Κορονοϊός: Τι μυστικό κρύβουν τα περίπτερα και τα ψιλικατζίδικα και τα... φιμώνουν;

ΝΙΚΟΣ ΤΖΙΑΝΙΔΗΣ

 Αν τον Μάρτη που μας πέρασε οι περισσότεροι τους χειροκρότησαν, έξι μήνες μετά οι περισσότεροι τους αμφισβητούν, τουλάχιστον. Τα κρούσματα του κορονοϊού αυξήθηκαν, οι Μονάδες Εντατικής άρχισαν να γεμίζουν σαν τα βαπόρια το Δεκαπενταύγουστο κι ό,τι καλό είχε γίνει μέχρι τότε χάθηκε στην καυτή την άμμο…

Η κυβέρνηση, με το πρώτο αεροφύσημα της πανδημίας και πριν το κύμα σηκωθεί και σπάσει τους

προβλήτες της Υγείας έκλεισε την Ελλάδα στο σπίτι και (απ’ ό,τι φάνηκε εκ του αποτελέσματος) τα φράγματα κράτησαν! Πήραν κι οι «ημέτεροι» το «κάτι τις» τους για να χρυσώσουν τις αλυσίδες του εγκλεισμού, έμαθαν και οι επιστήμονες τη νέα Ελληνική γλώσσα τις αρπαχτής, κι όλα μοσχοβολούσαν πια πάστρα και ζεστή κρατική φροντίδα…

Κι η άνοιξη πέρασε χωρίς Πάσχα και Πρωτομαγιά κι ήρθε το καλοκαίρι με την ακαταμάχητη σαγήνη του και οι κυβερνητικοί παράγοντες πέταξαν τις μάσκες της έγνοιας και του ενδιαφέροντος και φάνηκε το ψυχρό πρόσωπο του συμφέροντος. Άνοιξαν τα σύνορα, εισέβαλαν αλλόφιλοι κι αλλοεθνείς οπαδοί της greek salad και του musaka κι όλα πια έγιναν σαλάτα, άνοστη κι επικίνδυνη… Τα κρούσματα του κορονοϊού αυξήθηκαν, οι Μονάδες Εντατικής άρχισαν να γεμίζουν σαν τα βαπόρια το Δεκαπενταύγουστο κι ό,τι καλό είχε γίνει μέχρι τότε χάθηκε στην καυτή την άμμο…

Και τώρα; Τώρα που τα φθινοπωρινά φύλλα σκεπάζουν την ψυχή μας και ο Covid 19 τη σκοτεινιάζει, τώρα τι κάνουν τώρα; Προσπαθούν να σκουπίσουν πλατείες με μουριές και πλατάνια… Από τη μια σαρώνουν κι από την άλλη ένα ελαφρύ αεράκι τις ξαναγεμίζει με κίτρινα φύλλα. Τα κρούσματα τριψήφια και πάνω από 200 κάθε μέρα, οι Εντατικές… στην Εντατική και τι πράττουν οι ιθύνοντες; Κλείνουν τα μπαρ και τα εστιατόρια στις 12 το βράδυ, λουκέτο στα περίπτερα και στις κάβες για να μην παίρνει ο κόσμος – λέει - ποτά και γεμίζει τις πλατείες! Λες και δεν θα μπορούσε ο πότης κι ο γλεντζές του τσιμεντένιου ρείθρου να ψωνίσει στις 11.30 το αλκοόλ του; Λες και ο κορονοϊός τρωγοπίνει και ξεχνιέται στα καπηλειά και στις ταβέρνες μέχρι τα μεσάνυχτα και μετά θεριεύει σαν τον βρικόλακα;

• Και το στριμωξίδι και την πολλή συνάφεια των λεωφορείων, του μετρό και των τρόλεϊ ο κορονοϊός τα αποφεύγει;
• Και τις σχοινοτενείς ουρές έξω από τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες και καταστήματα κινητής τηλεφωνίας πολύ τις απεχθάνεται ο Covid 19;
• Και οι ταβέρνες το μεσημέρι της Κυριακής που χάνει η μάνα το παιδί και η πεθερά τη νύφη, είναι καθαρές από κορονοϊό;
• Και τα σχολεία; Τα σχολεία που κατελήφθησαν από εκπαιδευόμενους για σερβιτόρους της Ευρώπης πριν καλά καλά ανοίξουν, προστατεύτηκαν από μια μάσκα στο αφτί κι ένα στεγνό καθάρισμα στις χούφτες;

Κι αν τον Μάρτη η Ελλάδα έβαλε λουκέτο έχοντας διψήφιο αριθμό κρουσμάτων, τώρα δεν μπορεί, γιατί; Μήπως γιατί ό,τι είχαμε στην πάντα φαγώθηκαν σε λαδώματα και Περιπάτους και διακοπές στα νησιά κι αν κλείσουμε ξανά θα μας «κλείσουν μέσα»; Μήπως τον Μάρτη κλείσαμε για να δώσουμε σε φίλους και γνωστούς και τώρα που δεν έχουμε μένουμε ανοιχτοί από παντού και μπάτε Covid 19 κι αλέστε; Ή τώρα θυμηθήκαμε την ανοσία της αγέλης; Πολλά τα ερωτήματα και σίγουρα η απάντηση δεν θα έρθει από τα ψιλικατζίδικα και τα περίπτερα, που θα κλείνουν τα μεσάνυχτα. Και σίγουρα στο ερώτημα: τι σωστό και τι λάθος έγινε, απάντηση δεν θα πάρουμε ποτέ. Από τη «νεκροψία» της οικονομίας ίσως μάθουμε κάτι...

ethnos.gr