Όποιος βιαστεί να υποστηρίξει ότι έχει την απάντηση στο
ερώτημα που θέτει ο τίτλος της ανάρυησης, καλά θα κάνει να το
ξανασκεφτεί. Το πιο σημαντικό ίσως χαρακτηριστικό γνώρισμα της
εξωτερικής πολιτικής της νεοθωμανικής Τουρκίας, είναι άλλο…
Πέραν του υπερφίαλου και επιτηδευμένα συναινετικού χαρακτήρα της, είναι η απουσία φίλων και η αντιμετώπιση των πάντων, χωρίς εξαιρέσεις με μια υποκριτική ευγένεια, με αποκλειστικό στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων που έχουν τεθεί ως προτεραιότητες. Και αυτό είναι ασφαλώς θεμιτό…
Το παράδειγμα των σχέσεων της Τουρκίας με το προβληματικό δίδυμο Ρωσίας-Γεωργίας, είναι ένα εξαιρετικά χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η Τουρκία διατηρεί καλές σχέσεις με τη Γεωργία, εξαιτίας της διαχρονικής επιθυμίας διείσδυσης στην περιοχή του Καυκάσου, αλλά την ίδια στιγμή, διατηρεί ένα αποδεκτό επίπεδο συνεργασίας, κυρίως στο οικονομικό επίπεδο και με τη Ρωσία, την οποία λόγω όγκου και ισχύος και να ήθελε δεν θα μπορούσε να την παρακάμψει!
Την ίδια ώρα όμως που συνεργάζεται εξ ανάγκης με τη Ρωσία και έχει διεισδύσει σε όλα τα επίπεδα στη Γεωργία (στην Ατζαρία έχουν ιδρυθεί ακόμα και τουρκικά σχολεία), η τουρκική εξωτερική πολιτική έχει εμβαθύνει πολύ τις σχέσεις με την αποσχισθείσα, μετά τον πόλεμο του 2008, περιοχή της Αμπχαζίας!
Η Γεωργία που δεν έχει την ισχύ να «τρίξει τα δόιντια» στην Άγκυρα, μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, απλώς παριστάνει ότι δεν δίνει και μεγάλη σημασία στις τουρκικές ενέργειες, παρότι αποτελούν ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας της, καθόσον θεωρεί την Αμπχαζία, υπό – ρωσική – κατοχή γεωργιανό έδαφος.
Είναι προφανές, ότι αυτή η «λογική» στην περιοχή έχει τα όριά της και αργότερα ή γρηγορότερα, θα προκαλέσει τριγμούς στο επίπεδο της ασφάλειας. Το πιο ενδιαφέρον συμπέρασμα όμως φαίνεται να είναι, το ότι οι Τούρκοι δεν δείχνουν να επιχειρούν τον κατευνασμό της Ρωσίας με την ανάπτυξη δράσης στην Αμπχαζία, αλλά κινούνται από το οικονομικό τους συμφέρον.
Παράλληλα, θα βάζαμε ακόμα και στοίχημα, ότι στη Ρωσία οι Τούρκοι θα λένε ότι με την εμπλοκή τους στην Αμπχαζία αποδεικνύουν έμμεσα τον… σεβασμό τους στο Κρεμλίνο, στους δε Γεωργιανούς αντίστοιχα, ότι η τουρκική εμπλοκή στην περιοχή, είναι η μοναδική ελπίδα των Γεωργιανών να αποτρέψουν την πλήρη «ρωσοποίηση»… http://www.defence-point.gr/news/?p=138172
Πέραν του υπερφίαλου και επιτηδευμένα συναινετικού χαρακτήρα της, είναι η απουσία φίλων και η αντιμετώπιση των πάντων, χωρίς εξαιρέσεις με μια υποκριτική ευγένεια, με αποκλειστικό στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων που έχουν τεθεί ως προτεραιότητες. Και αυτό είναι ασφαλώς θεμιτό…
Το παράδειγμα των σχέσεων της Τουρκίας με το προβληματικό δίδυμο Ρωσίας-Γεωργίας, είναι ένα εξαιρετικά χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η Τουρκία διατηρεί καλές σχέσεις με τη Γεωργία, εξαιτίας της διαχρονικής επιθυμίας διείσδυσης στην περιοχή του Καυκάσου, αλλά την ίδια στιγμή, διατηρεί ένα αποδεκτό επίπεδο συνεργασίας, κυρίως στο οικονομικό επίπεδο και με τη Ρωσία, την οποία λόγω όγκου και ισχύος και να ήθελε δεν θα μπορούσε να την παρακάμψει!
Την ίδια ώρα όμως που συνεργάζεται εξ ανάγκης με τη Ρωσία και έχει διεισδύσει σε όλα τα επίπεδα στη Γεωργία (στην Ατζαρία έχουν ιδρυθεί ακόμα και τουρκικά σχολεία), η τουρκική εξωτερική πολιτική έχει εμβαθύνει πολύ τις σχέσεις με την αποσχισθείσα, μετά τον πόλεμο του 2008, περιοχή της Αμπχαζίας!
Η Γεωργία που δεν έχει την ισχύ να «τρίξει τα δόιντια» στην Άγκυρα, μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, απλώς παριστάνει ότι δεν δίνει και μεγάλη σημασία στις τουρκικές ενέργειες, παρότι αποτελούν ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας της, καθόσον θεωρεί την Αμπχαζία, υπό – ρωσική – κατοχή γεωργιανό έδαφος.
Είναι προφανές, ότι αυτή η «λογική» στην περιοχή έχει τα όριά της και αργότερα ή γρηγορότερα, θα προκαλέσει τριγμούς στο επίπεδο της ασφάλειας. Το πιο ενδιαφέρον συμπέρασμα όμως φαίνεται να είναι, το ότι οι Τούρκοι δεν δείχνουν να επιχειρούν τον κατευνασμό της Ρωσίας με την ανάπτυξη δράσης στην Αμπχαζία, αλλά κινούνται από το οικονομικό τους συμφέρον.
Παράλληλα, θα βάζαμε ακόμα και στοίχημα, ότι στη Ρωσία οι Τούρκοι θα λένε ότι με την εμπλοκή τους στην Αμπχαζία αποδεικνύουν έμμεσα τον… σεβασμό τους στο Κρεμλίνο, στους δε Γεωργιανούς αντίστοιχα, ότι η τουρκική εμπλοκή στην περιοχή, είναι η μοναδική ελπίδα των Γεωργιανών να αποτρέψουν την πλήρη «ρωσοποίηση»… http://www.defence-point.gr/news/?p=138172
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου