Όχι Επιστημονική Φαντασία: Η Άνοδος των Όπλων που Στοχεύουν το Ανθρώπινο Νου.

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Μπράντφορντ στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν εκφράσει σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την οπλοποίηση της νευροεπιστήμης, επισημαίνοντας εργαλεία που θα μπορούσαν σύντομα να χειραγωγήσουν σκέψεις, συναισθήματα και πράξεις σε μαζική κλίμακα. 

Στο τελευταίο τους βιβλίο, ο Δρ. Μάικλ Κρόουλι και ο καθηγητής Μάλκολμ Ντάντο περιγράφουν λεπτομερώς πώς τα έθνη έχουν επιδιώξει αυτές τις δυνατότητες εδώ και δεκαετίες και γιατί ο χρόνος για δράση εξαντλείται.

Κυβερνήσεις όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία και το Ηνωμένο Βασίλειο άρχισαν να διερευνούν παράγοντες που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) τη δεκαετία του 1950. Ο αμερικανικός στρατός, για παράδειγμα, ανέπτυξε μια ένωση που ονομάζεται «BZ», η οποία προκαλεί παραισθήσεις και παραλήρημα. Παρήγαγαν πάνω από 60.000 κιλά από αυτήν και μάλιστα δοκίμασαν μια βόμβα διασποράς 340 κιλών, αν και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ στο Βιετνάμ,αναφέρει το patriot.tv

Η Κίνα παρουσίασε ένα «όπλο ναρκωτικών» σχεδιασμένο να απελευθερώνει χημικές ουσίες εξουδετέρωσης από απόσταση. Η μόνη γνωστή ανάπτυξη στο πεδίο της μάχης έγινε κατά την πολιορκία του θεάτρου της Μόσχας το 2002, όπου οι ρωσικές δυνάμεις άντλησαν αέριο με βάση τη φαιντανύλη, με αποτέλεσμα τον θάνατο 120 ομήρων και χρόνια προβλήματα υγείας για τους επιζώντες.

Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ένα μοτίβο κρατών που διευρύνουν τα όρια. Και όσο κι αν θα θέλαμε να ελπίζουμε ότι αυτά προορίζονται μόνο για ακραίες αμυντικές χρήσεις, η ιστορία αποδεικνύει ότι οι άνδρες σε κάθε τεχνολογικά προηγμένη χώρα μετατρέπουν αναπόφευκτα την έρευνά τους σε πρακτικά επιθετικά όπλα.

«Εισερχόμαστε σε μια εποχή όπου ο ίδιος ο εγκέφαλος θα μπορούσε να γίνει πεδίο μάχης», δηλώνει ο Ντάντο. «Τα εργαλεία για τον χειρισμό του κεντρικού νευρικού συστήματος - για νανουρίσουν, να συγχύσουν ή ακόμα και να εξαναγκάσουν - γίνονται όλο και πιο ακριβή, πιο προσιτά και πιο ελκυστικά για τις πολιτείες».

Η πρόοδος στην κατανόηση των «κυκλωμάτων επιβίωσης» του εγκεφάλου —αυτών που διέπουν τον φόβο, τον ύπνο, την επιθετικότητα και τη λήψη αποφάσεων— πηγάζει από τις προσπάθειες αντιμετώπισης διαταραχών όπως η διαταραχή μετατραυματικού στρες ή η νόσος Αλτσχάιμερ. Ωστόσο, αυτή η ίδια γνώση ανοίγει δρόμους στην κακοποίηση.

«Η ίδια γνώση που μας βοηθά να θεραπεύουμε νευρολογικές διαταραχές θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να διαταράξει τη γνωστική λειτουργία, να προκαλέσει συμμόρφωση ή ακόμα και στο μέλλον να μετατρέψει τους ανθρώπους σε ανυποψίαστους παράγοντες», εξηγεί ο Ντάντο. «Αυτό είναι το δίλημμα διπλής χρήσης που αντιμετωπίζουμε».

Ένα σημαντικό ζήτημα έγκειται στις διεθνείς συνθήκες. Η Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα απαγορεύει τη χρήση επιβλαβών χημικών ουσιών στον πόλεμο, αλλά προβλέπει εξαιρέσεις για την επιβολή του νόμου, δημιουργώντας κενά που θα μπορούσαν να δώσουν το πράσινο φως σε αυτά τα προγράμματα .

«Υπάρχουν επικίνδυνα κανονιστικά κενά εντός και μεταξύ αυτών των συνθηκών», προειδοποιεί ο Ντάντο. «Εκτός αν κλείσουν, φοβόμαστε ότι ορισμένα κράτη μπορεί να τολμήσουν να τα εκμεταλλευτούν σε ειδικά προγράμματα CNS και ευρύτερα προγράμματα εξουδετέρωσης όπλων. Πρέπει να δράσουμε τώρα για να προστατεύσουμε την ακεραιότητα της επιστήμης και την ιερότητα του ανθρώπινου νου».

Οι Κρόουλι και Ντάντο κατευθύνονται στη Χάγη για να πιέσουν για μεταρρυθμίσεις, απηχώντας τις εκκλήσεις άλλων ειδικών που το βλέπουν αυτό ως «κλήση αφύπνισης» για παγκόσμια δράση.

Κοιτώντας μπροστά, οι απειλές εκτείνονται πέρα ​​από τις χημικές ουσίες. Οι ψυχοηλεκτρονικές συσκευές, που χρησιμοποιούν ηλεκτρομαγνητικά πεδία για να επηρεάσουν το μυαλό, ανάγονται στο πρόγραμμα MKUltra της CIA, το οποίο διήρκεσε από το 1953 και περιελάμβανε πειράματα LSD σε ανυποψίαστα άτομα. Ενώ οι αξιωματούχοι το απέρριψαν ως λείψανο του Ψυχρού Πολέμου μετά από ακροάσεις στο Κογκρέσο το 1977, ψίθυροι επιμένουν ότι παρόμοιες προσπάθειες συνεχίζονται στις σκιές σήμερα. Σε συνδυασμό με την Τεχνητή Νοημοσύνη, αυτά θα μπορούσαν να επιτρέψουν βελτιώσεις κυβερνο-οργανισμών για τους στρατιώτες, παρέχοντας υπεράνθρωπες αισθήσεις ή άθραυστη εστίαση - αλλά με ποιο κόστος για την ελεύθερη βούληση;

Όπως σημειώνει μια πρόσφατη ανάλυση, τα μη θανατηφόρα εργαλεία τροποποίησης του εγκεφάλου εξελίσσονται ραγδαία , διακινδυνεύοντας επιθέσεις στην ίδια την ανθρώπινη συνείδηση. Η δυνατότητα κρατών ή αδίστακτων φορέων να ασκήσουν τέτοια εξουσία απαιτεί επαγρύπνηση, για να μην γίνει η προσωπική αυτονομία απλώς ένα ακόμη θύμα στην αναζήτηση ελέγχου.