ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :
TO ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ- ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΛΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΣ ΓΑΛΕΡΑ"
Έχουν ήδη περάσει 24 χρόνια μετά από το τριήμερο που συγκλόνισε τον τότε κοιμώμενο κόσμο. Αυτό στην Γένοβα, κατά την διάρκεια της συνόδου των G8 και που διοργανώθηκε από το Κοινωνικό Φόρουμ, και οδήγησε στην δολοφονία από την αστυνομία του 23χρονου αναρχικού φοιτητή Carlo Guliani, την εισβολή της αστυνομίας στο σχολείο Diaz και τα βασανιστήρια στο στρατόπεδο Bolzaneto
Το βασικό αίτημα τους: Η αντίθεση στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, αυτή που είχε επιβάλλει την κυριαρχία της οικονομίας πάνω στην πολιτική από την εποχή των Ρήγκαν-Θάτσερ.Ο απολογισμός του τι έγινε από τότε συνοπτικά:
Η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης διακόπηκε με απόφαση των G7 (μετά την αποβολή της Ρωσίας από αυτό το clubάκι) τον Ιούνιο του 2021 στην Κορνουάλη. Σε αυτήν αποφασίστηκε και η λήξη της περιόδου του νεοφιλελευθερισμού ver1.0 που είχε ξεκινήσει το 1986 από τους τότε G5 ("Συνεννόηση της Ουάσιγκτον") και δόθηκε το έναυσμα για την έναρξη της μετάλλαξης του νεοφιλελευθερισμού στην επόμενη έκδοση του. Την ver2.0,. πάνω σε ένα σχέδιο "Πράσινης" και Ψηφιακής Μεταρρύθμισης και μέσω ενός ReArm διάσωσης Τραπεζών. Αλλά αυτά μόνον στον μισό κόσμο, εκεί που είναι ακόμα ισχυρή η εμβέλεια κάποιας Blackrock, του SWIFT, του ΔΝΤ και των G7. Ας την λέμε "μετα-παγκοσμιοποίηση" αυτήν την τάση "διόρθωσης" του νεοφιλελευθερισμού ver1.0 στην Δύση, που σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί (υπό τον Τραμπ ή τον Vance straight ahead- αδιάφορο) με την εισαγωγή μιας τακτικής εισαγωγής ενός νεοφιλελευθερισμού ver2.0. Σε αυτόν η κυριαρχία της οικονομίας πάνω στην πολιτική εξασφαλίζεται από την ενίσχυση του ρόλου του "σκιώδους παρατραπεζικού' συστήματος των funds στην θέση της 5ης εξουσίας που έχουν επιβάλει μια χούφτα κεντρικοί και ιδιώτες τραπεζίτες.
Στον άλλο μισό, αυτόν που αποκαλούμε άτυπα "οι άλλοι" ή "οι χώρες των BRICS" για να συγκαλύψουμε τις μεταξύ τους αντιθέσεις, ακολουθούν ήδη τον δικό τους δρόμο μετα-παγκοσμιοποίησης, επιμένοντας στην ανατολική έκδοση του νεοφιλελευθερισμού 1.0 υπό ένα άλλο "SWIFT", ένα κινεζικό ΔΝΤ και χωρίς να στηρίζονται στο δολάριο για τις μεταξύ τους συναλλαγές.Το αποτέλεσμα, μέχρι τώρα:Η αναπόφευκτη διάσπαση των αλυσίδων logistics, που τώρα πρέπει να σχεδιαστούν από την αρχή για να ικανοποιήσουν το εμπόριο και την παραγωγή "φιλικών μεταξύ τους κρατών" εντός κάθε μιας ζώνης.Πολεμικές συγκρούσεις και αναταραχή στα δύσκολα περάσματα των νέων δρόμων μεταφοράς ενέργειας, πρώτων υλών και εμπορευμάτων (Ινδία-Σ.Αραβία-Ισραήλ-Ελλάδα-ΕΕ, Ουκρανία , στην Αφρική και στον Καύκασο) ή για την οριοθέτηση των νέων ζωνών της μετα-παγκοσμιοποίησης (προσεχώς αναμένεται και νέο "κλωτσομπουνίδι" και πιο Ανατολικά)Στην κλοπή των στόχων του κινήματος του Κοινωνικού Φόρουμ από την δεξιά, που ποντάρει τώρα στην φοβία ως "αντίδοτο" στην ανασφάλεια που φέρνουν αυτές οι αλλαγές στις καθημερινές μας ζωές. Αλλά και για να κουκουλωθεί πίσω από αυτές τις αντιδράσεις η αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού ως ver1.0 που υπερασπίζονται ακόμα όλοι οι νεοΤραμπικοί (αλλά και ως ver2.0) όπως φαίνεται, αφού οι κοινωνικές ανισότητες είναι το μόνο που μπορούν να παράγουν τελικά και οι δύο.Όσα προοδευτικά πολιτικά σχήματα ακολούθησαν την Γένοβα του 2001 και δεν εξελίχθηκαν αναγνωρίζοντας όλον αυτόν τον τεράστιο μετασχηματισμό, δυστυχώς συρρικνώνονται και φθίνουν όσο δεν μπορούν να απαντήσουν πειστικά με ένα σαφές σχέδιο πάνω στο αμείλικτο ερώτημα:
Τι πρέπει να κάνουν τώρα οι Προοδευτικές-Ελεύθερες μη-νεοφιλελέ δυνάμεις, έτσι ώστε να μπορούν να έρθουν σε μια θέση να κυβερνήσουν κάποτε την γαλέρα;; Χωρίς όμως να πρέπει να γίνουν λέρες, υπηρετώντας και αυτές τα σχέδια των ίδιων λίγων που συνεχίζουν να γίνονται πολύ πλουσιότεροι (και στις δυο ζώνες του πλανήτη) ελέγχοντας κυρίως τον τρόπο που παράγεται και κυκλοφορεί το χρήμα, μέσω του δανεισμού;;Έτσι, όσο το κρίσιμο αυτό ερώτημα παραμένει αναπάντητο, θα έχουμε αμηχανία και διασπάσεις. Οι τάσεις συνεργασίας με τις εδώ οικονομικές ελίτ που αναδείχθηκαν θα αποκαλύπτονται ως η νεο-Σημιτικη τάση των 53+ υπό την ΝΕ.ΑΡ, ή προσωπικές τάσεις Τσίπρα ή Φάμελου, που προέκυψαν από επιλεκτικές συνεργασίες με ισχυρές "οικογενειες"-οικονομικά τζάκια τύπου Βαρδινογιάννη,
Μελισανίδη ή μικρότερων μεγαλο-εργολάβων κλπ , ως μοιραίο αποτέλεσμα της "κυβερνησιμότητας" με υπουργο-κεντρικά συστήματα χωρίς έλεγχο από δομές ενός σύγχρονου κόμματος. Αναδεικνύοντας όλο και περισσότερο τα κενά στρατηγικής αυτού του χώρου, που τώρα δείχνει (λανθασμένα) κενός περιεχομένου μετά το τέλος της εποχής της Γένοβα, που τον δημιούργησε.
Όλα τα άλλα είναι θέματα επανα-ορισμού λέξεων σε ταμπέλες και στόχων, δηλαδή δουλειά συλλογική χωρίς παρωπίδες.
Οδηγίες προς ναυτιλομενους:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου