Το τέλος του Ερντογάν ή το τέλος της Τουρκίας;

Ο λαός μας έχει μια παροιμία που αφορά γκλίτσες, τσοπάνηδες και τριψίματα την οποία όποιος δεν την λαμβάνει σοβαρά υπόψη συνήθως καταλήγει στην άλλη παροιμία με τις μαρμάγκες που γευματίζουν.
Του Πάνου Μητρονίκα
Η Τουρκία φαίνεται ότι δεν έλαβε υπόψη την παραπάνω παροιμία και εδώ και πολλά χρόνια επιδόθηκε σε παρατεταμένο «τρίψιμο» πάνω στην γκλίτσα των ΗΠΑ και πολλών άλλων τσοπάνηδων γιατί είχε και την τάση να μην κάθεται σε ένα μαντρί αλλά να γυροφέρνει με απώτερο στόχο να ανοίξει το δικό της μαντρί με μιναρέδες.
Ήρθε λοιπόν η ώρα που οι τσοπάνηδες κουράστηκαν, μαζεύτηκαν και αποφάσισαν ότι κάτι πρέπει να γίνει με το απολωλός πρόβατο που λέγεται Τουρκία και από τις μέχρι τώρα εξελίξεις αρχίζει να διαγράφεται ότι η Τουρκία θα είναι το μεγάλο θύμα αυτής της συμφωνίας ανάμεσα στην Δύση και την Ρωσία που εκτυλίσσεται τις τελευταίες μέρες στην Συρία.


Τα σημάδια που οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα είναι τα παρακάτω:
Α) Η απρόσμενη και χωρίς κάποιο σημαντικό λόγο απομάκρυνση των Αμερικανικών και Γερμανικών Patriot από το έδαφος της Τουρκίας λίγο πριν την Ρωσική εμπλοκή στη Συρία. Η κίνηση αυτή από μόνη της πρέπει να μας οδηγεί στο συμπέρασμα της συνεργασίας των δύο μεγάλων δυνάμεων και όχι της «έκπληξης» που παρουσιάζει ο διεθνής, μη ειδικός, τύπος.
Β) Οι όλο και αυξανόμενες αναφορές στον διεθνή Τύπο για την αποτυχία της πολιτικής υποστήριξης της Συριακής αντιπολίτευσης και των ομάδων που προετοίμαζε η Τουρκία με την βοήθεια των ΗΠΑ για να ανατρέψουν τον Άσαντ και να πολεμήσουν το ΙΚ. Πολλές πηγές μάλιστα πλέον αναφέρουν ανοιχτά τον ύποπτο ρόλο της Τουρκίας στην υποστήριξη του ΙΚ, στην ενίσχυση του με υλικό που προοριζόταν για άλλες ομάδες, στην παροχή διευκολύνσεων στην μετακίνηση από και προς το ΙΚ, και τέλος στην ανεξέλεγκτη ροή μεταναστών (και πιθανότατα και Τζιχαντιστών) προς την Δύση.
Γ) Η πριν λίγες μέρες αλλαγή στην πολιτική παροχής βοήθειας προς τις Συριακές ομάδες από τις ΗΠΑ που βάζει στο παιχνίδια μια νέα ομάδα που ακούει στο όνομα “Syrian Arab Coalition” (SAC) αλλά που όλες οι αναφορές στα διεθνή μέσα την φέρουν σαν μέρος ενός μεγαλύτερου συνασπισμού υπό την ηγεσία των Κούρδων της Συρίας (YPG, YPJ). Πιθανότατα λοιπόν οι ΗΠΑ υποστηρίζουν κεκαλυμμένα τους Κούρδους προβάλλοντας μια ασήμαντη μέχρι χθες οργάνωση για λόγους τακτικής ή και προειδοποίησης προς την Τουρκία ενόψει των επικείμενων εκλογών.
Δ) Το άτυπο και σιωπηλό εμπάργκο όπλων των ΗΠΑ κατά της Τουρκίας. Αρχίζει λοιπόν σιγά σιγά να διαμορφώνεται ένα σενάριο που οδηγεί στο «άδειασμα» της Τουρκίας από τις ΗΠΑ παράλληλα με μια στροφή προς τους Κούρδους με χρήση της Ρωσίας σαν καταλύτη των εξελίξεων (και πιθανώς και βολικό «ένοχο» έτσι ώστε οι ΗΠΑ να διατηρούν ακόμα κάποιες ισορροπίες με τις μέχρι τώρα συμμαχίες τους συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας).

Οι δρόμοι που ανοίγονται πλέον για την Τουρκία είναι δύο. Είτε αλλαγή καθεστώτος σε κάτι πιο φιλοδυτικό και κοσμικό με την απομάκρυνση του Ερντογάν, είτε ο διαμελισμός της σε δύο ή περισσότερα τμήματα με ένα από αυτά να ανήκει στους Κούρδους. Πιθανώς και συνδυασμός των δύο παραπάνω, παρότι όχι άμεσα σε μια τέτοια περίπτωση.

Το μεγάλο ερωτηματικό λοιπόν είναι η στάση του Ερντογάν από εδώ και πέρα. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν πρέπει να εξεταστεί και η πρόσφατη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα, καθώς και η στοχοποίηση του ΙΚ σαν υπεύθυνου για αυτήν (η εμπλοκή του οποίου θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη αν όντως υπήρχαν βομβιστές αυτοκτονίας).

Η επίθεση αυτή είναι το τελευταίο χαρτί της κυβέρνησης Ερντογάν-Νταβούτογλου για παραμονή στην εξουσία είτε μέσω της πόλωσης του Τουρκικού πληθυσμού ενόψει των εκλογών, είτε σαν άλλοθι για «κατ’ ανάγκη» παραμονή σε περίπτωση αποτυχίας νίκης στις εκλογές. Είναι επίσης και το τελευταίο χαρτί του ΙΚ για την διάσωση της πολύτιμης συνεργασίας με την Τουρκία, για αυτό και δεν πρέπει να μας ξενίζει η πιθανότητα συνεργασίας των δυο με χρήση βομβιστών αυτοκτονίας που προέρχονταν από το ΙΚ.
Αν η πόλωση με τους Κούρδους πετύχει να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της «κοσμικής» αντιπολίτευσης γύρω από τον Ερντογάν τότε η Τουρκία θα οδηγηθεί σε ένα αιματηρό εμφύλιο πόλεμο με τους Κούρδους όχι μόνο γιατί η Δύση έχει χάσει κάθε πίστη απέναντι στην κυβέρνηση Ερντογάν και τον Ισλαμικό προσανατολισμό της, αλλά και για να μπορέσει ο ίδιος ο Ερντογάν να ελέγξει της ανατρεπτικές δυνάμεις εντός της Τουρκίας και να αποφύγει ένα πραξικόπημα από τον στρατό. Παράλληλα, με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνει τους Κούρδους που αποτελούν και την σοβαρότερη απειλή για το ΙΚ στο έδαφος.

Αν οι εκλογές από την άλλη οδηγήσουν σε ήττα και απώλεια της εξουσίας, τότε η Τουρκία έχει τη «νομιμοποίηση» μετά από αυτή την επίθεση (ή πιθανώς και μια νέα αμέσως μετά τις εκλογές) να επέμβει στο έδαφος της Συρίας εναντίον του ΙΚ και να οδηγήσει όλες τις εκεί επιχειρήσεις σε πολύ διαφορετικό δρόμο και με απρόβλεπτες συνέπειες για όλα τα μέρη.

Το τελευταίο αυτό σενάριο πιθανότατα δεν θα έχει καλό τέλος για την Τουρκία αλλά μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε σύγκρουση με την Ρωσία, να ανακατέψει την τράπουλα στο ΝΑΤΟ και να εκθέσει την όποια στρατηγική έχουν καταστρώσει οι ΗΠΑ μαζί με την Ρωσία και την ΕΕ για την διαμάχη στην Συρία και τον πόλεμο ενάντια στο ΙΚ.
Θα δώσει επίσης τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα στην Τουρκία τον πλήρη έλεγχο στο έδαφος και κατά συνέπεια μεγάλα περιθώρια ελιγμών στο ΙΚ για διαφυγή και μεταφορά του πολέμου στην Δύση.

Ας ελπίσουμε ότι έχουν γνώση οι φύλακες και ότι δεν θα δούμε κάποια πραγματική έκπληξη στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής.         http://www.defence-point.gr/news/?p=139101