Περί Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας.

 Του Πολύκαρπου Αδαμίδη.

Ένα διαχρονικό επιτραπέζιο παιχνίδι, που έχει ‘ανδρώσει’ κάθε εκδοχή της νεότητας, στους επιχειρηματικούς ελιγμούς και τη δημιουργία, είναι η ‘ΜΟΝΟΠΟΛΗ’. Μια απολαυστική και εκ του ασφαλούς προσομοίωση της ζωής. Εξαιρετικά παιδευτική και χρήσιμη. Αρκεί να μην την μπερδέψουμε με την πραγματικότητα και τις ανάγκες της. Και να μη θεωρήσουμε ότι τα πάντα μπορεί να είναι κομμένα και ραμμένα ‘τόσο όσο’. Με τις ανάλογες ανύπαρκτες ή ελεγχόμενες συνέπειες.

Εδώ και χρόνια αναδεικνύεται από καιρού εις καιρόν το ζήτημα περί της ανάγκης σύστασης Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. Ακολουθούν και οι αντίστοιχες ιλαροτραγικές συζητήσεις και διαστάσεις του. Που κυμαίνονται από τη θεώρησή του ως ‘πανάκειας’ για την αντιμετώπιση και πολύ περισσότερο την εξάλειψη κάθε ‘νόσου’ και προβλήματος, μέχρι την προσδοκία αποκατάστασης, καθ’ όλα συμπαθών, συνταξιούχων και απόστρατων. Χωρίς να υπάρχει, με την αναφορά αυτή, καμιά διάθεση απαξίωσης και απόρριψης της διάθεσης προσφοράς, αλλά και των ικανοτήτων των ενδιαφερομένων.

Μοιραία επέρχεται η σύγχυση και η ‘βραχυκύκλωση’ του όλου εγχειρήματος και της σχετικής συζήτησης. Είναι σε μεγάλο βαθμό απότοκος, της παρεξηγημένης αντίληψης της φύσης και της λειτουργίας του. ΄Η αντίστοιχα της επιθυμίας όσων θα αποφασίσουν ή όσων επιθυμούν να ενταχθούν σε αυτό, να το προσαρμόσουν στις επιδιώξεις τους.

Κατ΄ αρχήν θα πρέπει να προσδιοριστεί σε αδρές γραμμές τι αποτελεί τη θεματική της εθνικής ασφάλειας. Σίγουρα υπερβαίνει ‘τα στενά όρια’ της άμυνας. Η οποία με τη σειρά της αποτελεί θεμελιώδη παράμετρο της ασφάλειας. Χωρίς να είναι η μόνη. Ο ενεργειακός εφοδιασμός και επάρκεια, η ασφάλεια του επισιτισμού, η πρόσβαση σε υδάτινες πηγές, η επάρκεια των υγειονομικών υποδομών, η αντιμετώπιση των σύγχρονων απειλών που αφορούν το διαδίκτυο και τη σταδιακά ψηφιοποίηση του συνόλου της οικονομίας και των κάθε φύσεως συναλλαγών, ο εντοπισμός και η κατανίκηση εχθρικών συμπράξεων, η ανασκευή παραπληροφόρησης και εχθρικής προπαγάνδας, η βιομηχανική κατασκοπεία και η υφαρπαγή τεχνολογίας και τεχνογνωσίας, η αντιμετώπιση πανδημιών, η αδρανοποίηση πυρήνων και πρακτικών ριζοσπαστικοποίησης και κατ’ επέκταση τρομοκρατίας, αποτελούν ενδεικτικές θεματικές διακινδύνευσης της εθνικής ασφάλειας. Που με τη σειρά τους απαιτούν συστηματική μελέτη και εργώδη διαχείριση. Με την ενημέρωση των αρμόδιων αξιωματούχων και την υποβολή προτάσεων.

Γιατί θα πρέπει να αποσαφηνισθεί και ο συμβουλευτικός ρόλος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας. Εις ότι αφορά τη διοικητική διάρθρωση και λειτουργία του. Σε καμία περίπτωση δε νοείται η αυτονόμησή του, ως διοικητικού οργάνου. Θα ήταν καταστροφική και αντίθετη σε κάθε έννοια διάκρισης εξουσιών και Πολιτειακής λειτουργίας.

Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να υποκατασταθεί από ένα πρόσωπο. Όσο ικανό και εάν είναι αυτό. Ο απελθών Σύμβουλος είναι ένας καθ΄ όλα αξιοπρεπής άνθρωπος και συγκροτημένος επαγγελματίας. Εξ ορισμού δεν αποτελούσε το ‘Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας’. Ούτε και μπορούσε να επιτελέσει τον ρόλο αυτού. Ούτε και να σχολιάζει τις τρέχουσες εξελίξεις. Ακόμα και εάν δεν έβρισκε συνομιλητές ή αποδέκτες των εισηγήσεών του. Ούτε βέβαια θα επιτρέπονταν να λειτουργεί ως εκπρόσωπος τύπου. Ακόμα και εάν του το ζητούσαν. Ορισμένες δουλειές είναι από τη φύση τους ‘άχαρες και αθόρυβες’. Όταν βέβαια εννοούμε να γίνονται σωστά. Και όχι να αποτελούν ένα ‘τετραγωνάκι της Μονόπολης’.

antinews.gr