Υπήρχε κάποτε μια ασθένεια τόσο παράξενη, τόσο τρομακτική, που οι γιατροί δεν ήξεραν καν πώς να την αποκαλέσουν αρχικά.

Οι άνθρωποι ήταν ξύπνιοι – πλήρως συνειδητοί – αλλά ανίκανοι να κινηθούν, να μιλήσουν, να ανοιγοκλείσουν τα μάτια Ήταν παγιδευμένοι μέσα στο ίδιο τους το σώμα, σαν να πάγωσαν μεταξύ ζωής και θανάτου.

Ονομάστηκε εγκεφαλίτιδα λήθαργικός και σάρωσε τον κόσμο μεταξύ 1915 και αρχές της δεκαετίας του 1920.

Ξεκίνησε σαν γρίπη.

Μετά ήρθε η συντριπτική υπνηλία.

Και στις χειρότερες περιπτώσεις… πλήρης παράλυση ενώ το μυαλό έμεινε ξύπνιο.

Μερικοί ασθενείς παρέμειναν έτσι για χρόνια, φρόντιζαν σαν ζωντανά αγάλματα. 

Η αιτία;

Κανείς δεν το κατάλαβε ποτέ.

Οι επιστήμονες πρότειναν θεωρίες:

 ένας μυστηριώδης ιός

 αυτοάνοσο επίθεση

 επιπλοκή της ισπανικής γρίπης του 1918

Αλλά τίποτα δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.

Τότε, τόσο ξαφνικά όσο φάνηκε…

Εξαφανίστηκε.

Η επιδημία ξεθώριασε μετά τη δεκαετία του 1920, αφήνοντας πίσω έναν μικρό αριθμό επιζώντων και ένα τεράστιο επιστημονικό μυστήριο.

Σήμερα, ο λήθαργικός εγκεφαλίτιδας συχνά συγκρίνεται με τις σύγχρονες μετα-ιικές παθήσεις – όπως ο long COVID ή ο έρπητας που αναδύεται δεκαετίες μετά την ανεμοβλογιά – αλλά η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν ξέρουμε τι το προκάλεσε, πώς εξαπλώθηκε ή γιατί εξαφανίστηκε.

Παραμένει ένας από τους πιο στοιχειωμένους άλυτους γρίφους της ιατρικής.

Μια υπενθύμιση του πόσο εύθραυστος είναι ο εγκέφαλος – και πόσα ακόμα δεν καταλαβαίνουμε. 

ΠΗΓΗ

katohika.gr