Karim Mohsen, Réseau
International (Γαλλία) (μτφρ. Κριστιάν)
Από τον Μάρτιο του
2003 και την εισβολή στο Ιράκ από την αρμάδα των ΗΠΑ, η περιοχή της Μέσης
Ανατολής ζει στο έλεος του πολέμου και της βίας. Δώδεκα χρόνια μετά
από αυτή την επίθεση, η αρχαία Μεσοποταμία είναι σήμερα ερειπωμένη και διαμελισμένη,
ενώ καλπάζουν εθνικοί και θρησκευτικοί πόλεμοι. Σε κοντινή
απόσταση, ένα νέο μέτωπο άνοιξε στη Συρία, το οποίο διαρκεί εδώ και τέσσερα
χρόνια τώρα. Μια Συρία κατεστραμμένη που γνωρίζει τη μοίρα του γειτονικού Ιράκ. Αυτά τα δύο λίκνα
του ανθρώπινου πολιτισμού απειλούνται. Και μετά, πιο πέρα
είναι η Υεμένη η οποία βρίσκεται σε λανθάνουσα σύγκρουση από το 2011, της
οποίας είναι τώρα η σειρά να εμπλακεί σε έναν αιματηρό πόλεμο, για τον οποίον
κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα.
Στα δυτικά της
αραβικής περιοχής, στη Βόρεια Αφρική, η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη, με τη
Λιβύη η οποία εισέρχεται στο τέταρτο έτος ενός αδελφοκτόνου πολέμου, και
απεικονίζει πολύ καλά την κατάσταση.
Στην Αίγυπτο, η νέα
στρατιωτική εξουσία -που διοργανώνει
δολοφονικό κυνήγι των αντιπάλων της- ξεκινά
πρωτοφανείς μαζικές δίκες στον κόσμο, δημιουργώντας μια νέα έκδοση του
τρομακτικού κυνηγιού των μαγισσών των βάρβαρων ετών.
Ο Λίβανος χωρίς
πρόεδρο, ούτε κοινοβούλιο από τις 25 Μαΐου 2014, ξαναέπεσε στα παλιά ελαττώματα
του και ένα τίποτα θα μπορούσε να αναζωπυρώσει τη φλόγα της έριδος.
Μένει η Παλαιστίνη,
με τους πολέμους που διαρκούν ήδη 68 χρόνια, με ζεστές και κρύες φάσεις.
Μια περίπτωση που
έχει γίνει και που θέλαμε αδιάλυτη με, κάπου την εμφανή παθητική ευθύνη των Αράβων
ηγετών, ανίκανων να σηκώσουν φωνή και να βοηθήσουν συγκεκριμένα τους
Παλαιστίνιους.
Αλλά εκείνοι που
μπλοκάρουν με όλα τα φρένα την ανάδυση ενός κράτους στην Παλαιστίνη, είναι
εκείνοι που παίζουν τους υπεργολάβους του αμερικάνικου και δυτικού ιμπεριαλισμού.
Ωστόσο, ένα κοινό
σημείο συνδέει αυτές τις διαφορετικές εκδηλώσεις του Μασρέκ και του Μαγκρέμπ: ο
ολομέτωπος παρεμβατισμός των Αλ Σαούντ.
Στην
πραγματικότητα, οι Σαουδάραβες, των οποίων ο θρόνος εξασφαλίζεται μόνο με τη
προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν ευθύνονται για λίγο για τις υποβαθμισμένες
συνθήκες στο Ιράκ, τη Συρία και την Υεμένη ιδίως, όπου το Ριάντ οδηγεί, σε
αυτή τη τελευταία χώρα έναν πόλεμο καταστροφής από τις 25 Μαρτίου.
Οι Σαουδάραβες πήγαν
σε καλό σχολείο, με την επιχείρηση τους «Αποφασιστική Καταιγίδα» στην Υεμένη,
κατ 'απομίμηση των καταστροφικών «καταιγίδων» των ΗΠΑ κατά του Ιράκ στους
πολέμους του Κόλπου, ή του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων.
Κανείς δεν μπορεί
να κατανοήσει τα γεγονότα που σημαδεύουν αυτές αραβικές χώρες -ιδίως μετά την έλευση της «Αραβικής Άνοιξης»-
αν δεν τοποθετεί τα γεγονότα στο γεωστρατηγικό πλαίσιο τους, και εάν δεν ανατρέξει
στις ελλείψεις των Αράβων ηγετών -περισσότερο
απασχολημένοι με το να διαιωνίσουν την εξουσία τους παρά να οικοδομήσουν ισχυρά
κράτη, με βάση το κράτος δικαίου, τη δημοκρατία και τις ελευθερίες- που διευκόλυναν έτσι τις ξένες παρέμβασεις.
Οι Ηνωμένες
Πολιτείες και το Ισραήλ, ιδίως, δεν είχαν παρά μόνο να εκμεταλλευτούν αυτή τη
κατάσταση για να επιδεινώσουν, όσο μπορούσαν, τις διαιρέσεις μεταξύ των Αράβων.
Ενώ οι τελευταίοι αλληλοσκοτώνονται
σε νέους θρησκευτικούς πολέμους ή / και για την εξουσία, ο κόσμος τους οπισθοδρομεί
σε όλα τα μέτωπα.
Αυτή η περιοχή η
οποία είχε τη δυνατότητα -κυρίως χάρη
στην ιστορική και γλωσσική ομοιογένεια της και με τη δύναμη των σχεδόν 400
εκατομμύριων κατοίκων της -να γίνει μια
μεγάλη δύναμη, έχει αντίθετα μειωθεί σημαντικά και κόλλησε, κάτω από την ηγεσία
ενός σερμένου Ουαχαμπισμού, σε πολέμους μεταξύ φυλών και φατριών.
Ενώ ο λεγόμενος «Αραβικός»
κόσμος αδειάζει από τη διανόηση του υπέρ χωρών -με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες- οι οποίες
κάνουν τα πάντα για να το κρατήσουν στο σκοταδισμό και την τυραννία, μερικά
αραβικά καθεστώτα, ειδικά η Σαουδική Αραβία, δίνουν αποφασιστικά σπρωξίματα προς
αυτόν τον αραβικό εκφυλισμό.
Στην
πραγματικότητα, το Ριάντ αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη για την άνοδο του
ριζοσπαστικού Ισλάμ αφού ήταν η ιδρύτρια -το 1980- του νεφελώματος Αλ Κάιντα, μαζί με τις
Ηνωμένες Πολιτείες.
Πάλι είναι η
Σαουδική Αραβία που χρηματοδοτεί τη διασυνοριακή τρομοκρατία, ιδιαίτερα στη
Συρία -όπου επιχειρεί ένας από τους οπλισμένους
βραχίονες της, η τζιχαντισική ομάδα Αλ Νούσρα –και της οποίας η ένοπλη δράση
στην Υεμένη τείνει να καταστρέψει τη φτωχότερη των αραβικών χωρών.
Πράγματι, υπάρχουν
όλα τα συγκεντρωμένα συστατικά σήμερα για να βυθιστεί ο λεγόμενος «Αραβικός»
κόσμος σε έναν Χιλιονταετή Πόλεμο.
Οι Αλ Κάιντα και το
αυτοαποκαλούμενοη «Ισλαμικό Κράτος» (ΙΚ / Daesh) -είναι να απορεί κανείς πως το ΙΚ που
κατέστρεψε στο Ιράκ και στη Συρία τα θεμέλια των αρχαίων πολιτισμών, δεν ενοχλεί
ούτε το Ισραήλ ούτε τις Ηνωμένες Πολιτείες- φαίνεται ότι είχε ως αποστολή να
στείλουν πίσω τους Αράβες στην περίοδο της Τζαχιλιγίας
(Jahiliya).
Πώς θα μπορούσε να
είναι διαφορετικό, όταν αυτές οι τρομοκρατικές ομάδες επιτίθενται μόνο στις αραβικές χώρες που είχαν τον εκσυγχρονισμό τους
ως πιστεύω;
Η ιστορία δεν θα παραλείπει
να παρατηρήσει και να καταγράψει το ρόλο που διαδραματίζει το Ριάντ στη πανωλεθρία
του λεγομένου «Αραβικού Κόσμου».
Karim Mohsen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου