Το σενάριο αυτό έχει βάση και προκαλεί εφιάλτες όχι μόνο στην Ελλάδα
αλλά σε ολόκληρη τη Δύση. Ο Ερντογάν φέρεται να είναι αποφασισμένος να
βάλει τη χώρα του στο κλαμπ των χωρών που διαθέτουν πυρηνικά όπλα.
Υπάρχουν αποδείξεις.
Αυτό γράφει ο Πάρις Καρβουνόπουλος στο περιοδικό CRASH του Δεκεμβρίου
Όταν ο Ταγίπ Ερντογάν πήρε στα χέρια του την εξουσία στη γειτονική Τουρκία, στην Αθήνα σχεδόν σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο πανηγύριζε! Πρώτο και καλύτερο το “σύστημα Σημίτη”.Στο πρόσωπο του Ερντογάν “έβλεπαν” έναν φιλόδοξο ισλαμιστή …εκσυγχρονιστή. Το παραμύθι που ήθελε τον Ερντογάν να είναι ο κύριος εκπρόσωπος του “ήπιου Ισλάμ” ,ο οποίος θα οδηγούσε την Τουρκία εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας,ήταν πολύ ωραία αφήγηση και για τους Ευρωπαίους.
Σήμερα όλοι σπεύδουν να ρωτήσουν “που το πάει ο Ερντογάν”; Το μόνο βέβαιο είναι ότι η κατεύθυνση που έχει πάρει είναι πολύ μακρυά από τη Δύση!Και η κατάληξη του δρόμου που έχει επιλέξει μπορεί να τον οδηγήσει ακόμη και στο “όνειρο” να κάνει την Τουρκία στρατιωτική πυρηνική δύναμη.
Οι Ευρωπαίοι δεν “διάβαζαν” ποτέ τις εξελίξεις στην Τουρκία. Ούτε καν έδιναν σημασία σ΄ όσα δημόσια έλεγε το κατεστημένο της ακόμη και πριν ο Ερντογάν αναλάβει τα ηνία της εξουσίας.Όσοι κατά καιρούς είχαν επισημάνει την σοβαρή πιθανότητα να οδηγηθεί η Τουρκία μακρυά από τη Δύση,αντιμετωπίζονταν ως μειοψηφία. Ο Χρήστος Μηνάγιας,ειδικευμένος σε θέματα Τουρκίας και συγγραφέας πολλών βιβλίων με θέμα τη γειτονική χώρα είχε επισημάνει ότι
το 2001, ο Τούρκος στρατηγός Tuncer Kılınç, ως γενικός γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα της χώρας του να αναζητήσει ως εναλλακτική λύση έναντι της ευρωπαϊκής ένωσης τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και την Κεντρική Ασία. Στη συνέχεια, το 2007, σε ένα συνέδριο στην Αγγλία που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Σκέψης του Ατατούρκ, ο Kılınç υπεραμύνθηκε της άποψης αυτής τονίζοντας ότι η Τουρκία θα πρέπει να γυρίσει την πλάτη της στην Ευρώπη, να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και να στραφεί προς την Ρωσία και την Κίνα.
Οι Τούρκοι στρατηγοί ή ένα μεγάλο ποσοστό της στρατοκρατίας δεν έκρυβαν τον προβληματισμό τους για την ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας στην “ευρωπαϊκή οικογένεια”. Όπως επισημαίνει ο Χρήστος Μηνάγιας από το 2013 ακόμη υπήρχαν δημοσιευμένες στον τουρκικό Τύπο απόψεις και θέσεις που εστιάζονταν στο γεγονός ότι η εναρμόνιση με τους δημοκρατικούς θεσμούς της ευρωπαϊκής ένωσης θα έθετε σε κίνδυνο την στρατοκρατία στην Τουρκία, σε αντίθεση με τα τότε αυταρχικά καθεστώτα της Ρωσίας και της Κίνας, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου δεν είχαν καμία αξία.
Ίσως λοιπόν αυτό που δεν πρόλαβαν να κάνουν οι Τούρκοι στρατηγοί να το επιχειρήσει τώρα ο Ερντογάν; Ο Χ.Μηνάγιας δεν το αποκλείει υπενθυμίζοντας ότι “το τελευταίο διάστημα ο Τούρκος πρωθυπουργός, με ένα συνεχόμενο παραλήρημα αλαζονείας, τόνισε ότι η μη ένταξη της χώρας του στην ευρωπαϊκή ένωση δεν θα αποτελέσει το τέλος του κόσμου, δεδομένου ότι η Ευρώπη έχει μεγαλύτερη ανάγκη την Τουρκία παρά η Τουρκία την Ευρώπη”.
Ο Ερντογάν χωρίς καμία αμφιβολία είναι ένας “μεγάλος παίκτης” στην περιοχή. Μπορεί τελικά να ηττηθεί κατά κράτος.Κανείς όμως δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι διστάζει να πάρει πρωτοβουλίες και ρίσκα μεγάλα. Δεν έχει καταφέρει να επιβάλλει τα “θέλω” του και είναι γεγονός ότι η συμπεριφορά του και ο τρόπος που επιλέγει να διαπραγματευθεί προκαλούν την υποψία ότι έχει προσβληθεί απο τι μικρίβιο της άκρατης αλαζονείας.
Από το καλοκαίρι του 2013 κι εκείνο το καταστροφικό ταξίδι στην Ουάσινγκτον,ο Ερντογάν βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σειρά μεγάλων προβλημάτων. Τον Ιούλιο του 2013 ο Ερντογάν είχε επισκεφθεί το Λευκό Οίκο και είχε συνάτηση με τον Ομπάμα. Τα διπλωματικά “κουτσομπολιά” λένε ότι ο Ερντογάν είχε σχεδόνα απαιτήσει από το Λευκό Οίκο να παρατεθεί προς τιμήν του δείπνο με “μουσουλμανικό πρωτόκολλο”! Γενικώς η αίσθηση που δημιουργήθηκε στην Ουάσινγκτον από εκείνη την επίσκεψη ήταν πως οι ΗΠΑ δεν μπορούν να έχουν καμία εμπιστοσύνη στον Τούρκο ηγέτη.
Δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι ανοιχτά μέλη της Γερουσίας είχαν θέσει θέμα μη παράδοσης των μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία με την δικαιολογία ότι δεν μπορεί ένα οπλικό σύστημα υψηλής αμερικανικής τεχνολογίας να περάσει στα χέρια ενός ηγέτη που εθεωρείτο ύποπτος για σχέσεις με “εχθρούς” των ΗΠΑ. Ο Ερντογάν κατά καιρούς τα τελευταία χρόνια,έχει θεωρηθεί ύποπτος για υπόγειες σχέσεις ακόμη και με το Ιράν -την εποχή που ήταν στα μαχαίρια με τις ΗΠΑ- και φυσικά οι σχέσεις της τουρκικής ηγεσίας με το ISIS θεωρούνται επιβεβαιωμένες. Την ίδια οι πληροφορίες για οικονομική στήριξη των προεκλογικών του εκστρατειών από τη Σαουδική Αραβία έδιναν κι έπαιρναν και οι σχέσεις με το Ισραήλ είχαν διαλυθεί με ευθύνη Ερντογάν. Ήταν η περίοδος που πίστευε ότι μπορεί να γίνει ο “πατερούλης” όλων των μουσουλμάνων της περιοχής και έπαιζε το ρόλο του προστάτη των Παλαιστινίων. Ο Ερντογάν βρισκόταν διαρκώς απέναντι στα αμερικανικά συμφέροντα,υποστηρίζοντας ανοιχτά στην Αίγυπτο τον ισλαμιστή Μόρσι που τελικά ανατράπηκε και κατέληξε στη φυλακή.
Όλα αυτά είχαν κόστος. Στο εσωτερικό του κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρές κρίσεις,όπως η “εξέγερση” της νεολαίας της Τουρκίας με αφορμή τα έργα στο πάρκο Γκεζί. Κατόρθωσε να σταθεί όρθιος και να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία του στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας.Σ΄ όλες τις κοινωνικές αντιδράσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Ερντογάν “έβλεπε” να υπάρχει “αμερικανικός δάκτυλος” και πιθανόν να ΄χε δίκιο.
Η ακατανόητη απόφαση κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους SU-24 στο όριο του εναέριου χώρου Συρίας-Τουρκίας,τίναξε στον αέρα τις σχέσεις της Άγκυρας με τη Μόσχα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι μ΄ αυτή την ενέργεια ο Ερντογάν έκανε το κέφι των Αμερικανών,με τους οποίους προσπάθησε να “τα βρει”.Οι αλλαγές πορείας και αναζήτησης συμμαχιών που επιδιώκει ο Ερτνογάν από τη μία εντυπωσιάζουν,αλλά από την άλλη αποκαλύπτουν και τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει. Ένα χρόνο μετά από την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, ο Ερντογάν αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τον Πούτιν.Μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλιου η σχέση της Τουρκίας με τη Ρωσία μοιάζει να έχει τη μορφή εξάρτησης.Δεν δίστασε αρκετές φορές να κατηγορήσει τις ΗΠΑ ότι ήταν εκείνες που έστησαν το πραξικόπημα.Για το οποίο πολλοί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι ο ίδιος ο Ερντογάν το προκάλεσε! Η άποψη αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι είναι ο μόνος μεγάλος κερδισμένος.Η ευκαιρία ξεκαθαρίσματος του κεμαλικου κατεστημένου που πάντα τον ενοχλούσε του δόθηκε και δεν την έχει αφήσει να πάει χαμένη.
Ωστόσο η όλη του συμπεριφορά και η μεταπήδηση από τη μία θέση στην άλλη προκαλούν ένα έλλειμμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του. Ο Πούτιν φέρεται να έχει πει για τον Ερντογάν μετά από τη δήλωση μετανοιας για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους: “Εύκολα ζητά συγγνώμη,εύκολα προδίδει”.
Τι ανησυχεί την Ελλάδα
Το αποκορύφωμα των προκλητικών δηλώσεων και κινήσεων του Ερντογάν ήταν η ευθεία αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης.Όχι ότι δεν ήταν γνωστή η άποψή του.Εμπράκτως…Τα όσα γίνονται επί των ημερών του στο Αιγαίο αποτελούν χρόνια τώρα αμφισβήτηση στην πράξη κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου.Οι προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο τη περίοδο Ερντογάν είναι σαφώς ποιοτικά αναβαθμισμέννες ,στοχευμένες και έχουν στρατηγική. Δεν μιλάμε πλέον για προκλήσεις που έχουν στόχο τη καταγραφή παρουσίας στο Αιγαίο,αλλά για την εκτέλεση στρατιωτικών και στρατηγικών σχεδίων μέσω των οποίων οι Τούρκοι θέλουν να επιβάλλουν τετελεσμένα.
Πολύ εύκολα στην Αθήνα έσπευσαν να ερμηνεύσουν τις δηλώσεις Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάννης ως προσπάθεια του Ερντογάν να “πλασαριστεί” σε καλή θέση στα όσα διαδραματίζονται στη Μέση Ανατολή.Αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν έχει στο μυαλό του το Αιγαίο και τη Θράκη.Κάθε άλλο.Επιπλέον μέχρι στιγμής όλα δείχνουν πως τίποτα απ΄ όσα επιδιώκει στη Συρία,το Ιράκ και αλλού,δεν του βγαίνουν.Είναι μάλλον αναμενόμενο πως αν ηττηθεί σ΄ όσας επιδιώκει να κερδίσει στη Μέση Ανατολή θα στραφεί προς τη Δύση για να “ρεφάρει”.Αυτό το ενδεχόμενο ανησυχεί ιδιαίτερα την Αθήνα.
Στόχος η απόκτηση πυρηνικών όπλων
Ένα σενάριο που φαίνεται ότι έχει βάση προκαλεί εφιάλτες όχι μόνο στην Ελλάδα,αλλά σ΄ολόκληρη τη Δύση. Ο Ερντογάν φέρεται να είναι αποφασισμένος να βάλει τη χώρα του στο κλαμπ των χωρών που διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Υπάρχουν αποδείξεις.
Στις 2 Σεπτεμβρίου η Τουρκία δημοσίευσε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης μια συμφωνία συνεργασίας με την Κίνα για την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας, ένα απαραίτητο βήμα προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ενδεχόμενη κατασκευή από την Κίνα του τρίτου πυρηνικού σταθμού της Τουρκίας.
Η συμφωνία έχει υπογραφεί από το 2012. όμως τέτοιες διεθνείς συμφωνίες ενεργοποιούνται στην Τουρκία μόνο μετά τη δημοσίευσή τους στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
Η Ρωσία κατασκευάζει το πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο της Τουρκίας, ενώ μια γαλλο-ιαπωνική κοινοπραξία θα κατασκευάσει το δεύτερο πυρηνικό εργοστάσιο στη βόρεια Τουρκία.
Όλα αυτά όμως προκαλούν για ακόμη μια φορά ερωτήματα για το που ακριβώς το πάει ο Ερντογάν με τις πυρηνικές του φιλοδοξίες.Στη Δύση πολλοί έχουν αρχίσει να ανησυχούν πολύ.Όχι τώρα.Η συζήτηση έχει αρχίσει εδώ και χρόνια.
Τον Αύγουστο του 2012 ο τότε υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας Taner Yıldız επισκεπτόμενος την περιοχή Yozgat στην οποία υπάρχει ουράνιο είχε δηλώσει πως παρακολουθούν από κοντά τις εργασίες εξόρυξης ουρανίου λόγω της ”στρατηγικής” διάστασης υλικού.
«Παρακολουθούμε από κοντά τις εργασίες που εκπόνησε η Διεύθυνση Έρευνας και Αξιοποίησης Μεταλλευμάτων MTA στη δεκαετία του 1980 καθώς και τις εργασίες του ιδιωτικού τομέα στο θέμα αυτό ενώ παρατηρούμε παράλληλα την στρατηγική διάσταση τους».
Η αναφορά στην στρατηγική διάσταση είχε προκαλέσει τις πρώτες υποψίες για το ενδεχόμενο η Τουρκία να σκέφτεται σοβαρά να χρησιμοποιήσει πυρηνικά και για μη ειρηνική χρήση.
Τον Ιανουάριο του 2014 η Τουρκία προχωρά στη συμφωνία με την Ιαπωνία. Στο Πυρηνικό Ενεργειακό Σύμφωνο που υπογράφτηκε υπάρχει ρήτρα με την οποία η Τουρκία θα μοπρεί να διευκολύνεται τεχνολογικά από την Ιαπωνία για την παραγωγή υλικών απαραίτητων για πυρηνικά όπλα.
Την αποκάλυψη είχε κάνει η ιαπωνική εφημερίδα Asahi Shimbun η οποία έγραφε ότι ο σχετικός όρος που δείχνει ότι ο τελικός στόχος της Άγκυρας είναι τα πυρηνικά όπλα προστέθηκε στην συμφωνία για την εξαγωγή ιαπωνικής πυρηνικής τεχνολογίας για ειρηνικούς σκοπούς, μετά από απαίτηση της Τουρκίας.
Το ρεπορτάζ της ιαπωνικής εφημερίδας είχε αναδημοσιεύσει και αναδείξει η εφημερίδα Zaman.O Σαχίν Αλπάϋ είχε γράψει:
“Ιαπωνία και Τουρκία συμφώνησαν να ολοκληρώσουν το Μάιο, πυρηνικό ενεργειακό σύμφωνο, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την εξαγωγή πυρηνικής τεχνολογίας. Το σύμφωνο σημαίνει ότι η χώρα αποδέκτης θα χρησιμοποιήσει τεχνολογία, εξοπλισμό και πρώτες ύλες, μόνο για ειρηνικούς σκοπούς. Παρόλα αυτά, το σύμφωνο περιλαμβάνει μια διάταξη η οποία επιτρέπει στην Τουρκία τον εμπλουτισμό ουρανίου και την εξόρυξη πλουτωνίου, δύο συστατικά απαραίτητα για την κατασκευή πυρηνικών όπλων, εφόσον συμφωνήσουν γραπτώς οι δύο χώρες. Ανώτατος αξιωματούχος του Υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε ότι η ρήτρα προστέθηκε έπειτα από απαίτηση της Τουρκία”.
Τον Ιανουάριο του 2015 η εφημερίδα “Τζουμχουριέτ” δημοσίευσε δηλώσεις του ειδικού σε θέματα πυρηνικής ενέργειας καθηγητή Χαρετίν Κιλίτς ο οποίος επεσήμανε ότι τα ραδιενεργά ισότοπα όπως το πλουτώνιο 239 και το ουράνιο 233χρησιμοποιούνται μόνο σε προγράμματα για στρατιωτική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Αυτά τα ραδιενεργά ισότοπα έχουν δηλωθεί ότι θα χρησιμοποιηθούν για τους πυρηνικούς σταθμούς που σχεδιάζει να φτιάξει το καθεστώς Ερντογάν. Ο καθηγητής τα εντόπισε στο προσχέδιο νόμου για την πυρηνική ενέργεια!
Ο Τούρκος καθηγητής υποστήριζε ότι το προσχέδιο νόμου ,αποτελούσε το πρώτο σημαντικό βήμα της Τουρκίας για την παραγωγή πυρηνικών όπλων!
Εκτός από τον εντοπισμό του πλουτωνίου 239 και του ουρανίου 233 που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την παραγωγή πυρηνικών όπλων ο Τούρκος καθηγητής Κιλίτς εξέφραζε τότε τις ανησυχίες του και για προβλέψεις του νομοσχεδίου για το ποιος θα ελέγχει την πυρηνική ενέργεια στην Τουρκία. Η εξουσία είναι στα χέρια του εκάστοτε πρωθυπουργού και μάλιστα με την επισήμανση ότι οι αποφάσεις του για την χρήση της δεν θα μπορούν να ελέγχονται από κανένα!
Όλα αυτά δεν μπορεί να είναι ούτε τυχαία,ούτε συμπτωματικά.Η συμπεριφορά Ερντογάν μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος σε συνδυασμό με όσα έχουν προηγηθεί δεν μπορεί παρά να προβληματίζει.
crashonline.gr
Αυτό γράφει ο Πάρις Καρβουνόπουλος στο περιοδικό CRASH του Δεκεμβρίου
Όταν ο Ταγίπ Ερντογάν πήρε στα χέρια του την εξουσία στη γειτονική Τουρκία, στην Αθήνα σχεδόν σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο πανηγύριζε! Πρώτο και καλύτερο το “σύστημα Σημίτη”.Στο πρόσωπο του Ερντογάν “έβλεπαν” έναν φιλόδοξο ισλαμιστή …εκσυγχρονιστή. Το παραμύθι που ήθελε τον Ερντογάν να είναι ο κύριος εκπρόσωπος του “ήπιου Ισλάμ” ,ο οποίος θα οδηγούσε την Τουρκία εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας,ήταν πολύ ωραία αφήγηση και για τους Ευρωπαίους.
Σήμερα όλοι σπεύδουν να ρωτήσουν “που το πάει ο Ερντογάν”; Το μόνο βέβαιο είναι ότι η κατεύθυνση που έχει πάρει είναι πολύ μακρυά από τη Δύση!Και η κατάληξη του δρόμου που έχει επιλέξει μπορεί να τον οδηγήσει ακόμη και στο “όνειρο” να κάνει την Τουρκία στρατιωτική πυρηνική δύναμη.
Οι Ευρωπαίοι δεν “διάβαζαν” ποτέ τις εξελίξεις στην Τουρκία. Ούτε καν έδιναν σημασία σ΄ όσα δημόσια έλεγε το κατεστημένο της ακόμη και πριν ο Ερντογάν αναλάβει τα ηνία της εξουσίας.Όσοι κατά καιρούς είχαν επισημάνει την σοβαρή πιθανότητα να οδηγηθεί η Τουρκία μακρυά από τη Δύση,αντιμετωπίζονταν ως μειοψηφία. Ο Χρήστος Μηνάγιας,ειδικευμένος σε θέματα Τουρκίας και συγγραφέας πολλών βιβλίων με θέμα τη γειτονική χώρα είχε επισημάνει ότι
το 2001, ο Τούρκος στρατηγός Tuncer Kılınç, ως γενικός γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα της χώρας του να αναζητήσει ως εναλλακτική λύση έναντι της ευρωπαϊκής ένωσης τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και την Κεντρική Ασία. Στη συνέχεια, το 2007, σε ένα συνέδριο στην Αγγλία που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Σκέψης του Ατατούρκ, ο Kılınç υπεραμύνθηκε της άποψης αυτής τονίζοντας ότι η Τουρκία θα πρέπει να γυρίσει την πλάτη της στην Ευρώπη, να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και να στραφεί προς την Ρωσία και την Κίνα.
Οι Τούρκοι στρατηγοί ή ένα μεγάλο ποσοστό της στρατοκρατίας δεν έκρυβαν τον προβληματισμό τους για την ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας στην “ευρωπαϊκή οικογένεια”. Όπως επισημαίνει ο Χρήστος Μηνάγιας από το 2013 ακόμη υπήρχαν δημοσιευμένες στον τουρκικό Τύπο απόψεις και θέσεις που εστιάζονταν στο γεγονός ότι η εναρμόνιση με τους δημοκρατικούς θεσμούς της ευρωπαϊκής ένωσης θα έθετε σε κίνδυνο την στρατοκρατία στην Τουρκία, σε αντίθεση με τα τότε αυταρχικά καθεστώτα της Ρωσίας και της Κίνας, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου δεν είχαν καμία αξία.
Ίσως λοιπόν αυτό που δεν πρόλαβαν να κάνουν οι Τούρκοι στρατηγοί να το επιχειρήσει τώρα ο Ερντογάν; Ο Χ.Μηνάγιας δεν το αποκλείει υπενθυμίζοντας ότι “το τελευταίο διάστημα ο Τούρκος πρωθυπουργός, με ένα συνεχόμενο παραλήρημα αλαζονείας, τόνισε ότι η μη ένταξη της χώρας του στην ευρωπαϊκή ένωση δεν θα αποτελέσει το τέλος του κόσμου, δεδομένου ότι η Ευρώπη έχει μεγαλύτερη ανάγκη την Τουρκία παρά η Τουρκία την Ευρώπη”.
Ο Ερντογάν χωρίς καμία αμφιβολία είναι ένας “μεγάλος παίκτης” στην περιοχή. Μπορεί τελικά να ηττηθεί κατά κράτος.Κανείς όμως δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι διστάζει να πάρει πρωτοβουλίες και ρίσκα μεγάλα. Δεν έχει καταφέρει να επιβάλλει τα “θέλω” του και είναι γεγονός ότι η συμπεριφορά του και ο τρόπος που επιλέγει να διαπραγματευθεί προκαλούν την υποψία ότι έχει προσβληθεί απο τι μικρίβιο της άκρατης αλαζονείας.
Από το καλοκαίρι του 2013 κι εκείνο το καταστροφικό ταξίδι στην Ουάσινγκτον,ο Ερντογάν βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σειρά μεγάλων προβλημάτων. Τον Ιούλιο του 2013 ο Ερντογάν είχε επισκεφθεί το Λευκό Οίκο και είχε συνάτηση με τον Ομπάμα. Τα διπλωματικά “κουτσομπολιά” λένε ότι ο Ερντογάν είχε σχεδόνα απαιτήσει από το Λευκό Οίκο να παρατεθεί προς τιμήν του δείπνο με “μουσουλμανικό πρωτόκολλο”! Γενικώς η αίσθηση που δημιουργήθηκε στην Ουάσινγκτον από εκείνη την επίσκεψη ήταν πως οι ΗΠΑ δεν μπορούν να έχουν καμία εμπιστοσύνη στον Τούρκο ηγέτη.
Δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι ανοιχτά μέλη της Γερουσίας είχαν θέσει θέμα μη παράδοσης των μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία με την δικαιολογία ότι δεν μπορεί ένα οπλικό σύστημα υψηλής αμερικανικής τεχνολογίας να περάσει στα χέρια ενός ηγέτη που εθεωρείτο ύποπτος για σχέσεις με “εχθρούς” των ΗΠΑ. Ο Ερντογάν κατά καιρούς τα τελευταία χρόνια,έχει θεωρηθεί ύποπτος για υπόγειες σχέσεις ακόμη και με το Ιράν -την εποχή που ήταν στα μαχαίρια με τις ΗΠΑ- και φυσικά οι σχέσεις της τουρκικής ηγεσίας με το ISIS θεωρούνται επιβεβαιωμένες. Την ίδια οι πληροφορίες για οικονομική στήριξη των προεκλογικών του εκστρατειών από τη Σαουδική Αραβία έδιναν κι έπαιρναν και οι σχέσεις με το Ισραήλ είχαν διαλυθεί με ευθύνη Ερντογάν. Ήταν η περίοδος που πίστευε ότι μπορεί να γίνει ο “πατερούλης” όλων των μουσουλμάνων της περιοχής και έπαιζε το ρόλο του προστάτη των Παλαιστινίων. Ο Ερντογάν βρισκόταν διαρκώς απέναντι στα αμερικανικά συμφέροντα,υποστηρίζοντας ανοιχτά στην Αίγυπτο τον ισλαμιστή Μόρσι που τελικά ανατράπηκε και κατέληξε στη φυλακή.
Όλα αυτά είχαν κόστος. Στο εσωτερικό του κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρές κρίσεις,όπως η “εξέγερση” της νεολαίας της Τουρκίας με αφορμή τα έργα στο πάρκο Γκεζί. Κατόρθωσε να σταθεί όρθιος και να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία του στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας.Σ΄ όλες τις κοινωνικές αντιδράσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Ερντογάν “έβλεπε” να υπάρχει “αμερικανικός δάκτυλος” και πιθανόν να ΄χε δίκιο.
Η ακατανόητη απόφαση κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους SU-24 στο όριο του εναέριου χώρου Συρίας-Τουρκίας,τίναξε στον αέρα τις σχέσεις της Άγκυρας με τη Μόσχα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι μ΄ αυτή την ενέργεια ο Ερντογάν έκανε το κέφι των Αμερικανών,με τους οποίους προσπάθησε να “τα βρει”.Οι αλλαγές πορείας και αναζήτησης συμμαχιών που επιδιώκει ο Ερτνογάν από τη μία εντυπωσιάζουν,αλλά από την άλλη αποκαλύπτουν και τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει. Ένα χρόνο μετά από την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, ο Ερντογάν αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τον Πούτιν.Μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλιου η σχέση της Τουρκίας με τη Ρωσία μοιάζει να έχει τη μορφή εξάρτησης.Δεν δίστασε αρκετές φορές να κατηγορήσει τις ΗΠΑ ότι ήταν εκείνες που έστησαν το πραξικόπημα.Για το οποίο πολλοί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι ο ίδιος ο Ερντογάν το προκάλεσε! Η άποψη αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι είναι ο μόνος μεγάλος κερδισμένος.Η ευκαιρία ξεκαθαρίσματος του κεμαλικου κατεστημένου που πάντα τον ενοχλούσε του δόθηκε και δεν την έχει αφήσει να πάει χαμένη.
Ωστόσο η όλη του συμπεριφορά και η μεταπήδηση από τη μία θέση στην άλλη προκαλούν ένα έλλειμμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του. Ο Πούτιν φέρεται να έχει πει για τον Ερντογάν μετά από τη δήλωση μετανοιας για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους: “Εύκολα ζητά συγγνώμη,εύκολα προδίδει”.
Τι ανησυχεί την Ελλάδα
Το αποκορύφωμα των προκλητικών δηλώσεων και κινήσεων του Ερντογάν ήταν η ευθεία αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης.Όχι ότι δεν ήταν γνωστή η άποψή του.Εμπράκτως…Τα όσα γίνονται επί των ημερών του στο Αιγαίο αποτελούν χρόνια τώρα αμφισβήτηση στην πράξη κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου.Οι προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο τη περίοδο Ερντογάν είναι σαφώς ποιοτικά αναβαθμισμέννες ,στοχευμένες και έχουν στρατηγική. Δεν μιλάμε πλέον για προκλήσεις που έχουν στόχο τη καταγραφή παρουσίας στο Αιγαίο,αλλά για την εκτέλεση στρατιωτικών και στρατηγικών σχεδίων μέσω των οποίων οι Τούρκοι θέλουν να επιβάλλουν τετελεσμένα.
Πολύ εύκολα στην Αθήνα έσπευσαν να ερμηνεύσουν τις δηλώσεις Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάννης ως προσπάθεια του Ερντογάν να “πλασαριστεί” σε καλή θέση στα όσα διαδραματίζονται στη Μέση Ανατολή.Αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν έχει στο μυαλό του το Αιγαίο και τη Θράκη.Κάθε άλλο.Επιπλέον μέχρι στιγμής όλα δείχνουν πως τίποτα απ΄ όσα επιδιώκει στη Συρία,το Ιράκ και αλλού,δεν του βγαίνουν.Είναι μάλλον αναμενόμενο πως αν ηττηθεί σ΄ όσας επιδιώκει να κερδίσει στη Μέση Ανατολή θα στραφεί προς τη Δύση για να “ρεφάρει”.Αυτό το ενδεχόμενο ανησυχεί ιδιαίτερα την Αθήνα.
Στόχος η απόκτηση πυρηνικών όπλων
Ένα σενάριο που φαίνεται ότι έχει βάση προκαλεί εφιάλτες όχι μόνο στην Ελλάδα,αλλά σ΄ολόκληρη τη Δύση. Ο Ερντογάν φέρεται να είναι αποφασισμένος να βάλει τη χώρα του στο κλαμπ των χωρών που διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Υπάρχουν αποδείξεις.
Στις 2 Σεπτεμβρίου η Τουρκία δημοσίευσε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης μια συμφωνία συνεργασίας με την Κίνα για την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας, ένα απαραίτητο βήμα προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ενδεχόμενη κατασκευή από την Κίνα του τρίτου πυρηνικού σταθμού της Τουρκίας.
Η συμφωνία έχει υπογραφεί από το 2012. όμως τέτοιες διεθνείς συμφωνίες ενεργοποιούνται στην Τουρκία μόνο μετά τη δημοσίευσή τους στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
Η Ρωσία κατασκευάζει το πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο της Τουρκίας, ενώ μια γαλλο-ιαπωνική κοινοπραξία θα κατασκευάσει το δεύτερο πυρηνικό εργοστάσιο στη βόρεια Τουρκία.
Όλα αυτά όμως προκαλούν για ακόμη μια φορά ερωτήματα για το που ακριβώς το πάει ο Ερντογάν με τις πυρηνικές του φιλοδοξίες.Στη Δύση πολλοί έχουν αρχίσει να ανησυχούν πολύ.Όχι τώρα.Η συζήτηση έχει αρχίσει εδώ και χρόνια.
Τον Αύγουστο του 2012 ο τότε υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας Taner Yıldız επισκεπτόμενος την περιοχή Yozgat στην οποία υπάρχει ουράνιο είχε δηλώσει πως παρακολουθούν από κοντά τις εργασίες εξόρυξης ουρανίου λόγω της ”στρατηγικής” διάστασης υλικού.
«Παρακολουθούμε από κοντά τις εργασίες που εκπόνησε η Διεύθυνση Έρευνας και Αξιοποίησης Μεταλλευμάτων MTA στη δεκαετία του 1980 καθώς και τις εργασίες του ιδιωτικού τομέα στο θέμα αυτό ενώ παρατηρούμε παράλληλα την στρατηγική διάσταση τους».
Η αναφορά στην στρατηγική διάσταση είχε προκαλέσει τις πρώτες υποψίες για το ενδεχόμενο η Τουρκία να σκέφτεται σοβαρά να χρησιμοποιήσει πυρηνικά και για μη ειρηνική χρήση.
Τον Ιανουάριο του 2014 η Τουρκία προχωρά στη συμφωνία με την Ιαπωνία. Στο Πυρηνικό Ενεργειακό Σύμφωνο που υπογράφτηκε υπάρχει ρήτρα με την οποία η Τουρκία θα μοπρεί να διευκολύνεται τεχνολογικά από την Ιαπωνία για την παραγωγή υλικών απαραίτητων για πυρηνικά όπλα.
Την αποκάλυψη είχε κάνει η ιαπωνική εφημερίδα Asahi Shimbun η οποία έγραφε ότι ο σχετικός όρος που δείχνει ότι ο τελικός στόχος της Άγκυρας είναι τα πυρηνικά όπλα προστέθηκε στην συμφωνία για την εξαγωγή ιαπωνικής πυρηνικής τεχνολογίας για ειρηνικούς σκοπούς, μετά από απαίτηση της Τουρκίας.
Το ρεπορτάζ της ιαπωνικής εφημερίδας είχε αναδημοσιεύσει και αναδείξει η εφημερίδα Zaman.O Σαχίν Αλπάϋ είχε γράψει:
“Ιαπωνία και Τουρκία συμφώνησαν να ολοκληρώσουν το Μάιο, πυρηνικό ενεργειακό σύμφωνο, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την εξαγωγή πυρηνικής τεχνολογίας. Το σύμφωνο σημαίνει ότι η χώρα αποδέκτης θα χρησιμοποιήσει τεχνολογία, εξοπλισμό και πρώτες ύλες, μόνο για ειρηνικούς σκοπούς. Παρόλα αυτά, το σύμφωνο περιλαμβάνει μια διάταξη η οποία επιτρέπει στην Τουρκία τον εμπλουτισμό ουρανίου και την εξόρυξη πλουτωνίου, δύο συστατικά απαραίτητα για την κατασκευή πυρηνικών όπλων, εφόσον συμφωνήσουν γραπτώς οι δύο χώρες. Ανώτατος αξιωματούχος του Υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε ότι η ρήτρα προστέθηκε έπειτα από απαίτηση της Τουρκία”.
Τον Ιανουάριο του 2015 η εφημερίδα “Τζουμχουριέτ” δημοσίευσε δηλώσεις του ειδικού σε θέματα πυρηνικής ενέργειας καθηγητή Χαρετίν Κιλίτς ο οποίος επεσήμανε ότι τα ραδιενεργά ισότοπα όπως το πλουτώνιο 239 και το ουράνιο 233χρησιμοποιούνται μόνο σε προγράμματα για στρατιωτική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Αυτά τα ραδιενεργά ισότοπα έχουν δηλωθεί ότι θα χρησιμοποιηθούν για τους πυρηνικούς σταθμούς που σχεδιάζει να φτιάξει το καθεστώς Ερντογάν. Ο καθηγητής τα εντόπισε στο προσχέδιο νόμου για την πυρηνική ενέργεια!
Ο Τούρκος καθηγητής υποστήριζε ότι το προσχέδιο νόμου ,αποτελούσε το πρώτο σημαντικό βήμα της Τουρκίας για την παραγωγή πυρηνικών όπλων!
Εκτός από τον εντοπισμό του πλουτωνίου 239 και του ουρανίου 233 που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την παραγωγή πυρηνικών όπλων ο Τούρκος καθηγητής Κιλίτς εξέφραζε τότε τις ανησυχίες του και για προβλέψεις του νομοσχεδίου για το ποιος θα ελέγχει την πυρηνική ενέργεια στην Τουρκία. Η εξουσία είναι στα χέρια του εκάστοτε πρωθυπουργού και μάλιστα με την επισήμανση ότι οι αποφάσεις του για την χρήση της δεν θα μπορούν να ελέγχονται από κανένα!
Όλα αυτά δεν μπορεί να είναι ούτε τυχαία,ούτε συμπτωματικά.Η συμπεριφορά Ερντογάν μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος σε συνδυασμό με όσα έχουν προηγηθεί δεν μπορεί παρά να προβληματίζει.
crashonline.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου