Μα τι έχει μείνει άραγε όρθιο, σε ετούτο τον τόπο;
Μαριάννα Γεωργαντή.
Θυμάστε την καθαρίστρια που οδηγήθηκε στις φυλακές της Θήβας με δεκαετή κάθειρξη επειδή πλαστογράφησε απολυτήριο Δημοτικού για να διοριστεί στο Δήμο Βόλου; Θυμάστε την εισαγγελέα που πρότεινε την αθώωση του Μίχου, για τρία από τα επτά συνολικά αδικήματα που αντιμετώπιζε; Συγκεκριμένα του βιασμού της ανήλικης, της μαστροπείας με τη μορφή του εξαναγκασμού και της εμπορίας ανθρώπων. Θυμάστε που ακόμη και εμείς χαρακτηρίζαμε ψεκασμένο και ψυχικά ασταθή όποιον έβγαζε από το στόμα του τις λέξεις, «μπάζωμα», «ξυλόλιο»;
Θυμάστε την τηλεφωνική συνομιλία που δημοσιοποιήθηκε, όπου γυναίκα κραύγαζε «γιατί μας έχετε ξεχάσει», ενώ οι φλόγες σαν τις Άρπυιες της μυθολογίες άρπαζαν ψυχές ανθρώπων; Ήταν τότε στο Μάτι. Άνθρωποι αγκαλιασμένοι αντάμωναν τον θάνατο σε ένα «ξεχορταριασμένο» χωράφι. Άλλοι τον Χάρο τράταραν μέσα στο σπιτικό τους. Κάποιοι ακόμη στο σώμα τους τον έχουν και πολλοί μαζί του πάλευαν για μήνες. Όλοι κάπου συναντήθηκαν. Εκεί στο δρόμο, που έχασαν την δικαιοσύνη.
Όλα στη σιωπή και κανένας φυλακή φαίνεται να είναι ακόμη μια φορά το σύνθημα της δικαιοσύνης. Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου φαίνεται ότι κατάλαβε αλλά μετά από 6 χρόνια. Έτσι ζήτησε να γίνει επανεξέταση όλων των στοιχείων από την αρχή, αν προλάβει να γίνει το Εφετείο. Αν προλάβει τονίζουμε. Θα αλλάξει όμως κάτι; Όχι αφού όλοι κατηγορούνται για πλημμελήματα. Το δικαστήριο φαίνεται να μοίρασε ποινές χάδια αφού επέβαλε τα 2/5 της ανώτατης ποινής για κάθε ανθρώπινη ζωή, δηλαδή δύο χρόνια. Αν είχαν επιβληθεί πέντε θα μπορούσε να πάει κάποιος φυλακή. Μα όπως είπαμε, όλα στη σιωπή και κανένας φυλακή. Δεν σταματάμε εδώ. Κοστολόγησε επίσης, κάθε ανθρώπινη ζωή 300-350€. Τέλος φαίνεται ότι υπάρχει και μια άλλη δίκη για τους 58 εγκαυματίες, που 6 χρόνια ακούει από τους αγγελιοφόρους της δικαιοσύνης, «αναβολή». Να θυμίσουμε πως στα 8 χρόνια παραγράφονται τα αδικήματα.
Αυτά. Σε μια υπόθεση που 11 παιδάκια κάτω των 13 ετών κάηκαν ή πνίγηκαν αγκαλιά με τους γονείς τους. Όταν συγγενής ψάχνουν κουράγιο να συρθούν ως το νεκροταφείο για να μιλήσουν στο χώμα. Όταν δεκάδες μάχονται με πληγές πάνω και μέσα στο σώμα. Όταν εκατοντάδες έχουν κλειδώσει για πάντα την πόρτα της ζωής. Ποιος εμπιστεύεται πλέον την ελληνική δικαιοσύνη; Ποιος την χαρακτηρίζει αποκούμπι του; Ποιος νιώθει ασφάλεια σε ετούτο τον τόπο; Μα τι έχει μείνει άραγε όρθιο, σε ετούτο τον τόπο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου