Ξεκινώ με μια δήλωση πολιτικών ή κοινωνικών φρονημάτων για να προλάβω τις αντιδράσεις των καλοθελητών. Το κείμενο που θα διαβάσετε, όσοι το διαβάσετε, δεν αποτελεί επ’ ουδενί έκθεση ιδεών για την υπεράσπιση της βασιλείας. Το ζήτημα το θεωρώ ανύπαρκτο για το πολίτευμά μας, ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω επ’ αυτού.
ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν λαμβάνω υπόψη μου ότι πολλές από τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες είναι βασίλεια, όπως η Ισπανία, το Βέλγιο, η Σουηδία, ή η Μεγάλη Βρετανία. Μη μου πείτε ότι ο ρόλος της ελληνικής βασιλείας υπήρξε αμφιλεγόμενος, και στην επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών, αλλά και στην πτώση της. Γι’ αυτό και ο ελληνικός λαός την καταδίκασε με το συντριπτικό ποσοστό στο δημοψήφισμα του 1975.
Με ενδιαφέρει όμως η αντιμετώπιση της ελληνικής δημοκρατίας απέναντι στο βασιλικό πολίτευμα. Πόσοι από τις νεότερες γενιές ξέρουν ότι από τα διακόσια χρόνια ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους τα περισσότερα ήσαν βασίλειο; Το πρώτο διαβατήριο που απέκτησα στη ζωή μου έγραφε «Βασίλειον της Ελλάδος». Ανήκει στο τελευταίο τέταρτο του εικοστού αιώνα. Η δημοκρατία μας έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να απωθήσει το ιστορικό παρελθόν της βασιλείας. Μια απώθηση που θυμίζει περισσότερο ψυχαναλυτικό σύνδρομο, παρά πολιτική πράξη.
Θυμάμαι κάποιον εκφωνητή του ραδιοφώνου που αποκαλούσε τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, «λεωφόρο Σοφίας» στα χρόνια του πρωτο-Πασόκ. Δεν ξέρω πότε ο «Βασιλικός Κήπος» μετονομάσθηκε σε «Εθνικό». Τον κήπο τον έφτιαξε η βασίλισσα Αμαλία, όμως ενώ υπάρχουν οι προτομές του Σατωβριάνδου και του Ζαν Μωρεάς δεν υπάρχει ούτε ίχνος της Αμαλίας.
Έστω μια πινακίδα με το όνομά της, για να κάνει συντροφιά στις πάπιες. Απώθηση, που θα έλεγαν και οι ψυχαναλυτές. Στο Παρίσι υπάρχουν ακόμη οι «Βασιλικοί Κήποι» –Jardins Royals– και το «Βασιλικό Ανάκτορο» – Palais Royal. Αυτό το τελευταίο είναι σταθμός του μετρό συνενωμένο με το Λούβρο. Σκεφθείτε ότι αυτοί καρατόμησαν τον βασιλιά τους και ένα μεγάλο μέρος της αυλής του. Και οι Βερσαλλίες; Τι γίνεται εκεί πέρα; Φιλοβασιλική προπαγάνδα; Ή μήπως η αποδοχή ενός μεγάλου κεφαλαίου της σύγχρονης Ιστορίας της Γαλλίας;
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η αντιμετώπιση της βασιλείας από τη σύγχρονη ελληνική δημοκρατία αποκαλύπτει την ανασφάλειά της. Για χρόνια εγκατέλειψε στο έλεός του το Τατόι. Κανείς δεν τολμούσε να ασχοληθεί με τη συντήρηση του μνημείου για να μη θεωρηθεί βασιλόφρων από τους χρήσιμους ηλίθιους της δημοκρατίας. Τους μικρονοϊκούς, που θεωρούσαν ότι φτάνει να είσαι αντιβασιλικός για να είσαι δημοκράτης.
Τους μικρονοϊκούς, που ήταν πρόθυμοι να διαγράψουν ένα μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας για να νομιμοποιήσουν μια δημοκρατία που πάσχει από αμνησία. Ας το πάρουμε απόφαση: δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη λειτουργία της δημοκρατίας μας αν απωθήσουμε την ιστορική της μνήμη.
Συζήτηση για την επιλογή του επιθέτου De Grèce από τους γιους και τους εγγονούς του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου. Άλλο μεγάλο θέμα της δημοκρατίας μας. Κατ’ αρχάς, το είχε επιβάλει ο πρίγκιπας Michel de Grèce, ο οποίος είχε απαρνηθεί τον τίτλο ευγενείας για να αποκτήσει ελληνική ιθαγένεια. Το de δεν είναι απαραιτήτως τίτλος ευγενείας. Λέμε Ambassade de Grèce και εννοούμε ελληνική πρεσβεία.
Όμως, όλ’ αυτά είναι γραφικές λεπτομέρειες. Τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει στη ζωή μας αν ο Παύλος ή ο Νικόλαος αποκτήσουν ελληνική υπηκοότητα είτε ως De Grèce είτε ως δεν ξέρω τι. Αντιθέτως, έχω την ψευδαίσθηση ενδεχομένως ότι πολλά θα αλλάξουν αν αποκτήσουμε το θάρρος να αντιμετωπίσουμε το παρελθόν μας χωρίς τα συμπλέγματα που το απωθούν.
Κι αν, ας πούμε, ότι οι γόνοι του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου θα πάρουν την ελληνική ιθαγένεια για να οργανώσουν κάποια φιλοβασιλική παράταξη. Ε, και; Δημοκρατία έχουμε και δικαιούνται να το κάνουν. Εκτός κι αν έχουν ως στόχο την ανατροπή του πολιτεύματος, όπως το ΚΚΕ. Όμως το ΚΚΕ είναι θεμέλιο της δημοκρατίας μας.
Αυτό έναν εμφύλιο πόλεμο προκάλεσε με αγαθές προθέσεις και κάτι χιλιάδες νεκρούς.
Τα μέλη της τέως βασιλικής οικογένειας για να αποκτήσουν ιθαγένεια οφείλουν να δηλώσουν ότι αποδέχονται το πολίτευμα. Τα μέλη του ΚΚΕ αποκηρύσσουν την ανατροπή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Υπάρχει πιο κυριολεκτικός ορισμός της υποκρισίας πάνω στην οποία στηρίζεται η ελληνική δημοκρατία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου