Υπέρ της μεταφοράς τάχθηκαν 110 βουλευτές από τους 177. Τώρα πρέπει να σχηματιστεί μια ειδική επιτροπή, η οποία θα εξετάσει αυτό το ζήτημα.
Μεταξύ των κύριων λόγων για την μεταφορά της πρωτεύουσας, στο ιρανικό κοινοβούλιο ονομάζουν τον υπερπληθυσμό της Τεχεράνης. Τώρα εκεί διαμένουν περίπου 12 εκατομμύρια άτομα. Επιπλέον, στην πόλη επιδεινώνεται η οικολογική κατάσταση. Όμως όλα αυτά μπορεί να είναι απλώς μία κίνηση, που θα αποσπά την προσοχή των κατοίκων από πιο σοβαρά θέματα εξωτερικής πολιτικής, πιστεύει ο ασιανολόγος Σεργκέι Σεριόγκιτσεφ:
Το πιο πιθανό είναι ότι η απόφαση αυτή συνδέεται με την επιθυμία να στραφεί αλλού η προσοχή των ανθρώπων. Αυτό το φιλόδοξο σχέδιο δεν θα υλοποιηθεί, όμως θα συζητηθεί. Θα τραβήξει την προσοχή των ανθρώπων για δύο μήνες, ώστε να μην σκέφτονται για τη Συρία και τη Χεζμπολάχ.
Στην ιστορία υπάρχουν πολλά επιτυχημένα παραδείγματα μεταφοράς των πρωτευουσών. Έως το 1997 η πρωτεύουσα του Καζακστάν βρισκόταν στην Άλμα-Άτα. Ήταν αδύνατο να επεκτείνονται τα σύνορα λόγω της γεωγραφικής θέσης – τριγύρω υψώνονται βουνά. Γι’ αυτό ως πολιτικό και οικονομικό κέντρο έκαναν την πόλη Ακμαλού, μετονομάζοντάς την σε Αστανά, που σε μετάφραση από τη γλώσσα του Καζακστάν σημαίνει πρωτεύουσα. Τότε ο πρόεδρος της χώρας Νουρσουλτάν Ναζορμπάγιεφ μεταξύ των κύριων επιχειρημάτων υπέρ της μεταφοράς είχε αναφέρει τη βολική τοποθεσία της νέας πρωτεύουσας:
Πρώτον, βρίσκεται σχεδόν στο γεωγραφικό κέντρο του Καζακστάν. Δεύτερον, η Ακμαλά βρίσκεται στη διασταύρωση των μεγάλων μεταφορικών οδών. Τρίτον, στην πόλη σήμερα διαμένουν τριακόσιες χιλιάδες άτομα, και σύμφωνα με το ισχύων γενικό σχέδιο, προβλέπεται η δυνατότητα αύξησης του πληθυσμού έως 400 χιλιάδες. Τέταρτον, δεν προβληματίζει η κατάσταση των βασικών συστημάτων υποστήριξης της ζωής της πόλης.
Σε μερικές χώρες ως πρωτεύουσα προτιμούν να δηλώνουν πολύ μικρές πόλεις. Η δημιουργία ξεχωριστού κυβερνητικού κέντρου, σύμφωνα με τους ειδικούς, βοηθά να αποφευχθούν τα προβλήματα που προκύπτουν στις μεγαλουπόλεις. Πείθει το παράδειγμα του Καναδά. Το 19ο αιώνα πρωτεύουσα ονομάστηκε η Οτάβα, με πληθυσμό που δεν ξεπερνούσε τις οκτώ χιλιάδες άτομα. Η πρωτεύουσα της Βραζιλίας επίσης μεταφέρθηκε το 1960 σε μια μικρή, ειδικά δημιουργημένη γι’ αυτό το σκοπό πόλη στο κεντρικό τμήμα της χώρας. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτό βοήθησε στην ανάπτυξη της περιοχής και αναπροσανατόλισε τις μεταναστατευτικές ροές. Αυτός ήταν ο λόγος που ο πληθυσμός εκεί αυξήθηκε κατά 10 φορές και τώρα ξεπερνά τα δυόμιση εκατομμύρια, ενώ τριγύρω εμφανίστηκαν πολλές πόλεις-δορυφόροι.           http://greek.ruvr.ru/2013_12_29/257397233/