Γιατί ο κόσμος πρέπει να χτυπήσει τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν τώρα.
Κάτω από σαφή πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ απέφυγε να στοχεύσει τις εγκαταστάσεις πυρηνικής ανάπτυξης του Ιράν στα αντίποινα της περασμένης εβδομάδας κατά των στρατιωτικών πόρων του Ιράν. Αλλά αυτό απλώς καθυστερεί το δίλημμα του Ισραήλ για το τι πρέπει να κάνει για αυτόν τον υπαρξιακό κίνδυνο.
Σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις των δυτικών μυστικών υπηρεσιών , το Ιράν απέχει πολύ μήνες και πιθανώς μόλις εβδομάδες από την κατοχή πυρηνικών όπλων με δυνατότητα ανάπτυξης. Ως εκ τούτου, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και το Ισραήλ αντιμετωπίζουν μια αναπόφευκτη επιλογή: είτε να βομβαρδίσουν μαζικά τις εγκαταστάσεις πυρηνικής ανάπτυξης του Ιράν τώρα για να σταματήσουν και να απενεργοποιήσουν την προσπάθειά του προς την ικανότητα πυρηνικών όπλων ή να παραιτηθούν από ένα τέτοιο χτύπημα, υποβάλλοντας έτσι τον κόσμο στο τρομακτικό φάντασμα ενός πυρηνικού εξοπλισμού ιρανικό καθεστώς.
Για το Ισραήλ, η απαραίτητη απάντηση είναι προφανής. Από την επανάσταση του 1979 που εγκατέστησε την ισλαμιστική θεοκρατία, οι κυβερνώντες μουλάδες του Ιράν δήλωσαν ακατάπαυστα την πρόθεσή τους να καταστρέψουν τον «ισραηλινό καρκίνο» που πλήττει τον μουσουλμανικό κόσμο. Τον τελευταίο μισό αιώνα, η χώρα έχει επενδύσει μαζικά σε αυτόν τον στόχο χρηματοδοτώντας και εξοπλίζοντας ένα κύκλωμα τρομοκρατικών στρατών που περιβάλλουν το Ισραήλ. Όλοι αυτοί οι ιρανοί πληρεξούσιοι επιδιώκουν να διαπράξουν ένα σύγχρονο Ολοκαύτωμα στη Μέση Ανατολή: η Χαμάς και η Παλαιστίνη Ισλαμική Τζιχάντ στο νότο του Ισραήλ. Η Χεζμπολάχ στα βόρεια. Η Συρία, μαζί με σχετικές πολιτοφυλακές με έδρα τη Συρία, στα βορειοανατολικά. και οι τρομοκρατικές συμμορίες Χούθι στα νοτιοανατολικά.
Το Ιράν ουσιαστικά κήρυξε ανοιχτό πόλεμο στο Ισραήλ τον Οκτώβριο του 2023, τόσο με το πράσινο φως για χιλιάδες τρομοκράτες της Χαμάς να εισβάλουν στα σύνορα στις 7 Οκτωβρίου για να σφάξουν, να βιάσουν και να ακρωτηριάσουν χιλιάδες αθώους Ισραηλινούς όσο και με την έναρξη ενός μπαράζ διάρκειας ενός έτους που ξεκίνησε τον Οκτώβριο. 8, με δεκάδες χιλιάδες επιδρομές πυραύλων της Χεζμπολάχ και μη επανδρωμένων αεροσκαφών εναντίον κοινοτήτων στο βόρειο τμήμα του Ισραήλ. Αυτό ανάγκασε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους τόσο από το νότο όσο και από το βορρά να γίνουν πρόσφυγες στη χώρα τους, πολλοί από τους οποίους σήμερα εξακολουθούν να μαραζώνουν σε δωμάτια ξενοδοχείων μακριά από τα σπίτια και τους χώρους εργασίας τους. Ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού, αυτό θα ήταν σαν να αναγκάζονταν 3,7 εκατομμύρια Αμερικανοί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους κατά μήκος των νότιων και βόρειων συνόρων.
Μέχρι στιγμής, το Ισραήλ έχει κάνει μια εξαιρετική άμυνα εναντίον αυτών των στρατών πληρεξουσίων γενοκτονίας. Αλλά μόλις το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα, τέτοιες προσπάθειες θα καταστούν σχεδόν άσχετες. Όπως δήλωσε ο τότε πρόεδρος του Ιράν Χασεμί Ραφσαντζάνι το 2001, «η χρήση έστω και μιας πυρηνικής βόμβας στο Ισραήλ θα καταστρέψει τα πάντα».
Αυτή η επικείμενη ανάγκη να αποτραπεί ένα πυρηνικά οπλισμένο Ιράν δεν είναι μόνο ένα υπαρξιακό πρόβλημα για το Ισραήλ. Από το 1979, οι ηγέτες του Ιράν έχουν δηλώσει ότι οι στόχοι τους για εξοντώσεις περιλαμβάνουν τον «Μεγάλο Σατανά» (Αμερική) και τον «Μικρό Σατανά» (Ισραήλ). Η εθνοσυνέλευση του Ιράν προλογίζει τακτικά τις εργασίες της με φωνές «Θάνατος στην Αμερική!» Το αυξανόμενο οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν —τώρα το μεγαλύτερο στη Μέση Ανατολή— μπορεί να χτυπήσει στόχους σε όλη την περιοχή και σε μέρη της Ευρώπης.
Ένα Ιράν με ικανότητα πυρηνικής ενέργειας θα μείωνε ριζικά την ικανότητα δράσης και επιρροής τόσο της Αμερικής όσο και των συμμάχων της στη Μέση Ανατολή. Αυτή η πραγματικότητα απεικονίζεται από τα αυτοεπιβεβλημένα όρια των χωρών του ΝΑΤΟ και τις συχνές εκφράσεις ανησυχίας για την υποστήριξη της Ουκρανίας ενάντια στη Ρωσία με πυρηνικά όπλα. Ο πυρηνικός εκβιασμός του Ιράν πιθανότατα θα απέκλειε την αναμενόμενη είσοδο της Σαουδικής Αραβίας στις Συμφωνίες του Αβραάμ του 2020 και θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατάρρευση αυτής της άνευ προηγουμένου αραβο-ισραηλινής ειρηνευτικής αρχιτεκτονικής.
Οι υπαρξιακές απειλές ενός πυρηνικού Ιράν δεν σταματούν εκεί. Ενδεχομένως ο μεγαλύτερος κίνδυνος βρίσκεται στο ερώτημα: Τι θα κάνουν οι γείτονες του Ιράν; Θα εναποθέσουν τις ελπίδες τους στη διπλωματία και τις αμερικανικές εγγυήσεις ασφαλείας; Όλοι γνωρίζουν ότι η Ουκρανία έκανε ακριβώς αυτό το 1994, όταν παρέδωσε το οπλοστάσιό της με πυρηνικά όπλα με αντάλλαγμα μια εγγύηση ασφαλείας των ΗΠΑ, και όλοι ξέρουν πώς λειτούργησε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί αναμένουν ότι εάν το Ιράν αποκτήσει ικανότητα πυρηνικών όπλων, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος θα ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Εδώ είναι το πραγματικό τελικό παιχνίδι της απόφασης να μην καταργηθεί η πυρηνική ικανότητα του Ιράν: Το τέλος της μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων και η έναρξη μιας κούρσας πυρηνικών εξοπλισμών στη Μέση Ανατολή. Μετά από αυτό, είναι κάτω από την τρύπα των κουνελιών διάδοσης με μια πληθώρα ασταθών ισλαμιστικών καθεστώτων που έχουν πυρηνικά όπλα.
Δυστυχώς, αυτό είναι ακριβώς το τελικό παιχνίδι που προκύπτει αναπόφευκτα από την εκστρατεία υψηλής δημόσιας πίεσης της κυβέρνησης Μπάιντεν-Χάρις εναντίον μιας ισραηλινής αεροπορικής επιδρομής στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση προστατεύει την πορεία του Ιράν προς την ικανότητα πυρηνικών όπλων, παρά τους ξεκάθαρα δηλωμένους στόχους γενοκτονίας του Ιράν, παρά τον σκιώδη πόλεμο του μισού αιώνα στον ελεύθερο κόσμο και παρά τους μη αναστρέψιμους κινδύνους για τον ελεύθερο κόσμο από ένα πυρηνικό Ιράν.
Έχουμε μια τελευταία ευκαιρία να αποτρέψουμε μια τέτοια καταστροφή, αλλά το παράθυρο κοντεύει να κλείσει. Η ώρα της απεργίας είναι τώρα.
** Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο JNS.org **
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου