί με πολλές από τις «αντισημιτικές» απόψεις του Ρίτσαρντ Νίξον, αλλά ο ίδιος το αρνήθηκε και τόνισε τις προσπάθειές του να οικοδομήσει γέφυρες με την εβραϊκή κοινότητα. Το 2002, η διαμάχη ανανεώθηκε όταν οι αποχαρακτηρισμένες ταινίες "Richard Nixon" επιβεβαίωσαν τις παρατηρήσεις που έκανε ο Graham στον Νίξον τρεις δεκαετίες νωρίτερα. Εκεί ακούγεται ο Γκράχαμ να συμφωνεί με τον Νίξον ότι οι Εβραίοι ελέγχουν τα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ονομάζοντάς το αυτό «ασφυκτικό κλοιό» κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας του με τον Νίξον το 1972.

Διάβασε: Νίξον: «Όχι Εβραίοι. Είμαστε ανένδοτοι όταν λέω όχι Εβραίοι»

Όταν οι ταινίες δόθηκαν στη δημοσιότητα, Graham ζήτησε συγγνώμη και είπε: «Αν και δεν θυμάμαι αυτή την περίπτωση, εκφράζω τη βαθιά μου λύπη για τα σχόλια που προφανώς έγιναν σε μια συνομιλία στο Οβάλ Γραφείο με τον Πρόεδρο Νίξον ... 30 χρόνια πριν ... δεν αντανακλούν τις απόψεις μου και ειλικρινά ζητώ συγγνώμη για οποιαδήποτε προσβολή προκλήθηκε από αυτές τις παρατηρήσεις». Σύμφωνα με το περιοδικό Newsweek, το σοκ της αποκάλυψης ήταν μεγάλο λόγω της πολύχρονης στήριξης του Ισραήλ από τον Graham και της άρνησής του να συμμετάσχει σε κλήσεις για μεταστροφή των Εβραίων στον Χριστό". Επίσης, μεταξύ των βραβείων, ο Γκράχαμ είχε βραβευθεί και με το "Torch of Liberty Plaque" από την Anti-Defamation League of B'nai B'rith, το 1969 και το το "International Brotherhood Award from the National Conference of Christians and Jews", το 1971.

Το 2009 απελευθερώθηκαν περισσότερες ταινίες Nixon, όπου ο Γκράχαμ ακούγεται το 1973 με τον Νίξον να αναφέρεται στους Εβραίους ως τη «συναγωγή του Σατανά».

«Είναι εκείνοι που δίνουν το πορνογραφικό υλικό», είπε ο Graham στην ταινία, αφού συμφώνησε με τον Nixon ότι οι αριστεροί Εβραίοι κυριαρχούν στα μέσα ενημέρωσης. Ο εβραϊκός «ασφυκτικό κλοιός» πρέπει να σπάσει αλλιώς η χώρα θα πέσει στο βυθό, συνέχισε, δηλώνοντας ότι αν ο Nixon επανεκλεγεί, «τότε θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι».

ΚΟ / από εδώ κι εδώ

redskywarning.blogspot.gr