Έχει μιά γλυκειά νύχτα απόψε. Κι ένα φεγγάρι ολόγιομο.
Οι περισσότεροι ασχολούνται με τον κοροϊδοϊό, με τους εμβάτσους (που πάλι έριξαν ξύλο καί χημικά στον κόσμο), με τα καμώματα της Κατίνας…
…ελάχιστοι (ίσως καί κανείς) θυμήθηκαν ότι σαν σήμερα, 23 Ιουλίου, γεννήθηκε ο Μεγαλέξανδρος…
…κι ο εξής ένας οικοδεσπότης σας κάνει κάτι σκέψεις, μά κάτι σκέψεις, που σε άλλες εποχές ίσως καί να του στοίχιζαν τη ζωή του (διατυπωμένες φανερά)!
. . . . . . .
Λοιπόν, τον χάρτη της Ελλάδας να υποθέσω πως τον ξέρετε απάνω-κάτω; Ιδού ένα κομμάτι του!
Πώς είπατε; Όχι, δεν σκοπεύω να πάω διακοπές. (Ο κύριος λόγος είναι ότι τυγχάνω πτωχός καί πένης! lol!!!) Δεν σας δείχνω τον χάρτη γι’ αυτό.
. . . . . . .
Πάμε, τώρα, να κάνουμε ένα μάθημα Αστρονομίας, με οδηγό μας το αγαπημένο Stellarium.
Σας δείχνω κι εδώ ένα κομμάτι του ουρανού, με σημειωμένους τους μεγαλύτερους αστερισμούς. (Μερικούς δεν τους έχω σημειώσει: τον Κόρακα, τον Κρατήρα -δηλαδή το κύπελλο-, τον Εξάντα. Φαίνονται, ωστόσο, ποιοί είναι ποιοί, από τα σχήματά τους.)
Η κίτρινη κουκκίδα (την οποία σημαδεύει το βέλος του Τοξότη) είναι το λεγόμενο Γαλαξιακό Κέντρο· δηλαδή η μαύρη τρύπα, περί την οποία περιστρέφεται ολόκληρος ο Γαλαξίας μας.
Οι Μάγιας την αποκαλούσαν (αυτήν, όπως κι ένα φοβερό σπήλαιο κάπου στη χώρα τους) Τσιμπάλμπα Μπέ, καί τη φοβόντουσαν. Τη θεωρούσαν κάτι σαν την Κόλαση.
Αυτά, όσον αφορά καί το σύντομο μάθημα Αστρονομίας.
. . . . . . .
Καί λοιπόν;
Λοιπόν, αγάπες μου…
…ας κάνουμε τον συνδυασμό, κι ας δούμε τον χάρτη με κάπως διαφορετική ματιά:
Εντάξει, δεν είναι ακριβής η αντιστοιχία, αλλά:
- Η πλάτη του Κενταύρου είναι «καραμπάμ» ο Μαλιακός Κόλπος.
- Καί, λογικά, ο -επίσης κένταυρος- Τοξότης ακουμπάει απάνω στο βουνό των Κενταύρων, το Πήλιο.
- Η Εύβοια είναι η Ύδρα. Καί… μήπως θυμάστε εκείνες τις πληροφορίες γιά το «μαγνητικό τούννελ» που ξεκινάει από Νέα Μάκρη / Πεταλιούς; Πού βρίσκονται οι Πεταλιοί; ξέρετε καλά Γεωγραφία; Πού σημαδεύει το κεφάλι της νεροφίδας (Ύδρας) ;
- Η Σκύρος είναι ο Λέων, κι έχει καί μιά μικρή ομοιότητα.
- Η Αλόννησος με το βορειοανατολικό της νησί, που λέγεται Κυρά-Παναγιά, σχηματίζουν τον αστερισμό της Παρθένου. Το βλέπετε το αριστερό χέρι της Παρθένου (θεάς Αθηνάς / Παναγίας), που κρατάει το στάχυ; είναι τα νησάκια στα ΝΑ της Αλοννήσου.
- Η Σκόπελος είναι ο Ζυγός.
- Η Σκιάθος, με ένα κομμάτι του νοτίου Πηλίου (το Τρίκερι) είναι ο Σκορπιός. Τη βλέπετε την ουρά του Σκορπιού στο Τρίκερι;
Έ, λοιπόν, τούτων ειπωθέντων, πούουουουου πέφτει το Γαλαξιακό Κέντρο;
Διάνα!!!
Το βρήκατε! Πέφτει επάνω στο Νεοχώρι Πηλίου, στο …παράρτημα του Σέρν!!!!!
Νά γιατί το φτιάξανε εκεί!
. . . . . . .
Εκείνα που δεν είδατε ακόμη, είναι δύο. Θα τα συζητήσουμε, επειδή μας χρειάζονται στην έρευνά μας.
Το ένα, οκέϋ, μπορεί καί να το βρήτε εύκολα: είναι το γεγονός ότι η προβολή του ουρανού επί Γής δεν είναι μία. Είναι πολλές, καί πολλές φορές αλληλεπικαλυπτόμενες. Δηλαδή, το: «Όπως επάνω, έτσι καί κάτω!» έχει πολλές ερμηνείες / εφαρμοστικές εικόνες.
Ειδικά στην Ελλάδα.
Άρα, αν κάποιος ανακάλυψε μιά τέτοια προβολή, ας μην κακαρίζει ότι δήθεν βρήκε κάτι το μοναδικό, κι ας μην μπαίνει στον κόπο να γράψει βιβλίο. Οι προβολές είναι πολλές. Τελεία. Κι όσοι γεμίζουν σελίδες στα Ιντερνέτια με σκαναρίσματα σχετικών βιβλίων περασμένων δεκαετιών, ας μην κάνουν τον κόπο να μου κάνουν υποδείξεις.
Πάμε, όμως, στο επόμενο – που, είμαι σίγουρος, ΔΕΝ το είδατε ακόμη.
Εάν οι αρχαίοι ημών, ή όποιοι άλλοι, ήθελαν να φτιάξουν μιά ερμητική / αποκρυφιστική προβολή ενός αστερισμού επί Γής (κυρίως, γιά να τραβήξουν / εκμεταλλευτούν την αιθερική ενέργεια του αστερισμού), έφτιαχναν κάποια μνημεία σε ανάλογες θέσεις με τα άστρα του αστερισμού. Οπότε, οκέϋ, «όπως επάνω, έτσι καί κάτω».
Τώρα, η μελέτη αυτών των αντιστοιχιών είναι μεγάλη σεντόνα, κι έχει τα μυστικά της – στα οποία δεν θέλω να υπεισέλθω. (Σιγά μην ανοίξω τα μάτια των διαφόρων ξένων «αρχαιολογικών σχολών» -διάβαζε: «αρχαιοκαπηλικών»-, ή διαφόρων άλλων πονηρών! Σιγά μην τους δώσω έτοιμα τα δομικά μυστικά, να πάνε να βρούν τα σημεία της προβολής που δεν βρήκαν ακόμη, καί να τσουρνέψουν κι ό,τι βρούν εκεί!)
Εδώ, όμως, κανείς αρχαίος ημών δεν έφτιαξε την αντιστοιχία αυτή!
Την έφτιαξε η ίδια η Φύση!!!… κι αυτή είναι η διαφορά πχ με τις πυραμίδες της Γκίζας / ζώνη του Ωρίωνα.
Έ; Τί; Πώς;
Ναίναίναί!!!
Κι άμα σας πω ποιά η αιτία, που δημιούργησε αυτό το σύμπλεγμα, θα κουφαθήτε τελείως. Κι άμα σας πω ότι η αιτία αυτή προϋπήρχε κάτι εκατομμύρια χρόνια της σημερινής εικόνας του ουρανού από πάνω μας, τότε είναι που θα με θεωρήσετε τρελλό γιά δέσιμο!
[Μην ξεχνάτε, ο ζωδιακός ισχύει σε χρονικό διάστημα μείον 200,000 χρόνια απ’ την εποχή μας, έως σύν 200,000 χρόνια. Πρίν καί μετά απ’ αυτό το διάστημα, τα άστρα των αστερισμών του βρίσκονται πολύ εκτός θέσεως / εκτός σχήματος των (καί σημερινών) ζωδιακών αστερισμών.]
Σοβαρά, όμως, είμαι τρελλός γιά δέσιμο;
Τ’ ειν’ ο χρόνος, μωρέ; τί ακριβώς είναι ο χρόνος; Ξέρει κανείς;
Καί γιατί πρέπει όλα τα (με την ευρεία έννοια) έμβια όντα να τον βιώνουν / αισθάνονται τον χρόνο όπως ακριβώς εμείς, οι καθημερινοί άνθρωποι;
. . . . . . .
Δεν σας λέω ποιά είναι η αιτία (έχω τους λόγους μου· το κείμενο είναι δημόσιο – καί δεν θα κάνω κανέναν μάγκα, αν δεν το θέλω), επομένως το προσπερνάμε το θέμα. Αλλά, μπορώ να σας λύσω την απορία, του γιατί η αντιστοιχία δεν είναι ακριβής. (Άσε που είναι κι ελλιπής: πού είναι οι προβολές των Κόρακα / Κρατήρα / Εξάντα, ανάμεσα Εύβοια καί Σκύρο; απλά, δεν υπάρχουν.)
Χμμμ… η όλη φάση μοιάζει κάπως σαν τα όνειρα: όταν ονειρεύεσαι, κατά κανόνα βλέπεις συγκεχυμένο περιβάλλον, συγκεχυμένες μορφές… ο ονειρικός χρόνος μοιάζει να κάνει κόλπα – πότε επιταχύνεται τρομερά, πότε κολλάει σα βαλτόνερα.
Σπάνια βλέπεις καθαρά όνειρα· εννοώντας: τόσο καθαρά, όπως βλέπουμε τα πάντα στην ξύπνια πραγματικότητα.
Θα λέγαμε, λοιπόν, κάπως απλοϊκά (αλλά αρκετά ποιητικά) ότι η Ελλάδα στο συγκεκριμένο μέρος είναι ένα όνειρο της Φύσης· ένα είδωλο μέσα σε σπασμένο καθρέφτη. Καί δεν νομίζω ότι τέτοια «όνειρα» επισυμβαίνουν σε πολλές άλλες περιπτώσεις επάνω στον πλανήτη μας.
Αυτό ακριβώς το πολύ σπάνιο φαινόμενο πήγαν να εκμεταλλευτούν οι Σερνατζήδες με το Νεοχώρι. Αυτό πήγαν να κάνουν: να τραβήξουν αυτή την «ονειρική» ενέργεια.
Μόνο που δεν είναι τόσο εύκολο.
Αν μή τί άλλο, κι έτσι γι’ αρχή: σάμπως ξέρουν κι οι ίδιοι τί τη θέλουν;
Ή, τί θα την κάνουν, άμα σκάσει μύτη;
. . . . . . .
Τώρα, βέβαια, μετά απ’ όλ’ αυτά, εσείς όλοι μπορείτε να με στολίσετε με διάφορα κοσμητικά επίθετα: τρελλός γιά δέσιμο, φαντασιόπληκτος, αλαφροΐσκιωτος…
Ναί, δεν αντιλέγω, αλλά σκεφθήτε λιγάκι λογικά! Αν εγώ είμαι όλ’ αυτά, αυτοί που φτιάξανε παράρτημα του Σέρν στη μέση του πουθενά, τί είναι; Καί, ως γνωστόν, το Σέρν δεν έχει ως προσωπικό γραφιάδες σαν καί του λόγου μου, ξέρετε. Επιστήμονες ( ; ) έχει. Άσε που σε τοπικό επίπεδο συμμετείχε ένας τουλάχιστον προφέσσωρ της Φυσικής στην κατασκευή του παραρτήματος!
. . . . . . .
Τέλος πάντων, αυτές τις ωραίες βραδυές ξεχάστε όλον τον αισχρό θόρυβο των παλιανθρώπων – εγχωρίων τε, καί ξένων. Ξεχάστε
ακόμη κι εμένα, που σας ιστορώ
Πάρτε το ταίρι σας απ’ το χέρι, καί βγήτε να χαζέψετε τ’ άστρα!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Υγ: Ακόμη ένα θεματάκι, που πιθανώτατα σας ξέφυγε κι αυτό:
Ποιοί καί πόσοι μπορούν να κάνουν τέτοιους σκεπτικούς συνδυασμούς;
Προσωπικά, θα στοιχημάτιζα ότι ο «μέσος προφέσσωρ» (αν η έκφραση αυτή έχει κάποιο νόημα) ΔΕΝ μπορεί. Αν μή τί άλλο, η αφεντιά μου έκανα εννέα χρόνια να βρώ την απάντηση. Καί να πείς δεν ξέρω Γεωγραφία, ή δεν πιάνω στο φτερό σύμβολα κρυμμένα καί νοητικά σχήματα; Ή δεν μου κόβει …λιγάκι;
Άρα…
…Βρήτε εσείς τα υπόλοιπα!
«- Ποιά υπόλοιπα, ρέ Εργοδότη;»
Έ, ξέρω ‘γώ… Ας πούμε, από πού ήρθε πραγματικά η εντολή (διότι περί εντολής επρόκειτο) γιά το στήσιμο του παραρτήματος. Καί με ποιόν σκοπό! Να γίνουν κάποιοι θεοί; να πνιγούν στο χρυσάφι; (Μην ξεχνάτε τον γάμο Πηλέα-Θέτιδας εκεί λίγο παρακάτω, καί το μήλο της Έριδος.) Να γυρίσουν τον χρόνο πίσω;
Ή, τί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου