Για γενιές, ο κόσμος θεωρούσε το Ισραήλ ως τον θαρραλέο Δαβίδ που πολεμούσε τον Γολιάθ. Κάπως, το νεοσύστατο Κράτος του Ισραήλ νίκησε πέντε αραβικά έθνη στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1948. Το 1967, το Ισραήλ συνέτριψε την Αίγυπτο, τη Συρία και την Ιορδανία σε μόλις έξι ημέρες. Ξανά και ξανά, το λιγοστό σε αριθμό και οπλισμό Εβραϊκό Κράτος όχι μόνο επέζησε αλλά και άκμασε. Αλλά από το 1967, το Ισραήλ απεικονίζεται όλο και περισσότερο ως ο ισχυρός - και φυσικά ο κακός - Γολιάθ. Τώρα είναι οι λεγόμενοι «Παλαιστίνιοι» που είναι οι ηρωικοί Δαβίδ που καταπιέζονται από το μεγάλο και ισχυρό Ισραήλ. Αυτή η αφήγηση έχει βοηθήσει να απεικονιστεί το Ισραήλ με σκοτεινό τρόπο, παρά το γεγονός ότι το Ισραήλ είναι περιτριγυρισμένο από εχθρούς και έχει διεξάγει έναν πόλεμο επτά μετώπων από τις 7 Οκτωβρίου. Οι Εβραίοι παντού προσπαθούν συνεχώς να εξηγήσουν στον κόσμο ότι το Ισραήλ είναι μια μικροσκοπική χώρα στο μέγεθος του Νιου Τζέρσεϊ και όχι η επικίνδυνη αυτοκρατορία που παρουσιάζεται από τους εχθρούς του.
Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι απίστευτες επιτυχίες του Ισραήλ στην καταπολέμηση του Ιράν - ενός έθνους με μέγεθος μεγαλύτερο από εννέα φορές το Ισραήλ - σημαίνουν ότι το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να ισχυρίζεται εύλογα ότι είναι ο «θαρραλέας Δαβίδ». Ενάντια σε όλες τις λογικές πιθανότητες, το Ισραήλ έχει γίνει μια μεγάλη δύναμη - μεγαλύτερη από τους χειρότερους εχθρούς του.
Είναι αυτό πραγματικά το πεπρωμένο του Ισραήλ; Ο Ησαΐας προφήτευσε ότι το Ισραήλ θα γινόταν το μεγάλο πνευματικό κέντρο του κόσμου στο τέλος των ημερών. «Στο τέλος των ημερών, το βουνό του οίκου του Κυρίου θα εδραιωθεί στην κορυφή των βουνών... και όλα τα έθνη θα συρρέουν σε αυτό». (Ησαΐας 2:2-4) Αλλά μια στρατιωτική δύναμη; Είναι αυτό πραγματικά το πεπρωμένο του Ισραήλ;
Όταν ο προφήτης Βιλλάαμ προσπάθησε να καταραστεί τον Ισραήλ, ο Θεός τον ανάγκασε να ευλογήσει και να προφητεύσει για το μελλοντικό μεγαλείο του Ισραήλ. Σε μια από τις πιο αξιοσημείωτες προφητείες στην Τορά, στον Βιλλάαμ δίνεται ένα όραμα για την τελική άνοδο του Ισραήλ:
«Αυτό που βλέπω γι' αυτούς δεν είναι ακόμα, αυτό που βλέπω δεν θα γίνει σύντομα· ένα αστέρι ανατέλλει από τον Ιακώβ, ένα σκήπτρο βγαίνει από τον Ισραήλ· συντρίβει το μέτωπο του Μωάβ, τα θεμέλια όλων των γιων του Σηθ· ο Εδώμ γίνεται κτήμα, μάλιστα, το Σηείρ κτήμα των εχθρών του· αλλά ο Ισραήλ θριαμβεύει· ένας νικητής βγαίνει από τον Ιακώβ για να εξαλείψει ό,τι έχει απομείνει από την πόλη.» (Αριθμοί 24:17-19)
Σε ποια εποχή, σε ποια γενιά αναφέρεται ο Βιλλαάμ σε αυτή την προφητεία; Ο Μαϊμονίδης εξηγεί ότι ο Βιλλαάμ μιλάει τόσο για τη γενιά του Δαβίδ («όχι ακόμα») όσο και για την τελική λύτρωση («όχι σύντομα»). Τα λόγια του περιέχουν ένα διπλό όραμα: την άνοδο του Δαβίδ ως πολεμιστή-βασιλιά και την τελική εμφάνιση ενός μεσσιανικού βασιλείου που θα έφερνε τη δικαιοσύνη του Θεού στη γη μέσω της δύναμης.
Η προφητεία του Βιλλάαμ ότι το Ισραήλ θα κλονίσει «τα θεμέλια όλων των παιδιών του Σηθ» σημαίνει ότι η άνοδος του Ισραήλ θα επηρεάσει ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή. Ο Νώε, ο πατέρας όλης της ανθρωπότητας, κατάγεται από τον Σηθ, τον τρίτο γιο του Αδάμ. Αυτή η προφητεία, λοιπόν, δεν αφορά την κυριαρχία του Ισραήλ σε ένα έθνος ή περιοχή, αλλά μάλλον την επίδραση του Ισραήλ στην παγκόσμια σκηνή. Η άνοδος του Ισραήλ θα κλονίσει τα θεμέλια του ίδιου του πολιτισμού. Είναι ένα όραμα παγκόσμιου μετασχηματισμού.
Σήμερα, γινόμαστε μάρτυρες αυτής της εξέλιξης. Το Ισραήλ, ένα έθνος μόλις 10 εκατομμυρίων, έχει αντιμετωπίσει και ξεπεράσει τους περιφερειακούς πληρεξούσιους του Ιράν - τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ, τους Χούθι - καθώς και το ίδιο το Ιράν. Κάθε εχθρός που εγείρεται εναντίον του Ισραήλ καταρρέει, και με κάθε πτώση, ο ρόλος του Ισραήλ γίνεται σαφέστερος: πηγή σταθερότητας, αποτροπής και, ναι, ισχύος.
«Η πόλη» που θα «εξαφανιστεί» είναι, σύμφωνα με τους Σοφούς, συμβολική της Ρώμης. Στην εβραϊκή σκέψη, η Ρώμη αντιπροσωπεύει την άθεη και παρακμιακή Δύση - τα έθνη όπως η σύγχρονη Αγγλία και η Γαλλία που έχουν απορρίψει τον Θεό και τη Βίβλο και έχουν ασπαστεί την ηθική σύγχυση και τον μηδενισμό. Αυτά τα έθνη της Ευρώπης, που κάποτε ήταν βουτηγμένα στις βιβλικές αξίες, έχουν εγκαταλείψει την αλήθεια υπέρ της παρακμής και του κατευνασμού. Αυτά τα ίδια έθνη τώρα αβοήθητα και άστοχα στρέφονται εναντίον του Ισραήλ, μη συνειδητοποιώντας ότι καταρρέουν κάτω από το βάρος της δικής τους ηθικής κατάρρευσης - που πυροδοτείται από τον φόβο τους για τις αυξανόμενες ισλαμικές μειονότητες και τη διαβρωτική επιρροή του αφυπνισμένου προοδευτισμού.
Η Βίβλος προέβλεψε αυτή τη στιγμή: «Μακάριος Ισραήλ! Ποιος είναι σαν εσένα; Λαός που σώθηκε από τον Κύριο, η ασπίδα σου που προστατεύει, το σπαθί σου θριαμβεύει! Οι εχθροί σου θα έρθουν κυριευμένοι μπροστά σου, και εσύ θα πατήσεις στις πλάτες τους;» (Δευτερονόμιο 33:29)
Ο Ραβίνος Ομπαδιά μπεν Γιάκομπ Σφόρνο, Ιταλός ραβίνος και σχολιαστής του 16ου αιώνα, εξηγεί ότι αυτό σημαίνει: όσοι κάποτε υποτιμούσαν και περιφρονούσαν το Ισραήλ θα αναγκαστούν να αλλάξουν τη στάση τους και να προσφέρουν τιμή. Ο Ραβίνος Ναφτάλι Ζβι Γιεχούντα Μπερλίν γράφει ότι ακόμη και οι εχθροί του Ισραήλ θα αρνηθούν την προηγούμενη αντίθεσή τους, ντροπιασμένοι από το πόσο ξεκάθαρα θα αποκαλυφθεί το χέρι του Θεού στον θρίαμβο του Ισραήλ.
Παρά τις φοβερές αυτές βιβλικές υποσχέσεις, πολλοί Ισραηλινοί εξακολουθούν να διστάζουν να αποδεχτούν το καθεστώς του Ισραήλ ως παγκόσμιας δύναμης. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, ο Michael Yagel Maimon, ένας από τους ιδρυτές του Shapira Café Forum, υποστηρίζει ότι «το Ισραήλ είναι ήδη μια δύναμη - αλλά μια δύναμη που ζητά συγγνώμη». Αν και το Ισραήλ έχει στρατιωτική ισχύ, λέει, «δεν έχουμε ακόμη εσωτερικεύσει τον ρόλο μας. Έχουμε τη δύναμη μιας περιφερειακής υπερδύναμης, αλλά εξακολουθούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας ως τους εύθραυστους Εβραίους της εξορίας».
Γιατί πρέπει το Ισραήλ να αγκαλιάσει τη δύναμή του; Επειδή η δύναμη είναι πλέον ηθική αναγκαιότητα.
Καταρχάς, υποστηρίζει ο Μαϊμόν, το Ισραήλ πρέπει να γίνει ο προστάτης των καταπιεσμένων της περιοχής. Η Μέση Ανατολή είναι γεμάτη μειονότητες - Μαρωνίτες, Δρούζους, Κούρδους, Σιίτες - οι οποίες εξισλαμίστηκαν βίαια από αραβικές αυτοκρατορίες. «Δεν πρόκειται για κατάκτηση», λέει ο Μαϊμόν. «Πρόκειται για πατρωνία. Πρόκειται για το να στεκόμαστε φρουροί απέναντι σε όσους ζητούν την προστασία μας. Ήμασταν καταπιεσμένοι για δύο χιλιάδες χρόνια. Τώρα πρέπει να γίνουμε φύλακες».
Πράγματι, αυτό έχει ήδη ξεκινήσει. Το Ισραήλ προστατεύει τους Δρούζους της Συρίας λόγω της συμμαχίας του με τους Ισραηλινούς Δρούζους. Αλλά αυτό πρέπει να επεκταθεί σε μια ευρύτερη αποστολή. Το Ισραήλ πρέπει να είναι η δύναμη που αποτρέπει τη γενοκτονία, την εθνοκάθαρση και τις θρησκευτικές διώξεις σε όλη την περιοχή. Αυτή είναι δύναμη στην υπηρεσία της δικαιοσύνης.
Δεύτερον, το Ισραήλ πρέπει να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για να εξαλείψει το κακό στη ρίζα του. Ο Maimon σημειώνει ότι ο φόβος της διεθνούς αντίδρασης οδήγησε το Ισραήλ να υιοθετήσει αδύναμες, διστακτικές πολιτικές στη Γάζα - επιδρομές αντί για έλεγχο, στιγμιαία αποτροπή αντί για στρατηγική διακυβέρνηση. «Οι άνθρωποι ρωτούν: Γιατί είμαστε υπεύθυνοι για τα σχολεία τους, τα λύματα τους; Αλλά αυτά τα ερωτήματα χάνουν το νόημα. Όταν νικάς ένα δολοφονικό καθεστώς, αναλαμβάνεις την ευθύνη να αποτρέψεις το επόμενο».
Συνεχίζει: «Αυτός που ελέγχει την τάξη ελέγχει το μέλλον. Όχι, δεν χρειάζεται να μετατρέψουμε τους εχθρούς μας σε Σιωνιστές. Αλλά πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν θα τους διδάξουν πώς να γίνουν δολοφόνοι».
Η δύναμη του Ισραήλ δεν έγκειται στην αλαζονεία. Πρόκειται για τη διασφάλιση της ειρήνης μέσω της εξάλειψης των ιδεολογικών ριζών της τρομοκρατίας. «Αν φοβόμαστε να ασκήσουμε εξουσία», προειδοποιεί ο Μαϊμόν, «αφήνουμε ένα κενό. Και αυτό το κενό γεμίζει με χάος».
Ο κόσμος σήμερα συνδέει την ηθική με την αδυναμία — και τη δύναμη με τη σκληρότητα. Το Ισραήλ πρέπει να αποδείξει το αντίθετο. Πρέπει να δείξει ότι η ηθική ηγεσία και η στρατιωτική ισχύς δεν αποτελούν αντιφάσεις.
Αυτή είναι η αποστολή του Ισραήλ: να φέρει τη λύτρωση δείχνοντας ότι ένα έθνος μπορεί να είναι ταυτόχρονα άγιο και δυνατό, ταυτόχρονα δίκαιο και νικηφόρο. Αυτό δεν είναι ένα ιστορικό ατύχημα. Είναι η εκπλήρωση προφητείας.
ΣΧΟΛΙΟ : Το Τορά είναι η Παλαιά Διαθήκη.
Μωάβ=Ιορδανία.
Ο Σηθ ήταν βιβλικός πατριάρχης πριν από τον κατακλυσμό, τρίτος υιός του Αδάμ και της Εύας και αδελφός του Κάιν και του Άβελ.
Η Ιδουμαία (εβραϊκά: אֱדוֹם, λατινικά: Idūmaea) ήταν ιστορική περιοχή κατοικημένη από Σημίτες, ευρισκόμενη νότια της Ιουδαίας και της Νεκράς Θάλασσας. Αναφέρεται στη Βίβλο ως Βασίλειο του Εδώμ, την 1η χιλιετία π.Χ. (Εποχή του Σιδήρου), ενώ στην Κλασική Αρχαιότητα, το όνομα «Ιδουμαία» χρησιμοποιείτο για μια μικρότερη έκταση γης στην ίδια περιοχή.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου