Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Γάζα: Οι απίστευτες τεχνολογίες για τον εντοπισμό των τούνελ!


Ο Καναδός ειδικός Πολ Μπόουμαν, του οποίο η ομάδα «ανακάλυψε» την Ατλαντίδα ανοικτά των ισπανικών ακτών, έχει στο παρελθόν συνεργαστεί με τον στρατό.
Του DAVID SHAMAH, The Times of Israel, 23.7.2014

Το Ισραήλ έστειλε στρατεύματα μέσα στη λωρίδα της Γάζας για να ανατινάξει τις τρομοκρατικές σήραγγες, με μεγάλο τίμημα. Αυτό που προβληματίζει κάποιον ειδικό είναι για ποιο λόγο οι ΙΔΑ δεν χρησιμοποιήσαν, εναλλακτικά, σύγχρονη τεχνολογία για να εντοπίσουν τις σήραγγες, όπως ακριβώς εκμεταλλεύτηκε τις δυνατότητες της υψηλής τεχνολογίας για τη μεγαλύτερη επιτυχία στη διένεξη, τον «Σιδηρούν Θόλο» («Κιπάτ Μπαρζέλ»).
Ο Πολ Μπόουμαν, Καναδός που θεωρείται ένας από τους διαπρεπέστερους ειδήμονες στον εντοπισμό υπόγειων σηράγγων και κενών, επιμένει πως η τεχνολογία αυτή υπάρχει και ότι έχει χρησιμοποιηθεί στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Κορέα και σε άλλες περιοχές. «Όντως είχαμε μια συνεργασία με τις ΙΔΑ πριν από κάποια χρόνια και δείχνανε πως λειτουργεί η τεχνολογία που είχαμε αναπτύξει», δήλωσε ο Μπόουμαν σε συνέντευξή του στους Times of Israel. «Έδειξαν ενδιαφέρον αλλά δεν υπήρξε συνέχεια. Το γιατί δεν το γνωρίζω».

Οι ΙΔΑ δήλωσαν πως δεν κάνουν κανένα σχόλιο επί του θέματος.    Εάν ο στρατός είχε συνεργαστεί με τον Μπόουμαν, πάνω στη χρήση πολύπλοκων μεθόδων που είχε εκείνος αναπτύξει κατά τις τελευταίες δεκαετίες, τα πράγματα ίσως να ήσαν διαφορετικά. Αν και δεν υπάρχει κάποια ασφαλής απόδειξη, για την ύπαρξη μιας μόνο τεχνολογίας για τον εντοπισμό σηράγγων, ένας συνδυασμός πολλών τεχνικών (ραντάρ, τομογραφίας και σεισμικών μετρήσεων) θα μπορούσε να είχε δώσει στο Ισραήλ το τεχνολογικό πλεονέκτημα έναντι της Χαμάς, με τη δημιουργία χάρτη που θα έδειχνε τι συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και καθιστώντας πολύ πιο εύκολο τον εντοπισμό των σηράγγων και των τρομοκρατών που τις διανοίγουν.

Ο Μπόουμαν γνωρίζει τα πάντα σχετικά με την υπόγεια έρευνα. Σε συνεργασία με τον αρχαιολόγο Ρίτσαρντ Φρέντ του Πανεπιστήμιου του Χάρτφορντ, έγινε πασίγνωστος με τη ομάδα που ανακάλυψε τη χαμένη πόλη της Ατλαντίδας (ή τουλάχιστον αυτό που θα μπορούσε να είναι η Ατλαντίδα), εντοπίζοντάς την κάτω από τον ωκεανό έξω από τα Στενά του Γιβραλτάρ, ανοικτά των ισπανικών ακτών.

Χρησιμοποιώντας Ηλεκτρική Τομογραφία Αντιστασιμότητας (ERT), ένα είδος MRI για έρευνα κάτω από την επιφάνεια, οι Μπόουμαν και Φρέντ βρήκαν τεχνουργήματα, όπως χάλκινα αγάλματα, που, με ραδιοχρονολόγηση, είναι περίπου 4.000 ετών, χρόνο που αντιστοιχεί στις αφηγήσεις για τη ζωή και τον θάνατο της Ατλαντίδας, όπως είχε παρατεθεί από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Πλάτωνα. Σύμφωνα με τον Φρεντ, είναι πιθανόν να κατέστρεψε την πόλη ένα κύμα βαρύτητας (“τσουνάμι”) θάβοντάς την μέσα στη θάλασσα. Αυτός ο μύθος αποθανατίστηκε σε ένα ντοκιμαντέρ του 2011 για το κανάλι National Geographic, με τον τίτλο “Βρίσκοντας την Ατλαντίδα”.

Ο Μπόουμαν, τεχνικός διευθυντής μιας ομάδας γεωφυσικών στο Κάλγκαρι του Καναδά,  που παρέχουν συμβουλές για τους φυσικούς πόρους της Αυστραλίας στην Εταιρία WorleyParsons, έχει επίσης συνεργαστεί σε πολλά προγράμματα υπόγειων ερευνών στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης και της σπηλιάς του Κουμράν, χρησιμοποιώντας τεχνολογία ERI για να χαρτογραφήσει το Σπήλαιο των Γραμμάτων (όπου βρέθηκαν μερικά από τα πιο σημαντικά Κουμρανικά Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας), δίνοντας στους αρχαιολόγους τη δυνατότητα να ανακαλύψουν νέα τεχνουργήματα και να δημιουργήσουν ένα χάρτη της Ιουδαϊκής Εξέγερσης την Εποχή του Δεύτερου Ναού. 

Σε ένα από τα ταξίδια του κατά τις έρευνές του αυτές στο Ισραήλ, ο Μπόουμαν έδειξε στις ΙΔΑ μερικές από τις τεχνικές που θα μπορούσαν να εντοπίσουν υπόγειες σήραγγες. Εκείνη τη εποχή, μετά από μία ακόμη ανάφλεξη στη Γάζα και την Επιχείρηση Οφέρετ Μετσουκά (“Συμπαγές Μολύβι”) το 2009, μια ομάδα από το Τέχνιον, υπό την καθοδήγηση των ερευνητών Δρος Ραφαέλ Λίνκερ και Δρος Ασάφ Κλαρ ανέπτυσσαν ένα σύστημα που χρησιμοποιούσε οπτικές ίνες, θαμμένες ένα ή δύο μέτρα κάτω από τη επιφάνεια του εδάφους προκειμένου να εντοπίσουν υπόγειες κινήσεις. Το σύστημα δημιουργεί αυτό που στην πραγματικότητα είναι ένα υπόγειος φράχτης με τη χρήση της τεχνολογίας BOTDR (Οπτική Αντανακλαστική Μέτρηση Χρόνου-Χώρου τύπου Βριγιουέν), η οποία μετρά την κατευθυνόμενη πίεση (stress) στο υπέδαφος κάτω από το καλώδιο.

Η ποσότητα της κατευθυνόμενης πίεσης (stress) ίσως να είναι απειροελάχιστη, λέει η ομάδα, και η έρευνά της δείχνει πως ακόμη και  πάρα πολύ μικρά επίπεδα παραμόρφωσης είναι ανιχνεύσιμα, κάνοντας το σύστημα ιδανικό για παρακολουθεί τους κατασκευαστές σηράγγων. Το καλώδιο είναι φτηνό και μια περιοχή όπως τα 30 χιλιόμετρα των συνόρων, μπορεί να παρακολουθείται συγχρόνως με τη χρήση μίας και μόνο συσκευής. Δεν είναι σαφές εάν οι ΙΔΑ αξιολόγησαν ορθώς αυτό το σύστημα και σε μια ηλεκτρονική του επιστολή, αυτή την εβδομάδα, ο Λίνκερ δήλωσε πως το σύστημα βρίσκεται ακόμη υπό ανάπτυξη.

Ένα πράγμα που είχε στο παρελθόν το Ισραήλ εξετάσει για να αποτρέψει τη ροπή των τρομοκρατών στη Γάζα για κατασκευή σηράγγων είναι η τάφρος με νερό. Το σχέδιο της τάφρου, που προτάθηκε για πρώτη φορά το 2004, πριν το Ισραήλ αποσυρθεί από τη Γάζα, θα έκανε το Ισραήλ να σκάψει έναν (τεχνητό) όρμο κατά μήκος των συνόρων Γάζας-Σινά επιτρέποντας στο θαλασσινό νερό να ρέει και εμποδίζοντας με αυτόν τον τρόπο την διάνοιξη σηράγγων, ή καθιστώντας τη ακόμη πιο δύσκολη. Εκείνη την εποχή, η κύρια φροντίδα του Ισραήλ ήταν να εμποδίσει τους κατοίκους της Γάζας να κάνουν λαθραία εισαγωγή υλικών κατασκευής πυραύλων, μέσω Σινά. Το πρόβλημα των υπόγειων τρομοκρατικών σηράγγων δεν είχε ακόμη περιέλθει στο ραντάρ των ΙΔΑ.

Μια τάφρος, είπε ο Μπόουμαν, θα ήταν “ανόητη” ιδέα, επειδή θα μόλυνε τον υδροφόρο ορίζοντα στον οποίο βασίζονται για το νερό τους τόσο το Ισραήλ όσο και η Γάζα. Ακόμη καλύτερη για τον εντοπισμό σηράγγων, είπε, θα ήταν μια τεχνική όπως το υπόγειο ραντάρ. “Το Ισραήλ έχει δείξει έντονο ενδιαφέρον γι' αυτό και ισραηλινές εταιρίες κάνουν έρευνα στα συστήματα υπόγειων ραντάρ” είπε ο Μπόουμαν. “Σε ένα υπόγειο ραντάρ, στοχεύεις το κύμα προς τα κάτω, κάτω από το έδαφος και όταν λάβεις το σήμα πάλι πίσω, που σου δείχνει μία ανωμαλία (δείχνοντάς σου ότι υπάρχει κάτι διαφορετικό σχετικά με την περιοχή που μόλις έλεγξες από ό,τι άλλες περιοχές) ξέρεις πως έχεις βρει κάτι που αξίζει να ερευνήσεις”.

Ωστόσο, υπάρχουν περιορισμοί στο σύστημα. “Αναλόγως τη συχνότητα του ραδιοκύματος, μπορείς να έχεις ένα σύστημα που μπορείς να “δεις” σε βάθος μέχρι 100 μέτρα, αλλά με μικρή ανάλυση, ή μόλις στα 1ο μέτρα με καλύτερη ανάλυση” δήλωσε ο Μπόουμαν. Το ραντάρ θα μπορούσε να αποδειχτεί πολύ χρήσιμο στον εντοπισμό μεγάλων σηράγγων από οπλισμένο σκυρόδεμα, το οποίο περιέχει μεταλλικές ράβδους (το τσιμέντο και το μέταλλο είναι πολύ πιο πυκνά από ό,το ο γύψος και το πλούσιο σε άλατα έδαφος γύρω από τη μεθόριο της Γάζας- αλλά δεν θα είναι καθόλου χρήσιμο στον εντοπισμό μιας απλούστερης, μικρής και ενισχυμένης με ξύλα σήραγγας.

Το ραντάρ είναι μόνο μια από τις τεχνικές που χρησιμοποιεί ο Μπόουμαν στην έρευνά του για υπόγειες σήραγγες, λίμνες και κενά (το είδος της δουλειάς που κάνει καθημερινά στο Δυτικό Καναδά, όπου ερευνά για παλιές νάρκες και λάκκους. Για να διαπιστωθεί πως τα καινούρια κτίρια δεν χτίζονται σε λάθος μέρος. Εκτός από το ραντάρ, ο Μπόουμαν χρησιμοποιεί ERT, μία τεχνική που επιτρέπει στους ερευνητές να κάνουν αντίστροφη μοντελοποίηση χαρακτηριστικών του υπεδάφους.

“Τοποθετείς ηλεκτρόδια μέσα ή πάνω στο έδαφος και διοχετεύεις ηλεκτρικό ρεύμα. Μετράς την τάση που επιστρέφει μετρώντας την [ηλεκτρική] αντίσταση του εδάφους. Πάλι, μία ανωμαλία δείχνει πως απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση, δήλωσε ο Μπόουμαν. Για το Ισραήλ, η ERT θα ήταν πιθανόν μια πολύ καλή τεχνική. “Το Ισραήλ ήδη έχει ένα φράχτη γύρω από τη Γάζα, έτσι τα ηλεκτρόδια, απλά θα προσετίθεντο στην ήδη υπάρχουσα θεμελίωση του φράχτη. Θα μπορούσες να ρυθμίσεις ένα αυτόματο σύστημα που θα διοχέτευε ηλεκτρικό ρεύμα κάθε κάποια δευτερόλεπτα, δημιουργώντας μια αρχική εικόνα για τι μπορεί να σημαίνουν οι ενδείξεις, και να δημιουργήσουν ένα συναγερμό αμέσως μόλις ανιχνευτεί μια ανωμαλία, που υποδηλώνει κάποια σήραγγα ή κάποια υπόγεια κίνηση”.

Επίσης, μια τρίτη τεχνική που έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν με επιτυχία ο Μπόουμαν, αποτελεί μέρος μιας τεχνικής σεισμικού εντοπισμού που ονομάζεται MASW (πολυδιαυλική ανάλυση επιφανειακών κυμάτων, μέτρηση της ταχύτητας διαμηκών κυμάτων). “Χρησιμοποιείς μια πηγή παραγωγής ήχου, λ.χ. ένα σφυρί, για να χτυπήσεις το έδαφος και να δημιουργήσεις ακουστικά κύματα γνωστά ως δίνη εδάφους. Όταν υπάρχει ανωμαλία στα παραγόμενα κύματα όταν σαρώνεις κάποια περιοχή. Όπου έχεις ένδειξη πως η περιοχή από κάτω όπου χτύπησες είναι διαφορετική από άλλες περιοχές, υπάρχει κάποια ανωμαλία ποτ πρέπει να διερευνηθεί”.

Το Ισραήλ πολύ απέχει από το να είναι το μοναδικό που ασχολείται με σήραγγες. Οι τεχνικές που περιέγραψε ο Μπόουμαν έχουν στο παρελθόν χρησιμοποιηθεί με διαφορετικά ποσοστά επιτυχίας, για να εντοπιστούν σήραγγες που έσκαψαν λαθρέμποροι και έμποροι ναρκωτικών κάτω από τα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού και στα σύνορα Βόρειας και Νότιας Κορέας. “Πρέπει να θυμάσαι ότι οι σήραγγες, είτε για λαθρεμπόριο είτε για τρομοκρατικές ενέργειες, δεν είναι αποκλειστικό πρόβλημα του Ισραήλ”, δήλωσε ο Μπόουμαν. “και άλλες χώρες αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα και αναζητούν τεχνολογικές λύσεις για τον εντοπισμό σηράγγων”.

“Το μυστικό στον επιτυχή εντοπισμό σηράγγων”, είπε ο Μπόουμαν, “είναι να μην επαφεθείς σε μία και μοναδική τεχνολογία αλλά στο συνδυασμό πολλών. Κάθε μία από αυτές τις μεθόδους έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της αλλά το ζητούμενο είναι η δημιουργία ενός χάρτη των χαρακτηριστικών του υπεδάφους της Γάζας, έτσι ώστε, με συνεχή παρακολούθηση, να μπορούν να εντοπιστούν μεταβολές που θα υποδεικνύουν ή όχι κατασκευή σήραγγας. Κάθε μία από αυτές τις τεχνικές μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία αυτού του χάρτη. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένα μαγικό ραβδί· το να κρατάμε ξάγρυπνο μάτι στο τι συμβαίνει υπόγεια, νομίζω πως θα συνέβαλλε αρκετά στην επίλυση του προβλήματος”.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου