Ο θρύλος του μπλουζ B.B. King άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί της Παρασκευής στο Λας Βέγκας σε ηλικία 89 ετών.
Ο δικηγόρος του ανακοίνωσε τον θάνατό του τονίζοντας ότι «έφυγε» ήσυχα στον ύπνο του στο σπίτι του.
O B.B. King γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1925 και κατάφερε με το ταλέντο του και την εκφραστικότητά του να «γεννήσει» πολλούς νέους φίλους του αυθεντικού μπλουζ και επηρέασε μια ολόκληρη γενιά μουσικών με την απίστευτη φωνή του και την κιθάρα του σε τραγούδια όπως το «The Thrill Is Gone».
Ο King πούλησε εκατομμύρια δίσκους πακοσμίως και έχει είναι μέλος στο Blues Foundation Hall of Fame και στο Rock and Roll Hall of Fame.
Ο King έπαιζε πάντα μια κιθάρα Gibson την οποία είχε ονομάσει Λουσίλ και δεν ήταν μόνο ο αναμφισβήτητος βασιλιάς του μπλουζ αλλά και μέντορας σε μια σειρά μεγάλων κιθαριστών όπως ο Έρικ Κλάπτον.
Βραβεύτηκε το 2009 με το 15ο Grammy του για το άλμπουμ του «One Kind Favor».
Το 1949 ο B. B. King ξεκίνησε να ηχογραφεί δίσκους στην εταιρεία RPM Records η οποία έδρευε στο Λος Άντζελες. Πολλές από τις πρώτες δουλειές του καλλιτέχνη ηχογραφήθηκαν από τον Sam Phillips, ο οποίος αργότερα ίδρυσε την θρυλική Sun Records και ανακάλυψε τον Elvis Presley. Ο King ήταν επίσης disc jockey στο Μέμφις, όπου και του δόθηκε το παρατσούκλι Beale Street Blues Boy, αργότερα γνωστό σαν B.B.
Την δεκαετία του '50, ο King έγινε ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα της R&B μουσικής, θέση στην οποία οδηγήθηκε από τραγούδια όπως τα You Know I Love You, Woke Up This Morning, Please Love Me, When My Heart Beats like a Hammer, Whole Lotta Love, You Upset Me Baby, Every Day I Have the Blues, "Sneakin' Around, Ten Long Years, Bad Luck, Sweet Little Angel, On My Word of Honor, και Please Accept My Love. Το 1962 υπέγραψε με την εταιρεία ABC-Paramount Records.
Η πρώτη του επιτυχία πέρα από την καθαρή μπλουζ μουσική ήρθε με το κομμάτι The Thrill Is Gone το οποίο ήταν επανεκτέλεση, με πρώτο εκτελεστή τον Roy Hawkins. Το τραγούδι έγινε επιτυχία στα τσαρτς της R&B αλλά και τις ποπ, κάτι πρωτόγνωρο για έναν R&B καλλιτέχνη. Τα βλέμματα όλων κέρδισε όταν έκανε το άνοιγμα στις συναυλίες της περιοδείας των Rolling Stones το 1969. Η επιτυχία του King συνεχίστηκε τη δεκαετία του '70 με τραγούδια όπως τα To Know You Is to Love You και I Like to Live the Love. Από το 1951 έως και το 1985 εμφανίστηκε στον πίνακα των charts του Billboard για την R&B 74 φορές.
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, δηλαδή αυτές του '80, του '90 και του '00, ο B. B. King ηχογραφούσε ολοένα και λιγότερα νέα τραγούδια. Αντ' αυτού, αφιερώθηκε σε εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες αλλά και ζωντανές εμφανίσεις, οι οποίες μετρούσαν 300 νύχτες κάθε χρόνο. Το 1988 δημιούργησε μια νέα γενιά θαυμαστών με την κυκλοφορία του single When Love Comes To Town, με τη συνεργασία του με το Ιρλανδικό συγκρότημα U2, στο άλμπουμ Rattle and Hum. Το 2000, ο B. B. King συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Έρικ Κλάπτον για την ηχογράφηση του Riding With the King.
Το 2003 μοιράστηκε τη σκηνή για 30 ολόκληρα λεπτά με το ροκ συγκρότημα Phish στο Νιου Τζέρσεϊ ενώ τον Ιούνιο του 2006 ο King ήταν παρόν στο Three Deuces Building στο Γκρίνγουντ του Μισισίπι για την γιορτή που έγινε προς τιμή της πρώτης του ραδιοφωνικής μετάδοσης. Έως και σήμερα, πάνω από 100 συναυλίες του έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση (τουλάχιστον ένα μέρος από αυτές) σε πολλές χώρες.
Σε ηλικία των 80 ετών, στις 29 Μαρτίου 2006, ο B. B. King έπαιξε στο Hallam Arena του Σέφιλντ. Αυτή ήταν η πρώτη μέρα της αποχαιρετιστήριας περιοδείας του καλλιτέχνη για το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη. Σε αυτή τη συναυλία συνεργάστηκε με τον Gary Moore, με τον οποίο ο King είχε και παλαιότερα συνεργαστεί για το τραγούδι Since I Met You Baby. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε στις 4 Απριλίου 2006 στο Wembley Arena.
Τον Ιούλιο του ίδιου έτους επέστρεψε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ελβετία, όπου και έδωσε δύο συναυλίες, στις 2 και στις 3 του μήνα, κατά τη σαρακοστή επέτειο του διάσημου Montreux Jazz Festival. Συνέχισε στη Ζυρίχη οπού και έδωσε μια παράσταση στις 14 Ιουλίου στο Blues at Sunset. Στη τελευταία του εμφάνιση στο Montreux εμφανίστηκε με τους Joe Sample, Randy Crawford, David Sanborn, Gladys Knight, Lella James, Earl Thomas, Stanley Clarke, John McLaughlin, Barbara Hendrix και George Duke. Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, ο B. B. King εμφανίστηκε επίσης στη Βραζιλία έξι φορές κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας.
Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου στις 29 Νοεμβρίου 2006 στο Σάο Πάολο, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον καλλιτέχνη αν αυτή θα είναι η πραγματική αποχαιρετιστήρια περιοδεία. Όπως απάντησε "ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες είναι ένας άνθρωπος από την Σκωτία με το όνομα Σον Κόνερι. Πολλοί θα τον ξέρετε σαν τον James Bond 007. Έπαιξε σε μια ταινία με τον τίτλο Never Say Never Again". http://www.protothema.gr/culture/music/article/476195/efuge-o-thrulos-ton-blouz-bb-king/
Ο δικηγόρος του ανακοίνωσε τον θάνατό του τονίζοντας ότι «έφυγε» ήσυχα στον ύπνο του στο σπίτι του.
O B.B. King γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1925 και κατάφερε με το ταλέντο του και την εκφραστικότητά του να «γεννήσει» πολλούς νέους φίλους του αυθεντικού μπλουζ και επηρέασε μια ολόκληρη γενιά μουσικών με την απίστευτη φωνή του και την κιθάρα του σε τραγούδια όπως το «The Thrill Is Gone».
Ο King πούλησε εκατομμύρια δίσκους πακοσμίως και έχει είναι μέλος στο Blues Foundation Hall of Fame και στο Rock and Roll Hall of Fame.
Ο King έπαιζε πάντα μια κιθάρα Gibson την οποία είχε ονομάσει Λουσίλ και δεν ήταν μόνο ο αναμφισβήτητος βασιλιάς του μπλουζ αλλά και μέντορας σε μια σειρά μεγάλων κιθαριστών όπως ο Έρικ Κλάπτον.
Βραβεύτηκε το 2009 με το 15ο Grammy του για το άλμπουμ του «One Kind Favor».
Το 1949 ο B. B. King ξεκίνησε να ηχογραφεί δίσκους στην εταιρεία RPM Records η οποία έδρευε στο Λος Άντζελες. Πολλές από τις πρώτες δουλειές του καλλιτέχνη ηχογραφήθηκαν από τον Sam Phillips, ο οποίος αργότερα ίδρυσε την θρυλική Sun Records και ανακάλυψε τον Elvis Presley. Ο King ήταν επίσης disc jockey στο Μέμφις, όπου και του δόθηκε το παρατσούκλι Beale Street Blues Boy, αργότερα γνωστό σαν B.B.
Την δεκαετία του '50, ο King έγινε ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα της R&B μουσικής, θέση στην οποία οδηγήθηκε από τραγούδια όπως τα You Know I Love You, Woke Up This Morning, Please Love Me, When My Heart Beats like a Hammer, Whole Lotta Love, You Upset Me Baby, Every Day I Have the Blues, "Sneakin' Around, Ten Long Years, Bad Luck, Sweet Little Angel, On My Word of Honor, και Please Accept My Love. Το 1962 υπέγραψε με την εταιρεία ABC-Paramount Records.
Η πρώτη του επιτυχία πέρα από την καθαρή μπλουζ μουσική ήρθε με το κομμάτι The Thrill Is Gone το οποίο ήταν επανεκτέλεση, με πρώτο εκτελεστή τον Roy Hawkins. Το τραγούδι έγινε επιτυχία στα τσαρτς της R&B αλλά και τις ποπ, κάτι πρωτόγνωρο για έναν R&B καλλιτέχνη. Τα βλέμματα όλων κέρδισε όταν έκανε το άνοιγμα στις συναυλίες της περιοδείας των Rolling Stones το 1969. Η επιτυχία του King συνεχίστηκε τη δεκαετία του '70 με τραγούδια όπως τα To Know You Is to Love You και I Like to Live the Love. Από το 1951 έως και το 1985 εμφανίστηκε στον πίνακα των charts του Billboard για την R&B 74 φορές.
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, δηλαδή αυτές του '80, του '90 και του '00, ο B. B. King ηχογραφούσε ολοένα και λιγότερα νέα τραγούδια. Αντ' αυτού, αφιερώθηκε σε εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες αλλά και ζωντανές εμφανίσεις, οι οποίες μετρούσαν 300 νύχτες κάθε χρόνο. Το 1988 δημιούργησε μια νέα γενιά θαυμαστών με την κυκλοφορία του single When Love Comes To Town, με τη συνεργασία του με το Ιρλανδικό συγκρότημα U2, στο άλμπουμ Rattle and Hum. Το 2000, ο B. B. King συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Έρικ Κλάπτον για την ηχογράφηση του Riding With the King.
Το 2003 μοιράστηκε τη σκηνή για 30 ολόκληρα λεπτά με το ροκ συγκρότημα Phish στο Νιου Τζέρσεϊ ενώ τον Ιούνιο του 2006 ο King ήταν παρόν στο Three Deuces Building στο Γκρίνγουντ του Μισισίπι για την γιορτή που έγινε προς τιμή της πρώτης του ραδιοφωνικής μετάδοσης. Έως και σήμερα, πάνω από 100 συναυλίες του έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση (τουλάχιστον ένα μέρος από αυτές) σε πολλές χώρες.
Σε ηλικία των 80 ετών, στις 29 Μαρτίου 2006, ο B. B. King έπαιξε στο Hallam Arena του Σέφιλντ. Αυτή ήταν η πρώτη μέρα της αποχαιρετιστήριας περιοδείας του καλλιτέχνη για το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη. Σε αυτή τη συναυλία συνεργάστηκε με τον Gary Moore, με τον οποίο ο King είχε και παλαιότερα συνεργαστεί για το τραγούδι Since I Met You Baby. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε στις 4 Απριλίου 2006 στο Wembley Arena.
Τον Ιούλιο του ίδιου έτους επέστρεψε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ελβετία, όπου και έδωσε δύο συναυλίες, στις 2 και στις 3 του μήνα, κατά τη σαρακοστή επέτειο του διάσημου Montreux Jazz Festival. Συνέχισε στη Ζυρίχη οπού και έδωσε μια παράσταση στις 14 Ιουλίου στο Blues at Sunset. Στη τελευταία του εμφάνιση στο Montreux εμφανίστηκε με τους Joe Sample, Randy Crawford, David Sanborn, Gladys Knight, Lella James, Earl Thomas, Stanley Clarke, John McLaughlin, Barbara Hendrix και George Duke. Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, ο B. B. King εμφανίστηκε επίσης στη Βραζιλία έξι φορές κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας.
Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου στις 29 Νοεμβρίου 2006 στο Σάο Πάολο, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον καλλιτέχνη αν αυτή θα είναι η πραγματική αποχαιρετιστήρια περιοδεία. Όπως απάντησε "ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες είναι ένας άνθρωπος από την Σκωτία με το όνομα Σον Κόνερι. Πολλοί θα τον ξέρετε σαν τον James Bond 007. Έπαιξε σε μια ταινία με τον τίτλο Never Say Never Again". http://www.protothema.gr/culture/music/article/476195/efuge-o-thrulos-ton-blouz-bb-king/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου