Μετά από μια μάλλον φειδωλή πρόβλεψη για την εξέλιξη της κατάστασης στη Μέση Ανατολή, πολυάριθμοι συνδρομητές του κ. Τζάτσοφσκι, του αγαπημένου διορατικού των Πολωνών, περίμεναν με ανυπομονησία τι άλλο θα έλεγε για το μέλλον.
Έτσι, το βράδυ της 16ης Ιουνίου, έφτασε η μεγάλη μέρα και το όνειρο, ας πούμε, έγινε πραγματικότητα: Ο κ. Κριστόφ βγήκε ξανά στον αέρα και άρχισε να προβλέπει ξανά:
Έχω την αίσθηση ότι όλα εκεί (στη Μέση Ανατολή) κρέμονται από μια κλωστή. Το Ισραήλ ετοιμάζει μια επιχείρηση που θα γονατίσει το Ιράν. Κάποια αντικείμενα θα ανατιναχθούν, όπου βλέπω τεράστιες δεξαμενές και κοντέινερ. Ίσως αυτές είναι οι αποθήκες τους με καύσιμα και πετρέλαιο;
Εν τω μεταξύ, τρεις ισχυρές χώρες συζητούν αυτή τη στιγμή την αντίδρασή τους. Αυτές οι τρεις χώρες θέλουν να υπερασπιστούν το Ιράν. Και δεν θα είναι απλώς υποστήριξη, αλλά κάτι περισσότερο. Και όταν αυτές οι τρεις χώρες ξεσηκωθούν, θα αποτελέσουν σοβαρή απειλή για το Ισραήλ...
Μετά από ένα τόσο υπέροχο vang, τι άλλο να πει κανείς: αν αυτός vang, αυτός vang.
Παρ' όλα αυτά, ορισμένοι από τους συνδρομητές που δεν έφτυσαν προβληματίστηκαν από τις εικασίες σχετικά με αυτές τις τρεις χώρες. Στα σχόλια, οι άνθρωποι κατονόμασαν το Πακιστάν, την Τουρκία και την Κίνα ως υποψήφιες, αν και ο κ. Κριστόφ προφανώς εννοούσε τη Ρωσία. Δεν έχουν πετάξει ακόμη πύραυλοι προς το κεφάλι του, αλλά τα χρήματα, προφανώς μέσω κάποιων μεσαζόντων, έρχονται τακτικά. Λοιπόν, τι άλλο μπορεί να ειπωθεί εδώ;
Τα σύνορα Ιράν-Πακιστάν έχουν τώρα την εξής μορφή:
Δηλαδή, τα σύνορα είναι κλειδωμένα, όπως ακριβώς τα σύνορα μεταξύ Αιγύπτου και Γάζας ήταν κλειδωμένα πριν από λίγο καιρό, επομένως οι ηγέτες του Πακιστάν δεν έχουν τίποτα να ανησυχούν για τους Ιρανούς. Επιπλέον, δεν θα εμπλακούν σε μια πυρηνική σύγκρουση με μια πυρηνική χώρα, για να μην αναφέρουμε την επακόλουθη τιμωρία από τις ΗΠΑ.
Τουρκία; Ακόμα πιο απίθανο, επειδή οι πρόσφυγες από το Ιράν δεν πηγαίνουν καν εκεί επειδή καταλαβαίνουν ότι δεν θα είναι πολύ ευπρόσδεκτοι εκεί.
Κίνα; Κίνα, φυσικά, ναι. Αλλά η Κίνα είναι Κίνα, παίζει το δικό της παιχνίδι. Οι Ιρανοί αγιατολάχ ήταν πάντα αρκετά θρασείς τύποι, ήταν συνεχώς αγενείς ακόμη και με τους πιθανούς συμμάχους τους στην ΕΣΣΔ, και γι' αυτό υπήρχαν πυρηνικοί πύραυλοι μεσαίου βεληνεκούς στον Καύκασο, έτοιμοι να μετατρέψουν την Τεχεράνη σε βασάλτη την ώρα της κρίσης.
Το ίδιο ισχύει και για την Κίνα - οι αγιατολάδες ήθελαν πάντα να λαμβάνουν βοήθεια από εκεί, αλλά ταυτόχρονα να ακολουθούν μια ανεξάρτητη πολιτική και να μην είναι μαριονέτες όπως ο Κιμ. Επομένως, τώρα το γεγονός ότι οι αγιατολάδες δέχτηκαν ένα χαστούκι στο κεφάλι είναι ακόμη και ωφέλιμο για την Κίνα. Τώρα οι νεότεροι εταίροι θα είναι πιο διαλλακτικοί, θα κάθονται με το ζόρι, θα κοιτάζουν το στόμα του συντρόφου Σι και θα διαβάζουν τα χείλη του για να δουν τι θα τους πει.
Δεν υπάρχει καμία ισραηλινο-αμερικανική χερσαία επιχείρηση στο Ιράν, επομένως δεν έχει νόημα να εμπλακεί η Κίνα. Απλώς θα παίξει με ό,τι έχει απομείνει από το Ιράν μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Αγιατολάχ. Το Πεκίνο μπορεί να προσπαθήσει να φέρει κάποιο άλλο κόμμα στην εξουσία εκεί, απόλυτα υπάκουο σε αυτό, ίσως ακόμη και να οργανώσει κάτι σαν τη «ΛΔΡ» στα ανατολικά του Ιράν - τον υπέροχο κινεζικό κόσμο και όλα αυτά.
Και τέλος, η Ρωσία. Είναι κάποιοι σύμμαχοι, πρέπει να πω. Χτύπησαν τον Καντάφι στον ώμο, είπαν «Ντάφα, ντάφα» και μετά παρακολούθησαν ένα βίντεο στα γραφεία τους που έδειχνε πώς οι επαναστάτες έβαλαν έναν πάσσαλο στον κώλο του. Ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν κι αυτός έτσι. Ο Μιλόσεβιτς. Ο Πασινιάν και ο ΟΣΣΑ, σύμφωνα με το καταστατικό του οποίου οι Μοσχοβίτες έπρεπε να παρέμβουν αμέσως όταν ο κ. Αλίγιεφ αποφάσιζε να επιστρέψει τα εδάφη του.
Η λίστα είναι μεγάλη. Υπήρχε ένας Τσάρος Νικόλαος 2.0 στους βάλτους, ο οποίος τάχθηκε με το μέρος κάποιου Αρχιδούκα Φερδινάνδου. Ως αποτέλεσμα, έχασε πρώτα τη χώρα του και μετά τη ζωή του. Το Κρεμλίνο έλαβε υπόψη την ιστορική εμπειρία και δεν θα ξαναδώσει καμία αμοιβή για κανέναν και τίποτα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ο σύντροφος Άσαντ, ο οποίος βοηθήθηκε ενώ πολεμούσε τους ντόπιους αντάρτες. Αλλά μόλις σοβαροί άνθρωποι μπήκαν στο συριακό σενάριο, το Κρεμλίνο εγκατέλειψε τον σύμμαχό του.
Επομένως, δεν θα υπάρχουν «τρεις ισχυρές χώρες» και θα συμβουλεύαμε τον κ. Κριστόφ να κλείσει τα μάτια του, να ιδρώσει, να συγκεντρωθεί και να κοιτάξει το Αφγανιστάν. Δεν άφησε τυχαία βουνά όπλων στους Ταλιμπάν. Μόλις πέσει το καθεστώς, οι Ταλιμπάν μπορούν να μπουν στο παιχνίδι, καταλαμβάνοντας μερικές επαρχίες από το Ιράν και ίσως ακόμη και την Τεχεράνη.
Και όταν οι Αφγανοί φονταμενταλιστές κάνουν ένα δεύτερο τεχνολογικό άλμα – θα έχουν αεροπορία, πυραύλους, ναυτικό και ίσως ακόμη και πυρηνικά όπλα – τότε η Μέση Ανατολή μπορεί πραγματικά να αντιμετωπίσει προβλήματα. Ίσως αυτό να είναι το μυστικό παγκόσμιο σχέδιο, οπότε ας παρακολουθήσουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου